08 โกหก

@เช้าวันต่อมา

รชา Talk

เมื่อคืนหนึ่งอยู่คุยกับฉันที่บ้านจนดึก เพราะกลัวว่าฉันจะเหงาเวลาไม่มีใครอยู่ด้วย และเราก็แยกย้ายกันไปนอนเพราะตอนเช้าต้องมาทำงาน

หลังจากแต่งตัวกินข้าวเช้าเสร็จเรียบร้อยแล้วฉันก็ขับรถออกมาจากบ้านมุ่งหน้าไปยังที่ทำงานตามปกติ

ทว่า...ฉันเหยียบเบรคกะทันหันทำให้รถคันหลังที่ขับตามมาเกือบชนเข้าให้

จะไม่ให้ฉันเบรคกระทันหันได้ยังไงล่ะในเมื่อฉันเห็นคุณจอมกำลังพาผู้หญิงคนนึงขึ้นรถไป ดูเหมือนว่าเพิ่งจะออกมาจากโรงแรมกัน

เป็นลูกค้าของเขาเหรอ หรือว่าเป็นคนรู้จัก เป็นเพื่อน ตอนนี้ฉันไม่รู้ว่าคุณจอมทำงานอะไร เจอหน้ากันก็แค่พูดคุยกันสองสามคำจากนั้นเขาก็ออกไป

ฉันจอดรถดูคุณจอมพาผู้หญิงคนนึงขึ้นรถแล้วขับออกไป อยากจะตามไปนะแต่ตอนนี้ฉันต้องรีบไปทำงานจริงๆ

#เวลาต่อมา

17:00น.

ตู๊ดๆๆๆ ( ไม่มีสัญญาณตอบรับ )

ฉันขมวดคิ้วมองหน้าจอโทรศัพท์ของตัวเองเมื่อพยายามติดต่อหาสามีเท่าไหร่ก็ไม่สามารถโทรหาเขาติดเลย ทำไมถึงโทรไม่ติดล่ะตั้งแต่ตอนนั้นแล้วนะ หรือว่าเขาเปลี่ยนเบอร์โทรศัพท์ใช้ไปแล้ว

แล้วอย่างนี้ฉันจะไปตามหาเขาที่ไหนได้ล่ะ ในเมื่อฉันไม่รู้จักบ้านของเพื่อนเขาเลย ไม่มีเบอร์โทร ไม่รู้จักเพื่อนของเขาสักคน

แต่จะว่าไปเพื่อนของฉันก็พอจะรู้จักเพื่อนของคุณจอมอยู่บ้างนี่นา

ว่าแล้วฉันก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาอีกครั้งก่อนจะกดโทรออกไปหาเพื่อนผู้ชายคนนึง เพราะเขารู้จักกับเพื่อนของคุณจอมมาก่อน

( ฮัลโหล )

"เอ่อนี่สิง ฉันรชาเองนะ"

( อ๋อ มีอะไรเหรอรชา )

"คืออยากจะโทรมาถามว่า นายพอจะรู้จักเพื่อนของคุณจอมบ้างหรือเปล่า พอดีว่าฉันโทรหาเขาไม่ติดน่ะก็เลยจะโทรหาเขาก่อน"

( เพื่อนคนไหนล่ะรชา สามีเธอเขามีเพื่อนหลายคนไม่ใช่เหรอ )

นั่นสินะ คุณจอมเขามีเพื่อนตั้งหลายคนนี่นา แล้วฉันจะระบุได้ยังไงว่าเพื่อนคนไหน ฉันไม่ค่อยได้ไปทำความรู้จักกับเพื่อนสนิทของเขาหรอก เราคบด้วยกันมาต่างคนต่างทำหน้าที่ของตัวเอง พอเรียนจบก็แยกย้ายกันไปทำงานไม่มีใครวุ่นวายชีวิตของใคร

"อืม แล้วพอจะรู้ไหมว่าเขาสนิทกับเพื่อนคนไหนมากที่สุด"

( พอจะรู้อยู่นะ เห็นว่าไปดื่มด้วยกันอยู่บ่อยๆ เดี๋ยวฉันส่งเบอร์ให้ทางไลน์ก็แล้วกัน เธอลองโทรไปถามเขาดู )

"โอเคขอบใจมากนะ"

ฉันกดวางสายได้ไม่นาน ข้อความจากเพื่อนที่คุยกันเมื่อสักครู่นี้ก็ถูกส่งเข้ามาในไลน์ของฉัน

ฉันรีบกดโทรออกไปตามเบอร์ที่เพื่อนส่งมาให้ทันที

( ฮัลโหลสวัสดีครับ )

"สวัสดีค่ะ"

( นี่ใครเหรอครับ )

"นี่เป็นเพื่อนของจอมใช่หรือเปล่าคะ"

( ครับ นี่ใครเหรอครับ )

"ฉันรชาเองค่ะ"

( อ๋อรชา แฟนของไอ้จอม มีอะไรหรือเปล่า )

"คือฉันโทรติดต่อคุณจอมไม่ได้เลย เขาบอกว่าไปทำงานที่บ้านของเพื่อน ฉันเลยโทรมาถามน่ะค่ะ ว่าอยู่ที่บ้านของคุณหรือเปล่า เพราะฉันติดต่อเขาไม่ได้ไม่รู้ว่าเขาเป็นยังไงบ้าง"

( เดี๋ยวก่อนนะครับ ไอ้จอมมันไปทำงานที่บ้านของเพื่อนตอนไหน )

"ก็ตั้งแต่ที่เลิกจากงานเลี้ยงวันนั้น คุณจอมเขาก็บอกว่าเขาได้งานใหม่แล้วเป็นงานของเพื่อนสนิทน่ะค่ะ เขาไม่ได้อยู่ที่บ้านนะคะเขาบอกว่าไปนอนที่บ้านเพื่อน เพราะมีงานต้องทำ"

( ไม่ใช่นะครับ ไอ้จอมมันไม่ได้ไปนอนบ้านเพื่อนที่ไหน ผมยังไม่รู้เลยว่ามันได้งานใหม่แล้ว ยังคิดอีกว่ามันยังคงนอนรองานอยู่ที่บ้านให้คุณทำงานคนเดียว )

"แต่เขาบอกว่าไปทำงานที่บ้านเพื่อนจริงๆ นะคะ" ฉันย้ำกับเพื่อนสนิทของคุณจอม เพราะเขาบอกแบบนั้นกับฉันจริงๆ เขาบอกว่าได้งานทำเป็นงานของเพื่อนสนิทและต้องไปทำอยู่กับเพื่อนสนิทเขาเลยไม่ค่อยอยู่บ้าน ไม่สิไม่อยู่เลยด้วยซ้ำ

( ถ้าอย่างนั้นเดี๋ยวผมจะลองโทรเช็คกับเพื่อนคนอื่นๆ ให้นะครับ )

"ค่ะ รบกวนทีนะคะ แล้วรบกวนคุณโทรถามเขาหน่อยได้ไหมคะ เพราะฉันเป็นห่วงเขามาก ตอนนี้ติดต่อเขาไม่ได้เลย"

( ได้ครับ )

"ขอบคุณมากนะคะ"

ฉันวางโทรศัพท์ไว้ก่อนจะขับรถออกไปจากบริษัท มุ่งหน้าตรงกลับไปยังบ้านทันทีเหมือนอย่างเคย

#เวลาต่อมา

ครืด ครืด ครืด

ฉันรีบเดินออกมาจากห้องน้ำเมื่อได้ยินเสียงโทรศัพท์ดังขึ้น ก่อนจะกดรับสายและเปิดลำโพงเพราะฉันยังไม่ว่างจะถือโทรศัพท์

"สวัสดีค่ะ"

( ผมเพื่อนของไอ้จอมนะครับ )

"ค่ะ"

( ผมโทรเช็คกับเพื่อนแล้ว ไอ้จอมมันไม่ได้ไปทำงานที่บ้านของใครเลยนะครับ เมื่อกลางวันเห็นเพื่อนบอกว่ายังเห็นมันอยู่เลยตรงหน้าโรงแรม )

"เหรอคะ" งั้นก็แสดงว่าที่ฉันเห็นตรงหน้าโรงแรมนั้นเป็นเขาจริงๆ

( ถ้าคุณรชาอยากรู้ว่ามันทำงานอะไรก็ลองไปที่โรงแรมนั้นสิครับ เผื่อว่าจะเจอมัน )

"ขอบคุณมากนะคะ ฉันก็นึกว่าเขาไปอยู่กับพวกคุณซะอีกเห็นมาเก็บเสื้อผ้าไปหลายชุดเลย"

( ไม่นะครับ ตั้งแต่ที่เลิกงานเลี้ยงวันนั้นก็แยกย้ายกันไป )

"อืม ฉันขอถามอะไรคุณอย่างนึงได้ไหมคะ"

( ครับ )

"หลังจากที่เลิกงานเลี้ยงวันนั้นคุณจอมได้ไปหาคุณที่บ้านหรือเปล่า หรือว่าไปดื่มสังสรรค์กับคุณต่อ หรือไม่ก็ไปนอนค้างอยู่ที่บ้านของคุณ..."

( ไม่นะครับ งานเลี้ยงวันนั้นผมกลับก่อนใครซะอีกพอดีว่าภรรยาไม่ค่อยสบายผมก็เลยต้องรีบกลับ )

"อ๋อ น่าอิจฉาภรรยาของคุณจังเลยนะคะ มีสามีที่คอยดูแลเอาใจใส่แบบนี้"

( ไม่ขนาดนั้นหรอกครับ )

"ถ้าอย่างนั้นฉันไม่กวนแล้วค่ะขอบคุณมากนะคะที่เป็นธุระให้ เอาไว้ฉันจะตอบแทนทีหลังนะคะ"

( ไม่เป็นไรครับผมเต็มใจช่วย )

"ขอบคุณมากค่ะ"

ฉันกดวางสายพร้อมกับถอนหายใจออกมาอย่างแรง ถ้าคืนนั้นเขาไม่ได้ไปที่บ้านของเพื่อนแล้วเขาจะไปอยู่ที่ไหนได้ล่ะ อีกอย่างเพื่อนของเขาบอกว่าไม่ได้ไปทำงานอยู่ที่นั่นและก็ไม่ได้มีงานอะไรให้ทำแล้วเขาจะไปทำงานอยู่กับใครได้

ถ้าอย่างนั้นก็แสดงว่าที่ผ่านมาเขาโกหกฉันมาโดยตลอด โกหกทุกอย่างแม้กระทั่งเรื่องงาน เรื่องที่ไปอยู่ที่บ้านของเพื่อน

พรุ่งนี้ฉันคงต้องไปรอเขาอยู่ที่โรงแรมนั้นแล้วล่ะ เผื่อว่าจะได้เจอเขาที่นั่น และฉันก็จะได้ถามและเคลียร์ทุกอย่างให้มันรู้เรื่องว่าเขาทำแบบนั้นทำไม โกหกฉันทำไม