บทที่ 5

ยอมหมั้นกับเขา...แมทธิวยิ้มร้ายๆ ออกมานิดหนึ่งเมื่อนึกมาถึงตรงนี้ ใครจะไปยอมหมั้นกับหล่อนกัน จะมีผู้หญิงที่ทำให้เขาได้ใช้คำว่าโซเมทหรือเปล่าในชีวิตนี้ ชายหนุ่มยังไม่อยากจะคิดหนักนักหรอกตอนนี้ เขามีความสุขดีแล้วกับชีวิตโสดที่ใช้มาถึง 35 ปี ไม่อยากมีพันธนาการใดๆ ทั้งสิ้น

แมทธิวอยากมีอิสระ ไม่อยากให้ใครมาร่วมใช้เวลาแบ่งปันในชีวิต เป็นโสดดีจะตายไป...ความสัมพันธ์แบบไร้ข้อผูกมัด มีความสุขแล้วก็แยกจากกันไป มันเป็นสิ่งที่ทำให้เขารู้สึกดี ยิ่งกว่าการไปผูกตัวเองไว้กับผู้หญิงเพียงคนเดียว ก็สตรีมีความงามแตกต่างกัน ในเมื่อโลกสร้างสิ่งสวยงามมามากมายขนาดนี้ ผิดตรงไหนที่เขาจะอยากดอมดมดื่มชิมดอกไม้สวยๆ ที่มีจำนวนมากมาย ไม่หยุดอยู่ที่ดอกไม้งามดอกใดดอกหนึ่ง เพียงแค่คิดว่าต้องยุติชีวิตโสดกับผู้หญิงคนไหนแล้ว แมทธิวก็ให้ขนลุกเกรียวด้วยความหวาดกลัว

“ตายล่ะ! แล้วพี่จะหาคู่หมั้นกำมะลอนั่นได้จากที่ไหนกันแมท แล้วพี่บอกเธอไปเมื่อไหร่กันเรื่องคู่หมั้น ผมดูเหมือนเธอกำลังมองหาพี่อยู่เลยนะตอนนี้” สองพี่น้องซุ่มเงียบอยู่มุมหนึ่งของงาน มีต้นไม้ใหญ่พรางตา จึงไม่เป็นที่สังเกตมากนัก แต่ในจุดที่ยืนอยู่ทำให้มองเห็นแขกเกือบทุกคนที่อยู่บริเวณริมสระว่ายน้ำได้ชัดพอสมควรเลยทีเดียว

“เมื่อวาน พี่บอกเจเน็ตไปเมื่อวานนี้ ตอนนัดเดต ใครจะไปคิดกันล่ะ ว่าเธอจะตอบพี่แบบนี้ แถมยังขอตื้อตามมางานนี้อีกด้วย พี่กลัวว่าถ้าทำให้เธอขัดใจเอกสารที่พี่ยื่นไปมันอาจจะสะดุดได้” แมทธิวถอนใจเฮือกก่อนจะเคลื่อนกายหายเข้าไปในเงามืดอีกหนเหมือนกับกลัวว่าสาวผมบลอนด์ ในชุดราตรีสีทองเจิดจรัส จะมองเห็นเขาเข้า

“ผมอยากให้พี่ยืมแพมแพมเหมือนกันนะครับ” สินภพว่าแล้วกลั้นยิ้ม เมื่อนึกถึงเลขานุการของเขา ที่เขาเรียกชื่อเธอว่าแพมแพม ด้วยความสนิทสนมเนื่องจากทำงานกันมาเกือบสี่ปีเต็มตั้งแต่เขาเรียนจบ สาวอังกฤษหากแต่ไซซ์สาวเอเชียเพราะเจ้าหล่อน สูงแค่ 162 เซนติเมตร แถมยังตัวเล็กบาง ผมสีแดง ใบหน้ารูปหัวใจ มีกระเล็กน้อยบริเวณปลายจมูก นัยน์ตาสีฟ้าใส ริมฝีปากแดงเรื่อ ความใกล้ชิดทำให้เขาไม่เคยคิดว่าแพทริเซียสวยหรือน่ารัก มองแค่ว่าเลขานุการของเขาหน้าตาธรรมดาๆ เท่านั้น แต่เจ้าหล่อนก็เป็นพนักงานที่ดีมากสำหรับเขา รู้ใจเจ้านายทุกอย่างเลยก็ว่าได้ แม้จะมีคนกระเซ้าบ่อยๆ ให้เขาเปลี่ยนเลขาเป็นสาวสวยฮอตร้อนแรงเร้าใจ แต่สินภพก็ตอบไปตรงๆ ว่า ต่อให้แลกกับสาวฮอตสิบคนก็สู้แพมแพมของเขาคนเดียวไม่ได้

“แพมแพมน่ะเหรอ?” แมทธิวขมวดคิ้ว เขาเคยเห็นแม่สาวคนนี้อยู่สามสี่หนตอนไปที่บริษัทของบิดา สายตาระดับคาสโนว่ามองกวาดแวบเดียวก็บอกกับตัวเองได้ว่า แพมแพมของน้องชายนั้น สวย น่ารักมาก แล้วก็เป็นอันตรายต่อความโสดอย่างร้ายแรงเสียด้วย ถ้าเผลอไปยุ่งเข้า เพราะผู้หญิงดีๆ น่ารักๆ อย่างแพทริเซีย ถ้าคิดจะควงเพียงเล่นๆ ไม่จริงจังล่ะก็ ไอ้คนทำคงจะโง่เรียกได้ว่าระดับลาเลยทีเดียว

“ก็เข้าท่าอยู่นะ แต่ว่าตอนนี้มันก็ไม่ทันแล้วด้วยน่ะสิ พี่คงต้องหลบจนกว่าเจเน็ตจะกลับบ้าน หรือว่าพระเจ้าจะประทานผู้หญิงสาวสวยกว่าเจ้าหล่อนมาให้พี่ ต้องเอาแบบที่เจเน็ตไม่รู้จักด้วยนะ”

“ท่านจะประทานมาให้พี่เหรอกครับ แมทธิว ผมไม่เคยเห็นพี่เข้าโบสถ์เสียที” สินภพกล่าวอย่างล้อๆ เขาเองนับถือศาสนาพุทธตามมารดา แม้จะงานยุ่งบางทีก็ยังไปเข้าวัดทำบุญบ้าง แต่กับพี่ชายคนโตซึ่งไม่เคยเห็นว่าแมทธิวจะสนใจเกี่ยวกับเรื่องนี้สักเท่าไหร่ โบสถ์วันอาทิตย์ แมทธิวแทบจะไปนับครั้งได้เลยกระมัง

“บ้าน่ายังไงท่านก็คงจะเอ็นดูพี่อยู่บ้างหรอก พี่บริจาคให้โบสถ์บ่อยๆ บางทียุ่งแล้วก็ตื่นไม่ทันนี่หว่า เลยศรัทธาแบบใช้กำลังทรัพย์แทน”

“เอ...ดูเหมือนว่าท่านจะประทานสาวสวยแปลกหน้ามาแล้วหรือเปล่าครับพี่ชาย เจ้าหล่อนที่สวมชุดสีแดงที่ควงมากับแขกรายใหม่นั่น สวยพอไหมครับพี่ชาย แต่ว่าพี่คงจะต้องแย่งกับคนที่เธอควงมาหน่อยนะครับ เพราะดูท่าทางหมอจะร้ายไม่ใช่เล่น แถมความเท่ห์ก็สูสีกับพี่แมทเสียด้วย” ชายหนุ่มหญิงสาวที่เดินควงแขนกันเข้ามาในบริเวณงานเป็นแขกรายใหม่ สะดุดตานักจนสินภพต้องชี้ชวนให้พี่ชายดู แมทธิวเห็นแล้วถึงกับหัวใจกระตุกวาบ เมื่อเห็นหญิงสาวสวยคนที่น้องชายกล่าวถึง เจ้าหล่อนสวยจนเขย่าหัวใจเขาได้จริงๆ ให้ตายเถอะ!

ใบหน้าเรียวรูปไข่ นัยน์ตาสวยเป็นประกายระยับ เรือนผมดำมันที่ยิ่งเน้นให้กรอบหน้าสวยละมุนตานั้นยิ่งเด่นเตะตามากยิ่งขึ้น ความงดงามของเจ้าหล่อนแม้จะเห็นในระยะไกล แต่ก็ยังดึงดูดสายตาและหัวใจอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน เรือนร่างเพรียวได้สัดส่วนที่อยู่ในชุดราตรีสีแดงเลือดนกแบบเซ็กซี่นั่น ยิ่งทำให้เจ้าหล่อนงดงามดั่งนางพญาหงส์ น่องเรียวๆ ยามก้าวเดินของเธอ กระตุ้นอารมณ์เขาได้อย่างบอกไม่ถูก

พระเจ้า! เขากำลังเป็นอะไรไปแล้วนะ เพียงแค่เห็นหน้าหวานๆ เหมือนน้ำตาลนั่น เห็นเจ้าหล่อนเดินอย่างสง่างาม เห็นปลีน่องเรียวๆ นั่น เขาดันเกิดอารมณ์พลุกพล่านขึ้นมาอย่างไม่มีปี่มีขลุ่ย แมทธิวสะบัดหน้าแรงๆ เหมือนจะไล่อารมณ์ประหลาดที่เริ่มเตลิดเหนือการควบคุมอย่างน่าแปลกใจ เขาไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อน สงสัยจะดื่มแชมเปญมากไปกระมัง

สายตาคมกริบละจากใบหน้าหวานที่กระชากสติเขาให้เตลิดไปชั่วคราว มองไปยังชายหนุ่มที่ยืนข้างๆ หล่อน แล้วรอยยิ้มก็ผุดขึ้นมาเลยทันที เมื่อเห็นว่าแขกรายล่าสุดของเขาเป็นใคร เพื่อนสนิทที่เขาไม่ได้พบเจอมานานแล้วนั่นเอง นัยน์ตาคมหรี่ลงทันทีเมื่อแผนการบางอย่างพุ่งปราดขึ้นมา บางทีเขาอาจจะรอดพ้นจากบ่วงของนางมารเจเน็ตได้แล้วในคืนนี้ ถ้าเพื่อนของเขาให้ ‘ยืม’ คู่ควงคนสวย

“บางทีสาวสวยรายนี้ท่านอาจจะประทานมาให้พี่จริงๆ ก็ได้นะแม็กซ์ ขอตัวไปทักทายเพื่อนเก่านิดหนึ่งนะ แล้วพี่ก็จะฉกแม่สาวหน้าหวานนั่นมาเป็นคู่หมั้นกำมะลอไปเย้ยเจเน็ตด้วย หึๆ” ว่าแล้วร่างสูงก็เดินจากไป เขาเดินเอื่อยๆ เข้าไปหาคนคู่นั้น สินภพได้แต่มองตามหลังด้วยสายตางงๆ กับความคิดของพี่ชาย ก่อนจะถอนใจ คนอย่างแมทธิว คิดจะทำอะไรก็ลงมือทำได้ทุกอย่าง แล้วมักจะสำเร็จเสียด้วย

................

นัยน์ตาคมสีเทาเข้มมองไปรอบๆ บริเวณงาน เพื่อจะมองหาเจ้าของงานวันคล้ายวันเกิด ที่เขาลงทุนจ้างสาวสวยข้างๆ มาเพื่องานนี้โดยเฉพาะ แถมแม่น้องสาวตัวดีก็บ่นโอด ตั้งแต่ยังไม่ทันถึงงานว่าอยากจะกลับไปนอนมาก เพราะความเพลียจากการทำงาน งานนี้ทั้งหรูหราและดูยิ่งใหญ่มาก สมกับฐานะของคนเป็นเจ้าของงาน ที่ร่ำรวยติดอันดับประเทศ อย่างตระกูลสเปนเซอร์ จักรพรรดิมองกวาดตาไปรอบๆ งานเขาเห็นผู้คนระดับสำคัญๆ มากมายที่มาร่วมงานนี้ด้วย และบางคนมันก็ทำให้สายตาของชายหนุ่มสะดุดนิ่ง คิ้วเข้มขมวดเข้าหากันน้อยๆ ก่อนจะคลายลงเป็นปรกติ สีหน้าของเขาไม่แสดงความผิดปรกติใดๆ ออกมาเลยแม้แต่น้อย เพราะการที่ฝึกฝนเรื่องการควบคุมอารมณ์มาแล้วเป็นอย่างดี

“เมื่อไหร่จะเจอเพื่อนพี่จักรละคะ” คนที่งอแงมาตั้งแต่ต้นเริ่มแผลงฤทธิ์อีกหน ทำให้ผู้เป็นพี่ชายอมยิ้มพลางเอ่ยเสียงทุ้มออกมาด้วยท่าทีเรื่อยๆ เอื่อยๆ

“ไม่รู้สิ อาหารงานนี้ท่าทางจะเยี่ยมมากเลยนะน้ำตาล งานหรูระดับนี้ ของกินดีๆ เพียบแน่ ใจเย็นๆ หาอะไรอร่อยๆ กินดีกว่าน้องสาว”