ตอนที่ 6 อย่าหาว่าป้ายุ่งเลยนะ

เมื่อได้ของที่พอจะหาเงินได้แล้ว หลิงอันก็มองหาของที่พอจะกินได้ก่อนเดินกลับลงจากเขา

วันนี้เด็กสาวรู้สึกว่าตนเองโชคดีมาก นอกจากจะพบเจอเกาลัด องุ่น ยังได้หน่อไม้และเห็ดกลับมาด้วย

คนที่ไปด้วยต่างตกใจกับความรู้มากมายของนาง ทว่าหลังหลิงอันอธิบายออกไปว่า หลายวันมานี้มีเทพธิดามาสอนสั่งความรู้บ่อย ๆ อีกทั้งเมื่อก่อนยังเคยได้อ่านตำรามากมายความสงสัยเหล่านั้นพลันเหือดหายไป ทั้งสามคนถึงกับเปลี่ยนสายตาสงสัยเป็นสายตาชื่นชม

“หลิงอันวันหน้าหากมีอะไรที่ข้าไม่รู้ข้ามาสอบถามเจ้าได้หรือไม่ ความรู้เจ้ามากมายยิ่งนักจนข้านึกอิจฉาขึ้นมา”หยงซ่านเปา

“ได้ แต่ต้องเป็นตอนที่ข้าว่าง และหากเจ้าต้องการให้ข้าช่วยเจ้าเองก็ต้องช่วยข้าด้วย”

“ได้สิ เรื่องแค่นี้ง่ายมาก ขอเพียงข้าสามารถเพิ่มพูนความรู้ของตนได้มากกว่านี้ไม่ว่าอะไรข้าสามารถทำได้ทั้งหมด”

หลิงอันประหลาดใจกับท่าทางของเด็กชายคนนี้จริง ๆ เริ่มแรกนึกว่าเป็นเพียงลูกคนมีเงินธรรมดา แต่เหมือนว่านิสัยใจจริงจะไม่เป็นเช่นนั้น

ถือว่าเป็นเด็กที่นิสัยดีคนหนึ่ง

ส่วนท่านลุงจาง หลังนางเห็นเขาเข้ามาทดสอบพิษในองุ่นแทนมารดา ความรู้สึกดีที่มีต่ออีกฝ่ายพลันเพิ่มขึ้นมาหลายส่วน

อย่างน้อยก็ถือได้ว่าเป็นท่านลุงข้างบ้านที่นิสัยดีคนหนึ่ง

“จางเหวินเจ้ากลับมาแล้วหรือ ? ที่บ้านเจ้าพ่อกับแม่เจ้าตามหาอยู่”ลงเขาเดินเข้าหมู่บ้านได้ไม่นาน ก็ได้ยินเสียงสตรีแต่งงานแล้วคนหนึ่งดังขึ้นมา

พอหลิงอันหันไปมาจึงเห็นว่าสายตาพวกเขาต่างจดจ้องของบนตะกร้าแบกหลังกันตาเป็นประกาย

เหอะ คนพวกนี้ เกลียดแม่ไก่แต่อยากได้ไข่ไก่สินะ

ไม่รู้จักเก็บสีหน้าเลยจริง ๆ

“ข้าเข้าใจแล้ว ขอบคุณท่านป้ามาก”

“ขอบคุณอะไรกัน คนกันเองทั้งนั้น ลูกสาวข้าก็ใกล้จะถึงวัยแต่งงานแล้ว เจ้าเองก็ไม่มีใครไม่แน่เราสองครอบครัวอาจจะได้เกี่ยวดองกันในสักวันหนึ่ง”

“แม่พูดอะไรนะ ข้าเขินนะ”

หลิงอันมองหญิงสูงวัยตรงหน้าที่คิดจะจับคู่ให้บุตรสาวกันโต้ง ๆ ถึงกับคิ้วกระตุก ไม่คิดว่าจะกล้าพูดออกมาตรง ๆ ขนาดนี้ ส่วนหญิงสาวคนนั้น แม้ปากจะบอกว่าเขินอาย แต่กับลอบใช้สายตาหวานหยาดเยิ้มมองมายังจางเหวิน

ส่วนคนถูกมองนะหรือ ?...หน้านิ่งไปแล้ว

ดูเหมือนว่าท่านลุงจางจะไม่ชอบนะ

หลิงอันทำเพียงแค่มองดูไม่ได้พูดอะไรออกไป เรื่องนี้ไม่เกี่ยวอันใดกับนางสองแม่ลูก เพราะฉนั้นทำเป็นไม่สนใจไปก็พอ

“หลิงอันข้าคิดว่าจะขอตัวกลับก่อน ออกจากบ้านมานานเช่นนี้ที่บ้านคงกำลังเป็นห่วง”หยงซ่านเปาที่พึ่งคิดได้ว่าออกจากบ้านมานานแล้วรีบเอ่ยขอตัว แม้ใจยังอยากจะอยู่เล่นกับอีกฝ่ายต่อก็ตาม

“ได้สิ ขอบใจเจ้ามากที่ช่วยข้าเก็บของป่ามากมาย เอ้านี่ส่วนของเจ้านำกลับไปให้ที่บ้าน อาจจะช่วยให้เจ้าไม่โดนดุมาก”

“จะดีหรือ สิ่งนี้คือของดีทั้งยังมีราคาแพง”หยงซ่านเปาเอ่ยเสียงกระซิบ ถึงบางครั้งเขาจะยังไม่รู้ความมากนัก ทว่ากับเรื่องบางเรื่องเขายังพอรู้ เห็ดห่อนี้ที่อีกฝ่ายยื่นมาให้หากนำไปขายย่อมได้ไม่ต่ำกว่าสองตำลึง !

“อย่าได้เกรงใจเจ้าเองก็มีส่วนในการช่วยเหลือ ถือว่าเป็นของจากสหาย”

ได้ยินคำพูดนี้แล้วสีหน้าเกรงใจของหยงซ่านเปาพลันเปลี่ยนไปทันที เด็กชายตัวน้อยยิ้มกว้างให้หลิงอัน กล่าวว่า

“ใช่แล้ว ข้ากับเจ้าเราเป็นสหายกัน !!”

เด็กชายถูกใจกับคำว่า สหายมากถึงขั้นยิ้มกว้างไม่หุบ หยิบห่อเห็ดมาถือแล้วเดินจากไปแต่โดยดี ทว่าก็ยังมิวายหันมาโบกมือให้

“พรุ่งนี้หลังข้าเรียนเสร็จแล้วจะมาเล่นกับเจ้า !”

หลิงอันส่ายหัว ยกมือขึ้นโบกตอบ“ไม่ต้องรีบร้อน บ้านข้าต้อนรับเจ้าเสมอ”

“ไว้เจอกันไหมนะ”

เคลียเรื่องหยงซ่านเปาเสร็จแล้ว ตอนนี้ก็ถึงเวลาบอกลาจางเหวินเสียที

“ไม่ต้องพูดอะไร ลุงจะเอาของไปส่งให้เจ้าที่บ้านก่อน แล้วจะกลับบ้าน”

“ขอบคุณท่านลุงเจ้าค่ะ”

ของที่ขนลงมาจากภูเขานั้นมีเยอะมาก ตอนแรกหลิงอันแค่คิดว่าจะขึ้นไปเก็บของป่าเล็กน้อย ขึ้นไปดูว่ามีอะไรพอให้นำกลับมาใช้ได้บ้าง ไม่คิดว่าจะเจอของดีเข้าจริง ๆ

เด็กสาวตัวน้อยมีความสุขมากที่การเริ่มต้นชีวิตไม่ได้แย่มากนัก จึงยิ้มออกมาอย่างมีความสุข แต่เหมือนว่าพระเจ้าจะไม่ได้ใจดีมากขนาดนั้นถึงได้ส่งคนมาทำลายความสุขของนาง

“จางเหวินอย่าหาว่าป้ายุ่งเรื่องของเจ้าเลยนะ การที่เจ้าเข้าไปยุ่งกับสตรีแต่งงานแล้วเช่นนี้ดูจะไม่เป็นผลดีอันใดต่อเจ้าเลย มีแต่จะทำให้เจ้าดูแย่ในสายตาคนอื่น”

หลิงอันเหลือบสายตามองอีกฝ่าย พอจะมองเจตนาของนางออก

หญิงสูงวัยคนนี้คือคนเดียวกับที่แนะนำบุตรสาวให้ท่านลุงจาง เด็กสาวที่พึ่งจะถึงวัยแต่งงานแต่นางกับคิดจะให้บุตรสาวแต่งเข้าบ้านจางเหวิน แถมคนที่ให้แต่งงานด้วยยังมีอายุมากกว่าบุตรสาวตนเองหลายปี ดูแล้วเด็กคนนี้พึ่งจะอายุสิบห้าสิบหกเอง ส่วนท่านลุงจางกับใกล้จะก้าวไปเลขสามแล้ว

ถึงความรักจะไม่เกี่ยวข้องกับอายุก็เถอะ แต่ฝ่ายชายแสดงออกชัดเจนว่าไม่ได้ชื่นชอบบุตรสาวบ้านตนขนาดนี้แล้ว สตรีตรงหน้ายังพยายามสร้างความขัดแย้งระหว่างครอบครัวตนกับท่านลุงจางขึ้นมาอีก

นางไม่รู้จริง ๆ หรือแสร้งไม่รู้ว่ายิ่งทำเช่นนี้จะยิ่งเป็นการทำให้จางเหวินรู้สึกแย่กับตนมากขึ้นไปอีก

“ท่านป้าหวัง ท่านไม่ต้องกังวลแทนข้า ข้าทำสิ่งใดอยู่ย่อมรู้ตัวเองดี และข้าก็ไม่คิดว่าการเข้ามายุ่งเกี่ยวกับแม่นางหลิงกับบุตรสาวจะเป็นเรื่องผิดอะไร”

“จะไม่ผิดได้อย่างไร นางพึ่งจะถูกสามีไล่ออกจากบ้านมาไม่กี่เดือน เจ้าก็เข้าไปยุ่งเกี่ยวแล้ว หญิงหม้ายกับชายโสด แค่คิด...”

“ปากท่านป้ายังคงแซ่บเหมือนเคย คนที่กล้าพูดถึงการเกี่ยวดองระหว่างสองบ้าน กล้ามาวิจารการกระทำคนอื่นได้อย่างไร”

หลิงซุนถึงกับย่อตัวลงกอดบุตรสาวหลังได้ยินประโยคคำพูดของนาง

สายตาไม่ยินยอมของหลิงอันเหลือบมองหญิงสูงวัยอย่างท้าทาย คนพวกนี้ดีแต่สั่งสอนคนอื่นไม่ดูตัวเองเลยสักนิด ตนเองดีตายละ ใช้ชีวิตตัวเองให้ดีก่อนค่อยมาสนใจชีวิตคนอื่นไม่ได้หรืออย่างไร !

กลัวคนอื่นไม่รู้หรือว่าที่พูดออกมานั่นเพราะกลัวว่า ท่านลุงจางจะตกลงปลงใจกับมารดานางจนบุตรสาวบ้านตนพลาดโอกาสได้แต่งงานกับบ้านที่มีเงินนะ

“เจ้าเด็กคนนี้กล้ามากนะ นี่สินะที่เขาเรียกว่าพ่อแม่ไม่สั่งสอน”

“ท่านป้า หลิงอันยังเด็กเหตุใดถึงได้ถือสาหาความกับนาง”จางเหวินขมวดคิ้ว

“ก็ดูที่เด็กคนนี้พูดสิ เด็กที่ได้รับการสั่งสอนที่ไหนจะกล้าสอดปากเวลาผู้ใหญ่เขากำลังพูดกัน”

“หากท่านป้าไม่เอ่ยถึงครอบครัวข้า ไหนเลยข้าจะพูดขึ้นมา ทั้งที่อายุก็ไม่ใช่น้อย ๆ แล้ว ควรรู้ว่าอะไรสมควรพูดไม่สมควรพูด คำพูดดูถูกคนเช่นนี้ยังกล้าพูดออกมา ผู้ใหญ่นิสัยเช่นนี้ทำเอาข้านับถือไม่ลง”

หลิงอันจ้องอีกฝ่ายเขม็ง ไม่คิดจะยอมแพ้ให้กับสายตาโกรธเกลี้ยวที่มองมา

รู้ทั้งรู้ว่าทำเช่นนี้ไม่ได้เกิดผลดีอะไรเลย แต่นางกลับไม่อาจยอมให้อีกฝ่าดูถูกหลิงซุน นางแสนดีขนาดนี้ จิตใจดีขนาดนี้ นึกถึงความรู้สึกของคนเป็นบุตรสาวมากขนาดนี้

นางหาใช่คนที่เหมาะจะถูกผู้อื่นดูถูก !

“คิดว่าเด็กอย่างข้าไม่รู้หรือว่าท่านกำลังหวาดกลัวอะไรอยู่ถึงได้พูดจาไม่ดีเช่นนี้ออกมา ท่านกลัวสินะ กลัวว่าท่านลุงจางจะลงเอ่ยกับท่านแม่ข้า !!”

“หลิงอันพอได้แล้วลูก”น้ำเสียงอ่อนโยนข้างใบหูเรียกให้เด็กน้อยหันไปมอง แล้วหลิงอันก็ต้องประหลาดใจเมื่อดวงตาสบเข้ากับสีหน้าเด็ดเดี่ยวที่ไม่คิดว่าจะได้เห็นจากมารดา ดูเหมือนว่าเหตุการณ์ในครั้งนี้จะทำให้นางตัดสินใจอะไรได้สินะ

“ท่านป้าหวังข้าจะไม่ยอมให้ท่านต่อว่าและพูดจาทำร้ายความรู้สึกข้ากับลูกอีกแล้ว”

สายตานิ่งเฉยที่แสดงออกมาทำคนถูกจ้องหวาดกลัว

สตรีคนนี้เหตุใดอยู่ ๆ ถึงได้เปลี่ยนไปราวกับคนละคน !!