บทที่ 4 สอนรัก (1)

มีนาตื่นขึ้นมาด้วยอาการเมื่อยขบไปทั้งตัว ดวงตากลมโตกวาดมองไปโดยรอบก็ไม่เห็นร่างของพี่ชายอยู่ในห้องแล้ว มือเล็กยันเข้ากับเตียงพยุงร่างให้ลุกขึ้นนั่งพิงหัวเตียง เธอพ่นลมหายใจออกมาทางปากแรง ๆ ก่อนจะตั้งสติคิดทบทวนเรื่องที่เกิดขึ้นในช่วงสองวันที่ผ่านมา เมื่อคืนนี้พ่อมาหาเธอถึงห้อง เคาะประตูเรียกเธออยู่ตั้งนานก่อนจะจากไป

ตอนนั้นเธอรู้สึกผิดในใจวูบหนึ่งแต่มันก็ปลิวหายไปอย่างรวดเร็ว ไม่รู้ว่าพ่อจะสงสัยอะไรหรือเปล่า แต่เมื่อคืนมันดึกมากแล้วการที่เธอไม่ตอบรับก็ไม่น่าจะมีปัญหาอะไร เพราะยังบอกได้ว่าหลับแล้ว ถึงแม้ว่าความเป็นจริงเธอจะยังตื่นอยู่ก็ตามที

แกร็ก

เสียงประตูห้องน้ำทำให้เธอที่คิดอะไรเรื่อยเปื่อยถึงกับสะดุ้ง ก่อนที่ใบหน้าจะร้อนผ่าวรีบหลบสายตาไปมองทางอื่นเพราะเรือนร่างงดงามเต็มไปด้วยมัดกล้ามของพี่ชายเดินตัวเปลือยออกมาจากห้องน้ำ หยดน้ำยังเกาะแพรวพราวอยู่ตามลำตัวลงไปตกกระทบพื้น พี่ชายของเธอเซ็กซี่มากเลยล่ะตอนนี้

“เขินอะไรอีกเรา เห็นร่างพี่มากก็ตั้งสองครั้งแล้วนะ ยังไม่ชินอีกเหรอ” เสียงทุ้มพร่าของพี่เมฆเซ็กซี่มากเหมือนกับกำลังยั่วยวนเธอเลย เธออยากบอกว่าต่อให้เห็นอีกสักสิบยี่สิบครั้งก็ไม่ชินง่าย ๆ หรอก

“มีนนึกว่าพี่เมฆออกไปแล้ว...” เสียงของเธอแผ่วหวิวยังไม่กล้าหันกลับไปมองใบหน้าหล่อเหลาของพี่ชายอยู่ดี ร่างสูงเดินตรงเข้ามานั่งลงบนเตียงจนยวบลงไป ทำเอาคนตัวเล็กสะดุ้งโหยงรีบขยับตัวหนีแต่ก็ไม่ไปไหนไม่รอด แถมยังโดนวงแขนแกร่งตวัดมารวบตัวไปนั่งอยู่ตัก อะไรบางอย่างที่สงบไปไม่กี่ชั่วโมงก่อนก็ผงกหัวขึ้นเบียดเสียดกับหน้าท้องเธอ มันทักทายอย่างน่ารักจนเธอไม่รู้สึกกลัวเหมือนครั้งแรก ๆ อีกแล้ว

“ท่าทางมันจะชอบมีน ฮะๆ ถูกตัวปุ๊บก็ตื่นปั๊บ มารับหน้าทันที”

“มันมีชีวิตด้วยหรือคะ” มีนาถามอย่างสงสัย หารู้ไม่ว่าคำถามแสนซื่อของเธอแทบทำให้คนฟังหลุดหัวเราะออกมา เมฆาพยายามกลั้นขำกัดกระพุ้งแก้มแน่นไม่ให้ส่งเสียงหัวเราะใส่น้องสาวที่น่ารักของตัวเอง มือหนายื่นไปหยิกแก้มนุ่มแรง ๆ แล้วชักกลับมา ส่วนคนถูกแกล้งก็ทำหน้าย่นสูดปากด้วยความเจ็บ

“มีสิ ถ้าไม่มีมันจะระริกระรี้แบบนี้หรือไง มันอาการหนักมากเลยนะ ดูเอาแล้วกัน เนี่ยดิ้นใหญ่แล้ว อยากเบียดซุกร่องอุ่น ๆ จัง”

เมฆากระซิบเสียงพร่าทำตาหื่นกระหายมองสบตากับนัยน์ตากลมวาวแตกตื่นของน้องสาว มีนารีบเอาสองมือยันหน้าท้องเป็นลอนสวยของพี่ชายไว้พลางขืนตัวออกห่าง แต่เพราะรีบร้อนเกินไปปลายนิ้วจึงไปถูกกับตัวประหลาดเข้า มาผงกหัวให้เธออีกครั้งแถมยังแข็งชันเชิดคอมองหน้าเธออย่างท้าทายอีก

มันจะกัดเธอเหรอ?

นิ้วของมีนายื่นออกไปสะกิดหัวของมันเบา ๆ มันขยายใหญ่ขึ้นและกระดกหัวไปมาเล็กน้อยตอบรับ เธอลองเขี่ยหัวบานแดงอีกครั้ง มันก็ทำแบบเดิม แต่คราวนี้หูเธอกลับได้ยินเสียงพี่ชายร้องซี้ดเหมือนเจ็บด้วย

“เอ่อ...มีนทำพี่เจ็บหรือคะ” ดวงตากลมโตเบิกขึ้นเล็กน้อยพลางเอียงคอถามอย่างสงสัย มันทั้งดูน่ารักและน่าแกล้งในเวลาเดียวกันเลย ให้ตายสิ เวรเอ๊ย!

คำถามแสนซื่อของเธอที่ทำเอาเขาอยากจับกดมันวันละหลาย ๆ รอบเลย!

“เจ็บสิ เจ็บมาก เธอช่วยปลอบมันหน่อยสิ”

“เอ๋ ปลอบยังไงคะ” มีนาถามเสร็จก็ก้มลงไปมองเจ้าตัวน่ารักที่ดีดตัวขึ้นลงเหมือนรอการปลอบอย่างที่พี่ชายพูด หรือว่าจะปลอบแบบที่เธอเคยได้รับจากพ่อ เวลาที่เธอหกล้ม พ่อก็จะประคองเธอให้ยืนขึ้นแล้วก็เป่าตรงที่เจ็บให้ด้วยสีหน้าอ่อนโยนแล้วบอกว่าไม่เป็นไร ก่อนจะลูบหัวเธอเป็นการปลอบโยน

มีนาคิดแล้วก็ผุดยิ้มน่ารักขึ้นบนริมฝีปาก ดวงตาส่องประกายระยิบระยับจนคนมองรู้สึกแสบตา นัยน์ตาคมเข้มพร่ามัวไปชั่วขณะ เมฆารอดูว่าคนตัวเล็กจะปลอบเขาด้วยวิธีไหน แล้วจะปลอบยังไงให้เขาหาย ‘อยาก’ ได้ ตอนนี้มันเจ็บจนปวดร้าวไปหมดแล้ว

ดวงตาคมกริบมองมือเล็กที่เอื้อมมือมาประคองท่อนเนื้อร้อนระอุของเขา อยากจะบอกเหลือเกินว่ามือน้อย ๆ นั้นให้ความรู้สึกดีแค่ไหน มันทั้งนุ่มและเนียนให้ความรู้สึกดีสุด ๆ

ใบหน้าคมเหยเกเล็กน้อยทันทีที่ถูกสัมผัสแบบนั้น คิ้วหนาขมวดเข้าหากันยุ่งเหยิง แต่กลับหลุดเสียงครางในแบบที่มีนาเคยได้ยินตอนที่พี่เมฆชอบทำเวลาที่ขย่มอยู่บนร่างเธอ เอ่อ...หมายถึงตอนที่เข้าออกในกายเธอ

ร่างเล็กขยับตัวลงจากตักไปนั่งอยู่บนเตียงโดยมีดวงตาคมจ้องมองการกระทำนั้นอยู่ไม่ห่าง เมฆาเห็นคนตัวเล็กโน้มหน้าลงมาจนเกือบชิดแก่นกายของเขา ก่อนจะทำในสิ่งที่เขาคาดไม่ถึง ลมหายใจร้อน ๆ มาพร้อมกับลมร้อนที่เป่าออกจากปากเล็ก เขาถึงกับตัวสั่นไปทั้งร่าง ดวงตาหรี่เล็กลงมองมีนาอย่างทรมานกับความปรารถนาที่แล่นขึ้นมาจุกอกเล่นงานจนปวดร้าวไปหมด

ร่างสูงกระโจนเข้าผลักร่างของน้องสาวไปนอนราบกับเตียง มือหนาจับยึดแขนเล็กสองข้างกดลงไว้ข้างตัวแล้วพาตัวเองขึ้นมาคร่อมเหนือร่าง ท่ามกลางสายตาตกใจระคนตกตะลึงของคนใต้ร่าง แก่นกายแข็งขึงก็ทะลึ่งพรวดเข้าสอดลึกในร่องเนื้อร้อนพร้อมเสียงคำรามต่ำที่หลุดออกมา ใบหน้าคมคายเชิดรั้นขึ้นด้วยความรู้สึกยากเกินจะบรรยาย มีนาบีบรัดเขาแน่นมากจนแทบหลั่งออกมาทันทีที่เข้าไป

“อ๊าาา! พี่เมฆ ทำไมถึง...” ทำแบบนี้ล่ะคะ มีนาอยากถามออกไปแต่ก็เสียวกระสันจนหน้าเบ้ ท้องน้องขมวดเกร็งบีบรัดสิ่งแปลกปลอมที่เข้ามารุกชิงพื้นที่ในกายราวกับจะจับกุม

“พี่ชอบให้มีนาปลอบแบบนั้นนะ แต่เอาไว้วันหลังค่อยปลอบ เช้านี้มีเรียน พี่รีบ แล้วเธอก็ต้องไปโรงเรียนด้วย มันจะไม่ทันเวลาเอา”

“งั้นพี่เมฆก็...”

“อย่าบอกให้พี่ออกไปเพราะมันไม่ได้ผลหรอก มีแต่จะเข้า ๆ ออก ๆ แทงเราให้ให้เจ็บเหมือนพี่บ้างล่ะ”

“จะ...เจ็บเลยหรือคะ” มีนาถามด้วยน้ำเสียงตกใจกลัว ร่างเล็กพลันแข็งทื่อไม่กล้าขยับเขยื้อนมองหน้าพี่ชายสุดหล่อของตัวเองที่คร่อมอยู่เหนือร่างด้วยดวงตาโต ๆ ไม่กะพริบ ในใจรู้สึกวาบหวิวแปลก ๆ เพราะสีหน้าที่ดูเจ้าเล่ห์มาดร้ายแต่ไม่ได้ดุเหี้ยมเหมือนที่พี่ชายชอบทำเวลาโกรธจัด

เมฆาโยกเอวสอบส่งท่อนเนื้อแกร่งร้อนเข้าออกร่างเล็กช้า ๆ มีนากลืนกินท่อนเนื้อของเขา กลีบร่องสีแดงสดปริปลิ้นตามจังหวะการเข้าออกของเขาพร้อมกับน้ำข้นเหนียวที่เยิ้มออกมาจากร่องชโลมช่องทางรักจนมันลื่นไถลเข้าออกได้ง่าย เสียงหวานครวญครางใต้ร่างเขา มีนาตัวสั่นคลอน เต้าอวบอัดกระเพื่อมขึ้นลงชี้ปลายยอดสีสวยใส่หน้าเขาราวกับจะด่าให้กับความใจร้ายที่ไม่ยอมปรนเปรอให้

“อ๊ะ พี่เมฆ! อื้อ...เร็วค่ะ มีนจะแย่แล้ว” มีนาไม่รู้ด้วยซ้ำว่าความรู้สึกทรมานนี้มันเกิดขึ้นจากอะไรกันแน่ ทั้ง ๆ ที่รู้สึกเหมือนจะขาดใจแต่ก็ยังอยากได้เพิ่มอีก ดวงตาเล็กวาวมีน้ำตากลอกกลิ้งไปมาแลดูน่าสงสารแต่กลับยิ่งดูงดงามในสายตาคนมอง

มีนาก็เหมือนนางฟ้าตัวน้อย ๆ ของเขา เธอทั้งน่ารักและน่าทะนุถนอม แต่น่าเสียดายที่เขาถนอมของไม่ค่อยเป็น ทุกครั้งจึงพยายามยั้งไว้เท่าที่พอทำได้ แต่ก็ไม่สำเร็จเพราะความต้องการของเขามีมากเกินไปเลยออกมาอย่างที่เห็น

ขาเรียวเล็กของมีนาถูกยกขึ้นพาดบ่าข้างหนึ่ง เมฆาที่จับจุดได้แล้วก็ซอยสะโพกถี่ยิบบุกทะลวงกายสาวกระแทกโหนกนูนเล็กน่าฟัดของน้องสาวเต็มเหนี่ยว เสียงหอบครางของมีนายิ่งทำให้ร่างสูงคลุ้มคลั่งโบกสะบัดท่อนเนื้อแกร่งกร้าวตอกตรึงร่างเล็ก ตะบี้ตะบันลุยแหลกโขกสับอย่างถึงอกถึงใจ ริมฝีปากหนาร้อนรุ่มขยี้เรียวปากอมชมพูฉ่ำหวานดูดดึงแรง ๆ จนเกิดเสียงดัง

มีนาที่ถูกโจนจ้วงเข้าใส่แบบไม่มีเวลาพักหายใจก็หน้าแดงก่ำ เลือดลมสูบฉีดไปทั่วร่าง ช่องทางรักขมิบตอดรัดสิ่งมีชีวิตขนาดมหึมา รัดรึงไว้แน่นหนาราวกับตัวประกัน เธอซี้ดปากทำหน้าเบ้ ปลายเล็บจิกเข้ากับลำแขนของพี่ชาย พี่เมฆทำอะไรกับเธอกันแน่ ทำไมถึงได้รู้สึกดีแบบนี้

มันไม่ใช่แค่ทรมานจนร้อนไปหมดทั้งตัว แต่ยังสั่นสะท้านเสียวซ่านแทบสำลักความสุขที่ล้นปรี่ขึ้นมาราวกับคลื่นที่ซัดสาดใส่เธอ

พี่เมฆเคยทำแบบนี้กับใครหรือเปล่านะ พี่เมฆเคย...รังแกใครแบบนี้หรือเปล่า…