บทที่ 3 ลอบรัก (3)

“นอนรึยังลูก มีนา พ่อกลับมาแล้วนะ” เสียงทุ้มห้าวใจดีของพ่อทำให้มีนารู้สึกผิด ขณะเธอกับพี่ชายทำเรื่องผิดบาปแต่พ่อกลับเป็นห่วงเธอ เด็กสาวพยายามดิ้นหนีคิดอยากจะโต้ตอบกลับไปก็ไม่ได้ แรงกระแทกกระทั้นเบื้องล่างยังคงสร้างความเสียวกระสันจนเธอคอยแต่จะหลุดเสียงคราง

มือเล็กตวัดโอบลำคอแกร่งดึงรั้งให้พี่ชายโน้มหน้าลงมา ริมฝีปากเล็กกดจูบลงไป ก่อนจะสอดลิ้นเข้ารุกไล่ปลายลิ้นหนา สองขาเรียวถูกปล่อยวางราบกับพื้น ก่อนจะมีหมอนสอดเข้าใต้สะโพก มีนาเบิกตากว้างด้วยความตกใจ โดยไม่รอช้าสะโพกสอบก็พุ่งทะยานโถมเข้าใส่อย่างเมามันส์

“อื้อๆ ๆ ...!” ดวงตาของมีนาเบิกกว้างเท่าไข่ห่านไม่คิดว่าพี่ชายจะเล่นงานเธอได้ถึงใจขนาดนี้ ทั้ง ๆ ที่รู้ว่าพ่อยืนรออยู่ด้านนอกแต่พี่เมฆก็ยังไม่คิดปล่อยเธอไป ดวงตากลมโตมีหยดน้ำตาไหลซึมออกจากหางตา หากแต่ไม่ได้เกิดจากความเสียใจแต่อย่างใด มันมาจากความทรมานที่ต้องเก็บกักเสียงร้องเอาไว้ไม่ให้หลุดออกมา

เธออยากส่งเสียงครางออกไปดัง ๆ ก็ไม่กล้า มันเลยเป็นความทรมานที่แสนจะหอมหวานจนเธอแทบสำลัก

เมฆากระตุกยิ้มเหี้ยมพอใจกับสีหน้าและแววตาแบบนั้น เขาจะทำให้มีนาเสพติดเขา ติดเซ็กส์จนขาดมันไม่ได้เลย

กลิ่นกายหอมกรุ่นกับกลิ่นเหงื่อที่ผสานกันเป็นยาปลุกกำหนัดให้ร่างกายเขายิ่งตื่นเพริด มันสั่นระริกปวดหนึบอยากได้รับการบีบเคล้นหนัก ๆ แล้วเขาก็ไม่คิดหยุดยั้งความคิดที่จะสนองความต้องการของมัน เขาอุ้มร่างเล็กของมีนาขึ้นมานั่งบนตักโดยที่เอ็นร้อนยังฝังอยู่ในร่าง เสียงหวานหลุดครางผะแผ่ว ดวงตาหวานเยิ้มสุดเซ็กซี่ปรือขึ้นมองเขาอย่างไม่เข้าใจ

เขาไม่ได้ตอบกลับแต่เลือกใช้การกระทำเป็นตัวบอกทุกอย่างเอง

“อ๊ะ...ยะ...อย่าทำแบบนี้ มีนจะ...” เสียงร้องห้ามของมีนาขาดหายไปในทันทีที่เจ้าของพาใบหน้ามาซุกซบกับซอกคอเขา เธอกัดคอเขาเบา ๆ เหมือนจะประท้วงเมื่อเขากระทุ้งแก่นกายใส่ช่องทางคับแคบของเธอ

“โอ...มีนา รัดอีกสิ รัดพี่ให้ขาดใจไปเลย อา...”

“คะ...คุณพ่อ...” มีนาแทบอยากร้องไห้ออกมาเมื่อเห็นพี่ชายไม่สนใจอะไรเลยนอกจากจะทำให้ตัวเองถึงจุดสูงสุด เสียงของพ่อเงียบหายไปแล้ว เธอแทบจะถอนหายใจด้วยความโล่งอก แต่ยังไม่ทันได้ทำแบบนั้นก็ต้องมาหลุดเสียงครางลั่นเพราะความเอาแต่ใจของพี่เมฆ เธอตัวสั่นระริกตอดรัดแก่นกายหนาที่พรวดพราดเข้าครอบครองเธออย่างหนักหน่วงจนรู้สึกจุกและเสียวไปในเวลาเดียวกัน

น้ำตาใสไหลลงอาบแก้มทั้งสองข้างอย่างกลั้นไม่อยู่ ความรู้สึกผิดในใจก่อตัวขึ้นหลังจากคิดเรื่องบางอย่างขึ้นได้ แต่ความคิดนั้นก็ถูกรบกวนจนปลิวหายไปในอากาศเหลือทิ้งไว้แต่ความเสียวซ่านที่พุ่งโจมตีใส่เป็นระลอก

“อา...มีน...ชอบใช่มั้ยล่ะที่พี่ทำแบบนี้” เมฆาผ่อนร่างของน้องสาวลงนอนราบกับเตียงนอนก่อนจะก้มหน้าลงไปหยักยิ้มเจ้าเล่ห์ร้ายกาจใส่พลางมองใบหน้าเล็กหวานที่บิดเบ้ด้วยความเสียวซ่าน ปากเล็กเปล่งเสียงครางเสียงหวานในแบบที่เขาชอบให้ได้ยิน

“มีน...ปะ..เปล่านะคะ ฮื้อ!” ร่างเล็กเกร็งขึ้นรับแรงกระแทกกระทั้นที่มาแบบกะทันหัน สะโพกของมีนาแอ่นหยัดขึ้นรับการปรนเปรอนั้นอย่างห้ามไม่อยู่ ในสมองมีเสียงวิ้ง ๆ ภาพทุกอย่างมึนเบลอไปหมด เธอสูดปากเมื่อพี่เมฆก้มลงดูดยอดอกเธอแรง ๆ แถมยังใช้สองมือหนาเคล้นคลึงหนัก ๆ จนหน้าอกเธอแทบปริแตก

“ขนาดไม่ชอบนะน้องรัก น้ำยังไหลเยิ้มขนาดนี้ แล้วยังรัดแน่นไม่ยอมปล่อยอีก เดี๋ยวพรุ่งนี้พี่จะสอนให้เรารู้เองว่าจะต้องเอาใจพี่ยังไงให้รักให้หลงจนโงหัวไม่ขึ้น หลงจนหัวปักหัวปำเอง” เสียงกระซิบดังแทรกเข้ามาในโสตประสาทหูคนใต้ร่าง มีนายกศีรษะขึ้นรีบจุมพิตดูดดื่มของพี่ชายอย่างงง ๆ ไม่ค่อยเข้าใจกับคำพูดนั้นสักเท่าไหร่

นิ้วเรียวยาวคลึงบนเนินสาว เนื้ออูมเล็กดูน่ารักสมตัวทำให้เขาเร่งตอกตรึงกายหนาเข้าใส่ไม่ยั้ง จนกระทั่งระเบิดพร่างปลดปล่อยน้ำรักฉีดใส่ร่องหวานฉ่ำอีกครั้ง

ร่างสูงทรุดลงกอดรัดร่างนุ่มนิ่มไว้ในอ้อมแขน ก่อนจะพลิกกายนอนหงายส่งร่างของน้องสาวขึ้นไปนอนด้านบน มีนาปรือตามองเขาอีกครั้งก็หลับไปด้วยความอ่อนเพลีย ปากหนายกยิ้มขึ้นก่อนลากสายตาไปมองทางประตูห้อง ยิ่งพ่อห้ามเขาเท่าไหร่ผลที่ได้มันก็ยิ่งออกมาเลวร้ายเท่านั้น

เขาหลงรักมีนามาตั้งแต่เด็กแล้วจะปล่อยให้ใครที่ไหนมาแย่งไปได้ อย่ามากรอกหูเขาว่าเธอเป็นน้อง เพราะเธอไม่ใช่! และตำแหน่งที่เขาจะมอบให้ก็มีแต่ในฐานะเมียเท่านั้น!

“พี่รักเธอนะมีนา...”

เม้นให้กันบ้างน้าาา เหงาๆ เนื้อเรื่องค่อนข้างเรทมาก เพราะงั้นอ่านอย่างมีสตินะคะ เน้นความฟินเป็นหลัก เหตุผลเป็นรอง เรื่องราวจะไปยังไงต่อฝากลุ้นค่ะ พี่เมฆคนหื่นนี่ชอบกินตับน้องอยู่เรื่อย อุ๊บ!