1

Chapter 1

สารภาพรัก

น้ำเหนือ รุ้งประกายแสง หญิงสาววัยย่างยี่สิบสี่ กำลังก้มมองนาฬิกาข้อมือเรือนหรูที่บิดาซื้อให้ในวันเกิดของเธอในปีที่แล้ว เธอภูมิใจที่เป็นที่รักของบิดา ท่านไม่เคยมีผู้หญิงคนใหม่อีกเลย หลังจากที่มารดาสิ้นไปเพราะกลัวว่าเธอจะกลายเป็นเด็กมีปัญหา

เธอรู้สึกเห็นใจที่ท่านอยู่ในโอวาทของมารดาก่อนตาย ทำตามคำพูดที่รับปากเอาไว้ไม่ขาดตกบกพร่อง ไม่เคยเกาะแกะกับผู้หญิงมากหน้าหลายตาที่ทอดสะพานให้ท่านตั้งแต่ท่านเริ่มเป็นโสดอีกครั้ง

แบบนี้นี่เอง เธอจึงได้รักบิดาของเธอมากที่สุดในโลก...

น้ำเหนือเองก็ตั้งใจเรียน ตามคำสั่งของบิดาไม่เคยเหลวไหลเลยแม้แต่น้อย เธอไม่เคยมีแฟนมาก่อนในชีวิต เพราะคิดว่าเรื่องเรียนเป็นสิ่งที่สำคัญมาก เธอเป็นทายาทเพียงคนเดียวของรีสอร์ตรุ้งประกายแสง ดังนั้นเธอจึงต้องทำให้บิดาภาคภูมิใจและไว้เนื้อเชื่อใจที่จะฝากรีสอร์ตอันเป็นทรัพย์สมบัติของตระกูลเอาไว้ให้ได้

หญิงสาวมีรูปร่างติดไปทางอวบระยะสุดท้าย เธอภูมิใจในความเป็นผู้หญิงที่สมบูรณ์แสนอบอุ่นของตัวเองนัก ใครจะมีความสามารถรักษาหุ่นได้เสมอต้นเสมอปลายเช่นเธอคงไม่มีอีกแล้ว

ผู้หญิงส่วนใหญ่มักจะไม่มีความพยายามในการกิน อาจเป็นเพราะขี้เกียจเคี้ยวอาหารก็เป็นได้ จึงทำให้ผอมแห้งแรงน้อย หรือก็เป็นมนุษย์เงินเดือนต้องกินอย่างพอเพียง ไม่เช่นนั้น เงินเดือนจะไม่พอใช้ หรือไม่ก็ต้องเอาเงินไปแต่งเนื้อแต่งตัว เธอเคยเห็นเพื่อนบางคนยอมอดข้าวเพื่อเอาเงินเดือนไปซื้อเครื่องสำอางด้วยซ้ำ เป็นเธอเองคงทนไม่ได้ที่จะต้องอดมื้อกินมื้อและตายไปอย่างอนาถเช่นนั้น สู้รับประทานอาหารที่เราอยากกินดีกว่าตายไปแล้วไม่เคยลิ้มรสอาหารอันแสนโอชะเลย

เธอไม่เคยคิดอยากจะลดหุ่น จะลดทำไมล่ะ? อุตส่าห์ซื้อของดีๆ กิน ไม่รวยไม่มีความสามารถซื้ออาหารอันแสนอร่อยแพงๆ กินได้หรอกนะ

ผู้หญิงอวบหรือสมบูรณ์ก็สวยได้ เกิดเป็นผู้หญิงอย่าหยุดสวย...

น้ำเหนือจะเลือกรับประทานอาหารที่มีประโยชน์และบริโภคอาหารหลักสองจานเป็นอย่างต่ำในแต่ละมื้อ ส่วนอาหารว่าง เธอจะรับประทานอาหารที่อยากกินทุกอย่างที่ขวางหน้า เวลาใครถามจะได้ตอบได้เต็มปากเต็มคำว่ามันอร่อยยังไง อร่อยแค่ไหน จะได้ไม่อายคนอื่นเขา หาว่าเราอดอยากปากแห้ง ไม่เคยลิ้มรสอาหารแปลกๆ เลิศรสอะไรกับเขาเลย

ของทุกอย่างบนโลกอร่อยเสมอสำหรับเธอ จนใครๆ ยกให้เธอเป็นนักชิมตัวยง คนเราเกิดมาไม่ได้รับประทานอาหารอร่อยมันเสียชาติเกิด จริงไหม?

น้ำเหนือจะมีอาการเครียดหนักหากงดกินอาหารมื้อใดมื้อหนึ่ง และเพื่อเป็นการชดเชยที่ต้องสูญเสียพลังงานในส่วนนั้นไป...

ทันทีที่นึกได้ เธอจะรีบทานอย่างไม่อิดออด หากมิเช่นนั้น รูปร่างอันอวบอัดกระชากใจชายของเธอจะซูบผอม แก้มก็จะตอบจนไม่น่ามอง ทำให้ชายหนุ่มหลายคนที่มองเธอเป็นอาหารตาบ่อยๆ ผิดหวังและหดหู่ที่เห็นเธอผอมแห้งแรงน้อยเหมือนกุ้งแห้งที่นอนอยู่ในกระจาดของแม่ค้าที่ขายอยู่ในตลาดสด

เธอคิดว่าเป็นสิ่งที่อนาถที่สุดสำหรับชีวิตของลูกผู้หญิง!!!

น้ำเหนือมีผิวสีน้ำผึ้งที่โดดเด่น จนใครๆ ต่างอิจฉาตาร้อนผ่าวๆ มีดารานางแบบทั้งประเทศไทยและต่างประเทศหลายคนแอบลอกเลียนแบบเธอด้วยการไปนอนอาบแดดให้มีสีผิวเหมือนเธอ

แต่เฮ้อ... เธอสงสารพวกดารานางแบบผิวสีซีดและหุ่นเหมือนกุ้งแห้งพวกนั้นเหลือเกิน เพราะตายอีกกี่ชาติก็คงไม่มีวาสนามีผิวกายและรูปร่างอันสมบูรณ์เพอร์เฟ็กต์เช่นเธออีกแล้ว

หญิงสาวรู้สึกภูมิใจลึกๆ คิดในใจว่าไม่มีใครจะผิวเนียนนุ่มเท่าเธออีกแล้ว เธอภูมิใจที่ได้รับการถ่ายทอดลักษณะทางพันธุกรรมดีเยี่ยมจากบิดาและมารดา ทำให้ยีนสีผิวเธอเป็นสีผิวที่ใครๆ ต่างอิจฉาริษยาจนต้องมองเหลียวหลัง บางครั้งเธอถึงกับร้อนทีเดียวเชียว

อะไรน่ะหรือ? ก็ตาร้อนๆ ของพวกเขาทำให้เธอร้อนหลังไปหมด

มีคนแอบมาถามว่าทำยังไงสีผิวถึงได้จะเข้มและงดงามดั่งนางในวรรณคดีเช่นนี้ เธอยิ้มรับและแนะนำว่า พวกเขาไปตายแล้วเกิดใหม่ เทวดานางฟ้าอาจสงสารทำให้พวกเขาเหล่านั้นมีผิวที่งดงามเหมือนเธอขึ้นมาบ้าง

แต่ก็นะ... คนเราเกิดมาไม่เหมือนกัน จงพอใจในสิ่งที่ตัวเองมีอยู่จะดีกว่า เธอปลอบใจพวกเขาไปเช่นนั้น และบอกให้หมั่นทำบุญทำทานเยอะๆ อย่าได้ไปอิจฉาคนอื่นเลยที่เกิดมาสมบูรณ์แบบ เผื่อสวรรค์จะเมตตาให้เกิดมาหน้าตาดีกับเขาบ้าง

น้ำเหนือคิดว่าคงไม่มีใครจะมีผิวที่มหัศจรรย์เหมือนเธออีกแล้ว แม้แต่นางบุษบาหรือจินตหราก็ตามที หากทั้งสองได้เห็นผิวของเธอคงจะเครียดจนนอนไม่หลับ อิเหนาเองจะต้องเปลี่ยนใจมารักเธอแทนนางทั้งสอง และคงมีเมียเดียว ไม่มีสองเมีย เพราะบุษบาและจินตหรางามสู้เธอไม่ได้ อิเหนาเลยต้องตัดใจรับเป็นเมียทั้งสองคน

หลังจากเธอแนะนำข้อคิดดีๆ ให้พวกเขาเหล่านั้น เธอกลับพบว่าพวกเขาทำหน้าผิดหวังหรือหดหู่ใจ ไม่ก็เศร้าใจ หรือไม่พอใจในข้อเสนอแนะดีๆ ของเธอ เธอรู้ดีว่าพวกเขาคงไม่มีความสามารถไปเกิดใหม่แล้วมีสีผิวเช่นเธออีกแล้ว จึงบอกให้ทำใจเสีย ความไม่พอใจในสีหน้านั้น เธอรู้ดีว่าไม่ใช่ไม่พอใจเธอ แต่เพราะพวกเขาสิ้นหวัง ตายแล้วเกิดใหม่ก็คงไม่ได้ดังใจหมาย

... ก็คนเราทำบุญมาไม่เท่าเทียม เกิดมาจึงมีพร้อมไม่เหมือนกัน เธอรู้สัจธรรมข้อนี้ดี

เธอรู้ดีว่าตนเองเป็นคนคิดก่อนพูดเสมอๆ ตรึกตรองเป็นอย่างดี ดังนั้น เธอจึงภาคภูมิใจในคำพูดของเธอทุกครั้งที่เอ่ยออกไป เพราะมันมีทั้งเหตุทั้งผล และความเป็นไปได้สูง ทำให้หลายคนที่ลังเลใจตัดสินใจได้มานักต่อนักเมื่อได้ฟังคำพูดของเธอนี่แหละ

สำหรับมาตรฐานความสูงที่เพื่อนๆ ในมหา’ลัยที่เรียนจบในรุ่นเดียวกัน เธอเห็นพวกเขาแอบตาร้อนที่เธอตัวเตี้ยกว่าผู้ชายทุกคน บางครั้งเธออยากจะเอาน้ำแข็งเย็นๆ ไปประคบให้หายร้อยเสียให้รู้แล้วรู้รอด แต่ก็นะ... บางทีปล่อยให้พวกเขาคิดได้จะดีกว่า ว่าความอิจฉาริษยาไม่ได้ส่งผลดีกับใครเลย มีแต่จะเผาผลาญจิตใจให้ร้อนรุ่มไม่เป็นสุข ดูอย่างเธอสิ ไม่เคยอิจฉาริษยาใครๆ เลย ก็เธอออกจะสมบูรณ์แบบซะขนาดนี้ ยังมีอะไรให้ต้องอิจฉาตาร้อนอีกล่ะ?

ผู้หญิงคนไหนตัวสูงมักจะเป็นปมด้อยหาแฟนยาก ใช่แล้ว... เธอรู้ว่าใครๆ ก็อยากไปตัดความสูงออกนัก สูงมากไม่ดี พอเดินแล้วหลังค่อม บางคนถึงกับบุคลิกภาพไม่ดีไปเลย ไม่เหมือนเธอ เวลาเดินยืดเต็มที่ สง่าผ่าเผยและงดงามหาที่ติไม่ได้

น้ำเหนือยืดอกอวบอัดเกินตัวอย่างภาคภูมิใจ ที่ใครๆ ชื่นชมในส่วนสูงร้อยห้าสิบห้าเซนติเมตรของเธอ เธอยังมีความน่าภาคภูมิใจอีกหลายอย่างที่บรรยายด้วยกระดาษหมดโลกก็ยังไม่หมด ทำไมเธอช่างเกิดมาโชคดีเช่นนี้หนอ ฮิฮิ

ทั้งสะโพกผายงอนงามที่ผู้ชายหลายคนชอบทำท่าน้ำลายหก แต่เธอไม่สนเพราะอย่างไรเสียเขาก็ได้แค่มอง ถือว่าทำบุญทำทานเถอะ อยากมองก็มองไป อีกทั้งหน้าอกหน้าใจขนาดสามสิบสี่คัพซีที่ทำให้ใครหลายๆ คนถึงกับเอาเธอไปพูดว่า อกเล็กเรื่องใหญ่ อกใหญ่เรื่องเล็ก ไหนจะเอวคอดของเธอที่รับกับสะโพกอีก ขนาดพนักงานที่รีสอร์ตยังแอบจับกลุ่มพูดคุยชื่นชมเธอเสมอๆ จนเธอคร้านที่จะตำหนิเพราะพวกเขาคิดว่าตัวเองด้อยกว่า

“รอนานไหมครับน้ำ”

เสียงชายหนุ่มที่พูดจาสุภาพทำให้เธอเงยหน้ามองเหมือนตกอยู่ในห้วงความฝัน

“ไม่นานเลยค่ะพี่ร็อบ”

น้ำเหนือทักทายชายหนุ่มคนล่าสุดที่มาดูตัวเธอเมื่อหลายเดือนก่อน แล้วคบหาดูใจกันเรื่อยมา เขาเสมอต้นเสมอปลาย ไม่เคยเหลวไหลในสายตาเธอเลยสักครั้ง แถมยังเป็นสุภาพบุรุษ ไม่เคยล่วงเกินเธอให้มัวหมอง พักหลัง เธอกับเขาได้เรียนรู้กันมากขึ้น เขามักรับเธอไปเที่ยวพักผ่อนเพื่อคลายเครียดจากการทำงานที่แสนเหนื่อยล้าของแต่ละวัน

โรเบอร์โต รอสซี่ หนุ่มลูกครึ่งไทย-อิตาลี วัยยี่สิบเจ็ดปี เขามีรูปร่างสูงใหญ่เกือบร้อยเก้าสิบเซนติเมตร ผิวขาวจัดเพราะมารดาเป็นคนทางเหนือและยังมีเชื้อสายของคนจีน