บทที่ 3

"เราไม่ได้อำ!! ฟังเรานะคิมที่เราพูด..เราหมายความตามคำพูดทุกคำ"น้ำเสียงจริงจังของหญิงสาว..ส่งผลให้บรรยากาศเงียบไปชั่วครู่ คิมหันต์พยายามเรียบเรียงความคิด..ทุกอย่างเต็มไปด้วยความสับสน

"เดี๋ยวก่อน...เราไม่เข้าใจวะศิ..เธอรู้ตัวมั้ยว่ากำลังพูดอะไรอยู่..เลิกกันเลยนะโว้ย..เธอรู้ความหมายของมันดีใช่มั้ย"

"อื่อ รู้ซิ"น้ำเสียงตอบกลับมาแผ่วเบา..สีหน้าเธอสลดลงเล็กน้อย...ไอ้ต้าวเดือนวิศวกรรมคอมพิวเตอร์มองกลับราวกับไม่เคยรู้จักคนตรงหน้ามาก่อน

"เธอรู้..ถ้าเลิกกันแล้ว..แปลว่า..เราสองคนจะกลายเป็นคนอื่น..ฮึก..เราจะนอนด้วยกันไม่ได้..เดินจูงมือกันไม่ได้..ไม่ได้อยู่ด้วยกันแล้วนะ"เขาพยายามกั้นสะอื้น...ใบหน้าหล่อเหลาซีดเผือดปนเจ็บปวด

"อื่ม"

"อื่ม..งั้นเหรอ..ทำไมศิพูดง่ายๆ แบบนั้น..คิมถามศิจริงๆ เถอะ คิมผิดอะไร?"

"เราเบื่ออะคิม..เราเบื่อความซื่อบื้อของนาย..เราเบื่อที่นายชอบทำตัวเป็นคนดี เอาใจใส่...บอกตรงๆ นายดีเกินไป"

คำตอบเบสิค..ของการบอกเลิก ส่งผลให้ชายหนุ่มมึนตึบ..คำว่า..'ดีเกินไป' คืออะไรวะ หรือเธออยากให้เขาทำตัวเลวๆ ใส่

"ศิ..เราขอคำตอบจริงๆ ไอ้คำว่าดีเกินไป มันไม่ใช่ป่ะวะ!!"คนตัวโตเริ่มโวยวาย..หญิงสาวเชิดหน้าขึ้น ก่อนจะมองเหยียด ดวงตาคู่สวยที่เขานึกรักมาตั้งแต่จำความได้ ในวันนี้...สายตาคู่นั้นของเธอมีแต่ความเบื่อหน่าย

"ขอโทษนะคิม..เรามีคนใหม่แล้ว"คำตอบของแฟนสาว..ราวกับค้อนอันโตที่ทุบลงบนศีรษะ..เธอมีคนอื่น?

"คนนั้น..คือใคร"เสียงที่ส่งไปราวกับไม่ใช่เสียงเขา

"พี่นิว ลูกชายดร.นิทัศน์ คิมน่าจะรู้จักนะ พี่เขาทั้งหล่อรวยโปรไฟล์ดีมาก...เขามาขอเราเป็นแฟน..เราตกลงคบกับพี่เขาไปแล้ว"เธอตอบง่ายๆ ราวกับการเลิกกับผู้ชายที่คบกันมาเกินสิบปี..เป็นเรื่องชิวๆ

'ผู้ชายคนใหม่ของเธอ'..ผู้ชายแสนรวย โปรไฟล์ดีเริศ..ที่เขาไม่มีอะไรจะเทียบติด 

พี่นิวที่เธอหมายถึง..เขาเห็นตามเร้ารือหญิงสาว ตลอดภาคการศึกษา..ก่อนที่ผู้ชายคนนั้นจะเรียนจบไป..แต่ด้วยความรักแฟน ไว้ใจแฟน แม้แต่มือถือก็แทบไม่เคยเช็ก..เขามั่นใจ ศิศิราไม่ยอมเล่นด้วยแน่นอน

ตอนที่ผู้ชายเจ้าชู้คนนั้นเรียนจบไป..เขาแอบลิงโลด..อารมณ์ดีไปทั้งอาทิตย์

แต่คำพูดของเธอวันนี้..แปลว่า เธอกับไอ้หมอนั้น แอบคุยกันลับหลังเขามาเป็นปี

"ศิ..เธอก็รู้ไอ้หมอนั้นโคตรเหี้ย มันเห็นผู้หญิงเป็นแค่ของเล่น..เธอจะเลิกกับเราไปคบกับไอ้ผู้ชายสารเลวนั้นอะนะ"น้ำเสียงเจ็บปวดปนไม่เชื่อ แต่หญิงสาวยังคงมองกลับมาอย่างเย็นชา

"อื่อ แต่พี่เขารวยอะ..เราเชื่อว่าเราจะเอาพี่เขาอยู่ เราจะเปลี่ยนพี่เขาได้"น้ำเสียงคนตรงหน้าเต็มไปด้วยความมั่นใจ เธอพูดพร้อมกับหยิบของขวัญใส่กระเป๋า ส่วนดอกไม้เธอวางมันไว้บนโต๊ะดังเดิม..ร่างบางสมส่วนในชุดนักศึกษาโดยเฉพาะหน้าอกใหญ่เกินตัวสุดแสนจะเซ็กซี่..ถ้าสังเกตดีๆ วันนี้เธอแต่งหน้าจัดจ้านกว่าปกติ..เธอคงจะนัดผู้ชายคนนั้นไว้ เพราะไอ้ลูกเศรษฐีนั้นชอบผู้หญิงแซ่บ

ร่างเล็กมายืนอยู่ข้างตัวเขาโดยไม่รู้ตัว มือเล็กเรียวสวยแตะบ่าชายหนุ่มแผ่วเบา ที่ตอนนี้สถานะเขากำลังเปลี่ยนเป็น 'อดีต' แฟนหนุ่ม เธอโน้มตัวกระซิบข้างหู

"ขอบคุณสำหรับของขวัญนะคิม..แต่เราสองคน..คงไม่มีโอกาสเจอกันอีกแล้ว..ขอให้นายโชคดีนะ"เสียงหวานปลายเสียงปนเศร้า จารึกจับจิตไปอีกหลายปี..ความทรมานของคนที่ถูกทิ้ง..เจ็บเสียยิ่งกว่าเจ็บ..ความรู้สึกเจ็บเจียนตายมันเป็นแบบนี้เอง

คิมหันต์ในวัยเบญจเพสหงุดหงิดกับตัวเองเป็นที่สุด...พอนึกย้อนถึงเรื่องราวในอดีตครั้งที่ถูกบอกเลิก..ยิ่งนึกโมโหคนต้นเรื่อง..อีกทั้งเรื่องพลั้งเผลอ..พลาดจนไปมีอะไรกับผู้หญิงแพศยาที่ทำร้ายเขายิ่งชวนให้ขาดสมาธิ

นิ้วยาวลบโค๊ดที่ใส่บนหน้าจอ..ทั้งที่พึ่งกรอกข้อมูลชุดใหม่ไปไม่ถึงห้านาที..หรือจะเข้าบริษัทดีนะ?

เจ้าของบริษัทสตาร์ทอัพดาวรุ่งมาแรงในวงการไอทีระดับประเทศคิดในใจ..แต่พอดูเวลาบนนาฬิกาข้อมือสุดหรู มันบอกเวลาบ่ายสองโมงครึ่ง..ถ้าขับรถไปทำงานกว่าจะถึงที่บริษัทก็ใช้เวลาเกือบชั่วโมง..คงไม่ต้องทำงานทำการไม่ต่างกัน..เขาถอดหายใจเล็กน้อย

นั่งสักพัก..ป้าแจ่มหัวหน้าแม่บ้านก็เดินเข้ามาหา

"เย็นนี้คุณคิมทานข้าวที่บ้านมั้ยคะ"

"อื่อ ว่าจะกินที่บ้าน"เขารับคำ พร้อมกับรวบรวมสมาธิเขียนโค๊ดลงในโปรแกรมเป็นครั้งที่เท่าไรของวันก็ไม่รู้

กับคนบางคนที่ 'ไร้ค่า' 'ไร้ราคา' ทำไมเขาต้องแคร์ด้วยละ..เธอก็แค่ผู้หญิงที่โดนผัวใหม่ทิ้งซมซานกลับมาหาคนรักเก่า..ศิศิราก็คงจะคิดว่าเขายังคงเป็นผู้ชายหน้าโง่..ผู้ที่รัก และยอมเธอไปซะทุกอย่าง

แล้วยังไงละ? เขาต้องแคร์กับผู้หญิงเลวๆด้วยเหรอ? 

คิดได้...ปล่อยวางลง..สติ..สมาธิกลับคืนมา...งานเลยไหลปึดๆ ราวกับก่อนหน้าใจจะไม่ได้ว้าวุ่นไปกับผู้หญิงบางคน

ถึงเวลาห้าโมงครึ่ง ป้าแจ่มคนเดิมคนดีก็มาตามผู้ชายคนเดียวของบ้านให้ไปทานข้าว..ชายหนุ่มพยักหน้ารับก่อนจะเซพและปิดโน๊ตบุ๊ค ทั้งยังบิดตัวเล็กน้อยแก้เมื่อยจากการนั่งหน้าคอมเป็นเวลานาน..ร่างสูงใหญ่ในเสื้อยืดอยู่บ้านสบายๆ กับกางเกงเลสุดชิว ผมหยักศกด้านหน้าถูกมัดเป็นจุกง่ายๆ ส่งผลให้ใบหน้าเกลี้ยงเกลาหล่อใสชวนใจวูบ อาชีพของเขามันดีตรงนี้คือ..สามารถทำงานที่ไหนก็ได้

แต่หัวโขนอีกด้านที่เหนื่อยก็ทำให้เบื่อหน่าย..งานฝั่งบริหารเป็นสิ่งที่เขาไม่ค่อยชอบเลย..แต่ก็ไม่ถึงกับทำไม่ได้ ไม่งั้นบริษัทของเขาคงไม่เติบโตเร็วมากภายในระยะเวลาเพียงสามปี

ที่โต๊ะอาหารประจำบ้าน ยังคงเงียบเชียบ ส่วนใหญ่เขามักกินข้าวคนเดียว..หรือบางทีก็นั่งกินกับเด็กน้อยวัยอนุบาล..ผู้เป็นหลานสาว เขาจับจองทรุดตัวนั่งเก้าอี้ตัวเดิม...นั่งได้ไม่นาน..เจ้าก้อนวัยสี่ขวบ หลานสาวสุดที่รักก็วิ่งมาหา..หลานผู้เป็นแก้วตาดวงใจของคนในบ้าน

เด็กหญิงไอรดา หรือน้องเอื้อย..เจ้าแก้มยุ้ยเป็นเด็กน้อยผิวขาวอมชมพูหน้าตาน่ารักราวกับตุ๊กตา..พ่อแม่ของเด็กหญิงหย่าร้างกันตั้งแต่เด็กอายุสองขวบ..พี่น้อยแม่ของเธอตอนนี้เรียนปริญญาโทอยู่ต่างประเทศ ทิ้งให้เด็กน้อยอยู่กับผู้เป็นยาย..ในขณะที่คุณป้าของเขาเป็นอาจารย์หมออยู่ที่โรงพยาบาลเอกชนขนาดกลาง..นอกจากฐานะแพทย์ อีกฐานะหนึ่งก็คือเจ้าของโรงพยาบาลนั้นเอง..โดยอาชีพอย่าได้ถามว่าคนเป็นยายจะมีเวลาให้หลานสาวตัวน้อยได้มากแค่ไหน

"สวัสดีค่ะ คุณอาคิม"เสียงเล็กๆ ถูกส่งมาก่อนที่ยัยตัวน้อยจะวิ่งโถมเข้ามาใส่ หลานสาวยังคงยิ้มร่าอารมณ์ดี

"สวัสดีค่ะ นางฟ้าน้อยๆของอา"เสียงทอดหวานค่ะขาของชายหนุ่มที่ใช้สำหรับเด็กน้อยเท่านั้น..ส่งผลให้หญิงสาวข้างหลังใจกระตุกวูบ..แฟนเก่าของเธอยังคงอ่อนโยนใจดีไม่เปลี่ยน

ถ้าเรามีลูกด้วยกันเขาก็คงใจดีแบบนี้ซินะ...ยิ่งคิดยิ่งร้อนรน เธออยากได้ 'หัวใจ' ของคนรักกลับคืนมา

"อาคิมขา"

"ขาลูก"ชายหนุ่มพร้อมอุ้มเด็กหญิงขึ้นนั่งบนตัก...ใบหน้าหล่อเหลาก้มมองอ่อนโยนใจดี

"น้องเอื้อยมีพี่เลี้ยงแล้วนะคะ"น้ำเสียงยัยตัวเล็กออดอ้อน พร้อมกับบุ้ยหน้าไปที่พี่เลี้ยงคนสวยด้านหลัง..ศิศิรายิ้มรับ

แต่คนเป็นอากับมองเมินราวกับหญิงสาวเป็นอากาศธาตุ..เล่นเอาอดีตแฟนหน้าเสียลงทันควัน..ได้แต่ปลอบใจตัวเองว่า...ทุกอย่างต้องใช้เวลา..ร่างเพรียวระหงในวันนี้อยู่ในเสื้อคอเต่าสีน้ำเงินปิดเนินอกกับกางเกงผ้านิ่มขายาวพอดีตัวสีดำ..ผมยาวสีน้ำตาลเข้มถูกมัดรวบไว้ด้านหลัง..เย็นนี้ภาพลักษณ์ของเธอดูโตกว่าที่เคยเป็นมา..แน่ละ เธอเองก็คงไม่อยากให้คนอื่นเห็นรอยดูดบนหน้าอกเช่นกัน

พี่เลี้ยงสาวตัดสินใจนั่งฝั่งตรงกันข้ามกับชายหนุ่ม..คิมหันต์ขมวดคิ้วมองสบตาด้วยความไม่พอใจ

"ใครใช้ให้เธอนั่งร่วมโต๊ะ..ฉันมั่นใจว่าคุณป้าจ้างเธอมาเพื่อเป็นลูกจ้าง?"

คำพูดราบเรียบแต่แสนจะร้ายกาจ ส่งผลให้พี่เลี้ยงสาวคนสวยชะงักงัน..ริมฝีปากเล็กสั่นเล็กน้อย..เธอลุกขึ้นจากที่นั่งทันควัน