บทที่ 3 สกัดมาร

หลังจากที่ชานนสอนงานกับสโรชาทั้งวันจนเธอเริ่มทำงานเป็นเกือบทุกอย่าง จนเขานึกอึ้งไม่คิดว่าสโรชาจะทั้งสวยทั้งเก่งแบบนี้

“น้องเอยนี่เก่งนะครับ สอนแค่นิดเดียวก็ทำได้แล้ว แบบนี้คุณรามคงจะชอบ”ชานนเอ่ยชมสาวตรงหน้าแล้วส่งยิ้มให้ตามประสาความเจ้าชู้

“ก็ได้ครูสอนเก่งแบบพี่นนนี่คะ จะไม่ให้เอยเก่งได้ยังไงล่ะคะ” สโรชาเอ่ยบอกออกไป ทั้งที่จริงมันเป็นงานที่เธอเคยทำมาก่อนทั้งนั้น เพราะตอนเธออยู่ที่เชียงใหม่เธอมักจะช่วยพ่อเลี้ยงตะวันพี่ชายของเธอ ดูงานที่ไร่ทุกๆอย่างแทนเมื่อตะวันไปหาลูกสาวที่เมืองนอก

“พูดแบบนี้พี่ก็เขินสิครับน้องเอย ฮ่าๆ” ชานนเอ่ยออกไปก็หัวเราะอย่างมีความสุข

“แอบจีบเลขาคนใหม่หรอคะพี่นน เดี๋ยวริสาจะฟ้องพี่รามนะคะ ฮ่าๆ” มาริสาเดินเข้ามาเห็นชานนหัวเราะต่อกระซิบกับเลขาคนใหม่ของพี่ชายของเธอ จึงเอ่ยแซวออกไปตามประสาของคนที่สนิทกันมาตั้งแต่เด็กๆ

"อ่อครับ น้องเอยเขานิสัยดีครับ พูดจาก็น่ารักเราก็เลยเข้ากันได้ดีน่ะครับ” ชานนเอ่ยบอกออกไปแล้วยิ้มตอบมาริสา

“สวัสดีค่ะคุณมาริสา ดิฉันเอย สโรชาค่ะ มีอะไรให้รับใช้ก็บอกได้นะคะ” สโรชาเอ่ยแนะนำตัวออกไป เพราะเมื่อคืนเธอดูประวัติของครอบครัวของรามีนมาเรียบร้อย จนรู้ว่ามาริสาคือน้องสาวของรามีนและอายุก็รุ่นราวคราวเดียวกับเธอ

“อ่อ ริสารู้จักคุณแล้วล่ะค่ะคุณเอย เจ้ตั้มมาเล่าให้ฟังตั้งแต่เช้าก็เลยจะมาดูสักหน่อย ยินดีที่ได้รู้จักนะคะคุณเอย เรียกริสาแบบคนอื่นๆเรียกก็ได้ค่ะ ยังไงเราก็น่าจะอายุ เท่าๆกัน” มาริสาพูดออกไปอย่างเป็นมิตร แล้วมองหน้าของสโรชาอย่างสำรวจ เพราะเธอก็ไม่ได้สวยอะไรมากแต่สโรชามีเสน่ห์จากแววตา รอยยิ้ม และหุ่นที่เซ็กซี่ที่มาพร้อมกับหน้าอกใหญ่ๆ จนคนไม่มีหน้าอกใหญ่อย่างเธอรู้สึกอิจฉา

“ค่ะคุณริสา อ่อ มีอะไรรึเปล่าคะ” สโรชาเอ่ยบอกออกไป แล้วแปลกใจที่เห็นมาริสามองเธอเหมือนสำรวจ เธอจึงเอ่ยถามออกไป

“อ่อ เห็นคุณเอยหุ่นดีน่ะค่ะเลยอยากจะหุ่นดีบ้าง ฮ่าๆ” มาริสาบอกออกไป เพราะเธอออกจะหุ่นอวบไปหน่อย

“อ่อ เอยเล่นฟิตเนสน่ะค่ะ ว่างๆคุณริสาไปเล่นด้วยกันสิคะ” สโรชาเอ่ยชวนเพราะอยากจะสร้างความสนิทสนมกับมาริสาเอาไว้

“จริงหรอคะ ริสาอยากเล่นมากเลยค่ะ ถ้าคุณเอยไปเล่นบอกริสาด้วยนะคะ” มาริสาเอ่ยออกไป เพราะมัวแต่ทำงาน เธอจึงไม่ค่อยมีเพื่อนเล่นด้วย และส่วนใหญ่เพื่อนของเธอก็อยู่เมืองนอกกันทั้งนั้น

“ค่ะคุณริสา งั้นเป็นเย็นนี้ดีไหมคะ เอยจะไปพอดี” สโรชาเอ่ยบอกออกไป

“ดีค่ะ งั้นเดี๋ยวเลิกงานเจอกันนะคะ นี่เบอร์ของริสาค่ะ”มาริสาเอ่ยบอก แล้วยื่นนามบัตรของตัวเองให้กับเลขาคนใหม่ของพี่ชาย ที่เธอรู้สึกถูกชะตาเป็นพิเศษ

“โอ้ย ทำไมพี่อยากไปด้วยจังคุณรามไม่น่าใช้พี่เลยเนี่ยพลาดอย่างแรง” ชานนเอ่ยขึ้น เมื่อฟังสองสาวชักชวนกันไปออกกำลังกาย

“พี่นนไม่ไปดีแล้วล่ะค่ะคุณเอยคะริสาเตือนไว้เลยนะคะ พี่นนเนี่ยเจ้าชู้มากอย่าเผลอหลงคารมเชียวนะคะ” มาริสาเอ่ยบอกออกไปอย่างขำๆ

"โถ่ คุณริสาพูดแบบนี้ น้องเอยเขาก็เข้าใจผมผิดหมดสิครับ" ชานนเอ่ยออกไป

“ฮ่าๆ ไม่ทันแล้วล่ะค่ะ ฮ่าๆ” สโรชาเอ่ยบอกออกไป ทั้งสามก็พากันหัวเราะ

“มาแล้วค่ะ เอกสารมาแล้ว” โตมรเอ่ยออกไป เมื่อรีบเดินมาจนถึงหน้าห้องประธานใหญ่ โดยมีมาริสาและชานนยืนคุยกับเพื่อนรุ่นน้องของเขาอยู่

“กว่าจะมานะคะเจ้ตั้ม เดี๋ยวเจ้รอข้างนอกนี่แหละค่ะ ริสาจะเข้าไปกับพี่นนเอง” มาริสาเอ่ยบอกออกไป ส่วนชานนก็รับเอกสารจากโตมรมาถือแทน

“ค่ะ เดี๋ยวเจ้รอตรงนี้นะคะคุณริสา”โตมรเอ่ยบอกแล้วยิ้มให้ ก่อนจะหันไปหาสโรชา จากนั้นมาริสาก็เข้าไปหาพี่ชายของเธอในห้องทำงานต่อ พร้อมกับชานนที่ตามเข้าไปด้วย

“เป็นไงบ้างยัยเอย คุณรามเขาแหกอกแกรึยังยะ” โตมรเอ่ยถามทันทีที่ทั้งสองเดินเข้าไปในห้องของรามีน

“แหกบ้าอะไรล่ะ ยั่วจนนมจะหกออกจากเต้าอยู่แล้ว เขายังเฉยเลยเจ้ แล้วนี่เจ้รู้ไหม เขาสั่งให้พี่นนหาผู้หญิงให้ ทั้งๆที่ฉันอ่อยแทบตายกลับไม่เอา เฮ้อ” สโรชาเอ่ยบอกออกไปอย่างอารมณ์เสีย แล้วกลับไปนั่งโต๊ะทำงานของตัวเอง ที่อยู่ด้านหลังโต๊ะทำงานของชานน เพราะตรงหน้าห้องทำงานของรามีนมีโต๊ะทำงานของชานน และข้างๆก็เป็นห้องเก็บเอกสารและก็ห้องครัวสำหรับชงกาแฟและจัดเตรียมอาหารให้แก่แขกเจ้านาย เธอจึงได้มาอยู่ด้านหลังโต๊ะของชานน เพราะมีที่ว่างเหลือแค่นี้แต่มันก็กว้างมากพอสำหรับเธอ เพราะกว่าจะเป็นโต๊ะพนักงานแผนกบริหารก็ต้องเดินออกไปอีกนิดหน่อย

“เห็นไหมฉันบอกแกแล้ว คุณรามีนเขาเลือกกินย่ะ แกก็รอไปก่อนสิยะ นี่แกพึ่งเจอกับเขานะยัยเอย” โตมรเอ่ยบอกออกไปแล้วเดินไปหยิบขนมในห้องครัวเล็กๆมากินไปด้วย

“หรือว่าเขาไม่ชอบเนื้อนมไข่แบบฉันอะเจ้ หรือไม่เอยก็แก่ไป” สโรชาถามออกไปแล้วมองหน้าโตมรอย่างสงสัย

“ก็ไม่รู้สิ แต่แกก็ต่างจากคุณรวีลิบลับเลยนะ รายนั่นน่ะหน้าก็บาน นมก็แฟบ ไม่รู้คุณรามีนเขาไปติดใจคบไปได้ยังไง” โตมรบอกไปก็กินขนมอย่างเอร็ดอร่อย เมื่อเล่าถึงคนรักเก่าของของรามีนที่เป็นไฮโซคนสวย ที่ทิ้งรามีนไปแต่งงานเมื่อหลายปีก่อน

“แล้วเขามีใครมาชอบอีกไหมเนี่ย เจ้บอกมาให้หมดเลยนะ ฉันจะได้เตรียมรับมือถูก” สโรชาเอ่ยถามออกไป แล้วจับมือของโตมรให้หยุดกินขนมแล้วตอบเธอ

“โอ้ยยัยเอย ฉันเป็นเลขาคุณริสานะยะ ไม่ใช่เลขาคุณรามีนฉันจะได้รู้เรื่องของเขาทุกเรื่องน่ะ แต่เท่าที่รู้มาก็มียัยนานากับคุณเพียงขวัญละมั้ง” โตมรเอ่ยออกไปตามที่ได้ยินมาริสาเคยพูดแล้วก็ที่คนในบริษัทเขาเม้าท์กัน

“เพียงขวัญ ใครอีกอะเจ้” สโรชาถามออกไปอย่างสงสัย ทำไมพออยากจับทำสามี ผู้หญิงของเขาก็โผล่มาทีละคน ทีละคน

“ก็เป็นลูกค้าของที่นี่แหละ เจ้ก็ไม่รู้หรอกเห็นเขาเม้าท์กันว่า แอบตามจิกคุณรามีนเหมือนกัน” โตมรเล่าให้สโรชาฟัง

“นี่ขนาดเขาเย็นชานะเจ้ ผู้หญิงล้อมหน้าล้อมหลังขนาดนี้ เขาเรียกคาสโนว่าแล้วล่ะ” สโรชาเอ่ยบอกออกไป แล้วทำหน้าเครียดเมื่อต้องเจอคู่แข่งอีกคน

“ก็คุณรามีนเขารวยขนาดนี้สาวๆก็อยากเข้าหาเขาทั้งนั้นแหละแต่ก็ไม่เห็นคุณรามีนเขาจะจริงจังกับใครแล้วอีกอย่างเขาก็ไม่เคยทำท่าจะสนใจใครออกนอกหน้าสักคน” โตมรบอกไปตามความจริง

“แล้วทำไมเขาต้องซื้อผู้หญิงไปนอนด้วยอะ เอยไม่เข้าใจ” สโรชาถามออกไปอย่างสงสัย

“โอ้ย แก29แล้วนะยัยเอย ผู้ชายเขาก็ต้องมีปลดปล่อยกันบ้างสิยะ จะให้เขารักษาพรหมจรรย์เหมือนแกรึไงเล่า” โตมรเอ่ยแขวะสโรชาแล้วเบะปากใส่สโรชา ที่ถามคำถามนี้ออกมาได้

“อ่อ ก็ใครจะไปรู้เล่าเจ้ ก็เอยยังไม่เคยมีสามีกับเขานี่” สโรชาเอ่ยออกไปอย่างแก้ตัว

“หรอ แต่แกก็แรดมาก่อนนี่ยะแม่สาวปาร์ตี้ ถ้าอยากได้คุณรามีนแกก็ปล้ำทำสามีซะเลยสิ แกจะได้รู้” โตมรเอ่ยออกไปอย่างประชด แล้วเดินเอาเศษขยะไปทิ้งในห้องครัว

พอได้ยินที่โตมรบอก สโรชาก็นั่งครุ่นคิดอย่างจริงจัง จับปล้ำหรอ แล้วจะทำยังไงดีนะถึงจะมีโอกาส สโรชาก็คิดในใจจนโตมรเดินกลับออกมา

“เดี๋ยวเจ้ไปเข้าห้องน้ำแปปนึงนะ ถ้าคุณริสาออกมาบอกให้เจ้ด้วยล่ะ” โตมรบอกออกไป แล้วเดินไปเข้าห้องน้ำอีกด้านหนึ่ง

“ถ้าเราปล้ำคุณรามีนไป แล้วเขาไม่รับผิดชอบเราล่ะ แบบนี้เราก็เสียตัวฟรีน่ะสิ” สโรชาคิดต่อในใจเมื่อโตมรเดินออกไปแล้ว

ด้านในห้องทำงานของรามีนก็คุยงานกันจนเสร็จ จนมาริสาเอ่ยบอกบางอย่างกับพี่ชายที่พึ่งแอบได้ยินพ่อแม่ของเธอคุยกันเมื่อวาน

“พี่รามคะ พี่รู้ใช่ไหมคะว่างานการกุศลที่จะถึงนี้ คุณพ่อคุณแม่เขานัดดูตัวพี่กับสาวๆอีกแล้วนะคะ” มาริสาบอกออกไป เพราะพ่อแม่ของเธออยากจะให้พี่ชายของเธอแต่งงานแล้วมีทายาทไว้สืบสกุล แต่พี่ชายของเธอก็ไม่ยอมแต่งหรือคบกับใครจริงจังสักคน จนท่านต้องคอยแอบพาลูกสาวบรรดาเพื่อนๆของท่านมาให้ลูกชายดูตัว

“เฮ้อ ใครอีกล่ะทีนี้” รามีนถามน้องสาวออกไปอย่างเบื่อหน่าย เพราะไม่อยากโดนพ่อแม่พูดกรอกหูทุกวัน เขาถึงย้ายมาอยู่บ้านของตัวเอง แต่ก็หนีเรื่องนี้ไม่พ้นอยู่ดี

“ไม่รู้อะค่ะ ริสาฟังไม่ทัน” มาริสาพูดไป แล้วทำหน้ายิ้มแห้งๆให้พี่ชาย

“ถ้าคุณรามไม่อยากถูกดูตัวบ่อยๆ ก็หาสาวมาแต่งงานด้วยสิครับ” ชานนเอ่ยเสริมออกไปอย่างแซวๆ

“แกหุบปากเลยไอ้นน ฉันจะไม่แต่งงานกับใครทั้งนั้นแหละ” รามีนพูดออกไป เพราะเขาไม่อยากผิดหวังเหมือนที่รวีทำไว้กับเขาอีกแล้ว ผู้หญิงก็เป็นเหมือนกันทุกคน รักเงิน รักสบาย พอคนใหม่ดีกว่าก็พร้อมที่จะไป รามีนคิดในใจ

“แต่พี่อายุ32แล้วนะคะ ริสาว่าพี่ควรมีครอบครัวได้แล้วนะคะ” มาริสาเอ่ยออกไป เพราะไม่อย่างนั้นคงเป็นเธอที่จะถูกพ่อกับแม่หาหนุ่มๆมาให้ ไม่ต่างจากพี่ชายแน่ๆ

“เราไม่ต้องมาพูดมากน่า ออกไปได้แล้วไปพี่จะกลับบ้านแล้ว” รามีนเอ่ยบอกออกไป แล้วทำท่าไล่น้องสาวของตัวเอง

“ไม่ต้องไล่หรอกค่ะ ริสาไปแน่วันนี้ริสาจะไปออกกำลังกายกับคุณเอยสักหน่อย” มาริสาบอกออกไปก็เก็บเอกสารแล้วลุกขึ้น

“เรามีเพื่อนชื่อนี้ด้วยหรอริสา ทำไมพี่ไม่เคยได้ยิน” รามีนเอ่ยออกไปตามประสาคนเป็นห่วงน้องสาว

“อ่อ คุณเอยก็คือคุณสโรชาเลขาคนใหม่ของพี่ไงคะ นี่ไม่รู้จักชื่อเล่นของคุณเอยหรอคะ” มาริสาถามพี่ชายออกไปอย่างแปลกใจ

“เออ ช่างเถอะ ออกไปได้แล้วไป” รามีนเอ่ยบอกออกไป แล้วทำท่าไม่สนใจ แต่กลับคิดว่าสโรชากับมาริสาไปสนิทกันได้ยังไง

“ค่ะคุณพี่ชาย” มาริสาตอบไป ก็เดินออกไปด้านนอก เพระเธอก็ไม่ได้แปลกใจที่พี่ชายของเธอไม่ได้สนใจสโรชา เพราะพี่ชายของเธอไม่เคยคิดที่จะมีอะไรกับพนักงานของบริษัทตัวเองอย่างแน่นอนแต่ถ้าสโรชาไม่ใช่พนักงานของที่นี่มันก็ไม่แน่เพราะสโรชาก็เล่นสวยซะขนาดนั้นมาริสาคิดในใจ

“ชานน นายเตรียมผู้หญิงให้ฉันรึยัง” รามีนถามออกไป เมื่อน้องสาวออกไป

“เรียบร้อยครับ คืนนี้คุณรามได้มีความสุขทั้งคืนแน่นอนครับ” ชานนเอ่ยบอกออกไป แล้วทำท่ากวนๆไปด้วย

“ดี แล้วสโรชาเป็นยังไงบ้าง เธอทำงานใช้ได้รึเปล่า” รามีนถามออกไป เพราะตั้งแต่เธอมารายงานตัว เขาก็ไม่ได้ให้เธอมาวุ่นวายอะไรกับเขา เพราะกลัวจะตบะแตกเอาซะก่อนกับชุดที่เธอใส่มาวันนี้

“ดีมากเลยครับคุณรามน้องเอยทำงานไวมากแล้วก็เข้าใจเร็วด้วยคนนี้ผ่านครับ” ชานนรายงานตามความจริงออกไป

“อืมก็ดี รู้สึกว่าแกจะสนิทกันเร็วนะชานน” รามีนพูดออกไปเมื่อเห็นชานนเรียกสโรชาคำก็น้องเอย สองคำก็น้องเอยจึงอดแขวะไม่ได้

“ฮ่าๆ ธรรมดาครับคุณราม เพราะผมไม่ได้เย็นชาแบบใครบางคนนี่ครับ” ชานนเอ่ยบอกออกไปอย่างแซวๆ

“งั้นนายเก็บของให้เสร็จ ไม่งั้นก็ไม่ต้องกลับ” รามีนบอกออกไปก็เดินออกไปทันที เมื่อถูกชานนเอ่ยแซวเขาจึงสั่งให้เก็บโต๊ะทำงานให้เขา

“โถ่ รกขนาดนี้จะเก็บเสร็จกี่โมงเนี่ย จะรีบไปฟาดหญิงล่ะสิคุณราม” ชานนแอบบ่นตามร่างของเจ้านายที่เดินออกไปอย่างเบาๆ ก่อนจะเริ่มเก็บเอกสารบนโต๊ะทำงานของรามีน

ด้านสโรชาที่รอให้รามีนเลิกงาน เธอก็นั่งกินไอศกรีมโคนที่ซื้อไว้อย่างเอร็ดอร่อย เพราะนี่คุณมาริสาก็ออกมาแล้วเดี๋ยวรามีนก็คงจะออกมาพร้อมกับชานน

“อืม อร่อยดีแฮะ” สโรชาพูดไปก็เอาลิ้นเลียไอศรีมอย่างชอบใจ โดยไม่รู้ว่ารามีนที่ออกจากห้องมากำลังมองเธออยู่

รามีนออกมาจากห้องเพื่อจะมาดูว่าสโรชากลับรึยัง แต่ก็มาเห็นเธอกำลังเลียไอศกรีมโคนอยู่ แถมท่าทางก็น่าคิดไปอีกทางจริงๆ เมื่อสโรชาแลบลิ้นเลียขึ้นลงแล้วเธอก็เอนตัวนั่งบนเก้าอี้แต่ดีหน่อยที่เธอดึงเกาะอกนั่นขึ้น จนมันปกปิดหน้าอกของเธอที่มันต่างจากเมื่อเช้าตอนที่เธอเข้าไปหาเขา

“อร่อยขนาดนั้นเลยรึไงสโรชา” รามีนเอ่ยออกไปจนสโรชาตกใจทำไอศกรีมตกลงพื้น

“ว้าย คุณรามีน” สโรชาพูดออกไปอย่างตกใจ จนไอศกรีมที่กินอยู่ตกลงพื้น

“ซุ่มซ่ามจริงๆ รีบเก็บซะ ฉันไม่ชอบมันสกปรก” รามีนเอ่ยออกไปแล้วส่ายหัวใส่สโรชา

“ค่ะคุณรามีน” สโรชาบอกไปก็เอาทิชชูบนโต๊ะทำงานของตัวเองมา แล้วก้มลงไปเก็บไอศกรีม แล้วใช้ทิชชู่เช็ดพื้นจนสะอาด

รามีนที่มองอยู่ก็อึ้งไปเมื่อสายตาเจ้ากรรมดันไปมองหน้าอกของเธออีกจนได้สโรชาก็น่านักคิดจะก้มก็ก้มไม่คิดบ้างรึไงว่าตัวเองจะโชว์อะไรต่อมิอะไรออกมาบ้าง รามีนแอบต่อว่าสโรชาในใจ

“ต่อไปอย่าทานอะไรในเวลาทำงาน ผมไม่ชอบ แล้วก็พรุ่งนี้หากคุณยังแต่งตัวแบบนี้มาทำงานอยู่ ผมจะไล่คุณออก” รามีนพูดออกไปเสียงเข้มพร้อมกับทำสีหน้าเย็นชา

“ค่ะคุณรามีน พรุ่งนี้เอยจะใส่ชุดที่เรียบร้อยที่สุดมาค่ะ” สโรชาถามออกไปแล้วทำหน้าท้าทาย รามีน

“ไม่ใช่แค่พรุ่งนี้ แต่ทุกวัน” รามีนเอ่ยออกไป แล้วเดินออกไปทันที เพราะไม่อยากจะเถียงกับเธอ เขาจะอดทนกับผู้หญิงคนนี้ได้นานแค่ไหนนะ รามีนคิดในใจขณะเดินลงไปด้านล่าง

“บ้าอำนาจ แบบนี้มันไม่ดีตรงไหนยะ เซ็กซี่จะตาย” สโรชาเอ่ยว่ารามีนออกไปแล้วทำหน้าบึ้งใส่ไปด้วย

“ตื๊ดๆ ตื๊ดๆ” เสียงโทรศัพท์ของชานนดังขึ้นจนสโรชาเดินเข้าไปดู

“นานา คงไม่ใช่ยัยนานาหรอกนะ” สโรชามองหน้าจอโทรศัพท์แล้วเห็นว่าเป็นชื่อนานา เธอจึงแอบกดรับ

“คุณชานนจะให้นานาไปหาคุณรามที่ไหนคะ ตอนนี้คุณรามเลิกงานรึยังคะ” นานาถามออกไป เมื่อเห็นลูกน้องของรามีนรับสายแล้ว เพราะคืนนี้เธอจะได้ไปเล่นบทพิศสวาทกับรามีนแล้ว หลังจากที่รอคอยมานานจนวันนี้ชานนก็ติดต่อเธอมา พอสโรชารู้ว่าคือนานาคนเดียวกับที่ท้าแข่งกับเธอ จะได้ไปนอนกับรามีนคืนนี้ สโรชาจึงกดวางสายอย่างรวดเร็ว

“เธอไม่มีทางได้ไปหรอกยัยนานา” สโรชาพูดจบก็แอบลบสายเรียกเข้า แล้วแอบกดเปลี่ยนเบอร์ของนานาให้เป็นเบอร์ของปัทมาเพื่อนสาวของเธอแทน จากนั้นก็กดเบอร์ของนานาในรายชื่อแบล๊คลิสบัญชีดำของชานนทันที เพราะกันไว้เผื่อยัยนานาโทรเข้ามาอีก แล้วสโรชาก็เอาโทรศัพท์ของชานนเอาวางไว้ที่เดิม แล้วรีบเก็บกระเป๋าเดินออกไปทันที เพื่อไปหาปัทมาที่ร้านอาหารข้างๆบริษัทโดยไม่ลืมที่จะโทรไปบอกมาริสาให้ไปเจอกันที่ร้านของปัทมา