06 ผู้หญิงโทรหา

#หลายวันผ่านไป

รชากลับมาใช้ชีวิตตามปกติส่วนสามีของเธอก็ได้งานใหม่ทำเป็นที่เรียบร้อยแล้ว เห็นว่าเป็นงานของเพื่อนสนิทคนนึง แต่เธอเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเพื่อนสนิทคนนั้นเป็นใครและชื่ออะไร เป็นผู้หญิงหรือผู้ชายเพราะเขาไม่ได้พูดหรือบอกอะไรกับเธอเลย บอกเพียงว่าเขานั้นได้งานทำใหม่เรียบร้อยแล้ว

"กลับดีๆ นะรชา พรุ่งนี้เจอกัน"

"จ้า ขับรถดีๆ เหมือนกันนะ แล้วเจอกันพรุ่งนี้"

รชาโบกมือลาเพื่อนสนิทที่ทำงาน ก่อนที่จะแยกย้ายกันไปที่รถของตัวเองและก็แยกย้ายกันกลับบ้านตามปกติ

เธอและสามีมีรถคนละคันกัน ซึ่งของเธอผ่อนหมดเป็นที่เรียบร้อยแล้ว เหลือเพียงบ้านและรถของจอมทัพเท่านั้น ที่ยังผ่อนไม่หมด

#สักพักต่อมา

ขณะที่หญิงสาวกำลังขับรถกลับบ้าน เธอก็นึกขึ้นได้ว่าวันนี้จะต้องแวะซุปเปอร์มาเก็ตเพื่อซื้อของสดและซื้อของในบ้านที่มันหมดเข้าบ้าน และเธอก็ไม่ลืมที่จะโทรไปถามสามีก่อนว่าเขาอยากได้อะไรหรือเปล่า

ติ๊ด~

( ว่าไง )

"ฉันจะแวะซื้อของที่ซุปเปอร์มาร์เก็ต คุณจะเอาอะไรหรือเปล่าคะ ฉันจะได้ซื้อไปให้ทีเดียวเลย"

( ไม่ล่ะ ไม่มีอะไรหมด แค่นี้นะฉันทำงานก่อน )

"ค่ะ"

เธอกดวางสายและเอาโทรศัพท์วางไว้ตรงช่องใส่โทรศัพท์ จากนั้นก็เลี้ยวรถเข้าไปในซุปเปอร์มาร์เก็ตเลือกซื้อของที่เธอต้องการและซื้อของสดไปอีกให้พออยู่ได้หนึ่งอาทิตย์

#เวลาผ่านไป

รชาหอบของพะรุงพะรังเดินเข้าไปในบ้าน รถของสามีเธอจอดอยู่ที่หน้าบ้านก็จริงแต่ในบ้านไม่มีตัวเขา น่าจะอยู่ด้านบนเพราะจอมทัพชอบอยู่บนห้องของตัวเองมากกว่า

"คุณจอมคะ ฉันกลับมาแล้วนะคะ ซื้อของว่างมาฝากคุณด้วยลงมาสิคะ" เธอตะโกนขึ้นไปจากทางบันได เพราะต้องรีบเก็บของเลยขึ้นไปตามสามีไม่ได้

ไม่นานเขาก็เดินลงมาด้านล่างตามเสียงเรียกของเธอ ทว่าชายหนุ่มกลับเดินเข้าไปกอดเธอจากทางด้านหลัง ทำเอาหญิงสาวหยุดชะงักและแปลกใจที่สามีทำแบบนี้

"คุณเป็นอะไรไปคะ?"

"เรื่องคืนนั้นขอโทษนะ ฉันหงุดหงิดน่ะที่เห็นผู้ชายเข้าใกล้เธอ"

"...." รชาหลุดยิ้มออกมา เมื่อได้ยินว่าสามีของตนหวงที่มีชายหนุ่มเข้ามาใกล้เธอ

"เดี๋ยวช่วยเก็บของนะ"

"ค่ะเอ่อ.." ยังไม่ทันที่เธอจะได้พูดอะไร จอมทัพก็เดินเอาของที่เธอหิ้วเข้ามาในบ้านไปเก็บไว้ในตู้โดยที่เธอไม่ต้องบอกเลยว่าของอะไรมันอยู่ตรงไหน เขารู้หมดทุกอย่าง

"วันนี้จะทำอะไรกินเหรอ?"

"ยังไม่รู้เลยค่ะ แต่ซื้อของสดมาหลายอย่างอยู่ คุณอยากกินอะไรล่ะคะฉันจะได้ทำ" เธอถาม เพราะเธอก็ไม่รู้เหมือนกันว่าจะทำอะไรกินดี หลายอย่างที่เธอทำมันก็กลายเป็นอาหารเดิมๆ หมดแล้ว เธอกลัวว่าเขาจะรู้สึกเบื่อถ้าต้องกินอะไรเดิมๆ อยู่แบบนั้น

"เธอไปอาบน้ำแต่หัววันเถอะ เดี๋ยวฉันเป็นคนทำอาหารให้เอง"

"...." หญิงสาวขมวดคิ้วมองหน้าสามีด้วยความแปลกใจ เขาแปลกไปมากเธอไม่เคยเห็นสามีเป็นแบบนี้เลย "คุณกินยาลืมเขย่าขวดหรือเปล่าคะเนี่ย ทำไมจู่ๆ ถึงอยากทำกับข้าวเองล่ะ?"

"ก็ไม่มีอะไร แค่อยากช่วยเฉยๆ เห็นทำงานเหนื่อยมาทั้งวันแล้ว"

"งั้นก็ขอบคุณมากนะคะ"

รชาเดินยิ้มกริ่มขึ้นไปบนห้องของตัวเอง ก่อนที่เธอจะอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วเดินลงมา ซึ่งสามีของเธอก็ทำอาหารเสร็จเรียบร้อยหมดแล้ว

"คุณไปเรียนทำอาหารมาจากไหนคะ หน้าตาดีเชียว"

"ไม่ได้หน้าตาดีอย่างเดียวนะ รสชาติยังดีอีกด้วยลองกินสิ"

"ค่ะ" รชาตักอาหารที่สามีของเธอทำเข้าปาก สีหน้าของเธอที่กำลังแสดงออกมันบ่งบอกว่าอาหารฝีมือของเขารสชาติดีมากๆ "อื้มม...อร่อยมากเลยค่ะ"

"นั่งลงก่อนสิเดี๋ยวฉันตักข้าวให้"

"ขอบคุณค่ะ"

นี่เป็นครั้งแรกเลยที่เธอได้กินกับข้าวฝีมือของสามี เพราะส่วนใหญ่เขาทำงานกลับมาก็แค่อาบน้ำและรอเธอทำกับข้าวเสร็จ หรือไม่ก็เป็นลูกมือให้กับเธอเท่านั้นไม่เคยลงมือทำกับข้าวเองสักครั้ง และก็ไม่คิดว่าเขาจะทำอาหารได้อร่อยมากขนาดนี้

#เวลาต่อมา

ครืด ครืด ครืด

สายเรียกเข้า >>> ไม่ปรากฏชื่อ

รชามองหน้าจอมือถือของสามีเล็กน้อยแต่เธอยังไม่ได้สนใจอะไร จนกระทั่งสายตัดไปและก็โทรเข้ามาอีกครั้ง เป็นเบอร์เดิมที่ไม่ปรากฏชื่อว่าใครเป็นคนโทรมา และตอนนี้สามีของเธอกำลังอาบน้ำอยู่ในห้องน้ำอยู่

"ฮัลโหลสวัสดีค่ะ" เธอตัดสินใจหยิบมือถือของจอมทัพขึ้นมาและกดรับสายเพื่อที่จะบอกกับคนปลายสายว่าเขายังไม่ว่าง ปลายสายจะได้ไม่ต้องโทรมาซ้ำอีก

( นี่ใช่เบอร์ของจอมทัพหรือเปล่า ) ปลายสายพูดและเป็นเสียงผู้หญิง แต่รชาก็ยังไม่ได้คิดอะไรมาก เธอพยายามข่มใจคิดแต่สิ่งดีๆ เข้าไว้

"ใช่ค่ะ คุณจอมกำลังอาบน้ำอยู่มีอะไรฝากไว้ได้นะคะฉันเป็นภรรยา"

( ไม่ดีกว่า ถ้าเขาอาบน้ำเสร็จแล้วบอกให้โทรกลับมาหาฉันด้วย )

"ได้ค่ะ"

และปลายสายก็กดตัดสายทิ้งไปเลย ทำเอารชางงมาก เธอวางโทรศัพท์ของสามีเอาไว้ที่เดิม จนกระทั่งจอมทัพอาบน้ำเสร็จและเดินออกมาจากห้องน้ำ

"คุณจอมคะ"

"อืมว่า?"

"มีคนโทรมาหาคุณค่ะ เขาบอกว่าให้คุณโทรกลับไป ฉันไม่รู้ว่าเป็นใครนะคะ เพราะปลายสายไม่มีชื่อเขียน แต่เขาเป็นผู้หญิงค่ะ"

"นี่เธอ!?"

"...."

"ฉันบอกแล้วใช่ไหมว่าของส่วนตัวของฉันอย่ามายุ่ง!"

"ฉันแค่เห็นว่าปลายสายโทรมาหลายครั้งแล้ว ฉันก็เลยกดรับสายให้ แล้วบอกว่าคุณอาบน้ำอยู่ เขาจะได้ไม่ต้องโทรมาอีก"

"ถ้าใครอยากจะโทรมากี่สายเธอก็ไม่ต้องรับ ปล่อยให้มันดังแบบนั้นแหละ!" จอมทัพพูดกระแทกเสียงใส่ภรรยาด้วยอารมณ์ที่ฉุนเฉียว ทำเอารชานั่งงงหนักเข้าไปใหญ่เมื่อจู่ๆ สามีของเธอก็อารมณ์เสียใส่ ทั้งๆ ที่เมื่อเย็นยังคุยดีกันอยู่เลย

เดี๋ยวนี้เขาอารมณ์ขึ้นๆ ลงๆ บ่อย เดี๋ยวก็พูดดีกับเธอเดี๋ยวก็เอาอารมณ์มาใส่เธอทั้งๆ ที่เธอยังไม่ทันได้ทำอะไรผิด

"ฉันก็แค่หวังดีเอง คุณจะมีเรื่องปิดบังอะไรฉันนักหนา หรือว่าผู้หญิงคนนั้นมีความสำคัญอะไรกับคุณ!?"

"...." จอมทัพมองหน้าของรชาแต่ไม่ได้ตอบอะไรเธอ และเขาก็เดินออกจากห้องไปเลยทันที

รชามองดูสามีเดินออกจากห้องไปโดยที่เธอไม่ทักท้วงอะไรเลย เรื่องนี้มันชักเริ่มมีกลิ่นตุซะแล้วสิ

"หวังว่ามันคงไม่ใช่อย่างที่คิดหรอกนะ" รชาคิดในใจ