บทที่ 2

ย้อนกลับไปเมื่อสามปีก่อน

วันนั้นเป็นวันครบรอบวันเกิดของศิศิรา รวมถึงครบรอบวันเกิดของเขาด้วย..เราสองคนเติบโตมาด้วยกันในจังหวัดเล็กๆ ทางภาคเหนือตอนล่าง...หญิงสาวเติบโตมากับพ่อเลี้ยงเดี่ยวที่ทำอาชีพตำรวจ

ส่วนเขาเติบโตมากับตายาย..พ่อแม่ล้วนเสียชีวิตจากอุบัติเหตุรถยนต์ไปแล้วทั้งคู่..แต่เดิมครอบครัวฝั่งพ่อค่อนข้างมีฐานะ แต่เพราะพ่อเลือกจะแต่งงานกับแม่ ทำให้ปู่ย่าตัดพ่อออกจากกองมรดก

แต่เล็กจนโต คิมหันต์เติบโตมากับเสียงทะเลาะวิวาทเสมอมา แม่ของเขาเป็นคนสวย..ตั้งแต่แตกเนื้อสาวสิ่งแรกที่หญิงสาวตั้งธงไว้ คือขอใช้ชีวิตแบบสุขสบาย..และก็คงไม่ติดปัญหาอะไร ถ้าไม่มีเรื่องเงินมาเกี่ยวข้อง...แต่เพราะคนเป็นพ่อถูกไล่ออกจากตระกูล..แถมแต่เดิมก็เป็นลูกชายคนสุดท้องที่ไม่ได้เรื่องได้ราว การงานอะไรก็ไม่เคยหยิบจับ เรียนก็ไม่จบ..พอไม่มีเงิน..ชีวิตของคนในครอบครัวจึงมีแต่ 'ขาใช้' ไม่มีคนหาเงินเข้าบ้าน

จากรักกันหวานชื่น...ก็เปลี่ยนมาเป็นทะเลาะกันเริ่มจากเรื่องเงิน จนลามถึงไปเรื่องอื่นๆ..พอหมดเงิน ครอบครัวเล็กๆ จึงพากันมาอยู่กับครอบครัวฝั่งแม่ที่จังหวัดทางภาคเหนือตอนล่าง...ตากับยายเองมีสวนทุเรียนเล็กๆ พอจะเลี้ยงลูกกับหลานได้สบายๆ

เด็กชายคิมหันต์ในวัยเด็กอาจจะขาดแคลนเงินทอง ขาดแคลนความรักจากบุพการี..แต่ถ้าบอกว่าขาดความรักไปเลย นั้นก็คงจะผิด..เพราะสองผู้เฒ่าเติมเต็มความรักให้ไม่ได้ขาด 

ในวันที่แม่ของเขาปวดท้องจะคลอด แม่ของเด็กหญิงศิศิราเองก็ปวดท้องจะคลอดเช่นกัน

เขากับเธอเกิดและเติบโตอยู่อำเภอเดียวกัน แต่คนละหมู่บ้าน..ชื่อโรงพยาบาลที่คลอดจึงไม่พ้นเป็นที่เดียวกัน...ส่งผลให้ตอนเข้าโรงเรียนอนุบาลทั้งสองจึงได้เรียนโรงเรียนเดียวกัน..ห้องเดียวกันโดยไม่ได้นัดหมาย

เด็กหญิงศิศิราในวัยนั้น แม้หน้าตาจะน่ารักแค่ไหน แต่ด้วยนิสัยห้าวเป้ง..สมกับเป็นลูกสาวตำรวจ...ส่งผลให้เด็กผู้ชายคนอื่นในห้องไม่กล้าแกล้ง เธอจึงเป็นผู้นำนักเรียนหญิงไปโดยปริยาย

ส่วนเขาในวัยเด็ก..ตัวเล็กกว่าเพื่อน..ด้วยบุคลิกเงียบๆ ขี้อาย ชอบดูเพื่อนๆ เล่นกันมากกว่าจะกล้าเข้าไปเล่นด้วย..ผิวที่ขาว..บวกกับปากแดงๆ ส่งผลให้เป็นเป้านิ่งให้เพื่อนวัยไม่ประสา..ได้แกล้งเล่น

'ศิ' เป็นเด็กผู้หญิงคนเดียวที่กล้าลุกขึ้นมาปกป้องเขา

ตั้งแต่วันนั้นมาเด็กชายคิมหันต์ก็เอาแต่เล่นกับแก๊งเด็กผู้หญิง..เขากับเธอรู้จักกันมาตลอดชีวิตของกันและกัน

ณ ร้านคาเฟ่หน้ามหาวิทยาลัย S เวลา 19:00 น.

เวลานี้นักศึกษาในร้านเริ่มน้อยลง ส่วนหนึ่งเพราะทางมหาวิทยาลัยอยู่ในช่วงปิดเทอม วันนี้นอกจากเป็นวันเกิดของคนทั้งคู่ หญิงสาวเองก็เลือกจะมารับใบรับรองการศึกษาเพื่อจะไปยื่นสมัครงานก่อน

ภาพของชายหนุ่มผมยาวเซอร์ตัดกับลุคหน้าตาคุณชาย..ถือช่อดอกคาเน่ชั่นสีน้ำเงิน..ที่มีความสุดแสนจะน่ารักว่า 'รักแท้' และ 'จงรักภักดี' เรียกสายตาชื่นชมของนักศึกษาที่ยังนั่งคุยกันร้านได้เป็นอย่างดี..ใครกันบ้างละจะไม่รู้จัก 'รุ่นพี่คิม' หนุ่มหล่อเซอร์สุดแซ่บ..เดือนคณะวิศวกรรมศาสตร์ สาขาคอมพิวเตอร์...ผู้โด่งดัง ปีหน้าพวกเด็กรุ่นน้องคงไม่ได้เห็นหน้าหล่อๆ ของพี่เขา..แค่คิดก็ใจสลายแล้ว

อันที่จริงแฟนสาวของเขาไม่ชอบดอกไม้นักหรอก..เธอเคยบ่นว่ามัน 'แพง' และเธอไม่อยากให้เขาเสียเงินกับเรื่องไร้สาระ แต่ไอ้ต้าวตัวโตก็ยังดื้อ..ถ้าวันสำคัญทีไร..ไม่ว่าวันเกิด วันวาเลนไทน์ วันครบรอบที่คบกัน..หรือแม้กระทั่งหาเรื่องจะให้ของขวัญแก่เธอ..วันนั้นจะต้องมีดอกคาเนชั่นสีน้ำเงินติดมือมาด้วยเสมอ

ความคลั่งรัก..ของไอ้ต้าวเดือนคณะวิศวกรรมคอมพิวเตอร์ เลื่องชื่อลือชาไปทั้งมหาวิทยาลัย..จริงๆ แล้ว คนสวยและน่ารักกว่า 'ศิศิรา' มีไม่น้อย..แต่ผู้หญิงพวกนั้นไม่ใช่ 'เธอ' ..สำหรับเขา..หญิงสาวเป็นผู้หญิงที่สวยที่สุด

ใบหน้าหล่อเหลายิ้มอารมณ์ดี..ผมยาวหยักศก กับเสื้อผ้าที่ใส่ติดจะเซอร์..แต่เพราะคาแรกเตอร์..กึ่งเซอร์กึ่งคุณชายดูเข้าถึงยาก..ทั้งที่เจ้าตัวติดจะเป็นผู้ชายขี้อาย..อ่อนโยนใจดี..ความขัดแย้งที่ว่า..ส่งผลให้ชายหนุ่มมีเสน่ห์กว่าผู้ชายหลายๆ คน

ตรงโต๊ะประจำที่เดิม...แฟนของเขากำลังนั่งเหม่อมองออกไปนอกร้าน..ที่ตอนนี้รถกำลังพรุ่กพร่าน..ฝนฤดูร้อนเริ่มปรอยลงมาเล็กน้อย..จริงๆ คุณป้าของเขาเคยเสนอจะซื้อรถให้..แต่เพราะความหยิ่งปนเกรงใจ ส่งผลให้ชายหนุ่มเลือกที่จะปฏิเสธ..แต่พอเห็นฝนตกทีไร เขาก็นึกห่วงคนเป็นแฟน..กลัวเธอจะต้องตากฝน แล้วจะป่วยเอา

ไว้จบก่อนหาเงินได้เยอะๆ เขาจะซื้อรถสักคัน...และจะให้เธอนั่งเป็นตุ๊กตาหน้ารถคนแรกเลย

'มานานหรือยังศิ'เสียงทุ้มถูกส่งมาพร้อมช่อดอกคาเนชั่นสีน้ำเงินที่ถูกจัดช่อมาอย่างดี..คนถูกเรียกชื่อนิ่วหน้ามองเล็กน้อย ก่อนจะเปลี่ยนเป็นสีหน้าเป็นปกติ แต่ก็ไม่พ้นสายตาชายหนุ่ม..เขารู้เธอกำลังหงุดหงิด..อาจเพราะเราสองคนรู้จักกันมานาน..จะเรียกว่าตลอดชีวิตของคนทั้งคู่...กริยาที่เปลี่ยนแปลงไปเพียงนิดเดียว..เขาย่อมรู้

'อื่อ..เราพึ่งมา'น้ำเสียงคนพูดออกจะเนือย..หลังๆ แฟนสาวมักจะหงุดหงิดอารมณ์แปรปรวน เอาแต่ใจผิดปกติ..ช่างแตกต่างจากผู้หญิงคนเดิมที่เคยรู้จัก..แต่คนเคยตามใจกันมา..และยังคงตั้งใจจะตามใจกันต่อไป..จนกว่าตัวเขาเองจะแก่เฒ่า..เพราะความตั้งใจแรงกล้า..ศิศิราเวอร์ชั่นเอาแต่ใจ..ก็น่ารักไปอีกแบบเหมือนกัน..ไอ้ต้าวหลงแฟนคิดอย่างอารมณ์ดี

มือใหญ่ยื่นกล่องของขวัญใบเล็กมาให้ เธอรับมันมาเปิด...ในนั้นมีสร้อยทองเส้นเล็กๆ พร้อมล็อกเกตรูปหัวใจ..คนตัวเล็กเม้มปากแน่น ดวงตาสองชั้นคู่สวยไหววูบ..ก่อนจะหลุบลง

ทำไมเธอจะไม่รู้ของในนั้นมีความหมายทางใจกับคุณแฟนมากแค่..เพราะล็อกเกตที่ชายหนุ่มมอบให้..มันคือของต่างหน้าแทนใจ ของคุณตามอบให้กับคุณยาย

"ทำไม...คิมเอามาให้เรา"น้ำเสียงสั่นเครือ..ชายหนุ่มส่งยิ้มร่า..เขาคิดเองเออเองว่าเธอจะซึ้ง

"ก็อยากให้ของขวัญแทนใจศิไง..ศิชอบมั้ย?"ไม่ทันที่หญิงสาวจะตอบ เขาตั้งคำถามต่อทันที

"ว่าแต่ของขวัญวันเกิดเราละ"ไอ้ต้าวหลงแฟนทวงหน้าตาเฉย

ศิศิราจึงยื่นกล่องของขวัญขนาดไม่ใหญ่มาให้..เขารับมาเปิดดู...ในนั้นมีนาฬิกาข้อมือเรือนสีน้ำตาลวางอยู่..มันไม่ใช่ยี่ห้อแพงอะไร..แต่ถ้าสังเกตดีๆ บนหน้าปัดนาฬิกาแสดงเวลาเกิดของชายหนุ่ม...เขาเกิดเวลา 09:15 น. ส่วนเธอเกิดเวลา 09:09 น. ในวัยเยาว์เธอเคยทวงเขาเยงๆ ให้เรียกเธอว่า 'พี่สาว' หรือ 'พี่ศิ'

แต่ใครละยอม..เขาอยากได้เธอเป็นเมีย..เป็นแม่ของลูก..ไม่ได้อยากได้พี่สาว..อีกอย่างยัยแฟนสาวจะหน้าด้านมากไปมั้ย เธอเกิดก่อนเขาแค่หกนาทีเองนะ!!!

"ขอบคุณนะ เราชอบมากเลย"น้ำเสียงคนพูดเต็มไปด้วยความดีใจ

"อื่ม"

"โชคดีจังที่เราเกิดวันเดือนปีเดียวกัน...จะได้ฉลองวันเกิดกันไปจนแก่เลยเนอะ?"คนตัวโตกว่าพูดด้วยความไร้เดียงสา..รักใคร่..หญิงสาวเงยหน้าจากการใช้หลอดแกว่งน้ำผลไม้ในแก้ว..ดวงตาคู่สวยยังคงเหม่อลอยเล็กน้อย..ก่อนจะเปลี่ยนเป็นเย็นชา

"คิม..เรามีเรื่องจะบอก"

"หืม...ว่า? เดี๋ยวก่อน...อั้นแน่..ตีหน้าขรึมแบบนี้ จะบอกรักเราอ่ะดิ..ศิเธอรู้ตัวมั้ย? เธอลืมบอกรักเรามาสองอาทิตย์ละนะ!!"ดวงตาคมหรี่มองแพราวพราวเล่นเอาคนตีหน้าเย็นชา เกือบหลุดหัวเราะ..แต่เพราะความคิดอะไรบางอย่าง..ส่งผลให้คนตัวเล็กหน้าเจื่อนลง

"มันไม่ใช่แบบนั้นคิม...คือศิ..จะบอกคิมว่า..เราเลิกกันเถอะ"น้ำเสียงแหบแห้งของแฟนสาว ส่งผลให้คนตัวโตกว่าเบิกตากว้าง..ใบหน้าคมคายหล่อเหลาส่ายหน้าเป็นเชิงปฎิเสธ

"แหนะ ไม่ต้องมาอำเรา..เราไม่ขำนะศิ"