ตอนที่ 4 ข้อเสนอ

ตอนที่ 4

ข้อเสนอ

"อื้อ!" จู่ ๆ คำพูดที่ฉันจะพูดมันก็กลืนหายไปเมื่อพี่อาทิต์กระแทกริมฝีปากลงมาอย่างแรงแล้วดูดเม้มไปทั่วปากของฉัน

"อื้อ ๆ ๆ ปะ ปล่...อื้อ!" ฉันพยายามร้องประท้วงและใช้มือดันแผงอกของเขาออก แต่พี่อาทิตย์ก็อาศัยจังหวะที่ฉันอ้าปากสอดลิ้นเข้ามายิ่งกว่าเดิม ไหนจะมือของฉันเขาก็รวบมันคลึงไว้เหนือศีรษะของฉันทั้งสองข้าง

"อื้อ ๆ ๆ" ฉันยังคงร้องไม่หยุดแต่พี่อาทิตย์ก็ไม่ยอมปล่อยให้ฉันเป็นอิสระเหมือนกัน

สัมผัสของเขามันทั้งหยาบโลนทั้งรุนแรงจนฉันเจ็บไปหมด ทั้ง ๆ ที่นี่มันคือจูบแรกของฉัน

แต่เขา...ก็ไม่ได้ทะนุถนอมฉันเลย

เขาเห็นฉันเป็นแค่ผู้หญิงแรด ๆ จริง ๆ สินะ

"ฮึก" คิดแล้วฉันก็ร้องไห้สะอึกสะอื้นยิ่งกว่าเดิม แรงที่เคยมีและขาที่ยังว่างหวังจะยกถีบเขาแต่ฉันก็ทำไม่ได้เพราะมันจุกอยู่ในอกจนร่างกายอ่อนแรงไปหมด ก้อนสะอื้นในลำคอก็ทำฉันหายใจไม่ออก

"อื้อ ๆ ๆ" ฉันพยายามร้องประท้วงคนที่ยังครอบครองปากของฉันด้วยความรุนแรงอีกครั้ง ซึ่งคราวนี้มันก็เป็นผลเพราะพี่อาทิตย์ยอมหยุดแล้วผละใบหน้าออกมามองฉันนิ่ง ๆ

"ร้องไห้ทำไม อยากได้ฉันนักไม่ใช่เหรอ ป่าวประกาศไปทั่วตั้งแต่เด็กยันโตไม่ใช่รึไงว่าฉันเป็นคู่หมั้นเธอ! ฉันเป็นของเธอ! ทีจะเอาทำไมร้องไห้ล่ะ เรียกร้องความสนใจงั้นสิยัยเด็กแรด!" พี่อาทิยต์พูดใส่หน้าฉันพร้อมด้วยสายตาเหยียดหยาม แต่เขาคงลืมไปว่าตัวเองปล่อยมือฉันแล้ว

เพียะ!

พอเป็นอิสระฉันก็ฟาดฝ่ามือลงบนแก้มเขาอีกครั้งอย่างสุดแรงตามอารมณ์ที่มันทั้งโกรธทั้งเสียใจ

"ทานตะวัน!"

"ทำไมคะ! ก็พี่อาทิตย์ดูถูกตะวันก่อน ตะวันไม่ได้แรดอย่างที่พี่ว่า ตะวันรักพี่ก็จริงแต่มันไม่ได้หมายความว่าตะวันจะยอมให้พี่ทำกับตะวันแบบนี้!" ฉันตะคอกและมองเขาทั้งน้ำตา

"หึ ไม่ให้ทำแต่มาหาฉันถึงที่เนี่ยนะ ใครมันจะเชื่อ!"

"ตะวันบอกแล้วไงว่าเอาข้าวผัดมาให้! ไม่ได้จะมาอ่อยพี่เลย ฮึก! ถ้าพี่ไม่เชื่อก็เรื่องของพี่!" คราวนี้ฉันผลักเขาออกแล้วรีบลุกขึ้นหวังจะออกไปจากห้องนี้

หมับ!

"จะไปไหน!" แต่พี่อาทิตย์ก็คว้ามือฉันไว้แล้วดึงให้กลับลงมานอนอยู่ใต้ร่างเขาตามเดิม

"ปล่อยตะวันนะ! ตะวันจะกลับบ้าน!" ฉันประท้วงเขาอีกครั้งเมื่อถูกพันธนาการเอาไว้เหมือนเดิม

"หึ ไม่ปล่อย! ในเมื่อเธอมาหาฉันถึงที่แล้วก็เอาให้คุ้มหน่อยสิค่อยกลับ" คราวนี้พี่อาทิตย์กระตุกยิ้มมุมปากเหมือนมีความคิดชั่วร้ายและไม่น่าไว้ใจซ้อนอยู่

"พะ พี่...หมายความว่าไง"

"ก็หมายความว่าฉันจะยื่นข้อเสนอให้เธอไง"

"ข้อเสนอ? อะ อะไรคะ"

"เธอยอมให้ฉันเอาสิ เผื่อฉันติดใจเธอแล้วอาจจะรักเธอก็ได้นะ แต่ว่ามันคงไม่ใช่แค่ครั้งเดียวนะ คงต้องหลาย ๆ ครั้งหน่อย เพราะฉะ..."

"พี่อาทิตย์!" ฉันตะคอกใส่เขาอย่างเดือดดาลเพราะไม่คิดว่าเขาจะยังไม่เลิกพูดจาดูถูกดูแคลนฉันอีก แถมยังจะมายื่นข้อเสนอบ้า ๆ นี่ที่ไม่ให้เกียรติฉันอีก

เขาจะให้ฉันเอาเซ็กซ์กับร่างกายไปแลกความรักจากเขาอย่างนั้นเหรอ

"ทำไม! ถ้าไม่ให้เอาก็ออกไปจากห้องฉันแล้วไม่ต้องมารังควานฉันอีก เลือกเอา!" พี่อาทิตย์ตะคอกใส่ฉันกลับแถมยังมองฉันตาเขม็ง

"พี่อยากให้ตะวันออกไปจากชีวิตขนาดนั้นเลยเหรอ"

"เออ! เพิ่งคิดได้รึไง ฉันบอกเธอกี่ครั้งก็เข้าหูซ้ายทะลุหูขวา ทำเป็นหูทวนลม แต่คราวนี้เธอมาหาฉันถึงที่เองขนาดนี้ ฉันไม่ปล่อยง่าย ๆ แน่!"

"ตะ ตะวัน..."

"อ๋อ เผื่อจะช่วยในการตัดสินใจ ฉันถ่ายรูปตอนเราจูบกันไว้ด้วยนะ ถึงจะเห็นหน้าเราสองคนชัดแต่ฉันแค่เบลอหน้าฉันไว้ก็ไม่มีใครรู้แล้วว่าเป็นฉัน คราวนี้ถ้าฉันปล่อยรูปที่มีหน้าเธอออกไปในโซเชียลหรือเว็บโป้สักเว็บ นอกจากฉันจะทำให้เธอออกไปจากชีวิตฉันได้ เธอเองก็จะเสียหาย รวมไปถึงครอบครัวเธอด้วย" พี่อาทิตย์กระตุกยิ้มราวกับสะใจกับสิ่งที่เขาคิดและทำ แต่ว่าฉัน...กลับเอาแต่มองเขาอย่างอึ้ง ๆ แล้วปล่อยให้น้ำตามันไหลออกมาอย่างเจ็บปวด

นี่เขา...เกลียดฉันขนาดนี้เลยเหรอ

"ฮึก ทะ ทำไมพี่อาทิตย์ทำแบบนี้" ฉันมองคนตรงหน้าทั้งน้ำตา ตอนนี้เขาคลึงข้อมือฉันไว้ด้วยมือเพียงข้างเดียว ก่อนจะใช้มืออีกข้างหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาแล้วเปิดรูปให้ฉันดู

ซึ่งมันก็ใช่จริง ๆ มันเป็นรูปตอนที่เขาจูบฉัน โดยที่ฉันไม่รู้ตัวเลยด้วยซ้ำว่าเขาถ่ายมันไว้...

"หึ ไง คราวนี้จะตัดสินใจได้รึยัง ว่าจะให้ฉันเอา หรือจะยอมแพ้แล้วเดินออกไปเฉย ๆ โดยที่ฉันไม่ได้ทำอะไรเธอ!" พี่อาทิตย์เก็บโทรศัพท์ลงแล้วมองฉันอย่างเย้ยหยันอีกครั้ง แต่ฉันสั่น ฉันเสียใจ ฉันมองหน้าเขาทั้งน้ำตาเพราะไม่คิดว่าเขาจะคิดอะไรแบบนี้ได้

"ว่าไง! ถ้าให้ฉันเอาฉันจะลบรูปนี้ทิ้งแล้วอาจจะรักเธอตอบ แต่ถ้าไม่ก็ออกไป จะร้องไห้อะไรหนักหนา!" เขาตะคอกใส่ฉันอีกครั้งเมื่อฉันเอาแต่ร้องไห้และสะอื้นไม่หยุด

"ฮึก ทะ ที่ผ่านมาพี่คงอึดอัดมากสินะ"

"ใช่! ทั้งอึดอัด ทั้งรำคาญ ทั้งรังเกียจ!"

"ฮึก ฮืออ" ได้ยินคำตอบและสายตาเกลียดชังจากคนบนร่างฉันก็ยิ่งสะอึกสะอื้น แต่จะให้ฉันตัดใจยอมหยุดตอนนี้ฉันจะทำได้ยังไง

จะว่าฉันโง่ก็ได้ แต่ในเมื่อฉันก็รักเขามาตั้งนาน รักมาตลอด แล้วจะให้เลิกรักแบบนี้ฉันทำไม่ได้หรอก

"ตะ ตะวันทำไม่ได้ ขอเวลาให้ตะวันหน่อยได้ไหม" ฉันมองเขาทั้งน้ำตาที่มันพร่ามัวไปหมด

"ขอเวลางั้นเหรอ ขอเรื่องอะไร ขอเวลาที่จะยอมให้ฉันเอาหรือขอเวลาที่จะยอมไปจากฉัน"

"ขะ ขอเวลาที่ตะวันจะไปจากพี่" ฉันตอบไปทั้งน้ำตาที่ยังคงไหลออกมาไม่หยุด แต่ถึงฉันจะรักเขามากขนาดไหน ฉันก็ยอมมอบร่างกายให้คนที่ไม่ได้รักฉันไปย่ำยีเล่นได้ง่าย ๆ หรอก

"หึ ก็ได้ แต่ฉันให้เธอได้แค่สามวันนะ เพราะฉันรำคาญเธอเต็มทนแล้ว!" พี่อาทิตย์บอกอย่างรำคาญอีกครั้งก่อนที่เขาจะปล่อยมือฉันให้เป็นอิสระแล้วผละตัวจากที่คร่อมฉันไว้ไปยืนข้าง ๆ เตียงแทน

"คราวนี้ก็ออกไปจากห้องฉันได้แล้ว เดี๋ยวฉันก็ทนไม่ไหวข่มขืนเธอเอง!" เห็นฉันยังร้องไห้ไม่หยุดและยังไม่ยอมลุกจากเตียงเขาเลยขู่อีก

"ฮึก ฮืออ" ฉันไม่ได้ตอบอะไรเขาแต่เอาแต่ร้องไห้แล้วรีบลุกจากเตียงเพื่อเดินออกมาจากตรงนั้น พอถึงประตูห้องฉันก็ไม่วายหันกลับมามองคนใจร้ายอีก ก่อนจะเดินออกมาจากห้องของเขาอย่างไร้เรี่ยวแรง