ตอนที่ 2 ภาพบาดตา

ตอนที่ 2

ภาพบาดตา

"ไปไหนครับ"

"คอนโด G ค่ะ" ฉันบอกพี่แท็กซี่เมื่อขึ้นมานั่งบนรถเรียบร้อยแล้ว ก่อนที่พี่เขาจะออกรถไป

เฮ้อ พ่อนะพ่อ ฉันก็แค่จะเอาข้าวผัดไปให้พี่อาทิตย์เอง ทำเป็นโวยวายไม่พอใจเหมือนฉันจะเอาตัวไปถวายเขาซะได้

อีกอย่างก็ใช่ว่าฉันจะมาหาเขาบ่อย ๆ ฉันแทบไม่ได้มาเลยด้วยซ้ำเพราะตั้งแต่ฉันขึ้นมอปลายส่วนพี่อาทิตย์ก็ขึ้นมหา'ลัย เราสองคนก็เหมือนจะห่าง ๆ กัน เพราะฉันก็มัวแต่อ่านหนังสือเพื่อทำเกรดให้ดี ๆ เพื่อเตรียมสอบเข้ามหา'ลัย ไหนจะสอบปลายภาคของมอหกที่ใกล้จะถึงนี้อีก ทั้งที่คอนโดพี่อาทิตย์ก็ไม่ได้อยู่ไกลอะไร นั่งรถไม่ถึงชั่วโมงก็ถึงแล้ว แต่ฉันก็ทำได้แค่แชตคุยกับเขาแค่นั้น ถึงเขาจะไม่อยากคุยก็เถอะ

"พี่ต้องทานให้หมดนะ ตะวันตั้งใจทำสุดฝีมือเลย" ฉันพึมพำคนเดียวแล้วก้มลงมองกล่องข้าวลายมูมินในถุงกระดาษที่ตั้งอยู่บนตักตัวเองพลางยิ้มเหมือนคนบ้า ทั้งที่ไม่รู้เลยว่าพี่อาทิตย์จะรักฉันตอบเมื่อไหร่

แต่มันก็คงเร็ว ๆ นี้แหละ ฉันไม่ยอมแพ้หรอก

เวลาต่อมา

"นี่ค่ะ ค่าแท็กซี่" ฉันยื่นค่าแท็กซี่ให้พี่คนขับไป ก่อนจะเปิดประตูแล้วลงมาจากรถ เพราะตอนนี้ฉันมายืนอยู่หน้าคอนโดที่พี่อาทิตย์พักอยู่กับเพื่อนแล้ว

'ตะวันเอาข้าวผัดมาให้ค่ะ พี่อาทิตย์ลงมาเอาได้ไหมคะ'

ฉันหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาแล้วส่งข้อความหาพี่อาทิตย์ ซึ่งเขาก็ออนไลน์อยู่แต่ไม่อ่าน

'ตะวันทำสุดฝีมือเลยนะคะ พี่อาทิตย์ลงมาเอาตะวันก็จะกลับแล้วค่ะ'

ฉันกลัวเขาไม่ลงมาเพราะคงคิดว่าฉันจะมารังควานก็เลยต้องรีบดักไว้ก่อน แต่ว่าพี่อาทิตย์ก็ยังไม่อ่านอยู่ดี

"งั้นโทรเลยแล้วกัน" ฉันชั่งใจแป๊บหนึ่งก่อนจะตัดสินใจโทรหาเขาแทน

ตู๊ดด ตู๊ดด

"ทำไมไม่รับนะ" คราวนี้ฉันเริ่มใจไม่ดีเมื่อพี่อาทิตย์ไม่ยอมรับสาย

"หรือว่าไม่ว่าง แต่นี่มันก็วันศุกร์แล้วนะ แถมยังเลยเวลาเลิกเรียนอีกต่างหาก" คิดแล้วฉันก็กดโทรซ้ำอีก เพราะคิดว่าเขาน่าจะอยู่บนห้อง แต่ทำไมฉันต้องใจไม่ดีด้วยก็ไม่รู้ กลัวจะมีอะไรเกิดขึ้นกับเขา

ตู๊ดด ตู๊ดด

"ไม่รับจริง ๆ เหรอ พี่ทำอะไรอยู่นะพี่อาทิตย์" ฉันมองโทรศัพท์ด้วยความร้อนรนเมื่อเขาไม่รับสายอีกแล้ว แถมโทรศัพท์ฉันก็ยังใกล้จะแบตหมดอีก คราวนี้ฉันเลยตัดสินใจเดินเข้าไปถามพี่ยามหน้าคอนโดแทน

"สวัสดีค่ะ คือหนูมาหาคู่หมั้นชื่อพี่อาทิตย์น่ะค่ะ พี่พอจะรู้จักไหมคะ" ฉันถามพร้อมกับยื่นหน้าจอมือถือที่มีวอลเปเปอร์เป็นรูปพี่อาทิตย์ให้พี่ยามดู

"อ๋อ น้องอาทิตย์ มีคู่หมั้นแล้วเหรอเนี่ย หล่อสวยเหมาะสมกันจังเลยนะครับ" พี่ยามมองฉันยิ้ม ๆ พอดีกับที่โทรศัพท์ฉันแบตหมดแล้วปิดเครื่องไป

"ขอบคุณนะคะ แต่ว่าตอนนี้หนูติดต่อเขาไม่ได้เลยค่ะ ไม่รู้ว่าอยู่บนห้องรึเปล่า"

"อ้าว เหรอครับ แต่เมื่อชั่วโมงก่อนยังเห็นขับรถออกไปกับน้องเคอยู่นะครับ เห็นบอกว่าจะไปสังสรรค์กันคืนวันศุกร์"

"สังสรรค์เหรอคะ" ฉันขมวดคิ้วขณะเก็บโทรศัพท์ใส่กระเป๋าสะพายข้าง

"ใช่ครับ อ้าว นั้นไงมาพอดีเลย ตะ แต่ทำไม..." พี่ยามยังพูดไม่จบแกก็ชี้มือไปทางด้านหลังของฉัน ฉันเลยหันไปมองตามแก ก่อนจะเจอพี่อาทิตย์ที่กำลังลงมาจากรถแท็กซี่และเดินกอดคอกันมากับ...ผู้หญิง

"พะ พี่อาทิตย์!"