บทที่ 18 ไม่ใช่นักโทษ

ส่วนกลุ่มโจรที่ล่าถอยไปต้องการชีวิตก๊อดดาธอย่างแน่นอนรวมทั้งนากิบด้วย เดเมียนไม่รู้ต้นเหตุแต่ก็ช่วยปกป้องคนงานตามที่ปู่ของเขาเอ่ยขอจากคนแปลกหน้า

“เหตุใดพวกท่านจึงปกป้องคนงานสองคนนี้แม้ชีวิตก็ไม่เกรงอันตราย”

“พวกเขาหนีร้อนมาพึ่งเย็น หากข้ายังผลักไสออกไปอีก ใจของข้าคงรู้สึกผิดไปตลอดการเดินทางของชีวิต ข้าไม่ใจจืดใจดำพอจะเอาชีวิตของผู้ยาก ทิ้งลงในหุบเหวได้หรอก”

“ท่านคิดมากไปหรือเปล่า พวกเรามิได้พาสองคนนี้ไปเอาชีวิตนะท่าน เราแค่..”

“เอาเถอะ เมื่อท่านไม่ยอมให้ เราก็จะไม่บังคับ แต่อยากถามคนงานทั้งสองคน ว่าจะไปกับเราหรือไม่” หัวหน้ากลุ่มเทพบุตรพูดขัดลูกน้องซึ่งอยู่ใกล้อัสลามุยะมากที่สุด ลูกน้องคนสนิทกำลังเผลอตัว หากความจริงเปิดเผย คนในกองคาราวานต้องตกใจและอาจกลัวรนรานกับความผิดที่พวกเขากระทำโดยไม่รู้ตัว

“เราไม่ไปกับใครทั้งนั้น เราจะอยู่กับท่านปู่” ก๊อดดาธเอ่ยน้ำเสียงอ่อนกำลัง เขารู้สึกตัวขึ้นมาอีกครั้งและได้ยินคำถามนั้น เขาปฏิเสธและวินาทีนั้นศีรษะเขาเอนซบลงที่ไหล่ฮาบาช ดวงตาหลับสนิท

“หัวหน้า ด๊าธสลบไปแล้ว” ฮาบาชร้องออกมา เดเมียนโดดลงจากหลังม้า

“วางลงเร็ว ๆ ให้นอนราบกับพื้น” ผู้ที่จะทำแผลให้ก๊อดดาธออกคำสั่งก่อนเดเมียนก้าวมาถึงตัวก๊อดดาธ นากิบทำตามคำสั่งอย่างรวดเร็ว เขาประคองก๊อดดาธกับฮาบาช คนบนหลังม้าที่เป็นหัวหน้ากลุ่มเทพบุตรลงจากหลังม้า คนอยู่ทางด้านซ้ายและขวาทำตาม พวกเขาเข้ามารุมล้อมร่างไร้สติของก๊อดดาธ

“เจ้ารู้ว่าพวกข้าเป็นใครใช่หรือไม่นากิบ” หัวหน้ากระซิบพอได้ยินสองคน นากิบสบดวงตาผู้ถาม ไม่ตอบคำถามแต่พยักหน้าเพียงเล็กน้อย

“ตะวันสิ้นแสงแล้ว เราไปไม่ถึงที่นัดหมาย เราจะทำอย่างไรดีครับปู่” เดเมียนมองดวงตะวันลับเขาทรายไปแล้ว เหลือเพียงแสงสีเทาเข้ม

“ไปตอนนี้ยังทัน ทุกคนออกเดินทางได้ ให้ด๊าธขึ้นมาที่เกวียนข้า เร่งหน่อยพวกเรา”

คำสั่งหัวหน้าเผ่าดั่งคำประกาศิต ทุกคนแม้จะตกใจกับการถูกจู่โจมของโจรแต่เมื่อมีคนมาช่วยให้สิ่งเลวร้ายดีขึ้น พวกเขามีพลังเดินทางต่อโดยไม่อิดออดใด ๆ

“ให้พวกข้าไปส่งไหมท่านหัวหน้าเผ่า” หัวหน้ากลุ่มเทพบุตรเอ่ยออกมาหลังจากนากิบกับฮาบาชแบกร่างก๊อดดาธส่งขึ้นเกวียนอัสลามุยะ ทุกขณะที่ร่างคนเจ็บถูกเคลื่อนย้าย ทุกสายตาจับจ้องพร้อมจะช่วยเหลือทันที หากมีสิ่งใดผิดพลาด

“ขอบใจพวกท่านมาก” นากิบเอ่ยเสียงเบากับหัวหน้ากลุ่มเทพบุตร เพียงแค่ได้ยินเสียงและสบตา เขาก็รู้ว่าบุคคลที่เข้ามาช่วยกองคาราวานชนเผ่ากลุ่มน้อยนี้เป็นใคร

แชวูกับจามิลออกมาตามหาองค์ชายก๊อดดาธและพวกเขาพบองค์ชายแล้ว เขาอยากให้องค์ชายกลับไปพร้อมแชวูแต่ดูเหมือนองค์ชายจะรู้ว่าผู้ที่อ้างตัวว่าเป็นกลุ่มเทพบุตรมาช่วยขับไล่โจรปล้นคาราวานแกะเป็นใคร พระองค์จึงเอ่ยวาจาปฏิเสธการออกไปจากกองคาราวานอัสลามุยะ พระองค์ยังไม่อยากกลับพระราชวังในเวลานี้

“ดูแลองค์ชายให้ดี ข้าจะคอยตามอยู่ห่าง ๆ ท่านรู้ใช่หรือไม่ ไอ้โจรสวะมันต้องการปลงพระชนม์ชายน้อย ข้าเชื่อมาจากคำสั่งพระมเหสีองค์ที่สาม ข้าเห็นพวกมันออกมาหลังจากข้าออกจากวังไม่กี่นาที”

“อือ” นากิบรับคำสั้น ๆ สายตาเดเมียนกำลังจ้องมาที่เขา หัวหน้าเทพบุตรแยกตัวไปขึ้นม้า นากิบรู้ทุกอย่าง สิ่งที่แชวูอยากรู้เหตุผลของหัวหน้าเผ่าไม่ยอมยกคนงานให้กับเขาเพราะอะไร นากิบน่าจะรู้เรื่องนี้แต่ยังบอกอะไรไม่ได้ สายตาของหัวหน้าคนงาน คมราวเหยี่ยว เดเมียนกำลังสงสัยนากิบ

“ท่านหัวหน้าเผ่า ข้ากับพรรคพวกจะตามไปส่งท่านถึงจุดหมายก็แล้วกัน หากมีอะไรให้พวกข้าช่วยเหลือจะได้ช่วยได้ทัน”

แชวูเอ่ยออกมา เขามองก๊อดดาธอย่างห่วงใย อาการบาดเจ็บของก๊อดดาธทำให้หลายคนเป็นห่วง ทุกคนอยู่ในความดูแลของอัสลามุยะไม่ใช่คนงานแต่เป็นลูกหลานของเขา ก๊อดดาธและนากิบเพิ่งมาใหม่ หัวหน้าเผ่าเมตตาเช่นทุกคน

เดเมียนถอนหายใจหลายครั้งก่อนจะกระตุ้นม้าเดินรอบกองคาราวาน ซุฟตามไปดูความเรียบร้อย คนงานหลายคนบาดเจ็บแต่ไม่มากนัก เป้าหมายของกลุ่มโจรอยู่ที่ก๊อดดาธ

อัลคอนซาสังเกตนากิบอย่างไม่ไว้ใจ ท่าทางของนากิบกระซิบกับหัวหน้าเทพบุตรมีลับลมคมนัยน่าสงสัย

“นอต เจ้าคุยอะไรกับคนกลุ่มนั้นโดยเฉพาะหัวหน้าของพวกเขา”

“ไม่ได้คุย เขาขู่ข้าว่าถ้าข้ากับด๊าธไม่กลับไป เขาจะไม่ช่วยอะไรพวกเราอีก ถ้าหากมีโจรมาปล้นระหว่างการเดินทางกลับ”

นากิบตอบอย่างระวัง อัลคอนซาไม่ใช่คนโง่ หล่อนระแวงสงสัยเขาตลอดเวลา เขารู้ ก๊อดดาธก็รู้ เขาจึงระวังไม่ให้หล่อนรู้ความจริง อัสลามุยะช่วยปกปิดฐานะของก๊อดดาธ ไม่เผลอให้หลานสาวกับหลานชายจับได้ เขาทำเพื่อองค์ชายของเขา อัสลามุยะทำเพื่อองค์ชายเช่นกัน

“พวกเราจะยังไม่เดินทาง เราจะพักในเมือง เที่ยว ซื้อของแล้วก็กินจนพอใจจึงจะออกเดินทาง บอกเขาตามนี้ อ้อ ไม่ต้องให้เขาเฝ้าอยู่หรอกนะ พวกข้าไม่ใช่ทาสหรือนักโทษของใคร ข้าไม่เข้าใจปู่ กักตัวเจ้าสองคนไว้ทำไม ทำผิดอะไรก็ไปรับโทษสิถึงจะถูก ไม่ใช่หนีมาแบบนี้”

“ข้าไม่ได้ทำอะไรผิด ไม่ใช่นักโทษ ท่านปู่เมตตาข้าสองคนถูกต้องแล้ว” นากิบตอบเร็ว

“ไม่ผิดแล้วทำไมเขาจึงมาตาม” อัลคอนซาเสียงดังอย่างลืมตัว คนงานอยู่ใกล้ ๆ หันมามองหล่อน นากิบยิ้มอย่างเห็นเป็นเรื่องขบขัน หล่อนอยากรู้ทุกเรื่องของเขากับก๊อดดาธ