ตอนที่ 9 ไม่กล้าบอกใคร

วันนั้นเธอเมามาก แต่เธอก็ยังพอจำเหตุการณ์ได้เพียงแต่ช่วยเหลือตัวเองไม่ได้แค่นั้น มันเป็นวันที่เธอดีใจและเสียใจในคราวเดียวกัน ดีใจที่เขาเรียนจบ แต่ก็เสียใจที่เขากำลังจะไปเรียนต่อต่างประเทศและเธอก็คงไม่ได้เจอหน้าเขาอีกนาน เทียนหอมจึงอยากดื่มกับเขา และมันก็สมใจเธอจริง ๆ เธอเมาจนเกือบหมดสภาพ แต่ถ้าหมดสภาพได้ก็คงจะดีกว่านี้ คงไม่ต้องมานั่งเศร้าเพราะลืมเขาไม่ได้อยู่แบบนี้

คนตัวโตพาร่างที่อ่อนปวกเปียกเข้าไปในห้องนอนของตน เป็นครั้งแรกที่เขาเห็นเด็กแว่นคนนี้สวมเดรสสีหวาน และค่อนข้างวาบหวิวเช่นนี้ ปกติเทียนหอมจะสวมเสื้อนักศึกษาตัวใหญ่กระโปรงพลีทยาวเลยเข่าหรือไม่ก็ยาวเกือบถึงตาตุ่มกับรองเท้าผ้าใบสีขาว เขารู้ว่าเธอเป็นคนน่ารักถึงเทียนหอมจะใส่แว่นหนาก็ตามที

วางร่างอรชรลงบนเตียงนอนขนาดใหญ่ แล้วเอื้อมมือไปถอดแว่นให้สาวรุ่นน้อง วางมันไว้ที่หัวเตียงอย่างเบามือ นิ้วเรียวยาวปัดปอยผมที่ตกลงมาคลอเคลียอยู่ข้างพวงแก้มแผ่วเบา คงไม่ผิดอะไรที่คนอย่างเขาจะแอบชอบเพื่อนสนิทของน้องสาวตัวเอง เพียงแค่เขาต้องเก็บมันไว้ในใจเพราะมันไม่ควรที่จะเกิดขึ้น เขาไม่ใช่คนดีพอที่เทียนหอมจะมาชอบ อีกแค่สัปดาห์เดียวเขาก็จะต้องเดินทางไปเรียนต่อต่างประเทศ คงอีกหลายปีที่เขาจะไม่ได้เจอหน้าเธอ และคงไม่มีเหตุผลอะไรที่เขาจะต้องติดต่อกับเธออีก

นิ้วชี้แตะคลึงเบา ๆ ที่กลีบปากสวยได้รูปของคนที่ยังนอนหลับตาสนิท ลมหายใจสม่ำเสมอส่งผ่านรูจมูกคนตัวเล็กแผ่วเบา

อืม ปากเธอช่างน่า…

ไม่ทันได้คิดอะไรต่อ เขาบังคับความต้องการของตัวเองไม่ได้ ตามประสาหนุ่มหล่อที่ข้างกายไม่เคยขาดผู้หญิง

กลีบปากร้อนก้มลงดูดริมฝีปากสีระเรื่อของอีกฝ่าย ในคราแรกเขาคิดว่าจะจูบไล้เบา ๆ แล้วผละห่าง แต่ริมฝีปากเล็กของคนที่ยังนอนไม่รู้เรื่องกลับจูบตอบเขาอย่างดูดดื่ม เธอส่งลิ้นเข้าไปในปากเขาแล้วลืมตาสะลืมสะลือขึ้นมาเหมือนกำลังเคลิบเคลิ้ม มือเล็กเริ่มอยู่ไม่นิ่งเมื่อเขาดูดลิ้นเล็กแรงขึ้นหนักหน่วงขึ้น ครามแทบไม่ปล่อยให้เธอได้หายใจหายคอ

เพียงไม่กี่วินาทีที่เขาถอนริมฝีปากออกเขาก็จูบเธอด้วยความเอาแต่ใจอีกครั้ง และอีกครั้ง กายใหญ่เบียดเข้าหาร่างเล็กอย่างเผลอไผล มือหนาลูบไล้หาสิ่งที่เนียนนุ่มกว่าบนกายเธอ ซึ่งคนใต้ร่างก็ตอบสนองต่อสิ่งเร้าเขาเป็นอย่างดี แอ่นอกเนียนนุ่มสู้กับอุ้งมือใหญ่ของเขา

‘อา นมเทียนนุ่มจัง’ ผู้หญิงทุกคนก็หน้าอกนุ่มทั้งนั้นแหละ แต่ตอนนี้เขาคิดว่าของเทียนหอมมันนุ่มละมุนลื่นมือมากกว่าสาวอื่นที่เขาเคยสัมผัสมา

เทียนทำให้ความผิดชอบชั่วดีของเขาขาดผึง ละปากจากริมฝีปากอวบอิ่มเพียงชั่วขณะ แต่มือข้างหนึ่งยังลูบไล้ผิวเนียน มืออีกข้างขยำสองเต้าสลับกันด้วยความมันเขี้ยว

‘เทียน’ น้ำเสียงแหบพร่ามองเธอตาหวานเยิ้ม

‘หือ’ คนตัวเล็กยังพอมีสติที่จะได้ยินเสียงเขา ถึงตอนนี้จะรู้สึกเหมือนตัวเบาหวิวก็ตาม

‘พี่ทนไม่ไหว’ ริมฝีปากคลอเคลียอยู่ใกล้กับกลีบปากสวยที่กำลังเผยอรอเขานิด ๆ ปลายจมูกโด่งดุนดันกับจมูกเล็กของคนใต้ร่าง ยิ่งเห็นเธอในสภาพเชิญชวนแบบนี้เขาก็ยิ่งทรมานกึ่งกลางกายแข็งคัดดุนเป้ากางเกงยีนส์จนปวดหนึบ กลิ่นเนื้อนวลของเธอมันช่างเย้ายวนใจเขาจนเกินจะต้านทานไหว

สิ้นคำคนตัวใหญ่ แขนเรียวของคนใต้ร่างรั้งคอชายหนุ่มลงไปจูบอย่างเร่าร้อน ปากเล็ก ๆ จูบเขาอย่างตะกละตะกลาม เธอจะรู้บ้างไหมว่าเธอน่ากินมากแค่ไหน ร่างเนียนแอ่นทรวงอกนุ่มบดเบียดเข้าหากล้ามอกแน่นเครียดของเขา ขาทั้งสองข้างโอบเอวสอบไว้แน่นจนเดรสสั้นร่นขึ้นมาอยู่เหนือสะโพกขาวผ่อง คล้ายกับกลัวเขาจะหนีห่าง

ในที่สุดเธอก็ห้ามตัวเองไม่ได้จริง ๆ ความเมาบวกกับความต้องการภายในกายเล็กมันทำให้เธอกระหายสัมผัสบางอย่างจากเขา เธอต้องการเขามากกว่านี้ กายแกร่งของเขามันกำลังโดนไฟราคะแผดเผาให้มอดไหม้เพราะเธอ

เพราะเธอคนเดียว

‘พี่คราม!’

‘หืม’

‘เทียนอยากได้พี่ครามมากกว่านี้ค่ะ’

ได้ยินคำนั้นสติของเขาก็หลุดกระเจิดกระเจิง

‘ช่วยพี่ถอดเสื้อ’ เอ่ยบอกเธอเสียงสั่น เขาใจร้อนและตอนนี้กายเขาก็ร้อนมาก ๆ

ทั้งสองช่วยกันปลดเปลื้องเสื้อผ้าให้กันอย่างรวดเร็ว ถ้าเปรียบเทียนหอมเป็นน้ำมันครามก็เป็นไฟ ไฟที่อุณหภูมิสูงมาก มันพร้อมจะเผาไหม้ร่างเล็กให้เป็นเถ้าถ่าน

เทียนหอมสะดุ้งตื่นมาในตอนเช้ามืด ร่างเนียนเมื่อยขบไปทั่วพร้อมกับรอยดูดที่เธอพอจะมองเห็นอยู่บนเนินอกอวบขาว เปลือกตาของคนตัวโตยังปิดสนิทเมื่อคืนเธอกับเขาต่างผ่านพายุไฟสวาทมาด้วยกันทั้งคู่ นั่งคิดถึงเหตุการณ์ตั้งแต่ต้นจนจบ เธอไม่มีเวลาที่จะมานั่งเสียใจ ไม่รอให้เขาตื่นขึ้นมาถาม เธอไม่อยากให้มันเป็นเรื่องใหญ่ ไม่อยากให้ใครรู้ เพราะทุกอย่างที่เกิดขึ้นเธอเองเป็นฝ่ายเริ่มก่อน เธอกระดากเกินกว่าที่จะอยู่สู้หน้าเขา

เทียนหอมไม่รู้ว่าเขาตื่นมาตอนกี่โมง และเขาจำอะไรได้หรือไม่ เกือบสิบเอ็ดโมงของวันนั้น เทียนหอมกลับมาถึงบ้านนานแล้ว เพิ่งจะเปิดโทรศัพท์ที่พลังงานหมดไปตั้งแต่เมื่อคืน ใยไหมโทรมาบอกว่ารถของครามเกิดอุบัติเหตุพลิกคว่ำ เขาได้รับบาดเจ็บสาหัสเป็นตายเท่ากัน เทียนหอมได้ฟังแทบจะหยุดหายใจ เธอรีบไปยังโรงพยายาบาลเอกชนแห่งหนึ่งตามที่เพื่อนบอก

เมื่อไปถึงเธอดีใจที่เขาปลอดภัยแล้ว แต่ก็ต้องใจหายวาบเมื่อรู้ว่าครามจำอะไรไม่ได้เลย เทียนหอมบอกทุกคนว่าคืนนั้นครามไปส่งเธอที่บ้านอย่างปลอดภัยแล้วเขาก็กลับคอนโด

จากนั้นแม่ของเขาต้องการส่งลูกชายไปรักษาตัวที่ต่างประเทศโดยเร็วที่สุด เทียนหอมไม่ได้ตั้งรับกับเรื่องแบบนี้มาก่อน

เธอขี้ขลาดเกินกว่าจะบอกทุกคนว่าเธอนอนกับเขา ถึงบอกไปเขาก็จำอะไรไม่ได้ และมันใช่เรื่องที่จะต้องมาป่าวประกาศบอกคนอื่น แต่เช้าวันนั้นเธอก็ไม่รู้จริง ๆ ว่าครามกำลังจะขับรถไปไหนเขาถึงได้รีบร้อนขนาดนั้น

เทียนหอมเดินออกมาจากโรงพยาบาลทั้งน้ำตา เธอจะเสียใจทำไมในเมื่อเธอก็ต้องการให้มันเป็นแบบนั้นอยู่แล้ว เธอไม่อยากให้เขาจำเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อคืนได้ ไม่อยากให้ใครรู้เรื่องระหว่างเธอกับเขาก็ไม่มีใครได้รู้แล้วไง แต่คนที่จดจำได้ทุกอย่างเช่นเธอกลับต้องทรมานเหมือนตายทั้งเป็น

“เฮ้อ!”

ถอนหายใจออกมายาว ๆ เมื่อไหร่เธอจะลืมเขาได้สักที จมอยู่กับเรื่องนี้มานานมากแล้วนะ