Chapter 2 ยั่วให้อยาก 1

รั่วอิงในชาติก่อนนั้นใสซื่อและอ่อนต่อโลก นางเก็บงำความทุกข์โดยไม่เคยปริปากบอกสามีด้วยไม่อยากให้เขาขุ่นเคืองใจ หวังว่าสักวันความดีจะเอาชนะใจเหล่าอนุภรรยาทั้งแปดได้

ทว่า...นางคิดผิดมหันต์

ความริษยาของหญิงสาวนั้นมีพิษร้ายยิ่งกว่าพิษงูนับพันนับหมื่นเสียอีก!

‘เหวินถิงเว่ย’ นั้นเลือกที่จะเป็นพ่อค้าแตกต่างจากพี่น้องคนอื่นที่เลือกเป็นขุนนาง หรือไม่ก็เกียจคร้านการงานไม่หยิบจับทำอะไร ชายหนุ่มเป็นคนขยันไม่หยุดนิ่งและมักจะเดินทางคุมขบวนคาราวานไปค้าขายยังเมืองต่างๆ ด้วยตนเองเสมอๆ

ครั้งนั้นเขาออกเดินทางโดยไม่รู้ว่ารั่วอิงกำลังตั้งครรภ์ อีกทั้งยังไปนานกว่ากำหนดเพราะติดพายุหิมะที่พัดถล่มจนปิดหนทางเกวียนไม่อาจข้ามผ่าน

ตรงนี้เองที่ทำให้เกิด ‘โอกาส’ เหล่าคนชั่วเหิมเกริมรุมทำร้ายนางและลูกในท้องจนแท้ง นางถูกขังให้ตายทั้งเป็น นอนจมกองเลือดอย่างน่าสมเพชเวทนา นางไม่เคยลืมความเจ็บปวดเจียนบ้าในวันนั้น

อีกทั้งยังเฝ้ารอวันที่จะกลับมาชำระแค้น!

รั่วอิงเม้มริมฝีปากเข้าหากันเป็นเส้นตรง ดวงตากร้าวแดงก่ำเต็มไปด้วยความเคียดแค้นชิงชัง ฟันสวยขบเข้าหากันกรอด มือเล็กกำหมัดแน่นจนเล็บจิกลงไปที่ใจกลางฝ่ามือเป็นรอยริ้ว

จากนั้นนางจึงค่อยๆ หลับตาลงช้าๆ ราวกับกำลังกดข่มความโกรธให้จางหาย เวลาแห่งการแก้แค้นยังมีอีกมากมายนัก สิ่งสำคัญที่สุดในเวลานี้ก็คือการใกล้ชิดกับสามี

ทั้งใกล้ ทั้งชิด และเบียดเรือนกายเข้าหา จนนางรับรู้ได้ว่าหัวใจของคนตัวโตเริ่มเต้นผิดจังหวะเสียแล้ว

“อื้อ...”

รั่วอิงแสร้งส่งเสียงครางคล้ายไม่สบายตัว ขยับกายเพียงน้อยแล้วหายใจเข้าปอดลึกๆ ก่อนจะผ่อนลมหายใจออกมาราวกับติดขัด

“แม่นางเป็นอย่างไรบ้าง”

คุณชายหกแห่งตระกูลเหวินเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงห่วงใย มองเจ้าของดวงหน้าหวานที่ค่อยเงยหน้าขึ้นช้าๆ ดวงตากลมโตกอปรไปด้วยแพขนตางามงอนที่สบตาเขานิ่งนาน ราวกับจะสะกดให้เขาลุ่มหลงจนไม่อาจถอนตัวถอนใจ

“คุณชาย...ขะ...ข้ารู้สึกไม่สบายตัวเลยเจ้าค่ะ”

บีบเสียงคล้ายแหบแห้ง ก่อนจะยกมือขึ้นกุมที่ลำคอ ชายหนุ่มเห็นดังนั้นจึงรีบหันไปคว้ากระบอกหนังบรรจุน้ำส่งให้หญิงสาวอย่างรวดเร็ว

“ดื่มน้ำก่อนเถอะ อาจจะพอช่วยบรรเทาได้บ้าง”

“ขอบคุณเจ้าค่ะ”

นางค่อยๆ หยัดกายนั่งตรง ไม่ได้อิงแอบชิดใกล้เขาอย่างในคราแรก ทว่าเมื่อนางขยับกายเสื้อคลุมสีน้ำเงินครามของชายหนุ่มที่ห่อหุ้มร่างกึ่งเปลือยเปล่าของนางไว้ก็เลื่อนหลุดลงมากองอยู่ที่หัวไหล่ เผยให้เห็นลำคอระหงไล่ระเรื่อยมายังเนินอกอิ่มอวบอัดอย่างสาวน้อยวัยแรกรุ่น

ตึก! ตึก! ตึก!

หัวใจของหนุ่มที่ร้างราจากการเริงกามมาถึงสี่ปีนับจากวันที่ภรรยาลาจากถึงกับเต้นไม่เป็นจังหวะ ยิ่งนางเหมือนภรรยาของเขามากเท่าไหร่ ความใคร่กระสันในกายของเขาก็ยิ่งร้อนเร่าทุรนทุราย

อึก!

นางยกกระบอกน้ำขึ้นดื่ม อารามรีบดื่มราวกับกระหายทำให้น้ำในกระบอกหกเลอะจากริมฝีปากอิ่ม ไหลรดลงไปยังลำคอและเนินอกจนเปียกชุ่ม