บทที่ 9 คทาห้วงฝันแห่งจิ้งจอก (3/3)

เสวี่ยหลินอ้าปากเพื่อบอกถึงคุณสมบัติของคทา หากก็นึกขึ้นได้ทันทีว่าถ้านางกล่าวคำ INT DEX VIT อะไรพวกนี้ไป บิดาของนางไม่รู้เรื่องแน่ และยังยากจะอธิบายด้วย

“คทานี้ทำให้พลังเวทของลูกเพิ่มขึ้นเพคะ และเวทมนตร์ทุกบทก็จะรุนแรงขึ้นอีกด้วย” นางเลือกอธิบายอย่างง่ายที่สุด

คำตอบนี้ของนางทำให้เสวี่ยหมิงตกตะลึง

“มันดีถึงเพียงนี้?”

“เพคะ ลูกถึงอยากได้มันมากๆ”

เสวี่ยหมิงต้องถอนหายใจออกมา “เจ้าเก็บคทาไปเถิด ช่างเป็นอาวุธที่แปลกประหลาดนัก ไม่มีเทพเซียนคนใดใช้อาวุธเช่นนี้เลย แล้วมันจะสู้กระบี่ได้รึ”

เสวี่ยหลินยิ้มกว้างทันที “ได้สิเพคะ เสด็จพ่อไม่ต้องห่วง”

“เสด็จพ่อ ในคลังมีของอีกหลายอย่างที่ลูกสนใจ เสด็จพ่ออนุญาตให้ลูกเลือกของไปได้หรือไม่เพคะ” นางรีบขอทันที ย่อมไม่บ่อยนักหรอกที่นางจะได้เข้ามาในคลังแห่งนี้

“ตามใจเจ้าสิ เจ้าเลือกมา แล้วพ่อจะช่วยดูให้ ของบางอย่างแม้เหมาะกับเจ้า แต่มันอาจจะยังไม่เหมาะสมที่เจ้าจะใช้ในเวลานี้ก็ได้”

“งั้นพวกเราไปรับประทานอาหารเช้ากันก่อน เสร็จแล้วค่อยมาเลือกของในคลังนะเพคะ”

“ตามใจเจ้าสิ”

“เสด็จพ่อรักลูกที่สุดเลย” นางกอดบิดาไว้ก่อนจะหอมแก้มเขาอีกหนึ่งฟอดเพื่อขอบคุณ

เสวี่ยหมิงยิ้มอย่างอารมณ์ดี “ไม่ต้องทำมาประจบพ่อ รู้หรอกว่าเจ้าอยากได้ของมากมายนัก”

เสวี่ยหลินยิ้มแหยที่บิดารู้ทัน

สองพ่อลูกออกจากคลังสมบัติกลับมารับประทานอาหารเช้าจนเรียบร้อย จึงพากันกลับมาเลือกของในคลังสมบัติอีกครั้งหนึ่ง

ในสายตาของเสวี่ยหลินยามนี้ มีหน้าจอหนึ่งผุดขึ้น หน้าจอบอกนางว่าของที่อยู่ในมือนางคือสิ่งใด มีคุณสมบัติอย่างไร นางตวัดสายตาอ่านอย่างรวดเร็ว อันไหนรู้สึกว่าน่าสนใจก็เอามาเก็บไว้ในมิติส่วนตัวของตนเองก่อน

“หลินเอ๋อร์ เจ้าจะเอาของไปมากมายขนาดนั้นเลยรึ” เสวี่ยหมิงถามออกมาเมื่อเห็นบุตรสาวเดินเลือกของอย่างพิถีพิถันไปหลายชิ้นนัก

“ไม่ใช่หรอกเพคะ อันไหนน่าสนใจ ลูกแค่เลือกเอาไว้ก่อน เดี๋ยวพอเลือกครบหมดแล้ว ลูกจะมาคัดเลือกอีกครั้งว่าอันไหนที่น่าสนใจและจำเป็นกับลูกจริงๆ จึงค่อยเอาไว้เพคะ”

เสวี่ยหมิงต้องนึกทึ่ง

หลินเอ๋อร์รอบคอบดีเหลือเกิน ว่าแต่เด็กน้อยอายุแค่หมื่นกว่าปี เลือกของเก่งขนาดนี้เลยรึ

เขาคิดในใจหากก็ปล่อยให้บุตรสาวได้เลือกของตามใจชอบ ตัวเขาเองเพียงนั่งอ่านตำรารอนางเท่านั้น

ผ่านไปราวหนึ่งชั่วยาม เสวี่ยหลินจึงเลือกของเสร็จสิ้น ยามนี้นางจึงมานั่งข้างบิดาก่อนจะหยิบของที่เลือกไว้ออกมาจากมิติส่วนตัวของตนเองออกมาวางเรียงรายจนครบ เห็นของที่นางหยิบออกมาแล้ว เสวี่ยหมิงยิ่งนึกทึ่งกว่าเดิม บุตรสาวของเขาเลือกของเก่งยิ่ง แต่ละชิ้นล้วนมีคุณวิเศษแตกต่างกันไปและยังเหมาะสมกับตัวนางไม่น้อย

เห็นบุตรสาวนั่งจ้องของแต่ละชิ้นอย่างพินิจพิจารณา เหมือนนางหลงลืมไปว่ามีบิดานั่งอยู่ด้วย จิตสมาธิของนางจดจ่อกับการคัดเลือกของอย่างยิ่ง

ผ่านไปอีกครึ่งชั่วยาม นางจึงเลือกของแล้วเสร็จ มือเล็กๆ วาดออกก่อนจะแผ่ปราณจิ้งจอกเพื่อส่งคืนของที่นางไม่ต้องการกลับไปยังที่ของมัน เมื่อมองดูของที่นางเลือกแล้ว เสวี่ยหมิงต้องนิ่งอึ้ง

มีโอสถวิเศษเพิ่มพูนลมปราณหนึ่งขวดหยก ในนั้นย่อมมีโอสถอยู่สิบเม็ด หากที่สะดุดตาเขากลับเป็นเครื่องประดับสามชิ้นที่เขาไม่เคยคาดมาก่อนว่าจะมีอยู่ในคลัง

ชิ้นแรกเป็นแหวน แต่ก็เหมือนแหวนแบบเป็นปลอกเสียมากกว่า แหวนนี้สร้างจากโลหะบางอย่างสลักเสลาอย่างงดงาม ดูเผินๆ ก็เหมือนเครื่องประดับทั่วไป แต่บุตรสาวของเขาเลือกเอาไว้ ต้องไม่ธรรมดาแน่นอน มองเห็นเสวี่ยหลินสวมใส่แหวนนี้ลงบนนิ้วกลางของนาง ตัวแหวนทอประกายขึ้นวูบหนึ่งก่อนจะพอดีกับนิ้วของนางราวกับจับวาง

ชิ้นที่สองเป็นต่างหูที่สร้างด้วยโลหะชนิดเดียวกันกับแหวน เป็นต่างหูที่เพียงใส่มันที่หลังใบหูก็ใส่ได้โดยไม่ต้องเจาะหู ซ้ำยังดูแน่นหนาเสียด้วย มันถูกสลักด้วยลวดลายแบบเดียวกัน เสวี่ยหลินใส่ต่างหูนี้ลงบนหูทั้งสองข้างทันที

ชิ้นที่สามเป็นปิ่นโลหะที่สลักลวดลายแบบเดียวกับแหวนและต่างหู บุตรสาวของเขาเสียบปิ่นปักผมนี้ลงไปอีกอัน

เสวี่ยหมิงเองก็ทราบดีถึงคุณวิเศษของเครื่องประดับสามชิ้นนี้ หากแต่เขาดูแล้วก็คิดว่ามันไม่น่าสนใจแต่บุตรสาวของเขากลับมีท่าทางดีอกดีใจมากมายที่ได้ใช้มัน เขาได้แต่ประหลาดใจ เพราะของวิเศษที่เหล่าเทพเซียนมักใช้กันจะเป็นของวิเศษที่มีพลังทำลายสูง ของวิเศษที่เสริมสร้างร่างเซียนเช่นนี้แทบไม่มีผู้ใดสนใจใช้เลย

เครื่องประดับสามชิ้นนี้ สวยงามอย่างเรียบง่ายแต่เมื่อเสวี่ยหลินสวมใส่ มันกลับทำให้นางดูดีอย่างไม่น่าเชื่อ เขาต้องมองบุตรสาวของตนเองอย่างชื่นชม

“หลินเอ๋อร์ของพ่อน่ารักมาก” เขากล่าวชมออกมาทันที

“เสด็จพ่อของลูกหล่อเหลา เสด็จแม่ก็งดงาม ลูกย่อมต้องเหมือนพวกท่านสิเจ้าคะ” นางกล่าวอย่างไม่ถ่อมตนสักนิด

“หลงตัวเอง” บิดาของนางค่อนว่าอย่างเอ็นดู

“ถึงจะหลงตัวเอง แต่เสด็จพ่อก็รักข้ามากอยู่ดี” นางกล่าวต่ออย่างโอ้อวด แย้มยิ้มกว้างพร้อมด้วยลักยิ้มสองข้างแก้ม เรียกให้บิดาของนางต้องคว้านางมากอดไว้ก่อนจะหอมแก้มบุตรสาวทั้งสองข้าง

“เฮ้อ ข้ามีบุตรสาวที่หลงตัวเองขนาดนี้ตั้งแต่เมื่อใดกันนะ ฮ่า ฮ่า ฮ่า” ท่านพ่อของนางหัวเราะอย่างชอบอกชอบใจ

“ได้ของที่ต้องการครบแล้วใช่หรือไม่ หรืออยากได้อะไรอีก” ท่านพ่อของนางถามอย่างเอาอกเอาใจ

“ครบแล้วเพคะ จริงๆ ยังมีของที่ลูกอยากได้อยู่ แต่มันยังไม่เหมาะกับลูกในตอนนี้เพคะ เลยต้องฝากไว้ในคลังก่อน”

“ได้ ไว้ถึงเวลาเหมาะสม เจ้าก็มาบอกพ่อก็แล้วกัน พ่อจะพาเข้ามา”

เสวี่ยหลินกลับเข้ามาในห้องของตนเองแล้ว นางกำลังนั่งชื่นชมของที่นางได้มาจากคลังของวังพายัพ เพราะเครื่องประดับแต่ละชิ้นเพิ่มค่าสถานะให้นางชิ้นละ 5% และแต่ละชิ้นยังสามารถป้องกันสถานะผิดปกติที่เกิดจาก CC ได้ชิ้นละ 5% และเพราะมันเป็นของเข้าชุดกัน ทำให้ค่าสถานะเพิ่มขึ้นอีก 5%

นางเข้าใจดีว่าเหล่าเทพเซียนทั้งหลายมักไม่เห็นคุณค่าของของพวกนี้ เพราะพวกเขาไม่เห็นค่าสถานะเช่นนาง จึงเน้นเพียงการทำให้ตนเองสามารถโจมตีได้รุนแรงเป็นหลัก

“ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่อะไรกัน ลูกแม่” เหม่ยเมิ่งที่เดินเข้ามาในตำหนักพยับหมอกของเสวี่ยหลินถามขึ้น

“ได้ของถูกใจมาจากคลังเพคะ เสด็จแม่มาหาลูก มีอะไรเพคะ”

“เห็นพ่อเจ้ามาเล่าให้ฟังว่าเจ้าเลือกเครื่องประดับวิเศษไปสามชิ้น แม่เลยนึกขึ้นได้ถึงของชิ้นหนึ่ง เลยเอามาให้เจ้า” เหม่ยเมิ่งยื่นกล่องไม้แกะสลักใบเล็กไปให้บุตรสาว

เสวี่ยหลินรับมาก่อนจะเปิดดู ยามนี้ปรากฏหน้าต่างแสดงคุณสมบัติของกำไลหยกนี้ออกมาแล้ว นางต้องตาโตทันที

PDEF+20%, MDEF+20%

Max HP+10%, Max SP+10%, Perfect Dodge+10%

CC Resistance +10%, Damage Reflection+10%

“เสด็จแม่ ของดีมากเลยเพคะ ไปได้มาจากไหนเพคะ” เสวี่ยหลินละล่ำละลักถามอย่างดีใจสุดๆ นางรีบสวมกำไลนี้ที่ข้อมือซ้ายทันที และนี่เป็นครั้งแรกที่นางได้เห็นคุณสมบัติสะท้อนดาเมจ แม้ตอนนี้จะมีเพียง 10% แต่ก็ถือว่ามากแล้ว ในเกมที่นางเคยเล่นครั้งที่ยังเป็นฮุ่ยหลัน คุณสมบัติสะท้อนดาเมจในของชิ้นหนึ่งได้อย่างมากก็เพียง 5% เท่านั้น