4

สะโพกผายกระดกขึ้นเล็กน้อย ก่อนเคลื่อนไหวขึ้นลงเป็นจังหวะ จนคนที่นอนหงายราบไปกับพื้นเตียง ส่งเสียงออกมาเล็กน้อย

ความช่ำชองของสาวเต็มวัย ทำให้เขามีความสุขได้...แต่ไม่สุด

“อ๊ะ!” เมื่อถูกผลักให้นอนลงบนเตียง พร้อมยกร่างขึ้นคร่อมอย่างเชิงรำคาญนั้น ทำเอาคนพร้อมวาดลวดลายเต็มที่ตกใจ

และก็ต้องกรีดร้องออกมาอีกครั้ง เมื่อเขาได้เคลื่อนไหวไม่ยั้ง ไปยังเรือนร่างเล็กแบบไม่คิดทะนุถนอม

เนิ่นนานกว่าเขาจะถึงจุดปลดปล่อย...

“อา...” และลุกขึ้นทันที พร้อมดึงเครื่องป้องกันโยนทิ้งแบบไม่แยแสว่าจะถูกที่หรือไม่

ความหงุดหงิดและไม่ปราณีเพศตรงข้ามผู้ปรนเปรอตัวเองนี้ เจ้าของเรือนร่างแกร่งเป็นมาสักพักใหญ่

ก่อนพาตัวเองไปทิ้งกายลงบนอ่างอาบน้ำและปล่อยให้ผู้หญิงที่ตัวเองเรียกมาบริการ กลับไปได้

“ใช้ไม่ได้หรือครับท่าน” ลูกน้องคนสนิทที่คอยจัดการธุระทุกอย่างให้ เอ่ยเสียงเรียบ เมื่อเจ้านายได้ออกมานั่งพักผ่อนที่ห้องนั่งเล่น หลังจากที่หญิงผู้นั้นได้ออกจากเพ้นท์เฮาส์นี้ไป

สถานที่แห่งนี้ เขาไว้ใช้พักผ่อนเป็นการส่วนตัว

และจะแวะเข้าไปในคฤหาสน์หรือดูแลธุรกิจของครอบครัวบ้างเป็นครั้งคราวเท่านั้น

“ไม่เชิง” ตอบพร้อมพ่นควันบุหรี่ให้พวยพุ่ง มองตรงไปข้างหน้าอย่างไร้จุดหมาย

“ให้ผมหาเด็ดกว่านี้ให้อีกดีไหมครับ” คนที่ทราบปัญหาของเขาดีมาเสมอ เสนออย่างเชิงเป็นห่วง

“หลวม ไม่ฟิต” เขาตอบออกไปตามตรงว่า ผู้หญิงช่ำชองมักจะมีปัญหานี้ จากเท่าที่เคยผ่านมือมา

คนอย่างเขา จักรวาล เทพพินิจ เป็นหนุ่มโสดที่ใช้ผู้หญิงเป็นเครื่องระบายตัณหามาเนิ่นนาน ไม่นับรวมสมัยวัยรุ่น

ตั้งแต่อายุ 25ปี ที่เขาได้เข้ามาดูแลธุรกิจของครอบครัวอย่างเต็มตัว เขาก็มีผู้หญิงไว้ให้เสพราวกับบุหรี่ มาจนตอนนี้เขาก็ปาเข้าอายุ 40 ปีไปแล้ว

เขาไม่คิดจะแต่งงาน

ไม่คิดที่จะมีแฟนเป็นตัวเป็นตน

“หาเด็กกว่านี้ดีไหมครับท่าน หรือจะเอาพวกออกกำลังกายอย่างหนัก ฟิตกล้ามเนื้อ”

“ที่ลองๆ มา ก็ไม่เห็นจะเข้าท่า” เขาว่าอย่างอ่อนใจ รู้สึกชีวิตเซ็กส์ที่ตัวเองเคยหลงใหล กำลังจะให้ความสุขไม่ได้อีกต่อไป

“หรือว่า...จะเอาสาวบริสุทธิ์ดีครับท่าน” คนที่ไม่เคยคิดถึงข้อนี้มาก่อน สะดุดกึก พร้อมหันไปมองคนนำเสนอที่พยายามจะช่วยเต็มที่

“ไม่เด็กอนุบาลนู่นรึ” เขาว่าไปทางขำ พร้อมส่ายหัวใหญ่

เขาไม่อยากจะเชื่อหรอกว่า ผู้หญิงสมัยนี้จะหลงเหลือความบริสุทธิ์เอาไว้ได้อยู่ ไม่น่าจะมีเลยด้วยซ้ำ

“ผมเห็นข่าวต่างประเทศที่เขาว่ามีการซื้อเวอร์จิ้นผู้หญิง...ท่านคิดว่ายังไงดีครับ” คนที่รอบรู้ไปทุกอย่างจากการอ่านข่าวรอบตัวว่าขึ้นเชิงเสนอให้

อาราม คงพันธ์ ได้เป็นผู้ช่วยของเขา เพราะมีคุณสมบัติข้อนี้

“ในไทยมีขายด้วยเหรอ”

“ผมเห็นผ่านตามาบ้าง ผู้หญิงหลายคนอ่านข่าวนี้แล้วก็อยากจะขายกันเป็นทิวแถว ถ้าท่านสนใจจริงๆ ผมจะลองไปหยั่งเชิงมาให้”

จักรวาลส่ายหน้าเล็กน้อยเชิงขำ

“เศรษฐกิจตกต่ำ จนทำให้คนยอมทำกันขนาดนี้แล้วสินะ”

“น่าจะเป็นแบบนั้นครับท่าน”

“ลองดู ค่อยว่ากัน” แล้วร่างสูงใหญ่ก็ยืดตัวขึ้น บนโซฟาตัวใหญ่สีดำสนิท ที่เสริมพลังอำนาจให้คนผิวขาว ได้ดูน่าเกรงขามขึ้น

เขาอยู่ในชุดคลุมสีดำ ที่เปลือยแผงอกชัด ก่อนมองไปยังกระจกเบื้องหน้า วิวเมืองที่รายล้อมไปด้วยตึก ตัดกับกลุ่มเมฆที่ลอยไกลออกไป ไม่ได้ช่วยทำให้เขาผ่อนคลายขึ้นมาได้

เพราะการไม่มีความสุขในเซ็กส์...คือความทุกข์มหันต์สำหรับเขา!

นิชนันท์มุ่งหน้าหาแรงบันดาลใจให้ตัวเองได้อยู่ได้ ด้วยการไปฟังไลฟ์โค้ชในช่องทางสื่อโซเชียลมีเดียต่างๆ ซึ่งต่างก็แชร์เกี่ยวกับกฎแรงดึงดูด จักรวาลและการ Manifestation

ซึ่งมีกลยุทธ์ทางธุรกิจหลากหลายที่เธอไม่เคยทราบมาก่อน ได้แชร์เอาไว้...ซึ่งเธอก็จดตามอย่างมุ่งมาด ว่าวันหนึ่งตัวเองจะกลับมาทำธุรกิจของตัวเองให้ฟื้นตัวขึ้นมา

ศึกษาไว้ก็ไม่น่าจะเสียหาย

‘การทำออนไลน์ในยุคนี้...เป็นอะไรที่เยี่ยมที่สุดดีที่สุด เป็นช่วงเวลาที่เหมาะมากๆ สำหรับคนที่ไม่มีต้นทุนอะไรเลย แพ็ทเป็นคนหนึ่งนะคะที่เคยทำธุรกิจล้มเหลว แล้วใช้กฎแรงดึงดูด พลิกฟื้นตัวเองขึ้นมา...’

แพ็ทหรือครูแพชชั่น เจ้าแม่แห่งกฎแรงดึงดูด คือคนที่มีผู้ติดตามเยอะมากในโลกออนไลน์ ซึ่งเธอก็ทำธุรกิจเกี่ยวกับการขายสินค้าชนิดหนึ่งอยู่จริงๆ แต่หลักๆ ก็คือการขายคอร์สสร้างตัวตน นั่นนี่

ซึ่ง...ที่ผ่านมาที่เธอไม่เคยคิดที่จะสนใจฟัง ก็เพราะว่าพวกไลฟ์โค้ชทั้งหลาย ก็นำไปสู่การขายคอร์สอยู่ดี

‘คุณต้องหาตัวตนของตัวเองให้เจอและนำสิ่งที่คุณมีอยู่นั้น เอามาสร้างรายได้...มันทำได้ มันเป็นไปได้ค่ะ เพราะมันคือ passive income’

นิชนันท์พยายามนึกว่าตัวเองมีของอะไรในตัว ที่จะกลั่นออกไปเป็นรายได้ นอกจาก...

‘น่าไปแต่งนิยายขายเนอะ’

เธอรู้ว่าความคิดเห็นนั้น มันก็เป็นแค่คำประชดประชัน แต่เธอกลับรู้สึกเห็นด้วย ถ้าเธอรักที่จะพิมพ์ขนาดนี้ ทำไมถึงไม่แต่งนิยายขาย

“วิธีแต่งนิยายขายสมัยปัจจุบัน...” เธอพิมพ์ค้นหาในช่อง Google ทันที และได้รู้จักกับคำว่า ‘e-book’

‘หนังสือออนไลน์ที่คุณสามารถทำได้ แบบไม่ต้องลงทุน ไม่ต้องผ่านพ่อค้าคนกลาง ผ่านแค่ตัวกลาง ที่ผู้อ่านคือผู้ตัดสินใจว่าจะซื้อหรือไม่ซื้อผลงานของคุณด้วยตัวของเขาเอง’

ใจดวงน้อยที่แห้งเหี่ยว เริ่มฮึกเหิมขึ้นมา...พร้อมเข้าไปอ่านประวัติของนักเขียนหลายท่านที่มีรายได้จริงๆ จากการขาย e-book

“แต่เราไม่เคยแต่งนิยายมาก่อนเลยนะ แล้วต้องเตรียมอะไรบ้างเนี่ย” ไม่ทันที่เธอจะได้หาอ่านในสิ่งที่อยากจะรู้ต่อไป แจ้งเตือนจาก Messenger Facebook ก็ดังขึ้น

Team Paul: สวัสดีครับ สนใจที่ประกาศขาย...ขายจริงรึเปล่าครับ?

นิชนันท์เพ่งมองข้อความนั้นเพียงครู่ก่อนกดเข้าไป ชายผู้ไม่มีรูปโปรไฟล์และข้อมูลอะไรในหน้าส่วนตัวเลย ส่งข้อความที่ทำเอาเธอตกใจไม่น้อย

Nichanan Phu: ขายอะไรคะ?

หญิงสาวไม่แน่ใจ เพราะว่าตัวเองก็ขายหลายอย่างอยู่

Team Paul: ตามโพสต์นี้ครับ

เขาส่งรูปแนบมา ซึ่งก็คือโพสต์เกี่ยวกับการอยากจะขายพรหมจารีของเธอนั่นเอง

“เฮ้ย! มีคนสนใจจริงเหรอเนี่ย...หรือว่าแค่ปั่นเรา” หญิงสาวตกใจเป็นอย่างมาก แต่ก็พยายามตั้งสติ

Team Paul: ราคาเท่าไหร่ครับ เสนอมาได้เลยไม่อั้น

และคำว่า ‘ไม่อั้น’ ก็ทำเอาใจเธอฮึกเหิม

Nichanan: 100 ล้านบาท

Team Paul: ล้านเดียวได้ไหมครับ

“โห นี่กะต่อซะจนไม่เหลือราคาเลย...เฮ้ย! แต่เดี๋ยวนะ ได้เป็นล้านเลยเหรอ ที่นาผืนเล็กๆ ผืนนี้จะได้เป็นล้านเลยเหรอ?” ใช่เงินล้านมันอาจจะดูน้อยนิดสำหรับใคร แต่คนที่มีหนี้ไม่นิด มันคือมูลค่ามหาศาล!

Nichanan Phu: ฉันไม่เห็นหน้าคุณเลย จะรู้ได้ยังไงว่าไว้ใจได้

Team Paul: ถ้าคุณตกลง ทางเราจะโอนเงินมัดจำส่วนหนึ่งให้ ก่อนจะได้เจอจริง...และอย่าคิดที่จะเบี้ยว เพราะทางเราได้บันทึกข้อมูลของคุณเอาไว้แล้ว

Nichanan Phu: แล้วคุณเป็นใคร มาจากไหน ชื่ออะไร

เธอพยายามที่จะได้ข้อมูลของฝ่ายนั้นมาให้มากที่สุดบ้าง

Team Paul: เราจะได้รู้จักกัน หลังจากที่ผมนำคุณไปให้เจ้านายพิจารณาแล้ว

“เจ้านาย? มีเจ้านายไปอี๊ก...”

หญิงสาวเริ่มลังเลใจ ว่าจะเอายังไงต่อดี เพราะมันเสี่ยงมาก เสี่ยงที่จะถูกหลอก!

Patcharee Ketsutha: ไงเพื่อน ได้ข่าวว่าจะขายพรหมจารีกินเลยเหรอ ตายแล้ว..กะจะขายทุกอย่างเลยหรือไง รถก็เพิ่งขายไปไม่ใช่เหรอ

และข้อความที่เหมือนมีแมลงวันเขียวไปบอกเสมอว่าเธอมีเรื่องเดือดร้อนอะไร ก็ส่งมาในทันที

Nichanan Phu: ก็ยังดีกว่าขายไม่ได้ เป็นของฟรีนะ หยอกๆ

แล้วฝ่ายนั้นก็เงียบไป

Team Paul: ว่าไงครับคุณ

และอีกฝ่ายก็เร่งมา

“อา...เกือบลืมไปละ”

นิชนันท์มีเวลาคิดไม่กี่วินาทีก็ได้ตัดสินใจ

Nichanan Phu: ถ้าได้ล้านหนึ่ง ก็เอาค่ะ