บท
ตั้งค่า

แน่ใจนะครับ

"อ้าว...น้องดรีม มานั่งกันอยู่ตรงนี้เองเหรอ กินข้าวเช้ากันมาหรือยัง ไปกินข้าวกับพวกพี่ไหม พวกพี่กำลังจะไปกินข้าวเช้ากัน ไปด้วยกันหมดนี่เลย ไปไหม" เกลถามดรีม แต่สายตาของเธอมองไปที่เอม พร้อมกับยิ้มที่มุมปากไปด้วยเล็กน้อย

"พวกเรายังไม่กินค่ะ พวกเรายังคุยกันไม่จบ พวกเราไม่รีบ พี่เกลไปกินก่อนเลยค่ะ ขอบคุณค่ะที่ชวน" ดรีมพูดพร้อมกับยิ้มให้เกลกับเพื่อนๆของเกลตามมารยาท ทำไมเธอจะไม่รู้ ว่าเกลไม่ได้อยากชวนเธอจริงๆหรอก แค่อยากจะมาดูหน้าของเอม เพื่อนของเธอต่างหากล่ะ เพราะว่าชวนเธอ แต่ไม่ได้มองหน้าของเธอเลย สายตาของเกลมองแต่หน้าของเอมอยู่ตลอดเวลา ในขณะที่เอมนั่งคุยอยู่กับกรีนเบาๆ ทำเหมือนกับว่าไม่เห็นกลุ่มของเกล หรือเห็น แต่ก็เหมือนกับไม่ได้ให้ความสำคัญเลยสักนิดอย่างนั้นแหละ

"อ้าว...น้องคนที่อยู่ในคลิปที่เขาลงเมื่อวานหนิ น้องอะไรนะ ไอ้ยู...มึงจะไม่แนะนำให้พวกกูรู้จักกับน้องเขาหน่อยเหรอวะ" ครามถามเพื่อนยิ้มๆ เหมือนกับจะแกล้งเพื่อนเล่นสนุกๆเท่านั้นแหละ

"อื้ม..." เอมครางในลำคอเบาๆ เธออุตส่าห์ทำเป็นไม่สนใจแล้วนะ ทั้งที่ในใจของเธออยากจะหันไปมองหน้าของคนที่ชื่อยูมาก แต่เธอก็พยายามนึกถึงหน้าของพี่ชายเอาไว้ เพื่อให้ตัวเองใจแข็งไม่ทำอะไรตามใจของตัวเอง หรือว่าเผลอทำอะไรที่น่าเกลียดอย่างเมื่อวานนี้อีก

"จริงด้วย เราก็คนกันเองทั้งนั้น เกลกับน้องดรีมก็รู้จักกัน น่าจะแนะนำให้ทุกคนรู้จักกันนะ" ทัชชาพูดอย่างเห็นด้วยกับคราม เพราะว่าเธอเองก็อยากจะแกล้งเอม ที่นั่งทำเป็นไม่สนใจพวกเธอที่ยืนอยู่เลย อย่างน้อยเป็นรุ่นน้อง ก็ควรที่จะหันมายกมือไหว้รุ่นพี่ปีสี่อย่างพวกเธอบ้าง

"อย่าไปยุ่งกับน้องเขาเลย พวกเขาอาจจะกำลังคุยธุระกันอยู่ก็ได้ ไปเถอะ กูหิวแล้ว" ยูเหลือบตามองไปที่เอม ก่อนที่เขาจะเดินนำเพื่อนๆไปก่อน เพราะเขาไม่เห็นว่ามีความจำเป็นอะไร ที่จะต้องรู้จักกับรุ่นน้องกลุ่มนี้ ถึงเขาจะแปลกใจอยู่บ้างก็เถอะ ว่าทำไมเอมถึงทำเหมือนกับไม่เห็นเขา ทั้งที่เมื่อวานมองเขา เหมือนแทบจะกลืนกินเขาเลยก็ว่าได้ หรือว่าอาจจะเป็นเพราะมีคนอยู่กันเยอะ แล้วก็เกิดอายขึ้นมา หรือไม่ก็เป็นเพราะว่าคลิปเมื่อวาน ที่มีคนด่าเป็นพัน ทำให้เอมไม่กล้ายุ่งกับเขาอีก ซึ่งมันก็เป็นการดีสำหรับเขา เพราะว่าเขาก็ไม่ได้ชอบให้ผู้หญิงมาตามตื้อ มาตามวุ่นวายกับเขาหรอก เพราะถ้าเขาจะชอบหรือรักใครสักคน เขาก็จะตามจีบเองแหละ ไม่ต้องมาไล่ตามตื้อให้เขาต้องรำคาญหรอก

"มึงจะรีบไปไหนวะยู ปกติมึงก็ไม่เคยกินข้าวที่นี่อยู่แล้วไม่ใช่เหรอ" ปรินไม่ถามเปล่า เขาจับแขนของยูเอาไว้ ไม่ยอมให้ยูเดินไปไหน เพราะเขารู้สึกว่าน้องปีหนึ่งดูเฉยๆ ไม่เห็นจะเหมือนในคลิปอย่างเมื่อวานเลย แล้วอย่างนี้มันจะสนุกอะไรล่ะ ถ้ายูเดินหนีไปสะก่อน

"ใช่ มึงจะรีบไปไหน น้องครับ น้องชื่อเอมใช่ไหม เห็นไอ้ยูมันบอก" ต๊ะถามพร้อมกับมองไปที่น้องปีหนึ่งทุกคนแล้วยิ้มให้ ก่อนที่เขาจะมาหยุดอยู่ที่เอมอย่างรอคำตอบ

"ไม่น่าจะใช่นะคะ" เอมหันไปตอบพร้อมกับยิ้มกว้างให้ เหมือนกับล้อเล่นมากกว่าที่จะจริงจัง

"ไม่น่าจะใช่อะไร ก็เอมชื่อเอมไม่ใช่เหรอ" เกลถามด้วยความไม่เข้าใจ ก่อนที่เธอจะมองค้อนเอมด้วยความหมั่นไส้ ที่เอมยักคิ้วข้างหนึ่งให้เธออย่างกวนๆ

"ก็รู้กันอยู่แล้ว พวกพี่จะมาถามอีกทำไมล่ะคะ เอมออกจะดัง หึหึ เอมล้อเล่นค่ะ ป่ะ...พวกเราไปกินข้าวกันเถอะ พวกพี่จะไปกินข้าวด้วยกันไหมคะ คนเยอะดูน่าสนุกดีนะคะ" เอมชวนเพื่อนๆ ก่อนที่เธอจะลุกขึ้นยืน แล้วหันไปยิ้มพร้อมกับสบตากับรุ่นพี่ทุกคน ยกเว้นผู้ชายที่ชื่อยู ที่กำลังยืนมองมาที่เธอนิ่งอยู่ บอกตรงๆ เธอไม่กล้าสบตาด้วย เธอกลัวว่าจะเป็นอย่างเมื่อวานอีก

"จะไม่แนะนำตัวให้รู้จักกันหน่อยเหรอ ไหนๆก็จะไปกินข้าวด้วยกันแล้ว" ปรินพูดพร้อมกับจับแขนของยูเอาไว้แน่น เพราะว่ายูทำท่าจะเดินหนีไป และเขากำลังเห็นว่าน่าจะมีอะไรสนุกๆให้ทำแล้ว

"งั้นดรีมขอแนะนำตัวก่อนเลยนะคะ ดรีมนะคะ คนนี้ปีใหม่ นี่กรีน นี่ไข่หวานค่ะ และคนนี้เอม พวกพี่น่าจะรู้จักกันแล้ว เห็นเรียกชื่อกันถูกด้วย สวัสดีอย่างเป็นทางการอีกครั้งนะคะ พวกเราน้องปีหนึ่ง ฝากตัวกับพี่ๆด้วยนะคะ" ดรีมกับเพื่อนๆยกมือไหว้รุ่นพี่พร้อมกัน ในเมื่อขอมา เธอก็จัดเต็มให้สะเลย จะได้ไม่มาว่าพวกเธอไม่ให้เกียรติรุ่นพี่ทีหลัง

"พวกพี่ก็ยินดีที่ได้รู้จักเช่นกันค่ะ พี่ทัชชานะคะ คนนี้เกล น้องดรีมน่าจะรู้จักดี นี่ปริน นี่ยู คนนี้คราม ส่วนคนนั้นต๊ะ พวกพี่เรียนบริหารภาคอินเตอร์ อยู่ปีสี่ ถ้ามีอะไรก็มาปรึกษาได้" ทัชชาแนะนำตัวอย่างเป็นทางการกับน้องๆ เธอกับเกลเป็นผู้หญิงแค่สองคนในกลุ่ม

"เก่งจังค่ะ เรียนอินเตอร์กันด้วย ว่าแต่ว่า พวกเรารีบไปกินข้าวกันเลยไหมคะ ก่อนที่จะถึงเวลาเรียน" ไข่หวานพูดพร้อมกับพยักหน้าชวนทุกคนให้เดินไปด้วยกัน ในขณะที่รุ่นพี่พยักหน้ารับคำแล้วเดินตามไปเงียบๆ

"รีบตามไปเว้ย มีอะไรสนุกให้ติดตามแล้ว ดูหน้าไอ้ยูสิ" ต๊ะกระซิบครามเสียงเบา ในขณะที่พวกเขาเดินรั้งท้ายของคนอื่นๆไป

"ทำไมวะ ทำไมมันนิ่งแปลกๆ ปกติมันต้องชวนน้องเขาคุยแล้วนะ เมื่อวานก็เห็นคุยกันตั้งนาน" ครามมองไปที่หน้าของเพื่อนด้วยความสงสัย เพราะว่าปกติแล้ว ยูจะไม่เป็นแบบนี้ แต่นี่ ดูเอมกับเพื่อนของเขาจะตึงๆกันยังไงก็ไม่รู้

"มึงไม่เห็นเหรอ ว่าน้องเอมเองก็เมินมันเหมือนกัน" ต๊ะกระซิบกลับเสียงเบา โดยที่สายตาของเขามองไปที่คนทั้งสองอย่างจับผิด

"แล้วไงวะ ทำไมมันต้องสนใจด้วยเหรอ ปกติผู้หญิงของมันมีตั้งเยอะ" ครามถามด้วยความสงสัย

"กูจะไปรู้ไหม รีบๆเดินเถอะ เกลหันมามองค้อนพวกเราหลายรอบแล้วนะ" ต๊ะพูดพร้อมกับรีบเดินให้เร็วขึ้น

"มึงว่ายูมันดูออกไหมวะ ว่าเกลกำลังหวงมันกับน้องเอมอยู่" ครามกระซิบถามต๊ะ หลังจากที่เขารีบเดินไปให้ทันต๊ะแล้ว

"ขนาดกูกับมึงยังดูออก แล้วคนที่ฉลาดอย่างไอ้ยูจะดูไม่ออกเหรอ เพียงแค่มันไม่อยากพูดเท่านั้นแหละ มันถือว่าเป็นเพื่อนกัน แล้วอีกอย่างเกลก็มีแฟนอยู่แล้ว ทำไม...มึงจะบอกว่า ตอนนี้เกลกำลังพยายามขัดขวาง ไม่ให้น้องเอมเข้าใกล้ไอ้ยูใช่ไหม มึงรู้สึก..."

"มึงก็คิดเหมือนกับกูใช่ไหมล่ะ" ครามหันไปสบตากับต๊ะอย่างรู้กัน

"ก็นี่ไง เรื่องสนุกที่กำลังจะเกิดขึ้นในกลุ่มของเรา เราจะต้องชงน้องเอมให้ไอ้ยู เกลจะได้แสดงตัว..."

"ความคิดมึงเลวมาก..."

"รึว่ามึงไม่คิด"

"คิดสิ ฮ่าๆ" ครามหัวเราะออกมาอย่างถูกใจ เมื่อเขากับเพื่อนใจตรงกัน

"จะกินกันไหมข้าว คุยกันอยู่นั่นแหละ" เกลว่าให้ต๊ะกับคราม พร้อมกับมองทั้งคู่ด้วยสายตาที่จับผิด เธอคิดว่าสองคนนี้ต้องพูดถึงเธออยู่แน่ๆ เพราะว่ามองมาที่เธอแล้วหัวเราะกัน เธอกับทัชชามีเพื่อนอีกกลุ่มหนึ่ง เธอกับทัชชาเพิ่งจะมาสนิทกับกลุ่มของยูก็ตอนที่อยู่ปีสาม เพราะว่าทำงานกลุ่มด้วยกัน เธอเองที่เป็นคนขอเข้ากลุ่มด้วย เพราะว่าเพื่อนคนอื่นๆของเธอไม่ได้เรียนด้วยบางวิชา ตั้งแต่นั้นมา เธอก็ไปไหนมาไหนกับกลุ่มของยูตลอด บวกกับเธอสนใจยูเป็นพิเศษด้วย ถึงเธอจะมีแฟนแล้ว แต่เธอขอแค่ได้ใกล้ชิดกับยูก็พอแล้ว เพราะว่ายูเป็นหนุ่มที่สาวๆแอบชอบ และสาวๆจะต้องอิจฉาเธอ ที่ได้ใกล้ชิดกับยูมากที่สุด

"มาแล้ว น้องคนเมื่อวาน"

"น้องคนที่อยู่ในคลิป ที่ตามตื้อพี่ยูใช่ไหม"

"พวกเขารู้จักกันมาก่อนรึเปล่า เดินมาด้วยกันทั้งกลุ่มเลย"

"ใช่ เดินมาด้วยกันทั้งกลุ่มเลยนะ เหมือนสนิทกันเลย"

"ทำไมเดินมาด้วยกันอ่ะ"

"หรือว่าเมื่อวาน พวกเขาแค่คุยกัน"

"ไม่ใช่เป็นแฟนกันเหรอ หรือไม่ก็คุยๆกันอยู่รึเปล่า"

"ถ้าเป็นแฟนกัน ทำไมไม่ให้ขึ้นรถไปด้วย ปล่อยให้ผู้หญิงยืนคุยอยู่ข้างรถตั้งนาน แล้วไหนจะโดนด่าในคลิปอีก ไม่เห็นออกมาปกป้องเลย"

"ปกติพี่ยูไม่เคยมากินข้าวที่นี่นะ"

มีเสียงซุบซิบกันเบาๆ เมื่อกลุ่มของเอมกับกลุ่มของยูเดินเข้ามาในโรงอาหาร

"อย่าไปสนใจเลย เอมจะกินอะไร เดี๋ยวกรีนซื้อมาให้ เอมนั่งเฝ้าโต๊ะรอเลย" กรีนถามเอมอย่างเอาใจ มือก็กดบ่าของเอมเอาไว้ไม่ให้ลุกขึ้น หลังจากที่พวกเธอหาโต๊ะนั่งกันได้แล้ว และมีบางส่วนที่เดินไปหาซื้อข้าวแล้ว รุ่นพี่ปีสี่เหลือแค่ยูคนเดียวที่ไม่ได้เดินไปซื้อข้าว เพราะว่าเพื่อนๆจะซื้อมาให้ เธอก็เลยอยากให้เอมอยู่กับรุ่นพี่คนนี้ตามลำพัง เพราะเธอรู้สึกได้ว่าเพื่อนดูตึงๆกับรุ่นพี่ที่ชื่อยู และไม่น่าจะใช่เธอคนเดียวที่รู้สึก ทุกคนก็น่าจะรู้สึกด้วย ทำให้เธออยากเห็นว่าสองคนนี้จะทำตัวยังไง ถ้าได้อยู่ด้วยกันตามลำพังแค่สองคน

"เอาแซนวิชกับนมเปรี้ยว เดี๋ยวเอมไปซื้อเองดีกว่า โต๊ะไม่จำเป็นต้องเฝ้าก็ได้ มีของพวกเราวางอยู่เต็มเลย" เอมไม่พูดเปล่า เธอจะลุกขึ้นยืนไปด้วย เพราะว่าเธอเกรงใจเพื่อน แต่กรีนกดบ่าของเธอเอาไว้ไม่ให้ลุก

"แซนวิชกับนมเปรี้ยวนะ รอแป๊บนะ เดี๋ยวกรีนไปซื้อมาให้" กรีนบอกกับเอม ก่อนที่เธอจะรีบเดินไปซื้อ แล้วปล่อยให้เพื่อนอยู่กับรุ่นพี่ที่ชื่อยูตามลำพัง

"เป็นอะไรครับ ทำไมน้องเอมถึงไม่ยอมมองหน้าของพี่" ยูถามทันทีที่กรีนเดินออกไปแล้ว

"ก็ไม่นะคะ เอมไม่ได้ เอ่อ...ฉันไม่ได้เป็นอะไรนะคะ ก็มองทุกคน" เอมส่ายหน้าปฏิเสธ สายตาก็มองไปรอบๆโรงอาหาร เหมือนกับเธอไม่ได้ให้ความสำคัญกับคนที่เธอกำลังคุยอยู่ด้วย ทั้งที่ตอนนี้หัวใจของเธอเต้นแรงด้วยความตื่นเต้น มือไม้ก็เริ่มสั่น เพราะว่าเธอกำลังพยายามที่จะไม่สบตากับคนที่นั่งฝั่งอยู่ตรงข้ามกับเธอ ที่นั่งเยื้องเธอออกไปประมาณสองคนนั่ง

"แน่ใจนะครับ ถ้าน้องเอมยังไม่ยอมสบตากับพี่ พี่จะลุกไปหาน้องเอมเดี๋ยวนี้แหละ แล้วแทนตัวเองว่าเอมกับพี่ เหมือนอย่างเมื่อวานเถอะครับ พี่ว่ามันน่ารักกว่า แล้วเราก็รู้จักกันแล้วด้วย หือ...ว่าไง..."

"อย่านะคะ คนยิ่งมองเราอยู่ด้วย" เอมรีบหันไปสบตากับยูพร้อมกับร้องห้ามเสียงหลง ในขณะที่ยูยิ้มที่มุมปากเล็กน้อยอย่างพอใจ ที่เอมหันมาสบตากับเขาแล้วนิ่งไป

ดาวน์โหลดแอปทันทีเพื่อรับรางวัล
สแกนคิวอาร์โค้ดเพื่อดาวน์โหลดแอปHinovel