ตอนที่ 4

“วันนี้คุณลดาจะรายงานโครงการของเธอ เธอเลยเลื่อนของคุณพีทออกไปน่ะค่ะ” เป็นกฎของบริษัทที่เวลาจะรายงานโครงการในที่ประชุมจะต้องมีเพียงโครงการเดียวเท่านั้นที่จะรายงานได้ เพราะรายละเอียดมันค่อนข้างเยอะ จึงไม่สมควรที่จะนำมารายงานได้ด้วยกันหลายๆโครงการ

เรียกได้ว่าใครที่มีอำนาจสูงสุดก็จะมีโอกาสรายงานได้ก่อนใคร สามารถเลื่อนโครงการของคนอื่นได้โดยไม่มีใครสามารถขัดได้ คนที่มีอำนาจน้อยกว่าก็ได้แต่รอในโอกาสครั้งต่อไป

“ฉันไม่เห็นรู้เรื่องมาก่อน พี่ลดายังทำโครงการเก่าของตัวเองยังไม่เสร็จนี่จะทำเพิ่มอีกแล้วเหรอ” พีทพูดออกมาลอยๆ เขารู้ว่าที่ลดาทำเพราะต้องการจะขวางเขา เหตุการณ์นี้มันเกิดขึ้นหลายครั้งจนเขาชิน แต่มีหรือครั้งนี้เขาจะยอม

“ไปเตรียมเอกสารไว้ซะ วันนี้ฉันจะรายงานโครงการของฉันให้ได้”

“แต่...”

“ฉันบอกให้ไปไง” พีทพูดเสียงเฉียบขาด รันจึงไม่กล้าขัดอะไร ได้แต่ก้มหัวรับคำแล้วเดินออกจากห้องไปทำตามคำสั่งของรองประธานคนนี้ ท่าทางของพีทตอนนี้มันน่ากลัวมากสำหรับเธอ

ภายในห้องประชุม

“สำหรับปัญหาคู่แข่งของบริษัทเราก็จะมีแค่นี้นะคะ...เรื่องต่อไปลดาก็จะขอรายงานโครงการที่ลดาทำขึ้นมานะคะ เชิญทุกท่านเปิดแฟ้มเอกสารดูประกอบได้เลยค่ะ” เมื่อหัวข้อใหญ่ของการประชุมในครั้งนี้จบลง ลดาก็เปิดประเด็นเรื่องโครงการตัวเองต่ออย่างไม่รอช้า ผู้ใหญ่ และหุ้นส่วนที่อยู่ในที่ประชุมต่างหยิบแฟ้มเอกสารตรงหน้ามาเปิดดูกัน รวมทั้งพีทเองก็นำแฟ้มนั้นมาเปิดดูด้วย

“โครงการที่ลดาจะทำนี้ก็เกี่ยวกับ...” ลดาอธิบายรายละเอียดโครงการของตนไปเรื่อยๆ ขณะที่จอโปรเจคเตอร์ด้านหน้าก็ฉายภาพรายละเอียดต่างๆประกอบไปด้วย พีทเปิดแฟ้มเอกสารดูผ่านๆก่อนจะปิดลง แล้ววางไว้ด้านหน้าตามเดิม

ปึก!

จะเรียกว่าวางมันก็คงไม่ใช่ เพราะแรงกระทบมันดังก้องไปทั่วบริเวณห้องประชุม ทำให้ผู้ใหญ่หลายฝ่ายหันมามอง ลดาเองก็ด้วย

“ขอโทษครับ พอดีมันหลุดมือ” พีทส่งยิ้มไปให้ลดาอย่างใสซื่อ ลดามองมาที่พีทอย่างไม่พอใจแต่ก็ต้องเก็บอาการเอาไว้เพราะอยู่ต่อหน้าคนที่ประชุม ซึ่งมีแต่ผู้หลักผู้ใหญ่ที่ให้ความเอ็นดูกับพีททั้งนั้น เธอจึงจำต้องแสร้งเป็นคนเรียบร้อยในขณะนี้เพื่อให้ผู้ใหญ่เอ็นดู ลดาไม่ได้สนใจอะไรพีทต่อ เธอรายงานโครงการของเธอไปเรื่อยๆจนจบ

“โครงการของลดามีส่วนผิดพลาดหรือต้องเพิ่มเติมตรงไหนหรือเปล่าคะ” ลดาถามออกมาอย่างสุภาพและนอบน้อม พีทเห็นภาพตรงหน้านี้แล้วอยากจะวิ่งออกไปอ้วกในห้องน้ำเต็มที

“ผมขอถามอะไรท่านประธานหน่อยได้หรือเปล่าครับ” เมื่อเห็นว่าไม่มีใครพูดอะไรพีทจึงเป็นคนพูดขึ้นมาเอง

“ได้ค่ะ” ลดาตอบออกมาอย่างสุภาพ พีทเองก็อยากรู้ว่าเวลาที่เธอพูดกับเขาแบบนี้ เธอเคยรู้สึกกระดากปากบ้างหรือเปล่า

“โครงการ VR ที่ท่านประธานพึ่งทำครั้งล่าสุดสำเร็จแล้วเหรอครับ” ทุกครั้งที่อยู่ในเวลางานพีทจะเรียกลดาว่าประธานตลอด ลดามองมาที่พีทนิ่งๆเพราะไม่คิดว่าพีทจะเอาเรื่องนี้มาเล่นงานเธอ

“นั่นสิ โครงการเก่ายังไม่สำเร็จเลย ลดาจะทำใหม่อีกแล้วเหรอ อาว่ามันเสี่ยงเกินไปนะ เกิดโครงการล้มมาจะทำยังไง ใส่ใจดูแลแค่โครงการเดียวก็พอมั้งจะได้ไม่เกิดขอผิดพลาดอะไรขึ้นมาได้ง่ายๆ” เมื่อประสิทธิ์พูดออกมาแบบนี้ ทุกคนในที่ประชุมต่างเห็นพ้องต้องใจกัน การทำโครงการมันเป็นเรื่องละเอียดอ่อน จึงต้องดูแลใส่ใจเป็นอย่างดี ถ้าหากเกิดข้อผิดพลาดขึ้นมาโครงการอาจล้มได้ง่ายๆ ซึ่งนั่นมันเป็นจำนวนเงินที่มหาศาล

“ฉันก็เห็นด้วยนะ” ในที่ประชุมต่างแสดงความเห็นออกมาอย่างเดียวกันหมด ลดาทำท่าอึกอัก เพราะไม่รู้จะแก้หน้ายังไง

“เอาเป็นว่าไว้โครงการเก่าของลดาสำเร็จค่อยทำโครงการใหม่นี้ละกันนะ” ประสิทธิ์สรุปความเห็นในที่ประชุมให้ ลดาก็ทำอะไรไม่ได้ ถึงเธอจะมีอำนาจมากที่สุด แต่ถ้าผู้หลักผู้ใหญ่ในบริษัทไม่เห็นด้วยเธอก็ไม่มีทางทำอะไรได้