ตอนที่ 3

“จะไม่มีใครกล้าทำอะไรพีทอีกถ้าพีทมีอำนาจ พีทจะทำอะไรก็ไม่มีใครขวาง พีทจะได้ทุกๆอย่างตามที่พีทต้องการ แต่ถ้าหากพีทไม่ทำ ต่อไปพีทก็คงอาจจะไม่มีที่ยืน ไม่เหลือทุกๆสิ่ง” ประสิทธิ์พูดออกมาเมื่อเห็นว่าพีทยังคงนิ่งอยู่ สิ่งที่เขาพูดออกมานั้นมันเป็นความจริงแทบจะทุกอย่าง ทั้งหมดนี้มันคือสิ่งที่สามารถช่วยพีทได้

“แต่ผม” พีทยังคงคิดหนัก ไม่รู้จะตัดสินใจยังไงดี เขาเองก็ไม่เคยมีความคิดที่จะโค่นตำแหน่งประธานบริษัทมาก่อน ถึงแม้ว่าที่ตรงนั้นมันจะสมควรเป็นที่ของเขาตั้งแต่แรกแล้วก็ตาม

“บริษัทนี้พ่อของพีทสร้างมา พีทจะปล่อยให้คนอื่นเขาเอาไปได้ง่ายๆแบบนี้เหรอ” ประสิทธิ์รู้มาตลอดว่าเรื่องมันเป็นยังไง บริษัทนี้พ่อของพีทเป็นคนสร้างขึ้นมา ที่โด่งดังเป็นที่รู้จักขนาดนี้ก็เพราะพ่อของพีท แต่พอพ่อพีทได้เสียไป พ่อของลดาก็แย่งไปได้อย่างหน้าด้านๆ ซึ่งแตกต่างจากประสิทธิ์ที่ไม่คิดจะอยากได้ตำแหน่งนี้เลย แต่พอพ่อของลดาเสียไปอีกคน ลดาก็ขึ้นมาแทนที่ ทุกสิ่งทุกอย่างจึงไม่ได้ตกมาถึงพีทสักที คนพวกนี้ไม่เคยคิดถึงคำว่าพี่น้อง คิดถึงแต่อำนาจของตนสะส่วนใหญ่ ซึ่งพีทเองก็พอจะรู้อยู่คร่าวๆบ้าง พีทนั่งคิดทบทวนอยู่สักพักก่อนจะตัดสินใจ

“ตกลงครับ ผมจะยึดตำแหน่งประธาน” พีทตอบออกมาอย่างหนักแน่น เพราะมีแรงกดดันมากพอ จึงไม่ใช่เรื่องยากที่ทำให้เขาคิดตัดสินใจออกไปแบบนี้ คำตอบนี้สร้างความพึงพอใจให้กับประสิทธิ์ได้เป็นอย่างดี มันเป็นเรื่องที่น่ายินดี ที่หลานชายที่เขารักจะได้ทุกอย่างที่เป็นของตนกลับคืนมาอีกครั้ง

“ลุงจะเป็นคนช่วยพีทเอง” ประสิทธิ์พูดออกมาเพื่อให้คำมั่น พีทส่งยิ้มอ่อนๆไปให้ประสิทธิ์อย่างขอบคุณที่อยู่เคียงข้างเขามาตลอด ถ้าต่อไปนี้ใครจะหาว่าเขาร้ายเขาก็จะไม่เถียง ชีวิตของเขามันถูกทำลายมามากพอแล้ว ก็คงถึงคราวที่เขาจะเอาคืนบ้างแล้วล่ะ เขาเสียทุกอย่างมามากพอแล้ว การที่เขาจะเอาสิ่งที่เป็นของเขากลับคืนมามันคงจะไม่เป็นอะไร ถึงจะได้กลับมาด้วยวิธีที่สกปรก แต่มันก็ไม่ได้เลวร้ายไปกว่าการแย่งเอาไปแบบหน้าด้านๆอย่างที่ครอบครัวของลดาทำเอาไว้หรอก

หลายวันต่อมา

ก๊อกๆๆ

“ขออนุญาตค่ะคุณพีท” รัน เลขาส่วนตัวของพีทเคาะประตู ก่อนที่จะเปิดเข้ามาอย่างช้าๆ ภายในอ้อมแขนของเธอข้างหนึ่งเต็มไปด้วยแฟ้มเอกสารปึกหนา

“คือว่า...”

“เอาเอกสารมาวางก่อนสิ ไม่หนักหรือไง มีเรื่องอะไรค่อยพูดก็ได้” พีทพูดออกไปด้วยน้ำเสียงนิ่งๆตามฉบับเวลาที่พูดคุยกับลูกน้อง เวลาทำงานเขาจะวางตัวให้เหมาะสมกับตำแหน่งที่เขานั่งอยู่ ลูกน้องหลายคนจึงให้ความเคารพและนับถือเขาพอสมควร

“อะ...เอ่อ...ค่ะ” รันรีบหอบแฟ้มเอกสารที่อยู่ในมือไปวางไว้ที่โต๊ะทำงานของพีททันที รันทำงานกับพีทมานานพอสมควรจึงทำให้เธอรู้จักนิสัยพีทดี ถึงพีทจะดูนิ่งๆ เย็นชา ไม่สนโลก แต่เธอก็รู้ว่าภายในพีทก็คอยห่วงใยลูกน้องทุกคน

ซึ่งต่างกับประธานบริษัท คนภายอาจมองว่าลดาเป็นคนเรียบร้อยพูดจาดี อ่อนหวาน แต่จริงๆแล้วลดาร้ายยิ่งกว่างูอสรพิษซะอีก ลูกน้องทุกคนต่างรู้ดีเพราะเจอลดาแผลงฤทธิ์ใส่มาแล้วทั้งนั้น

“มีเรื่องอะไรจะพูดกับฉันล่ะ” พีทมองไปที่รัน พร้อมกับถามเธออกไป หลังจากที่เธอวางแฟ้มเอกสารเรียบร้อยแล้ว

“คือรันจะบอกว่าช่วงบ่ายคุณพีทมีประชุมนะคะ”

“อืม แล้วเตรียมเอกสารเกี่ยวกับโครงการCQที่ฉันจะเอาไปรายงานในที่ประชุมวันนี้หรือยัง” พีทตอบรับในลำคอ พร้อมกับถามเกี่ยวกับโครงการที่เขาทำ ทุกอย่างเตรียมพร้อมไว้หมดเรียบร้อยเหลือเพียงแต่รายงานให้ที่ประชุมรับรู้เป็นขั้นตอนสุดท้ายเท่านั้น

ถ้าหากการรายงานนี้ที่ประชุมบอกว่าผ่านเขาก็สามารถดำเนินการได้ต่อไป ถึงแม้ประธานจะขัดขวางแต่ก็ไม่มีทางที่จะทำได้ รันทำท่าอึกอักทันทีเมื่อได้ยินที่พีทถาม รันไม่กล้าที่จะสบตาพีทในตอนนี้ ได้แต่หลบไปมา

“เอ่อ...คือ...” ท่าทางของรันดูอึกอักเหมือนไม่อยากจะพูด ยิ่งเธอทำแบบนี้พีทก็ยิ่งสงสัย

“มีอะไร” พีทถามเสียงนิ่ง ดวงตาก็จ้องไปที่รัน ที่พยายามจะหลบสายตาของพีทตลอดเวลา

“บอกฉันมารัน” พีทพูดเร่งขึ้นมาอีกครั้ง รันสูดหายใจเข้าไปเฮือกใหญ่ก่อนจะกลั้นใจตอบออกมา

“โครงการที่คุณพีทจะเอาไปรายงานให้ที่ประชุมฟังในวันนี้ถูกเลื่อนออกไปอย่างไม่มีกำหนดค่ะ”

“ทำไม” พีทถามออกไปสั้นๆอย่างใจเย็น ถึงแม้ว่าภายในจะร้อนรุ่มแล้วก็ตาม เขารู้ว่าสิ่งที่เกิดขึ้นนี้เพราะฝีมือใคร