ตอนที่4.เจ้าของตัวจริงมาแล้ว

รถสปอร์ตคันหรูขับมาตามถนนคอนกรีตเลียบท้องนา ตากลมโตมองเส้นสีน้ำเงินที่ปรากฏบนหน้าจอสลับกับถนนเบื้องหน้า ยิ้มออกมาเมื่อเห็นว่าระยะทางกับจุดที่ปักหมุดเอาไว้อยู่ไม่ห่างกัน ตลอดเวลาที่ขับรถมาในหัวมีแต่คำถาม ทำไมถึงหนีปัญหา ทำไมไม่กลับไปสู้กับมัน ยังมีคนที่พร้อมรับฟังและให้โอกาสอีกมากมาย แต่สุดท้ายก็เลือกมาที่นี่ บ้านและที่ดินที่ปู่ยกให้ คงเหลือแค่ที่ดินรกร้างเพราะไม่เคยมาดูแล บ้านที่ปู่ตั้งใจสร้างเป็นของขวัญให้ย่าคงพังไปแล้ว รูปถ่ายที่เก็บไว้บอกให้รู้ว่าบ้านหลังนั้นสวยงามมาก น่าเสียดายที่เธอไม่เคยเห็นมันเลยสักครั้ง

“แสนมาแล้วนะคะปู่ แสนมาบ้านที่ปู่ยกให้แสน แสนจะปรับปรุงจะทำให้ทุกอย่างกลับมาเป็นเหมือนเดิม เป็นกำลังใจให้แสนด้วยนะคะ” ถึงจะยังไม่ถึงจุดหมายปลายทาง แต่แสนรักก็ภาวนาขอพรจากปู่ ให้ดวงวิญญาณของท่านดลบันดาลให้เธอโชคดี

‘เลี้ยวซ้าย แล้วจุดหมายของคุณจะอยู่ทางขวามือ’

สิ้นเสียงใบหน้าสวยก็ยิ้มออกมาด้วยความดีใจ ก่อนจะต้องหุบลงอย่างฉับพลัน เมื่อภาพที่อยู่ตรงหน้า ไม่ได้เป็นอย่างที่เธอคิด ที่ดินที่คิดว่ารกร้างกลับเตียนโล่งและสวยงาม บ้านที่คิดว่าผุพังถูกรีโนเวทใหม่อย่างสวยงาม ประตูรั้วที่เคยเป็นเหล็กดัด ถูกเปลี่ยนเป็นรั้วไม้สีขาวล้อมยาวตลอดแนว

“ใช่ที่นี่แน่เหรอ” ถามพร้อมกับดูโฉนดอีกครั้งเพื่อความแน่ใจ แผนที่บนหน้าจอระบุชัดเจนว่าจุดที่เธอปักหมุดมาคือบริเวณนี้

“เกิดอะไรขึ้น!” เคยได้ยินมาว่าที่ดินที่เจ้าของไม่สนใจ ถ้ามีคนเข้ามาครอบครองเกินสิบปี คนคนนั้นจะได้สิทธิ์เป็นเจ้าของทันที แล้วนี่คนในบ้านครอบครองที่ของเธอมากี่ปีแล้ว คิดได้ดังนั้นจึงหยิบมือถือขึ้นมาต่อสายหาคุณอำภา เพราะนางคือญาติผู้ใหญ่เพียงคนเดียว ป้าอำภาน่าจะยืนยันได้ว่าเธอมาไม่ผิด เพราะป้าเคยอยู่ที่นี่

‘บริการฝากหมายเลขโทรกลับ’

ไม่ว่าจะกดอีกกี่ครั้งปลายสายก็ตอบกลับมาเหมือนเดิม เบอร์ของต้องตาก็เหมือนกัน สองคนนี้เปลี่ยนเบอร์มือถืออีกแล้วเหรอ

“ป้านะป้า” ดูเอกสารและแผนที่จนแน่ใจว่ามาไม่ผิด แสนรักก็เริ่มโมโห เพราะฝนกำลังจะตก ไม่ว่าใครก็ตามที่บังอาจบุกรุกพื้นที่ของเธอ จะต้องเก็บข้าวของออกไปทันที เพราะเจ้าของตัวจริงกลับมาแล้ว เธอมีโฉนดยืนยันชัดเจน คนคนนั้นจะไม่ได้แม้กระทั่งค่ารื้อถอน

ปริ๊น ปริ๊น ปริ๊น

จังหวะที่พิมพ์ศิริกำลังขับรถผ่านหน้าบ้านของต้นหมื่น เด็กสาวเห็นรถหรูจอดอยู่หน้าประตูบ้านของลูกพี่ จึงบีบแตรทักทาย เสียงแตรที่ได้ยินสร้างความไม่พอใจให้แสนรักเป็นอย่างมาก เธอมั่นใจว่าไม่ได้จอดรถขวางทางใคร สาวร่างเล็กมองนาฬิกาข้อมือ เมื่อเห็นว่าพอมีเวลาจึงจอดรถ แล้วลงไปถามไถ่ จอดหน้าบ้านต้นหมื่นก็ต้องมาหาต้นหมื่น ถือโอกาสนี้นำทางไปออฟฟิศ มีความดีความชอบเผื่อจะได้ทิปเพิ่ม

“มาหาใครฮะ” ทักทายตามสไตล์สาวหล่อ เมื่อเห็นว่าคนในรถเป็นสาวสวย สาวน้อยก็ทำตัวไม่ถูก แก้มแดงจนล่ามไปถึงใบหู เมื่อสบตากับนางเอกดัง

“มะ มะ มาหาใครฮะ” น้ำเสียงที่ใช่สั่นขึ้น เพราะเก็บอาการเขินอายเอาไว้ไม่อยู่

“นี่บ้านใคร!” น้ำเสียงที่ใช้ห้วนจัด ขัดกับหน้าตาที่สวยหวานของเจ้าตัว พิมพ์ศิริหุบยิ้ม เมื่อคนตรงหน้าดูไม่เป็นมิตรเอาเสียเลย

“บ้านพี่ต้นฮะ” ตอบพร้อมกับลูบต้นคอไปมา ในใจยังคิดว่าคนตรงหน้าใช่แสนรักหรือไม่

“ต้นไหน!” ถามกลับด้วยความโมโห

“ต้นหมื่นครับผม!” พิมพ์ศิริตอบกลับรัวเร็ว เพราะตกใจกับน้ำเสียงของแสนรัก

“จะต้นหมื่น ต้นแสน ต้นล้าน ฉันก็ไม่สน ถ้าไม่อยากให้พี่เธอติดคุกหัวโตก็รีบตามมาคุยกับฉัน รู้ไหมว่าฉันเป็นใคร!”

พิมพ์ศิริกลืนน้ำลายลงคอ ในใจคิดว่าทำไมจะไม่รู้ว่าเธอเป็นใคร ภาพและเสียงชัดเจนจนขนลุก ตัวจริงสวยกว่าในคลิปตั้งเยอะ

“เออ...คือพี่ต้นทำงานอยู่ฮะ”

“ทำงาน งานอะไร คนหน้าด้านนั่นมีงานอะไรต้องทำ รู้ไหมว่านายต้นอะไรนั่นอยู่ที่นี่มานานหรือยัง แล้วเธอเป็นอะไรกับเค้า อยู่ที่นี่ด้วยหรือเปล่า ถ้าอยู่ก็รีบย้ายออกไป ก่อนที่ฉันจะเรียกตำรวจมาลากคอ!”

“อะไรครับเนี่ย พริกไม่เข้าใจ” พิมพ์ศิริเกาหัวแกรก ๆ เมื่อคนตรงหน้าใส่มาเป็นชุด จะให้เธอตอบคำถามไหนก่อนดี โตมาก็เห็นต้นหมื่นอยู่บ้านหลังนี้แล้ว

“พี่ต้นอยู่มาตั้งแต่พริกจำความได้ บ้านหลังนี้เป็นบ้านพี่ต้น”

“เธออายุเท่าไร!”

“สิบแปดฮะ”

“เลวที่สุด บุกรุกมาเป็นสิบ ๆ ปี คิดจะใช้ช่องโหว่ของกฎหมายยึดที่ดินคนอื่น แค่เลวคงไม่พอ” ก่นด่าด้วยความโมโหเมื่อรู้ว่า มีคนมาจับจองที่ดินของเธอเกินสิบปีแล้ว ถ้าฟ้องร้องกันเธอก็ต้องจ่ายค่ารื้อถอนให้เขา

“ค่อย ๆ พูดได้ไหม พริกงงไปหมดแล้ว”

“ตามนายต้นหมื่นมาพบฉันเดี๋ยวนี้ ฉันแสนรัก บูรณาการ เป็นเจ้าของที่ดินแปลงนี้!”

“เจ้าของเหรอฮะ!”

“ใช่! ตามนายต้นหมื่นมา ฉันจะพูดแค่ครั้งเดียว” พูดจบก็เปิดประตูรถแล้วเข้าไปนั่งประจำที่คนขับ พิมพ์ศิริมึนงงเพราะยังจับต้นชนปลายไม่ถูก สิ่งเดียวที่รู้ก็คือต้องตามต้นหมื่นมาที่นี่ ก่อนที่คุณดาราแสนรักจะแจ้งความข้อหาบุกรุก

ครืด~ครืด~ครืด

“ว่าไงพริก ทำไมยังมาไม่ถึงอีก พี่รอเมล่อนอยู่นะ รถเป็นอะไรหรือเปล่า” ทันทีที่รับสายต้นหมื่นก็ถามด้วยความห่วงใย พิมพ์ศิริไม่ใช่คนเหลวไหล น่าจะเกิดเรื่องถึงได้มาช้า

“พี่ต้น คุณแสนรักมาหา รออยู่หน้าบ้านนะพี่” เรียบเรียงคำพูดแล้วบอกได้แค่นั้นจริง ๆ เพราะไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น

“แสนรัก...แสนรักไหน” ถามไปตามสายเพราะไม่เคยรู้จักคนชื่อแสนรักมาก่อน

“แสนรัก ที่เป็นดาราน่ะพี่ ตัวจริงสวยมากเลยพี่ต้น!” อดตื่นเต้นไม่ได้ที่ได้เจอดารา น้ำเสียงที่ใช้จึงตื่นเต้นไปด้วย

“แสนรัก...ดารา” ทวนคำพูดของพิมพ์ศิริ ก่อนจะขมวดคิ้วด้วยความงุนงงคลายออกแล้วขมวดใหม่ ดาราสาวมาที่นี่ทำไมกัน ลางสังหรณ์บอกว่าเธอกำลังจะเอาเรื่องปวดหัวมาให้เค้า

“มีอะไรหรือเปล่าพี่ต้น” พรพรรณถามด้วยความห่วงใย เพราะได้ยินบทสนทนาบางส่วนของต้นหมื่น

“ไม่มีอะไร ฝากทางนี้ด้วยนะ” พูดจบก็เดินออกไปจากห้อง วันนี้คงส่งของไม่ทัน เพราะเมล่อนยังไม่ได้ลงกล่องสักลูก แทนที่พิมพ์ศิริจะรีบเอาของมาให้คนงาน กลับไปเฝ้าดาราเสียเวลาชะมัด