บทย่อ
...ผมรักเธอด้วยหัวใจ รักโดยไม่มีข้อแม้และรักที่สุดครับ...***“แต่งงานกันไหมคะ”ในที่สุดน้ำเหนือก็โพล่งถามออกไป เธอคิดว่าโรเบอร์โตคงอยากขอเธอแต่งงานนานแล้ว แต่ไม่กล้าเพราะคิดว่าตัวเองไม่คู่ควรกับหญิงสาวที่มีผู้ชายมากหน้าหลายตามาแอบหลงรักเช่นเธอเฮ้อ... ดังนั้นเพื่อไม่ให้พี่ร็อบแสนดีของเธอขึ้นคาน เธอจึงจำต้องเป็นฝ่ายยอมเอ่ยปากขอเขาแต่งงานก่อน สินสอดทองหมั้นไม่ต้อง เงินทองเป็นของนอกกาย เธอไม่อยากได้ เธอมีเยอะแล้ว...“ครับ” โรเบอร์โตรับคำตาโต ก่อนจะยิ้มกว้างอย่างเอ็นดู“นี่ครบเวลาที่คุณพ่อกำหนดหนึ่งปีแล้วค่ะ ไม่อย่างนั้น น้ำต้องแต่งงานกับผู้ชายที่พ่อหาให้ แต่จริงๆ แล้วน้ำมั่นใจในตัวพี่ร็อบนะคะ เลยตัดสินใจพูดออกไป น้ำรู้ดีว่าพี่ร็อบไม่กล้า ไม่ต้องอายหรอกนะคะ น้ำเลยเป็นฝ่ายพูดเสียเอง พี่ร็อบจะได้ไม่ต้องคิดหาคำพูดที่จะขอน้ำแต่งงาน พี่ร็อบเป็นผู้ชายที่ดีที่สุดในชีวิตของน้ำ นอกจากคุณพ่อ เราแต่งงานกันนะคะ”โรเบอร์โตพิงพยักเก้าอี้ที่นั่งอยู่ด้วยรอยยิ้ม เขาแทบหลุดขำกับน้ำเสียงซื่อๆ ของคนตรงหน้า แต่แววตาจริงใจนั้นทำให้เขาหัวใจเบ่งบานพองโตแทบคับอก“จะขอแต่งงานทั้งที ก็ต้องโรแมนติกหน่อยสิครับ”โรเบอร์โตพูดเสียงทุ้มชวนฝัน“คะ” น้ำเหนือมองอย่างไม่เข้าใจร่างสูงลุกจากเก้าอี้ คุกเข่าลงตรงหน้าหญิงสาว ก่อนที่ประโยคลึกซึ้งกินใจจะเปล่งออกมา“แต่งงานกับพี่นะครับน้ำ พี่ก็รักน้ำ เราคบกันเป็นเวลานานพอสมควรแล้ว พี่เองไม่อยากรออีกแล้วเหมือนกัน เราใจตรงกัน วันนี้พี่เองอยากขอน้ำแต่งงาน เลยนัดน้ำออกมาเจอกันที่นี่”โรเบอร์โตสารภาพ อ้อนขออย่างน่ารัก น้ำเหนือตาโต ลูกค้าที่รับประทานอาหารอยู่โต๊ะข้างๆ ถึงกับอมยิ้ม บางคนก็เชียร์ให้เธอตอบตกลงน้ำเหนือหัวใจพองโตคับอก รู้สึกมีคุณค่าเหลือเกินที่มีชายหนุ่มมาขอแต่งงาน รู้สึกอบอุ่นใจและดีใจที่เขาใจตรงกับเธอ รู้สึกมีความสุขอิ่มเอมในหัวใจอุปสรรคข้างหน้าจะเป็นเช่นไร เธอไม่สน ขอแค่เขาเคียงข้างอยู่ใกล้ๆ เธอแบบนี้ก็เพียงพอแล้ว“ค่ะพี่ร็อบ น้ำจะแต่งงานกับพี่ร็อบค่ะ”
1
Chapter 1
สารภาพรัก
น้ำเหนือ รุ้งประกายแสง หญิงสาววัยย่างยี่สิบสี่ กำลังก้มมองนาฬิกาข้อมือเรือนหรูที่บิดาซื้อให้ในวันเกิดของเธอในปีที่แล้ว เธอภูมิใจที่เป็นที่รักของบิดา ท่านไม่เคยมีผู้หญิงคนใหม่อีกเลย หลังจากที่มารดาสิ้นไปเพราะกลัวว่าเธอจะกลายเป็นเด็กมีปัญหา
เธอรู้สึกเห็นใจที่ท่านอยู่ในโอวาทของมารดาก่อนตาย ทำตามคำพูดที่รับปากเอาไว้ไม่ขาดตกบกพร่อง ไม่เคยเกาะแกะกับผู้หญิงมากหน้าหลายตาที่ทอดสะพานให้ท่านตั้งแต่ท่านเริ่มเป็นโสดอีกครั้ง
แบบนี้นี่เอง เธอจึงได้รักบิดาของเธอมากที่สุดในโลก...
น้ำเหนือเองก็ตั้งใจเรียน ตามคำสั่งของบิดาไม่เคยเหลวไหลเลยแม้แต่น้อย เธอไม่เคยมีแฟนมาก่อนในชีวิต เพราะคิดว่าเรื่องเรียนเป็นสิ่งที่สำคัญมาก เธอเป็นทายาทเพียงคนเดียวของรีสอร์ตรุ้งประกายแสง ดังนั้นเธอจึงต้องทำให้บิดาภาคภูมิใจและไว้เนื้อเชื่อใจที่จะฝากรีสอร์ตอันเป็นทรัพย์สมบัติของตระกูลเอาไว้ให้ได้
หญิงสาวมีรูปร่างติดไปทางอวบระยะสุดท้าย เธอภูมิใจในความเป็นผู้หญิงที่สมบูรณ์แสนอบอุ่นของตัวเองนัก ใครจะมีความสามารถรักษาหุ่นได้เสมอต้นเสมอปลายเช่นเธอคงไม่มีอีกแล้ว
ผู้หญิงส่วนใหญ่มักจะไม่มีความพยายามในการกิน อาจเป็นเพราะขี้เกียจเคี้ยวอาหารก็เป็นได้ จึงทำให้ผอมแห้งแรงน้อย หรือก็เป็นมนุษย์เงินเดือนต้องกินอย่างพอเพียง ไม่เช่นนั้น เงินเดือนจะไม่พอใช้ หรือไม่ก็ต้องเอาเงินไปแต่งเนื้อแต่งตัว เธอเคยเห็นเพื่อนบางคนยอมอดข้าวเพื่อเอาเงินเดือนไปซื้อเครื่องสำอางด้วยซ้ำ เป็นเธอเองคงทนไม่ได้ที่จะต้องอดมื้อกินมื้อและตายไปอย่างอนาถเช่นนั้น สู้รับประทานอาหารที่เราอยากกินดีกว่าตายไปแล้วไม่เคยลิ้มรสอาหารอันแสนโอชะเลย
เธอไม่เคยคิดอยากจะลดหุ่น จะลดทำไมล่ะ? อุตส่าห์ซื้อของดีๆ กิน ไม่รวยไม่มีความสามารถซื้ออาหารอันแสนอร่อยแพงๆ กินได้หรอกนะ
ผู้หญิงอวบหรือสมบูรณ์ก็สวยได้ เกิดเป็นผู้หญิงอย่าหยุดสวย...
น้ำเหนือจะเลือกรับประทานอาหารที่มีประโยชน์และบริโภคอาหารหลักสองจานเป็นอย่างต่ำในแต่ละมื้อ ส่วนอาหารว่าง เธอจะรับประทานอาหารที่อยากกินทุกอย่างที่ขวางหน้า เวลาใครถามจะได้ตอบได้เต็มปากเต็มคำว่ามันอร่อยยังไง อร่อยแค่ไหน จะได้ไม่อายคนอื่นเขา หาว่าเราอดอยากปากแห้ง ไม่เคยลิ้มรสอาหารแปลกๆ เลิศรสอะไรกับเขาเลย
ของทุกอย่างบนโลกอร่อยเสมอสำหรับเธอ จนใครๆ ยกให้เธอเป็นนักชิมตัวยง คนเราเกิดมาไม่ได้รับประทานอาหารอร่อยมันเสียชาติเกิด จริงไหม?
น้ำเหนือจะมีอาการเครียดหนักหากงดกินอาหารมื้อใดมื้อหนึ่ง และเพื่อเป็นการชดเชยที่ต้องสูญเสียพลังงานในส่วนนั้นไป...
ทันทีที่นึกได้ เธอจะรีบทานอย่างไม่อิดออด หากมิเช่นนั้น รูปร่างอันอวบอัดกระชากใจชายของเธอจะซูบผอม แก้มก็จะตอบจนไม่น่ามอง ทำให้ชายหนุ่มหลายคนที่มองเธอเป็นอาหารตาบ่อยๆ ผิดหวังและหดหู่ที่เห็นเธอผอมแห้งแรงน้อยเหมือนกุ้งแห้งที่นอนอยู่ในกระจาดของแม่ค้าที่ขายอยู่ในตลาดสด
เธอคิดว่าเป็นสิ่งที่อนาถที่สุดสำหรับชีวิตของลูกผู้หญิง!!!
น้ำเหนือมีผิวสีน้ำผึ้งที่โดดเด่น จนใครๆ ต่างอิจฉาตาร้อนผ่าวๆ มีดารานางแบบทั้งประเทศไทยและต่างประเทศหลายคนแอบลอกเลียนแบบเธอด้วยการไปนอนอาบแดดให้มีสีผิวเหมือนเธอ
แต่เฮ้อ... เธอสงสารพวกดารานางแบบผิวสีซีดและหุ่นเหมือนกุ้งแห้งพวกนั้นเหลือเกิน เพราะตายอีกกี่ชาติก็คงไม่มีวาสนามีผิวกายและรูปร่างอันสมบูรณ์เพอร์เฟ็กต์เช่นเธออีกแล้ว
หญิงสาวรู้สึกภูมิใจลึกๆ คิดในใจว่าไม่มีใครจะผิวเนียนนุ่มเท่าเธออีกแล้ว เธอภูมิใจที่ได้รับการถ่ายทอดลักษณะทางพันธุกรรมดีเยี่ยมจากบิดาและมารดา ทำให้ยีนสีผิวเธอเป็นสีผิวที่ใครๆ ต่างอิจฉาริษยาจนต้องมองเหลียวหลัง บางครั้งเธอถึงกับร้อนทีเดียวเชียว
อะไรน่ะหรือ? ก็ตาร้อนๆ ของพวกเขาทำให้เธอร้อนหลังไปหมด
มีคนแอบมาถามว่าทำยังไงสีผิวถึงได้จะเข้มและงดงามดั่งนางในวรรณคดีเช่นนี้ เธอยิ้มรับและแนะนำว่า พวกเขาไปตายแล้วเกิดใหม่ เทวดานางฟ้าอาจสงสารทำให้พวกเขาเหล่านั้นมีผิวที่งดงามเหมือนเธอขึ้นมาบ้าง
แต่ก็นะ... คนเราเกิดมาไม่เหมือนกัน จงพอใจในสิ่งที่ตัวเองมีอยู่จะดีกว่า เธอปลอบใจพวกเขาไปเช่นนั้น และบอกให้หมั่นทำบุญทำทานเยอะๆ อย่าได้ไปอิจฉาคนอื่นเลยที่เกิดมาสมบูรณ์แบบ เผื่อสวรรค์จะเมตตาให้เกิดมาหน้าตาดีกับเขาบ้าง
น้ำเหนือคิดว่าคงไม่มีใครจะมีผิวที่มหัศจรรย์เหมือนเธออีกแล้ว แม้แต่นางบุษบาหรือจินตหราก็ตามที หากทั้งสองได้เห็นผิวของเธอคงจะเครียดจนนอนไม่หลับ อิเหนาเองจะต้องเปลี่ยนใจมารักเธอแทนนางทั้งสอง และคงมีเมียเดียว ไม่มีสองเมีย เพราะบุษบาและจินตหรางามสู้เธอไม่ได้ อิเหนาเลยต้องตัดใจรับเป็นเมียทั้งสองคน
หลังจากเธอแนะนำข้อคิดดีๆ ให้พวกเขาเหล่านั้น เธอกลับพบว่าพวกเขาทำหน้าผิดหวังหรือหดหู่ใจ ไม่ก็เศร้าใจ หรือไม่พอใจในข้อเสนอแนะดีๆ ของเธอ เธอรู้ดีว่าพวกเขาคงไม่มีความสามารถไปเกิดใหม่แล้วมีสีผิวเช่นเธออีกแล้ว จึงบอกให้ทำใจเสีย ความไม่พอใจในสีหน้านั้น เธอรู้ดีว่าไม่ใช่ไม่พอใจเธอ แต่เพราะพวกเขาสิ้นหวัง ตายแล้วเกิดใหม่ก็คงไม่ได้ดังใจหมาย
... ก็คนเราทำบุญมาไม่เท่าเทียม เกิดมาจึงมีพร้อมไม่เหมือนกัน เธอรู้สัจธรรมข้อนี้ดี
เธอรู้ดีว่าตนเองเป็นคนคิดก่อนพูดเสมอๆ ตรึกตรองเป็นอย่างดี ดังนั้น เธอจึงภาคภูมิใจในคำพูดของเธอทุกครั้งที่เอ่ยออกไป เพราะมันมีทั้งเหตุทั้งผล และความเป็นไปได้สูง ทำให้หลายคนที่ลังเลใจตัดสินใจได้มานักต่อนักเมื่อได้ฟังคำพูดของเธอนี่แหละ
สำหรับมาตรฐานความสูงที่เพื่อนๆ ในมหา’ลัยที่เรียนจบในรุ่นเดียวกัน เธอเห็นพวกเขาแอบตาร้อนที่เธอตัวเตี้ยกว่าผู้ชายทุกคน บางครั้งเธออยากจะเอาน้ำแข็งเย็นๆ ไปประคบให้หายร้อยเสียให้รู้แล้วรู้รอด แต่ก็นะ... บางทีปล่อยให้พวกเขาคิดได้จะดีกว่า ว่าความอิจฉาริษยาไม่ได้ส่งผลดีกับใครเลย มีแต่จะเผาผลาญจิตใจให้ร้อนรุ่มไม่เป็นสุข ดูอย่างเธอสิ ไม่เคยอิจฉาริษยาใครๆ เลย ก็เธอออกจะสมบูรณ์แบบซะขนาดนี้ ยังมีอะไรให้ต้องอิจฉาตาร้อนอีกล่ะ?
ผู้หญิงคนไหนตัวสูงมักจะเป็นปมด้อยหาแฟนยาก ใช่แล้ว... เธอรู้ว่าใครๆ ก็อยากไปตัดความสูงออกนัก สูงมากไม่ดี พอเดินแล้วหลังค่อม บางคนถึงกับบุคลิกภาพไม่ดีไปเลย ไม่เหมือนเธอ เวลาเดินยืดเต็มที่ สง่าผ่าเผยและงดงามหาที่ติไม่ได้
น้ำเหนือยืดอกอวบอัดเกินตัวอย่างภาคภูมิใจ ที่ใครๆ ชื่นชมในส่วนสูงร้อยห้าสิบห้าเซนติเมตรของเธอ เธอยังมีความน่าภาคภูมิใจอีกหลายอย่างที่บรรยายด้วยกระดาษหมดโลกก็ยังไม่หมด ทำไมเธอช่างเกิดมาโชคดีเช่นนี้หนอ ฮิฮิ
ทั้งสะโพกผายงอนงามที่ผู้ชายหลายคนชอบทำท่าน้ำลายหก แต่เธอไม่สนเพราะอย่างไรเสียเขาก็ได้แค่มอง ถือว่าทำบุญทำทานเถอะ อยากมองก็มองไป อีกทั้งหน้าอกหน้าใจขนาดสามสิบสี่คัพซีที่ทำให้ใครหลายๆ คนถึงกับเอาเธอไปพูดว่า อกเล็กเรื่องใหญ่ อกใหญ่เรื่องเล็ก ไหนจะเอวคอดของเธอที่รับกับสะโพกอีก ขนาดพนักงานที่รีสอร์ตยังแอบจับกลุ่มพูดคุยชื่นชมเธอเสมอๆ จนเธอคร้านที่จะตำหนิเพราะพวกเขาคิดว่าตัวเองด้อยกว่า
“รอนานไหมครับน้ำ”
เสียงชายหนุ่มที่พูดจาสุภาพทำให้เธอเงยหน้ามองเหมือนตกอยู่ในห้วงความฝัน
“ไม่นานเลยค่ะพี่ร็อบ”
น้ำเหนือทักทายชายหนุ่มคนล่าสุดที่มาดูตัวเธอเมื่อหลายเดือนก่อน แล้วคบหาดูใจกันเรื่อยมา เขาเสมอต้นเสมอปลาย ไม่เคยเหลวไหลในสายตาเธอเลยสักครั้ง แถมยังเป็นสุภาพบุรุษ ไม่เคยล่วงเกินเธอให้มัวหมอง พักหลัง เธอกับเขาได้เรียนรู้กันมากขึ้น เขามักรับเธอไปเที่ยวพักผ่อนเพื่อคลายเครียดจากการทำงานที่แสนเหนื่อยล้าของแต่ละวัน
โรเบอร์โต รอสซี่ หนุ่มลูกครึ่งไทย-อิตาลี วัยยี่สิบเจ็ดปี เขามีรูปร่างสูงใหญ่เกือบร้อยเก้าสิบเซนติเมตร ผิวขาวจัดเพราะมารดาเป็นคนทางเหนือและยังมีเชื้อสายของคนจีน