บทที่ 14 ระวังภัย

“ข้ารู้สึกแปลก ๆ ให้ทุกคนระวังตัว เจ้าอัลค์อยู่ท้ายขบวนรึ ให้มาอยู่กลางขบวน”

“รู้สึกแปลก ๆ หมายความว่าอย่างไรรึปู่” เดเมียนยังไม่ทำตามคำสั่งของปู่ ตลอดเส้นทาง ปู่ไม่เคยกังวล พอใกล้จะถึงจุดส่งสินค้า ปู่กลับพูดแปลก ๆ ความหมายคำว่าแปลก ๆ ของปู่คืออะไร จะเกิดเหตุร้ายอย่างนั้นหรือ

“ทำตามที่ปู่บอกเร็ว ๆ ให้ทุกคนระวังตัว ไปเดี๋ยวนี้ ให้อัลคอนซามาอยู่กลางขบวน เร็ว”

เสียงเข้มแกมสั่งปนบังคับดังกร้าว เดเมียนทำตามทันที ปู่ของเขาคาดการณ์สิ่งใดไม่เคยพลาด หรือจะเกิดเรื่องร้ายกับกองคาราวานของเขา หากเกิดขึ้นจริง ๆ สิ่งที่นำพาเรื่องร้ายมา ต้องเป็นคนงานใหม่หน้าตาดีอย่างแน่นอน

คำสั่งของหัวหน้าเผ่าถูกส่งต่อจากหัวขบวนจนถึงท้ายขบวนซึ่งเป็นไปอย่างรวดเร็วตามที่อัสลามุยะต้องการ

“อัลคอนซา เจ้ารีบไปอยู่กลางขบวนเดี๋ยวนี้”

“มีอะไรรึเปล่าพี่” หญิงสาวฉงนกับคำสั่งของพี่ชาย

“ไม่รู้ ปู่สั่งมา สีหน้าท่านไม่ค่อยดี เชื่อท่านเถอะอัลค์ รีบไปเร็ว”

“ข้าจะคอยสังเกตไอ้สองคนนั่น”

“ไม่ต้อง รีบไป พี่จะดูพวกมันเอง ไปเร็ว ๆ”

แม้หญิงสาวจะงุนงงกับคำสั่งของปู่และไม่อยากทำตามเท่าไรนักแต่ก็ไม่มีใครขัดคำสั่งปู่ได้สักคน ปู่มีเหตุผลกับคำสั่งทุกครั้ง แล้วครั้งนี้ปู่สั่งเพื่ออะไร ทำไมต้องสั่งให้หล่อนไปอยู่กลางขบวน หล่อนสามารถอยู่ได้ทั้งหัวขบวน มาจนถึงท้ายขบวน ปู่กับพี่ชายไม่เคยห่วงหรือกังวลเกี่ยวกับตัวหล่อน คนงานเชื่อฟังหล่อนเช่นเดียวกับเดเมียน

“ทุกคนระวังตัวด้วย”

เดเมียนตะโกนบอกคนงาน สายตากวาดไปรอบ ๆ ทะเลทรายยังเงียบ เปลวแดดเต้นระยิบระยับหายไปแล้ว แสงแดดสาดจ้ายามเย็นเพิ่มสีสันของทรายให้เป็นสีน้ำตาลเข้มขึ้น ความร้อนระอุคลายตัว ลมพัดฉิวเฉื่อย ละอองทรายอ่อนกำลังลง เขามองเห็นความสงบบนผืนทรายมานับครั้งไม่ถ้วนกับภารกิจของตระกูลโดยมีปู่เป็นผู้นำ

พ่อกับแม่ของเดเมียนกับอัลคอนซา เสียชีวิตตั้งแต่เดเมียนอายุ 9 ขวบ อัลคอนซาอายุเพียง 3 ขวบเท่านั้น เดเมียนรับรู้การเสียชีวิตของพ่อกับแม่จากการโจมตีของกองโจรทะเลทราย เขาโกรธและเกลียดกลุ่มโจรที่พรากพ่อแม่ไปจากเขา

เขาขอปู่เรียนการต่อสู้เมื่ออายุเข้าสู่วัยหนุ่มซึ่งอัสลามุยะสนับสนุนหลานชายและเป็นผู้ฝึกสอนการฟันดาบให้กับหลานด้วยตัวเอง อัลคอนซาเห็นพี่ชายฝึกอาวุธ หล่อนขอปู่เรียนด้วย

แม้หล่อนจำไม่ได้ว่าพ่อแม่จากไปอย่างไรแต่ความเป็นหลานปู่ ผู้ไม่เคยย่อท้อต่ออุปสรรคทั้งปวงที่วิ่งเข้ามาขวางการทำอาชีพของปู่ ทำให้อัลคอนซาแข็งแกร่งไม่แพ้ผู้ชาย

คนงานทุกคนเรียนรู้วิธีต่อสู้จากเดเมียนกับอัลคอนซาแม้แต่ผู้หญิงก็จับดาบเป็น การเอาตัวรอดจากอันตรายที่จู่โจมเข้ามาได้ทุกขณะเป็นสิ่งที่พวกเขาไม่อยากพบเจอแต่หากต้องเจอโดยหลีกเลี่ยงไม่ได้ พวกเขาก็พร้อมจะสู้สุดชีวิต

เสียงเตือนของหัวหน้าคนงาน ทำให้ทุกคนเตรียมพร้อม เหตุการณ์โจรปล้นกองคาราวานสินค้าของเพื่อนอัสลามุยะเมื่อหลายเดือนก่อนยิ่งเพิ่มการระมัดระวังในกลุ่มกองของพวกเขามากกว่าเดิม อัสลามุยะประชุมก่อนออกเดินทางทุกครั้งและเตือนทุกคนซ้ำ ๆ ว่า

“เราไม่รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นในหนทางข้างหน้า ขอให้ทุกคนระวังตัว เตรียมพร้อมไว้ อย่าได้ประมาททีเดียว เข้าใจที่ข้าพูดนะ”

“ครับท่านปู่” เดเมียนรับคำปู่แทนคนงานทุกคนซึ่งพวกคนงานรับคำท่านปู่ของพวกเขาเบา ๆ เมื่อการเดินทางต่อเริ่มขึ้น ความพร้อมก็เริ่มขึ้นด้วย

“หัวหน้า จะเกิดอะไรรึครับ” ยู คนงานหนุ่มเอ่ยถามเดเมียนขณะขี่ม้าผ่านมาทางเขา เดเมียนหยุดม้ามองยู เขายังตอบไม่ได้ว่าจะเกิดอะไร ปู่ออกคำสั่งมา เขาทำตามเท่านั้น

“ข้าก็ไม่รู้ ปู่ให้ทุกคนระวังตัวแค่นั้น ปู่ข้าคงเห็นอะไรผิดไปจากปกติ พวกเจ้าเตรียมพร้อมก็แล้วกัน”

“ครับหัวหน้า” คนงานพลอยตื่นเต้นไปกับคำสั่งของหัวหน้าเผ่า ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นต่อจากนี้ พวกเขาพร้อมสู้แล้ว

นากิบใช้วิธีการระวังภัยของทหารคาดเดาเหตุการณ์โดยไม่รู้ตัว ก๊อดดาธจับมือเขากระตุกแรง ๆ เพื่อเตือนสติก่อนเขาจะแสดงกิริยาแปลก ๆ ให้คนงานเห็น นากิบรู้ตัวหันมามองก๊อดดาธ

“ข้าเผลอไป แต่เจ้าต้องระวังตัวให้มาก ท่านปู่ออกคำสั่งเช่นนี้แสดงว่าท่านเรียนรู้จากธรรมชาติมามากพอควร เมื่อครู่เหยี่ยวถลาโถมใส่เจ้า ข้าใจหาย เรื่องไม่ดีต้องเกิดขึ้นกับเจ้าแน่ด๊าธ”

“ไม่เป็นไร ข้าระวังตัวอยู่แล้ว เจ้านั่นแหละ อย่าเผลอบ่อยนัก”

“ฮื่อ.”

นากิบก้มศีรษะนิดหนึ่ง เขากลัวมากเกินไปกับสังหรณ์ใจที่แวบเข้ามาในสมอง จ้าวแห่งทะเลทรายไม่เข้าใกล้คนจนเกือบเฉี่ยวเส้นผมออกจากศีรษะอย่างนี้ คำสั่งของหัวหน้าเผ่าย้ำเตือนให้เขาระวังผู้ที่อยู่ใกล้เขามากที่สุด

กองคาราวานเคลื่อนขบวนต่อไป อัสลามุยะมองไปรอบ ๆ อย่างใช้ความคิด มีสิ่งแปลก ๆ เกิดขึ้นต่อหน้า เหยี่ยวสีเทาเหลือบทองบินโฉบลงมาใกล้ จุดที่เหยี่ยวโฉบเข้าใกล้ไม่ใช่เขาผู้เป็นหัวหน้าเผ่าแต่โฉบเข้าใกล้องค์ชายก๊อดดาธ เขาถอนหายใจยาว