ตอนที่ 6 ไปส่งที่บ้าน

ทุกคนนั่งคุยสัพเพเหระกันอย่างสนุก ตามประสาพี่น้องที่ไม่ได้เจอกันนาน มือก็ยกน้ำสีชาสาดลงลำคอไปด้วย หนุ่มหล่อตัวโตทั้งสามยังพอได้เจอกันบ้างแต่กับสองสาวนั้นมันหลายปีมากแล้ว และครามก็ยอมรับว่าเทียนหอมสวยขึ้นจริง ๆ แต่ถึงอย่างไรสามหนุ่มนี้ก็ไม่มีวันได้แตะต้องตัวเธออยู่แล้ว เหตุผลก็เพราะเธอคือน้องสาวอย่างไรล่ะ อีกอย่างครามเองมีนางในฝันอยู่แล้ว เขาไม่คิดจะมีใครอีก ต่อให้ผู้หญิงคนนั้นจะสวยมากแค่ไหนก็ตาม

แต่ทำไมอีกนั่นแหละ

ทำไมครามเห็นเทียนหอมแล้วยิ่งคิดถึงผู้หญิงคนนั้น มองริมฝีปากเทียนหอมก็ยิ่งคิดถึงริมฝีปากนุ่มนิ่มของเธอ จนเผลอเลียริมฝีปากที่แห้งผากของตัวเอง คิดถึงรอยจูบแสนหวานที่เขาต้องสอนจูบทุกครั้ง คิดถึงและคิดถึงทุกสัดส่วนของเธอ มันทำให้เขาอยากดื่ม ดื่มแล้วก็กลับไปนอนฝันซะ

สองชั่วโมงต่อมา

“เราพอแล้วนะ” เทียนหอมพูดขึ้น เพราะจนถึงตอนนี้เธอก็ยังยอมรับว่าเธอเป็นคนคออ่อนจริง ๆ ดื่มได้แค่นิดเดียวก็เริ่มมึนศีรษะแล้ว และเธอจะไม่ยอมให้มันเป็นเหมือนกับเมื่อหกปีก่อนอย่างแน่นอน ตั้งแต่เกิดเรื่องในคราวนั้นเทียนหอมก็ระวังเรื่องการดื่มของตัวเองมาตลอด

“อะไรกัน” เจ้าของผมสั้นประบ่าเลิกคิ้วถาม

“เราต้องขับรถ”

“ให้เฮียไปส่งก็ได้” คนที่จะให้ไปส่งตอนนี้แทบจะนั่งคอพับอยู่แล้ว

“ไม่เอาอะ เกรงใจ เราโตแล้วนะเว้ยไม่ใช่เด็ก ๆ ซะหน่อย อีกอย่าง…ดูพี่ตัวเองก่อนสิ” เทียนหอมพยักพเยิดหน้าให้ใยไหมมองตามคนที่ทำท่าจะหลับแหล่ไม่หลับแหล่

“พี่ไปส่งก็ได้” ตรัยคุณ

“พี่ไปก็ได้” ธันวา

“แหม แย่งกันใหญ่ไม่ดูสภาพตัวเองเล้ย” ใยไหมมองดูพี่ทั้งสองที่อาสาไปส่งเทียนหอมตอนนี้นั่งตัวไม่ตรงกันทั้งคู่

“ไอ้ครามอ่อนกว่าเยอะ” ตรัยคุณพูดขึ้นแต่ไหนแต่ไรมาครามเป็นคนดื่มหนัก และคอแข็งที่สุดในกลุ่ม แต่วันนี้เพื่อนทั้งสองสังเกตเห็นว่าเขาเอาแต่ยกเอา ๆ ไม่เมาก็ไม่รู้จะว่ายังไง

อีกหนึ่งชั่วโมงให้หลัง เพื่อนพี่ชายทั้งสองกลับไปก่อนแล้ว เพราะกลัวขับรถกลับไม่ไหว

การ์ดในร้านช่วยพยุงร่างพี่ชายของเธอมาขึ้นรถเพื่อนสาว ปกติเขาไม่ใช่คนที่จะดื่มหนักในร้านเหล้ายกเว้นกลับไปดื่มต่อที่คอนโดของตัวเอง เพราะเขาก็ห่วงเรื่องอุบัติเหตุเช่นกัน มีวันนี้แหละที่พี่ชายเธอเมามายขนาดนี้

“ฝากเฮียด้วยนะ รู้จักคอนโดเขาใช่ปะ” ถ้าขืนพาเฮียกลับบ้านด้วย มีหวังตอนตื่นขึ้นมาเขาโวยวายแน่ ทางที่ดีฝากเพื่อนแวะส่งจะดีกว่า เพราะอย่างไรคอนโดของเขาก็ไปทางเดียวกันกับบ้านของเทียนหอมอยู่แล้ว อีกอย่างใยไหมก็เมามากเหมือนกัน อย่างไรเธอก็ต้องกลับบ้าน ไม่อย่างนั้นแม่ของเธอก็จะโวยวายเช่นกัน ใยไหมไม่ใช่คนกลัวแม่แต่เธอขี้เกียจจะฟังเสียงบ่น

“รู้”

ถึงคอนโดนั้นเธอจะเคยเข้าไปแค่ครั้งเดียว แต่ทุกอย่างเธอยังจำมันได้ไม่มีวันลืม ที่มาเจอเพื่อนวันนี้เหตุผลหลักคือเธออยากเจอหน้าเขาด้วย อยากรู้ว่าเขายังเหมือนเดิมไหม

ใช่

เขายังเหมือนเดิมทุกอย่าง เขายังเย็นชาและไม่เคยสนใจเธอเหมือนเดิมไม่เคยเปลี่ยน ถามคำตอบคำ ที่เปลี่ยนไปคือแววตาเขาแดงก่ำและดูอิดโรย แต่ในสายตาเธอเขาก็ยังดูหล่อเสมอ และไม่ใช่หล่อธรรมดาด้วย หล่อจนใจเจ็บเพราะกลัวจะแสดงความหึงหวงออกมาโดยไม่รู้ตัว สิ่งที่เขาพูดกับเธอในคืนนั้นมันก็เป็นเพราะความเมาเท่านั้น

เทียนหอมทราบข่าวเกี่ยวกับอาการป่วยของเขาที่เป็นอยู่ในตอนนี้จากใยไหม แต่จะให้เธอทำอย่างไรได้ในเมื่อเขาไม่ยอมเข้ารับการรักษา คนที่อยากอยู่ห่างเขาเช่นเธอย่อมไม่มีทางช่วยเหลืออะไรเขาได้ ได้แค่เป็นห่วงอยู่ห่าง ๆ เจ็ดปีแล้วสิกับการแอบ…มีใจให้ผู้ชายคนนี้ แอบรักพี่ชายเพื่อนที่ไม่รู้ว่าแสนดีหรือเปล่าแต่ก็ยังรัก เทียนหอมรู้ว่าอดีตเขาควงผู้หญิงมากหน้า รู้ว่าเขาฟันแล้วทิ้งไปทั่ว

ใช่ มันเจ็บ ยิ่งถ้าเขาเปิดตัวผู้หญิงของเขาเมื่อไหร่ เธอยิ่งจะเจ็บอีกเป็นร้อยเท่าพันเท่า เธอยังไม่ได้เตรียมใจเรื่องนี้ด้วยซ้ำ ขอคิดเอาเองว่าเขายังโสดและในใจยังไม่มีใครแบบนี้จะดีกว่า ที่จริงจะเนียนถามกับใยไหมก็น่าจะพอรู้อยู่บ้าง แต่ก็นั่นแหละครามเป็นคนเก็บตัว เรื่องนี้เขาน่าจะไม่บอกใคร