ตอน หึงอยู่..ไม่รู้หรอก

เมื่อลงมาข้างล่าง บอดี้การ์ดทุกคนก็ก้มหัวลงเพื่อทำความเคารพ ซึ่งกิมกับทัชก็ไม่ได้มีท่าทีอะไร เพราะทั้งสองกำลังเดินมุ่งหน้าไปยังโรงฝึกที่อยู่ทางด้านหลัง

"พี่ทัช...!" ตุลย์ชะงักทันทีเมื่อเห็นว่าทัชไม่ได้มาเพียงคนเดียว

"เอ่อ..คุณกิมสวัสดีครับ" ตุลย์รีบยกมือไหว้กิมแทบไม่ทัน

"อืม ได้ข่าวว่ามีเด็กใหม่เข้ามา แต่ไม่เห็นมีใครรายงานฉัน" น้ำเสียงที่เรียบนิ่งของกิมถามขึ้น นั่นยิ่งทำให้ตุลย์รู้สึกร้อนรนอยู่ไม่น้อย เพราะนั่นหมายความว่า พวกเขากำลังไม่เห็นหัวเจ้านายอย่างกิม

"คะ..คือผมกำลังจะบอกคุณกิมครับ แต่.."

"พอดีมันมาบอกผมก่อนแล้ว และผมก็พึ่งรายงานคุณกิมไปในตอนที่ผมรู้พอดีครับ แล้วอีกอย่างเด็กใหม่เองก็พึ่งมา คนที่รู้เรื่องนี้ก็มีแค่ไม่กี่คนเท่านั้น" ทัชเป็นคนออกหน้าแทนให้ เพราะรู้ว่ารุ่นน้องอย่างตุลย์กำลังสั่นกลัวมากแค่ไหน

"เหรอ" กิมมองทัชนิ่งๆ ก่อนจะเดินเข้าไปในโรงฝึกโดยไม่พูดอะไร ทัชมองตามแผ่นหลังกว้างแล้วส่ายหน้าไปมาเล็กน้อย

"ขอบคุณนะพี่ทัช ถ้าไม่ได้พี่ ผมว่าผมได้ฉี่แตกกลางหน้าโรงฝึกแน่"

"รีบไปข้างในเถอะ ไม่งั้นมึงจะไม่ใช่แค่ฉี่แตก แต่มึงอาจจะตายคาโรงฝึกอยู่ที่นี่เลยก็ได้" ทัชพูดแค่นั้นก็เดินไปด้านในทันที ทำให้ตุลย์จำต้องรีบวิ่งตามเข้าไปด้วยเช่นกัน

เมื่อทัชเข้าไปถึง ก็เห็นว่าเด็กใหม่ที่ชื่อต้นน้ำกำลังยิ้มกว้างและเดินเข้ามาหาเขา แต่กิมยืนขวางเอาไว้ก่อน พร้อมกับคิ้วหนาที่ขมวดเข้าหากันอย่างไม่พอใจ ทำให้ทัชต้องรีบขยับเข้าไปยืนข้างกิมทันที

"นี่คือเด็กใหม่ครับคุณกิมชื่อต้นน้ำ ส่วนเรา..นี่คือคุณกิม ลูกชายของท่านอานันท์" กิมแนะนำทั้งสองให้รู้จักกัน

"สวัสดีครับ" ต้นน้ำยกมือไหว้กิมนิดๆเมื่อรู้ว่ากิมคือใคร

"อืม"

"เอ่อ..คุณกิมมีอะไรหรือเปล่าครับ" ต้นน้ำเลิกคิ้วเป็นเชิงถาม เมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายเอาแต่มองหน้าเขานิ่งๆโดยไม่พูดอะไร

"ตอนนี้ไม่มี" กิมตอบกลับไปสั้นๆ นั่นทำให้บอดี้การ์ดที่อยู่บริเวณนั้นต่างมองหน้ากันไปมา

"หมายความว่ายังไงเหรอครับ" ต้นน้ำถามออกไปทันทีด้วยความข้องใจ

"หมายความตามแบบนั้นแหละ"

"ผมว่าคุณกิมไปเดินดูคนอื่นๆฝึกซ้อมกันดีไหมครับ เผื่อจะดูภาพรวมด้วย" ทัชพูดขึ้นเพื่อทำลายบรรยากาศที่ดูอึมครึม

"อืม ก็ดี" กิมใช้ลิ้นดันกระพุ้งแก้มตัวเองนิดๆ ก่อนจะโอบเอวทัชแล้วเดินเข้าไปด้านในสุด ซึ่งเป็นเขตที่บอดี้การ์ดทุกคนจะได้ใช้อาวุธในการต่อสู้ กิมหันไปปลายตามองเด็กหนุ่มที่ชื่อต้นน้ำด้วยสายตานิ่งๆ ทำให้ต้นน้ำรู้สึกขนลุกกับสายตาคู่นั้นแปลกๆ

สิ่งที่กิมทำ เป็นเรื่องปกติของบอดี้การ์ดทุกคนที่ได้พบเห็น เพราะทัชจะเป็นคนเดียวที่กิมจะถึงเนื้อถึงตัวอยู่ตลอดเวลา ไม่ว่าจะเป็นการโอบเอว โอบไหล่หรือแม้กระทั่งการกอดจากทางด้านหลังก็ตาม

"เป็นไงบ้าง มีอะไรที่ต้องปรับแก้ตรงไหนไหม" ทัชถาม เมื่อพากิมเดินเข้ามาข้างในแล้ว และได้ดูศิลปะการต่อสู้ของบอดี้การ์ดทุกคนเป็นที่เรียบร้อย

"ก็ดี แต่มันจะดีกว่านี้ถ้าไม่มีไอ้เด็กนั่น" กิมหันไปมองทางต้นน้ำที่ยืนอยู่ไม่ไกล ทำให้ทัชต้องหันไปมองตามสายตาของกิมด้วย

ความจริงกิมเองก็ไม่ได้อคติกับบอดี้การ์ดคนไหนเลย เพียงแค่ครั้งแรกที่กิมเห็นว่าต้นน้ำทำท่าจะเดินเข้ามาหาทัชด้วยความดีใจ เขาก็รู้สึกไม่ชอบหน้าเด็กหนุ่มนั่นแล้ว กิมเองก็ไม่แน่ใจเหมือนกันว่าตัวเขานั้นเป็นอะไร เขารู้แค่ว่า..เด็กนั่นอยู่ที่นี่ยากแล้วล่ะ

"ต้นน้ำมันพึ่งเข้ามาใหม่ อาจจะยังไม่รู้เรื่องของกฎระเบียบมากนัก คุณกิมอย่าถือสาเลยนะครับ" ทัชพูดบอก เพราะเขานึกว่ากิมไม่พอใจที่ต้นน้ำไม่ยอมยกมือไหว้อีกฝ่ายตั้งแต่แรก แถมยังกล้าต่อปากต่อคำกับกิมอีก

"มึงปกป้องมัน!?" กิมขมวดคิ้งจ้องหน้าทัชเขม็ง

"จะทะเลาะที่นี่จริงๆเหรอครับ" ทัชหันไปมองรอบๆ ทำให้กิมนิ่งเงียบไป

"เอ่อ..พี่ทัชพี่"

เสียงของตุลย์ทำให้ทัชต้องหันไปมองทางด้านหลังของตน

"หื้ม?"

ตุลย์ขยับเข้าไปยืนข้างทัชแล้วกระซิบบอกเสียงเบา

"คุณกิมโมโหอะไรหรือเปล่าพี่ หน้าเขาดูโกรธๆ"

"ไม่มีอะไรหรอก มึงไปทำงานของมึงไป" ทัชบอกปัด ทำให้ตุลย์จำต้องยอมถอยออกมายืนข้างหลังทัชแทน

"เสร็จรึยัง" กิมถามขึ้น

"คุณกิมหมายถึงอะไรครับ"

"กูหมายถึงมึงอ่ะ จัดการอะไรที่นี้เสร็จหรือยัง"

"เสร็จแล้วครับ ไม่มีอะไรต้องทำแล้ว" ทัชพูพบอกทันที ต่อให้งานของเขาจะเหลืออีกเยอะแค่ไหนก็ตาม เพราะสำหรับกิมแล้วเขายอมทิ้งทุกอย่าง เพียงแค่อีกคนต้องการเขา

"เสร็จแล้วก็ดี งั้นไปกับกูหน่อย" กิมหันไปบอก เมื่อได้รับข้อความบางอย่างในโทรศัพท์ของตนเอง

"ไปที่ไหนครับ"

"คลับไอ้ศิ" กิมเอ่ยถึงเพื่อนอีกคนนึงของเขา

"มีเรื่องอะไรเกิดขึ้นหรือเปล่าครับ"

"จีน่าพึ่งกลับมาจากอังกฤษ เขาทักมาให้กูออกไปหา" กิมบิดขี้เกียจเล็กน้อย ก่อนจะหันไปมองหน้าทัชนิ่งๆ

"เอารถคันใหม่ล่าสุดไปนะ กูอยากให้เขานั่งสบายๆ" กิมยกยิ้มมุมปากนิดๆ แล้วหันหลังเพื่อจะเดินกลับออกไปด้านนอก โดยไม่เห็นสายตาหม่นๆของทัชที่มองตาแผ่นหลังกว้างไป ซึ่งทัชเองก็รู้ว่าถ้ากิมไปที่นั่น คงไม่ได้กลับมานอนที่บ้านแน่ๆ

"ตุลย์ มึงไปบอกคนขับรถให้เตรียมรถคันใหม่ล่าสุดที่คุณกิมพึ่งซื้อมาให้หน่อย" ทัชหันไปสั่งตุลย์ที่ยืนอยู่ด้านหน้า ตุลย์ชี้นิ้วมาที่ตัวเองอย่างงงๆ

"ผมเหรอพี่"

"อืม"

"แต่คุณกิมแกใช้พี่ไม่ใช่เหรอ ถ้าแกรู้ว่าพี่สั่งให้ผมทำแทน เดี๋ยวก็เป็นเรื่องอีกหรอก" ตุลย์บอกอย่างเครียดๆ เพราะเขาเคยโดนแบบนี้มาแล้ว และตอนนั้นก็เป็นเรื่องที่ใหญ่พอสมควรเหมือนกัน

"ตอนนี้เขาไม่สนใจหรอก..มึงทำตามที่กูสั่งเถอะ" ทัชพูดเสียงแผ่วและเดินเลี่ยงออกไปข้างนอก ทำให้ตุลย์มองตามแผ่นหลังของลูกพี่ตัวเองด้วยความสงสัย

..

..

กิมเดินมาที่รถในช่วงค่ำของวัน คิ้วหนาขมวดเข้าหากันนิดๆเมื่อเห็นว่าคนที่ยืนรอเปิดประตูรถให้เขา กลับไม่ใช่ทัชเหมือนอย่างเคย แต่ดันเป็นตุลย์ที่ทำหน้าที่แทน

"ทัชไปไหน" เสียงเข้มของกิมถามขึ้น ตุลย์สะดุ้งนิดๆแต่ก็พยายามทำสีหน้าให้เป็นปกติ

"พอดีพี่ทัชต้องทำเอกสารให้กับท่านอานันท์ครับ เลยสั่งให้ผมขับรถให้คุณกิมแทน"

สิ้นสุดคำพูดของตุลย์ กิมก็นิ่งไปและพยักหน้ารับรู้ เมื่อเห็นว่านี่คือคำสั่งของผู้เป็นพ่อ ถึงแม้ว่าเขาจะรู้สึกไม่พอใจก็ตาม

ตุลย์เปิดประตูรถให้กิมนั่งที่ด้านหลัง หลังจากเห็นว่าร่างสูงไม่ได้มีทีท่าโมโหแล้ว

"เกือบไปแล้วไหมกู ดีนะที่ไหวพริบกูยังใช้การได้อยู่ เลยไม่หลุดต่อหน้าคุณกิม ไม่งั้นหัวไอ้ตุลย์คงขาดแน่ๆ" ตุลย์ได้แต่คิดในใจอย่างหวั่นๆ เพราะทัชเป็นคนสั่งให้เขาพูดแบบนั้น และตัวของทัชก็ได้ขึ้นไปนอนพักอยู่ในห้องของตนเองตั้งแต่ตอนทุ่มนึงแล้ว ซึ่งตุลย์เองก็ไม่รู้ว่าทำไมเหมือนกัน..

เวลา 02:43น.

แรงยวบของเตียงทำให้คนที่ระวังตัวอยู่ตลอดเวลาอย่สงทัชรู้สึกตัวได้ไม่ยาก เขาคว้าปืนที่อยู่ใต้หมอนแล้วพลิกตัวหันไปจ่อคนข้างกายทันที

กึก!

ทัชเบิกตากว้างด้วยความตกใจเมื่อเขาเห็นเงาที่นี่งอยู่ตรงหน้าก็รู้ได้ทันทีว่าเป็นกิม

"กิม!?"

"ทำไมมึงไม่ไปกับกู" กิมยิงคำถามใส่ทัชทันที ทัชที่กำลังถือปืนจ่อหน้ากิมอยู่ ก็รีบลดมือลงและเอาไปวางไว้ใต้หมอนดังเดิม

"พอดีทัชต้องไปทำธุระให้คุณอา เลยไม่ได้ไปส่ง" ทัชพูดปด พร้อมกับหลบสายตาของกิมที่มองมานิดๆ

กิมถอนหายใจออกมาหนักๆก่อนจะเอื้อมมือไปเปิดโคมไฟที่หัวเตียง ทำให้ทั้งสองเห็นใบหน้ากันชัดมากขึ้น กิมเองตัวนอนลงและดึงทัชให้มานอนที่อ้อมแขนของตนเองด้วยความเคยชิน ทัชเองก็กอดเอวสอบด้วยเช่นกัน

"แล้ว..ทำไมกลับเร็ว" ทัชถามด้วยความสงสัย เมื่อไม่เห็นกิมนอนค้างที่อื่นเหมือนทุกที

"ก็มึงไม่ไป"

คำตอบของกินทำให้ชัดขมวดคิ้วด้วยความสงสัยมากกว่าเดิม

"แล้วมันเกี่ยวอะไรด้วยอ่ะ"

"ก็เกี่ยวที่มึงไม่ไปด้วยนี่ไง จะถามอะไรเยอะแยะวะ กูมึนหัว"

"ปวดมากไหม อยากกินน้ำเปล่าหรืออยากเช็กตัวไหม" ทัชถามด้วยความเป็นห่วง

"หึ" กิมปฎิเสธ

"อืม.." ทัชพยักหน้านิดๆ แต่แววตาก็ฉายความเป็นห่วงออกมาอย่างปิดไม่มิด

"เรื่องงานแต่ง..มึงอยากเลื่อนไหม" กิมถาม พร้อมกับลูบไหล่เนียนที่เล็กกว่าตนเองเบาๆ

"ทำไม.." ทัชเม้มปากแล้วเงยหน้ามองกิม

"กูกลัวมึงอึดอัดแล้วก็กลัวมึงไม่สบายใจเวลาที่อยู่กับกู" กิมพูดออกมาตามที่ตัวเองรู้สึก เพราะเรื่องนี้เขาเป็นคนขอให้ทัชช่วย และถ้าอีกฝ่ายต้องอึดอัดใจเพราะอยู่ใกล้เขา เขาคงรู้สึกไม่ดีแน่ๆ

"ประโยคนี้ต้องเป็นผมที่ถามหรือเปล่า"

"เรียกแทนตัวเองว่าไงนะ?" กิมมองหน้าทัชดุดุ ทำให้ทัชเริ่มรู้ตัวว่าไม่ควรพูดแบบเป็นทางการในตอนนี้

"ประโยคนี้ทัชต้องเป็นคนพูดหรือเปล่า เพราะกิม..ต้องอยู่กับคนที่ตัวเองไม่ได้รัก" ทัชพูดเสียงแผ่วในตอนท้าย เหมือนกับเขาต้องการจะตอกย้ำตัวเองด้วยว่าคนตรงหน้าจำใจต้องแต่งงานกับเขา..ไม่ใช่เพราะรักเขา

"เอาเป็นว่าเลิกพูดเรื่องนี้เถอะ ถ้ามึงไม่ได้อึดอัดใจอะไรก็ดี" กิมพูดปัด เพราะเขาไม่อยากพูดอะไรในสิ่งที่ตัวเองยังไม่แน่ใจ

"งั้นกิมนอนเถอะ เดี๋ยวทัชไปเอาน้ำเปล่ามาให้" ทัชพูดพร้อมกับทำท่าจะลุกขึ้น แต่กิมดึงแขนเอาไว้และให้ล้มลงนอนที่เดิม

"เลิกทำหน้าที่แล้วนอนเฉยๆบ้างเถอะ ทำงานมาทั้งวันไม่เหนื่อยบ้างหรือไง" กิมพูดเสียงติดดุอีกครั้ง แต่ครั้งนี้ไม่ได้จริงจังอะไรมากนัก พอรู้ดีว่าคนในอ้อมกอดเป็นห่วงตนมากแค่ไหน

"อื้ม"

กิมก้มมองเรือนผมนุ่มที่อยู่ตรงหน้าด้วยสายตาที่ยากจะคาดเดา ก่อนที่เขาจะเชยคางของทัชให้เงยหน้ามองเขา

"คืนนี้กูไม่ได้มีอะไรกับใคร ไม่ได้พาใครขึ้นรถมาด้วย"

ทัชมองหน้ากิมด้วยความไม่เข้าใจ แต่ลึกๆก็รู้สึกดีใจด้วยเช่นกันที่กิมพูดออกมาแบบนี้ เพราะมันทำให้เขารู้สึกสบายใจขึ้นมาก

"แต่กูมีเรื่องนึงที่อยากให้มึงทำแทนผู้หญิงพวกนั้น"

"เรื่องอะไรเหรอ"

"กูอยาก.."

"ไม่ได้!" ทัชรีบพูดสวนกลับไปทันที เพราะถ้าเกิดเรื่องราวแบบไหนขึ้นจริงๆ เขาไม่อยากให้ตัวเองถลำใจไปมากกว่านี้

"กูยังพูดไม่จบ จะรีบพูดแทรกขึ้นมาทำไมเนี่ย" กิมอมยิ้มมองคนตรงหน้าด้วยความเอ็นดู

"กะ..ก็.."

"กูหมายถึงกูอยากจูบ..มึงจูบกูหน่อยได้ไหม" กิมใช้ปลายนิ้วโป้งเกลี่ยปากเล็กเบาๆ

"จูบ? ทำไมอ่ะ" ทัชถามด้วยความสงสัย

"ก็ไม่ทำไม แค่อยากจูบก็เลยขอ" กิมพูดด้วยท่าทีปกติ

"แต่ปกติก็ไม่เห็นเคยขอนี่" ทัชหลบสายตาของกิมนิดๆ

"ก็ตอนนี้กูกำลังขอไง มึงก็ตอบตกลงมาสักทีสิ ไม่งั้นกูจะเริ่มขอทำอย่างอื่นด้วยแล้วนะ" กิมเริ่มขมวดคิ้วมองทัชด้วยความโมโหนิดๆ ภาพของเด็กหนุ่มที่ชื่อต้นน้ำยังอยู่ในความทรงจำของเขาอยู่ตลอดเวลา แถมเมื่อเย็นคนตรงหน้าของเขายังออกโรงปกป้องไม่ให้เขาโกรธมันอีกด้วย นั่นก็ยิ่งทำให้กิมรู้สึกโมโหเข้าไปใหญ่

"ทะ..ทำอย่างอื่น!?..มะ..หมายถึง.." ทัชเริ่มรู้สึกหายใจไม่ทั่วท้อง เมื่อเจอสายตาแพรวพราวของกิมที่มองมา

"ก็หมายถึงอย่างอื่น..ตกลงคำตอบว่าไง" กิมไม่ยอมตอบในสิ่งที่ทัชสงสัย แต่กลับเร่งเอาคำตอบที่เขาต้องการ

"ก็..อืม" ทัชพยักหน้าน้อยๆ นั่นทำให้กิมยิ้มออกมาด้วยความพอใจ และเริ่มประกบจูบลงไปทันที

"อื้มมม.." ลิ้นร้อนของกิมแทรกซึมไปที่ลิ้นอุ่นของทัชและเกี่ยวพันกันไปมาอย่างไม่มีใครยอมใคร ถึงแม้ประสบการณ์ของทัชจะอ่อนกว่ากิม แต่เพราะได้ครูดีแบบกิมที่คอยสอนอยู่เป็นประจำ มันเลยทำให้ประสบการณ์ของทัชมีไม่น้อยกว่าคนตรงหน้า

"อื้อออ..กะ..กิม..อืมม" ทัชพยายามหันหน้าหนี เพราะอีกคนเริ่มจูบเขาอย่างเร้าร้อนมากขึ้นเรื่อยๆ ซึ่งจูบนี้แตกต่างจากจูบอื่นๆที่กิมเคยมอบให้เขา

มือหนาบีบเค้นสะโพกเล็กอย่าเมามัน

"เฉยๆหน่า..กูไม่เอามึงหรอก แค่ภายนอกเท่านั้น" กิมพูดจบก็ซุกไซ้ซอกคอขาวของทัชโดยไม่ฟังอะไรอีก ทัชหลับตาพริ้มยอมให้คนตรงหน้าทำทุกอย่างกับร่างกายตัวเอง

"หอมจัง" กิมกระซิบที่ข้างหูเบาๆแล้วใช้ปลายลิ้นร้อนเลียไปยังจุดชีพจรของทัช

"อื้มม มะ..เมาใช่ไหม" ทัชถามกิมเสียงแผ่ว มือสองข้างขยุ้มไปที่ผมนุ่มของกิมเบาๆ

"นิดหน่อย แต่กูจำได้แม่นแน่ๆไม่ต้องห่วง" กิมเงยหย้าขึ้นมาจากซอกคอขาวแล้วยกยิ้มมุมปากอย่างร้ายๆ ก่อนจะใช้มือข้างที่ว่างอยู่ล้วงเข้าไปในเสื้อของทัช พร้อมกับสัมผัสผิวที่เนียนลื่นของคนใต้ร่าง

"กะ..กิม..มะ..มัน เอ่อ..มัน" ทัชชะงักไปเมื่อรู้สึกถึงความแข็งบางอย่างที่ช่วงล่างของกิม

"มึงจะกลัวอะไร เคยจับมาแล้วไม่ใช่เหรอ" กิมพูดจบก็จับมือของทัชไปวางที่แกนกายของตน ทัชเบิกตากว้างด้วยความตกใจ แต่มันก็เป็นสิ่งที่เขาเองก็เคยเห็นและคุ้นเคยเป็นอย่างดี เพราะกิมกับเขาจะมีสัมพันธ์ภายนอกแบบนี้มาแล้วสามถึงสี่ครั้ง

"ตะ..แต่.."

"ถ้ามึงไม่ทำให้มันลงไป กูก็จะทำให้มึงค้างคาไปกับกูด้วย เลือกเอาแล้วกัน" กิมจับไปที่แกนกายของทัชทันทีที่พูดจบ พร้อมกับขยับรูดรั้งอย่างช้าๆ

"อื้อออ!" ทัชกัดปากตัวเองนิดๆ ถึงจะรู้สึกเสียวมากแค่ไหน แต่มันไม่ใช่ความเสียวที่ทัชต้องการ

"ตกลงยังไง..จะทำหรือไม่ทำ" กิมกระซิบข้างหูของทัชเบาๆ พร้อมกับเลียไปที่ติ่งหูเพื่อเพิ่มความเสียวซ่านให้ทัช

"ทะ..ทำ" ทัชพูดเสียงสั่น และเริ่มล้วงเข้าไปในกางเกงของกิม ที่ตอนนี้มันได้ถูกปลดออกแล้ว ทัชกลืนน้ำลายลงคอเมื่อสัมผัสได้ถึงความใหญ่ของแกนกายที่เขายังไม่เคยรู้สึกชินเลยสักนิด

"อืมมม.." กิมยกยิ้มมุมปากอย่างพอใจและรูดรั้งแกนกายของทัชเร็วขึ้น

"อื้อออออ"

กิมประกบจูบลงไปอีกครั้ง แต่ครั้งนี้มันนุ่มนวลกว่าครั้งอื่น

"สัญญากับกูก่อน ว่าต่อไปนี้มึงจะไม่ไปยุ่งกับไอ้หน้าอ่อนนั่นอีก" กิมเงยหน้ามองทัช แล้วจ้องเข้าไปในดวงตาหวานนิ่งๆ ทัชปรือตามองกิมด้วยความสงสัย แต่ความเสียวก็เข้ามาแทรกเขาอยู่ตลอดเวลา

"คะ..ใคร อื้ออออ"

"ไอ้เด็กที่ชื่อต้นน้ำ" กิมพูดพร้อมกับใช้นิ้วบดขยี้ที่ปลายแกนกายของทัชเบาๆ

"อ๊าาา อื้ออออ ทะ..ทำไม่ต้อง อื๊ออ ต้องห้ามด้วยล่ะกิม"

"กูไม่ชอบหน้ามัน ถ้ามึงไม่รับปากกับกูว่าจะเลิกยุ่งกับไอ้เด็กนั่น กูจะเอามึงเดี๋ยวนี้" กิมบอกอย่างคนเอาแต่ใจ และพร้อมที่จะทำอย่างที่ตัวเองพูดจริงๆ

"โอเค ทะ..ทัชจะไม่ยุ่งกับต้น..น้ำ อื้อออ แล้ว" ทัชซุกหน้าลงที่ไหล่แกร่งแล้วกัดเพื่อระบายความเสียว มือเรียวก็พยายามรูดรั้งแกนกายของกิมไปด้วย

"หึหึ ดี" กิมยิ้มออกมาด้วยความพอใจและเริ่มขยับมือให้เร็วขึ้น จนในที่สุดทัชก็ปลดปล่อยออกมา ตามด้วยกิม

"อื้อออออออ/อ่าาาาาาา"

ทัชนอนแผ่ด้วยควาหมดแรง กิมจูบไปที่ขมับสวยเบาๆแล้วผละออก

"ไปล้างตัวไหวไหม" กิมถาม เพราะน้ำรักของเขาทั้งคู่เลอะเต็มหน้าขาของทัช

"อื้อ" ทัชพยักหน้าน้อยๆ

"เดี๋ยวกูอุ้มไปแล้วกัน" กิมพูดจบก็ค่อยๆช้อนตัวทัชขึ้นในท่าเจ้าหญิง และพาเข้าไปในห้องน้ำก่อนจะทำความสะอาดให้เรียบร้อยแล้วอุ้มกลับมายังเตียง

"มึงนอนอยู่มุมนี้ก่อนแล้วกัน กูขอหาผ้าปูใหม่ก่อน"

"เดี๋ยวทัชทำเองก็ได้ มัน..เอ่อ..มันไม่ได้หมดแรงขนาดนั้น" ทัชพูดเสียงอ้อมแอ้ม

"อยู่นิ่งๆ กูยังไม่หายโกรธมึงเรื่องที่มึงไม่ยอมไปกับกูเมื่อเย็นเลยนะ" กิมเริ่มพูดเสียงดุ

"แต่ทัชทำงานให้อาอยู่"

"มึงคิดว่ากูไม่เช็คเหรอว่ามึงทำหรือไม่ทำ"

ทัชนิ่งไปนิดกับสิ่งที่กิมพูดมา

"คือ.."

"ถ้าไม่อยากไปก็บอกกูมาตรงๆอย่าโกหกอีก เพราะไม่อย่างนั้น.." กิมมองไปที่ช่วงล่างของทัชและมองกลับมายังใบหน้าของทัชตามเดิม เพียงเท่านี้ทัชก็รู้ได้ทันทีว่ากิมกำลังหมายถึงอะไร

"รู้แล้วๆ วันหลังไม่โกหกแล้ว" ทัชรีบตอบกลับไปทันที ไม่อย่างนั้นกิมอาจจะอยากมีอะไรกับเขา ตามที่เจ้าตัวใช้สายตาบอกเมื่อกี้ก็ได้

"ดี" กิมยิ้มนิดๆและจัดการเปลี่ยนผ้าปูให้ทัชโดยเร็ว

"มานอน" กิมขึ้นไปบนเตียงกว้างและตบลงตรงที่นอนข้างๆเพื่อให้ทัชขึ้นมานอนกับเขา ทัชเองก็ทำตามอย่างว่าง่าย

ครึ่งชั่วโมงผ่านไป เสียงลมหายใจแผ่วๆของทัชก็ทำให้กินรู้ว่าคนข้างกายได้หลับลงไปแล้ว กิมมองโครงหน้าสวยนิ่งๆ

"เลื่อนงานแต่งให้เร็วขึ้นดีกว่ามั้ง"

++++++++++++

#พระเอกเป็นไบโพล่าค่ะทุกคนนน555555 เรื่องนี้ไม่ค่อยมีม่านะคะ ไม่ต้องห่วง