บทที่ 28 หุบเขาบูรพานิรันดร์ (1/3)

เสวี่ยหลินนำมหาเทพหยางหลงมานั่งยังที่นั่งที่นางจัดเตรียมไว้ ที่นั่งนี้เป็นนางจงใจเว้นไว้ ไม่ให้มีผู้ใดมานั่ง นางไม่เคยสงสัยลางสังหรณ์ของตนเองที่แม่นยำตลอดมา เพราะยามที่นางตกปากรับงานนี้ นางพลันรู้สึกได้ว่ามหาเทพหยางหลงอาจเสด็จมาร่วมงานก็เป็นได้ ลึกๆ แล้วนางก็คาดเดาว่ามีความเป็นไปได้ไม่น้อยที่มหาเทพจะเสด็จ เพราะเขาไม่เคยไปเยือนร้านชาจิ้งจอกน้อยของนาง ครั้งนี้นางมาเปิดร้านชาในงานเลี้ยงยามบ่าย มหาเทพสมควรฉวยโอกาสนี้มาชมดูให้แน่ชัด

มหาเทพที่เพิ่งนั่งลงต้องรู้สึกได้ว่าเป็นที่นั่งที่น่าสบายนัก การจัดแต่งเต็มไปด้วยบุปผางามๆ ที่ดูแล้วสบายตาสบายใจ เสียงเพลงบรรเลงแว่วหวานให้รู้สึกผ่อนคลาย จมูกสูดได้กลิ่นหอมอ่อนๆ ของชาที่ลอยอ้อยอิ่งอยู่ในอากาศ มองเห็นเหล่าเทพเซียนพูดคุยกันอย่างสนุกสนาน ไร้ท่าทีวางมาดเช่นที่เคยเห็น ทุกคนล้วนมีท่าทีผ่อนคลายราวกับกำลังพักผ่อนอย่างแท้จริง

“มหาเทพยังไม่เคยชิมชาและของว่างของร้านชาจิ้งจอกน้อยมาก่อน ข้าขอบังอาจแนะนำชาและของว่างที่มหาเทพน่าจะโปรดนะเพคะ”

“เจ้าลองแนะนำมา” เขาตอบรับอย่างสนใจ สนใจตั้งแต่เห็นสมุดรายการแล้ว เพราะมันถูกทำขึ้นเป็นรูปเล่มแปลกตาด้วยกระดาษแข็งที่เคลือบจนเป็นมันเงา ทั้งยังมีรูปประกอบและตัวอักษรเป็นระเบียบสวยงาม

“ข้าขอแนะนำ Harmony Set เพคะ ชุดนี้จะประกอบไปด้วยอาหารจานหลัก 1 จาน ชาร้อน 1 กา และสลัด ในส่วนของอาหารจานหลักนั้น จะมีให้เลือก 2 อย่าง คือ Vol-au-vent และ Chicken Katsu Sandwich แต่คาดว่ามหาเทพคงเลือกไม่ถูก ข้าจะให้ทางครัวจัดมาทั้งสองอย่างนะเพคะ ท่านจะได้ชิมทั้งหมด”

“สลัดจะเป็นสลัดแบบเย็น ทำจากเนื้อน่องเป็ดฉีกเป็นเส้นเล็กๆ คลุกเคล้ากับน้ำสลัดและข้าวโพด แครอทหั่นเต๋าชิ้นเล็กๆ เวลารับประทานสามารถทานทั้งชิ้นในคำเดียวได้เลย”

“Vol-au-vent จะเป็นแป้งพัพฟ์ทำมาในลักษณะรูปกระทง ไส้ตรงกลางเป็นเบคอนไก่งวงกับเห็ดหลากชนิดปรุงมาในซอสครีมเข้มข้น ตัวซอสครีมนี้มีส่วนผสมของ White French Tea ซึ่งช่วยดึงรสชาติตัวซอสให้เข้มข้นเด่นชัดยิ่งขึ้น”

“Chicken Katsu Sandwich เป็นขนมปังแซนด์วิชเนื้อหนา นำมาปิ้งจนผิวด้านนอกหอม ประกบมากับเนื้อไก่ชิ้นหนา นุ่ม ไม่มีไขมัน ทอดมาผิวนอกกรอบบาง ทาด้วยซอสทงคัตสึผสมชาเขียว รสชาติหวานอมเปรี้ยวนิดๆ”

“ส่วนของหวานจะเป็นมาการอง 2 ชิ้น เป็น Vanilla Bourbon Macaron และ Black Tea and Blackcurrant Macaron”

“Vanilla Bourbon Macaron จะเป็นไส้ครีม หวานหอม มีความข้นหนืดนิดๆ หอมกลิ่นวานิลลา และมีส่วนผสมของชากลิ่นวานิลลาเบอร์เบินเล็กน้อย ส่วน Black Tea and Blackcurrant Macaron จะมีไส้ข้นหนืด รสออกเปรี้ยว มีส่วนผสมของ Black Tea ที่ให้รสออกอมเปรี้ยวจากส่วนผสมของแบล็คเคอร์เร้นท์”

“เปลือกมาการองจะหวานแบบกำลังดี ผิวด้านนอกสุดจะกรอบ เนื้อด้านในนุ่มและเต็มแน่น เวลากัดแล้วจะหวานละลายในปาก เข้ากันได้ดีกับไส้ซึ่งจะทำมาแบบมีความข้นหนืดกำลังดี”

“สำหรับแครมบูเล่ถ้วยเล็ก 1 ถ้วย เนื้อแครมบูเล่จะข้นมัน รสชาติหวานพอเหมาะ ด้านบนเป็นคาราเมลหวานหอมกรอบ โรยด้วยผลไม้สดชิ้นเล็กๆ ให้ความสดชื่น”

“สำหรับชาในชุดนี้จะเป็น Miss Tea เป็นชาเขียวเจือกลิ่นหอมจากสตรอเบอรี่หายาก และผสมด้วย Senses of the Orient Tea ซึ่งเป็นชาดำผสมกับผลไม้และดอกไม้ ชานี้จะเข้ากันได้กับอาหารและของหวานในชุดทุกอย่างเพคะ”

ฟังที่นางอธิบายแล้ว มหาเทพก็ต้องแปลกใจกับถ้อยคำแปลกหูที่มิเคยได้ยินมาก่อน แต่ฟังแล้วก็น่ารับประทานอย่างยิ่ง

“เจ้าไปนำมาตามที่แนะนำเถิด”

“เพคะ รอสักครู่นะเพคะ ระหว่างที่รอนี้ มหาเทพลองชิมชามะนาวนะเพคะ เป็นชาเย็นรสหวานอมเปรี้ยว จิบแก้กระหายระหว่างรอนะเพคะ” กล่าวจบเสวี่ยหลินก็หันไปหานางกำนัลผู้หนึ่งที่เพิ่งเดินมาถึงพร้อมถาดและแก้วใสที่บรรจุน้ำชาเย็นฉ่ำจนรอบแก้วมองเห็นไอเย็นบางๆ นางหยิบแก้วใสทรงสูงที่บรรจุด้วยชามะนาวและน้ำแข็งก้อนเล็กมาวางลงตรงหน้ามหาเทพ

เสวี่ยหลินลุกจากไปพร้อมนางกำนัลผู้นั้นแล้ว มหาเทพจึงลองดื่มชามะนาวที่วางอยู่ตรงหน้า เพียงคำแรกเขาก็ต้องนึกทึ่ง

เย็นชื่นใจจริงๆ หวานอมเปรี้ยวกำลังดี ไม่มากไม่น้อยเกินไป เป็นชาที่แปลกจริงๆ ผิดกับชาที่ข้าเคยชงและชิมมาแล้วอย่างสิ้นเชิง เขานึกชมในใจ

นั่งดื่มชามะนาวเย็นชื่นใจอย่างเผลอตัว เมื่อรู้สึกตัวอีกที ชามะนาวนั้นก็หมดลงเสียแล้ว หากเสวี่ยหลินก็กลับมาพร้อมนางกำนัลอีกผู้หนึ่ง พวกนางทั้งสองถือถาดใส่ชาและของว่างมาด้วย เสวี่ยหลินจัดวางลงตรงหน้าเขาก่อนจะรินชาให้

“มหาเทพลองชิมชาร้อนนี้ดูเพคะ”

เขายกถ้วยชาขึ้นมาจิบ เพียงคำแรกยิ่งชื่นชมยิ่งขึ้น เพราะชามีกลิ่นหอมมาก รสชาติแม้จะบอกไม่ถูกหากถูกปากอย่างยิ่ง ทั้งยังทำให้เขารู้สึกสดชื่นและอยากรับประทานมากขึ้น

“ทั้งหมดนี้เป็นของคาว มหาเทพควรรับประทานของคาวเสียก่อน และจานนี้เป็นของหวาน ถ้วยนี้ก็เป็นของหวาน ที่ควรรับประทานทีหลังเพคะ”

เขาพยักหน้ารับรู้

“รับประทานให้อร่อยนะเพคะ หากต้องการสิ่งใด เรียกข้าได้ทันที ข้าจะอยู่ไม่ไกลนัก มหาเทพจะได้รู้สึกเป็นส่วนตัวและพักผ่อนได้เต็มที่เพคะ” เสวี่ยหลินกล่าวจบแล้วก็ถอยหลังจากมาอย่างเรียบร้อย

เสวี่ยหลินไม่ทราบเลยว่าระหว่างที่นางดูแลมหาเทพหยางหลง สายตาของฉิงเฟิ่งคอยจับจ้องมาทางที่มหาเทพประทับนั่งอยู่แทบตลอดเวลา นางชมชอบมหาเทพ แต่เขากลับไม่มีท่าทีใดกับนาง และยามนี้นางนึกอิจฉาเซียนน้อยเสวี่ยหลินยิ่งนักที่มีโอกาสได้ปรนนิบัติมหาเทพอย่างใกล้ชิด และท่าทีของเขาก็เหมือนจะพึงพอใจกับการปรนนิบัติของนางอย่างยิ่ง

มองเห็นมหาเทพเรียกหาเสวี่ยหลินให้นำชาและขนมหวานมาเพิ่มเติม เห็นเสวี่ยหลินอธิบายให้เขาทราบว่าสิ่งที่นางแนะนำเป็นอย่างไร ไม่ช้านางก็นำชาและของหวานมาวางให้

งานเลี้ยงน้ำชายามบ่ายเสร็จสิ้นลงด้วยดี แขกเหรื่อทุกคนพอใจกับร้านชาจิ้งจอกน้อยเป็นอย่างมาก ต่างตั้งใจว่าจะไปเยือนร้านชาจิ้งจอกน้อยที่แดนพายัพอย่างแน่นอน เสวี่ยหลินให้นางกำนัลจัดขนมหวานและของว่างที่เหลืออยู่ไม่มากนักใส่กล่องกระดาษที่บนฝากล่องมีรูปจิ้งจอกน้อยสีส้มตัวโต

“นี่เป็นขนมหวานและของว่างที่เหลือเพคะ” เสวี่ยหลินนำกล่องกระดาษขนาดใหญ่สองกล่องใหญ่มาถวายให้เทียนจวินและเทียนโฮ่ว

“เอาไปแจกให้นางกำนัลและเซียนรับใช้ในตำหนักข้า” หยางเจี้ยนบอกกล่าวกับหั่วเย่เซียนกวน

“ร้านชาจิ้งจอกน้อยของเจ้ายอดเยี่ยมจริงๆ เสวี่ยหลิน ไม่ทำให้ข้าผิดหวังเลย”

“ขอบพระทัยเพคะ”

“ปกติ ร้านของเจ้าขายหมดทุกวันเลยรึ”

“หมดทุกวันเพคะ ระหว่างวันก็มีทำเพิ่มอย่างสม่ำเสมอ ที่นำมาวันนี้ก็เป็นการทำเตรียมไว้ตั้งแต่เมื่อวาน หลายอย่างก็ต้องปรุงสดในงาน แล้วก็เหลือเท่านี้ หากงานเลิกช้ากว่านี้อีกสักสองเค่อ เกรงว่าของที่เตรียมมาคงไม่พอ จริงๆ ข้าเตรียมของมาสำหรับคนจำนวน 800 คน แต่แขกเหรื่อทุกท่านสั่งเพิ่ม ทำให้ของเกือบไม่พอเพคะ”

เทียนจวินและเทียนโฮ่วฟังแล้วก็ต้องนึกทึ่ง แต่ก็ยอมรับว่าสมควรเป็นเช่นที่เสวี่ยหลินกล่าวเพราะกระทั่งตนเองก็ยังสั่งเพิ่มตลอดเมื่อของบนโต๊ะใกล้หมด