บทที่ 22 ร้านชาจิ้งจอกน้อย (ปลาย) [1/3]

จิ้นเหอรับมาด้วยอาการตกตะลึง หากเมื่อขวานนั้นอยู่ในมือกลับรู้สึกได้ว่ามันเหมาะกับตนเองอย่างยิ่ง ทั้งยังรู้สึกได้ถึงความแข็งแกร่งของตนเองที่เพิ่มขึ้น

“เอ่อ...ถ้าท่านอาจะทดลองใช้มัน ช่วยทดลองให้ห่างจากร้านและบ้านของข้าด้วยเจ้าค่ะ” เสวี่ยหลินรีบบอกทันทีเมื่อเห็นจิ้นเหอกำลังจะฟาดขวานออกในอากาศ

คำบอกเล่านี้ทำให้จิ้นเหอนึกขึ้นได้ เขารีบเหาะขึ้นกลางผืนฟ้าก่อนจะฟาดขวานออกมา

เปรี้ยงงงงงงงงงงงงงงงง

เสียงสนั่นดังสะท้านฟ้า สร้างความตื่นเต้นยินดีให้กับจิ้นเหอยิ่งนัก

“ขอบพระทัยองค์หญิงน้อย ต่อไปหากองค์หญิงน้อยมีสิ่งใดให้ข้ารับใช้ เรียกข้าได้ทุกเวลาเลยนะพ่ะย่ะค่ะ”

“เจ้าค่ะ เช่นนั้น ข้าฝากให้ท่านอาช่วยบอกกล่าวผู้คนที่ท่านรู้จักให้มาอุดหนุนร้านชาของข้าด้วยนะเจ้าคะ”

“แน่นอนพ่ะย่ะค่ะ” จิ้นเหอรับคำด้วยความยินดีก่อนจะลาจากไป

ยามนี้เหลือเพียงการฝึกฝนนางกำนัลและเซียนรับใช้ให้ทำหน้าที่เพาะปลูก ชงชา ทำขนม และให้บริการแก่ลูกค้า

“ท่านน้าเสวี่ยปิงช่วยคัดเลือกคนให้ข้าหน่อยเจ้าค่ะ ข้าอยากได้เซียนรับใช้ที่มาทำหน้าที่เพาะปลูกจำนวนสิบคน นางกำนัลจำนวนหกสิบคน แยกเป็นทำหน้าที่ชงชาจำนวนสิบคน ทำขนมจำนวนสิบห้าคน ให้บริการลูกค้าจำนวนสามสิบคน และขายขนมสำหรับนำกลับไปบ้านจำนวนห้าคน”

“ได้เพคะ”

เสวี่ยหลินใช้เวลาเจ็ดวันในการสอนพวกเขาทั้งหมดให้ทราบว่าต้องปลูกและดูแลอย่างไร ชงชาอย่างไร ทำขนมอย่างไร และนางจึงได้พบว่าการสอนเหล่าเทพเซียนให้ทำงานนี้ช่างง่ายดายจนนางนึกไม่ถึง เพราะพวกเขาเข้าใจและเรียนรู้ได้เร็วกว่ามนุษย์มากนัก

มิน่า ตอนสอนเสด็จแม่ทำขนม เราก็ยังรู้สึกว่าทำไมสอนง่ายนัก ที่แท้นี่เป็นคุณสมบัติของพวกเขาอยู่แล้ว ประการสำคัญคือสิ่งที่สอน มันไม่ได้ยุ่งยากซับซ้อน เสวี่ยหลินคิดขึ้นได้ในที่สุด

เสวี่ยหลินตัดสินใจจะเปิดร้านชาจิ้งจอกน้อยของนางในอีกสามวันข้างหน้า และก่อนที่จะเปิดร้าน นางก็ให้คนไปป่าวประกาศถึงร้านชาจิ้งจอกน้อยที่ตั้งอยู่ที่เชิงเขาทะเลหมอก เมื่อเหล่าเซียนจิ้งจอกทั้งหลายได้ทราบข่าวต่างพากันมาดูร้านชานี้ พวกเขาต่างประหลาดใจและชื่นชมร้านชานี้อย่างยิ่ง

ก่อนจะถึงวันเปิดร้าน เสวี่ยหลินให้นางกำนัลที่นางฝึกหัดไว้ทำขนมหวานจัดเก็บไว้ให้มากพอ ส่วนเรื่องราคาที่จะขาย นางพิจารณาตามวัตถุดิบที่ใช้ เหม่ยเมิ่ง เสด็จแม่ของนางจะบอกให้นางทราบว่าราคาขายของชาและขนมหวานควรจะมีราคาเท่าใด และแน่นอนว่าเสวี่ยหลินย่อมต้องบวกค่าบริการและกำไรลงไปด้วย เมื่อได้ราคาออกมา จึงเป็นระดับที่ค่อนข้างจะราคาสูง

“เสด็จแม่ว่ามันจะแพงไปหรือไม่เพคะ” เสวี่ยหลินถามขึ้น นางไม่อยากขายของดีแต่ราคาแพงแล้วไม่มีคนซื้อหรือมีคนซื้อน้อย

“ไม่หรอก หลินเอ๋อร์ เซียนจิ้งจอกทั้งหลายน่ะมั่งคั่งนะ หากไม่นับเผ่ามังกรที่ขึ้นชื่อว่ามั่งคั่งที่สุดในเจ็ดเผ่าแล้วล่ะก็ อีกหกเผ่าที่เหลือก็เรียกได้ว่ามั่งคั่งไม่น้อยหน้ากัน ดังนั้น เจ้าเพิ่มราคาไปอีกสักหน่อย พวกเขาก็พร้อมยอมจ่ายหากพวกเขาถูกใจ”

“ได้เพคะ” เสวี่ยหลินยิ้มกว้างทันที แล้วนางก็บวกราคาเพิ่มเข้าไป ราคาที่ออกมาแม้จะแพงสักนิด แต่เมื่อพวกเขาได้ลิ้มรสและดื่มด่ำอยู่ในร้านชา นางก็เชื่อว่าพวกเขายินดีจ่ายแน่นอน เพราะบรรยากาศในร้านชาของนางจะเป็นเหมือนที่นั่งพักผ่อน สังสรรค์กับมิตรสหาย นางกำนัลทั้งหลายจะให้บริการอย่างเหมาะสม รู้กาละเทศะ นั่นเพราะนางฝึกหัดนางกำนัลทั้งหมดมาอย่างดี พวกนางสามารถให้บริการได้อย่างสุภาพเรียบร้อย ไม่ต่างจากร้านชาหรูหราในเมืองมนุษย์ที่นางเคยอยู่

วันนี้เป็นวันเปิดร้านชาจิ้งจอกน้อยวันแรก เสวี่ยหลินเห็นเหล่าเทพเซียนมากมายมารอกันอยู่ที่หน้าร้านของนาง ทำให้นางต้องนึกไม่ถึง หากนางเตรียมการมาพร้อมแล้ว

“ทุกท่านช่วยเข้าแถวด้วยเจ้าค่ะ ร้านชาของข้าจะได้บริการพวกท่านได้อย่างเต็มที่” เหล่าเทพเซียนทั้งหลายต่างพากันเข้าแถวอย่างเป็นระเบียบ ผิดกับมนุษย์โดยสิ้นเชิง ทำเอาเสวี่ยหลินถอนหายใจอย่างโล่งอก

“พวกท่านมากันกี่คนเจ้าคะ” เสวี่ยหลินถามเซียนคนแรกที่อยู่หน้าสุดของแถว

“สามคน ข้ามากับสหายสองคน”

“เจ้าพาพวกเขาไปยังที่นั่งที่เจ้าดูแลอยู่” นางหันไปสั่งนางกำนัลที่ยืนรอ พวกนางใส่ชุดที่แปลกตาสำหรับทุกคนที่ได้พบเห็นแต่กลับดูทะมัดทะแมงคล่องแคล่ว

“เชิญท่านเซียนทั้งสามตามข้ามาเจ้าค่ะ” นางกำนัลผู้หนึ่งที่ก้าวมาต้อนรับพวกเขาบอกกล่าวก่อนจะพาพวกเขาทั้งสามเข้าไปในร้าน

“ข้ามาห้าคน เป็นท่านพ่อ ท่านแม่ บุตรภรรยาของข้า”

นางกำนัลผู้หนึ่งก้าวเข้ามา “เชิญท่านเซียนทั้งห้าตามข้ามาเจ้าค่ะ”

ด้วยการจัดเตรียมอย่างพร้อมพรัก เพราะเสวี่ยหลินก็คาดเดาไว้ก่อนแล้วว่าสมควรมีคนมาเยือนร้านชาของนางเป็นจำนวนมาก ทำให้ทุกอย่างเป็นไปอย่างเรียบร้อย นางกำนัลทั้งสามสิบคนที่มีหน้าที่ดูแลลูกค้าสามารถทำหน้าที่ได้อย่างไม่ขาดตกบกพร่อง ผ่านไปเพียงหนึ่งเค่อ ร้านชาจิ้งจอกน้อยก็เต็มทุกที่นั่ง หากยังมีเทพเซียนยืนรอคอยอยู่นอกร้านของนางอีกสิบคน

“องค์หญิงน้อย ไม่มีที่นั่งแล้วหรือ” เซียนจิ้งจอกผู้หนึ่งถามขึ้น เมื่อมองเข้าไปในร้านแล้วจึงพบว่าทุกที่นั่งเต็มหมด

“ต้องขออภัยท่านเซียนจริงๆ เจ้าค่ะ เป็นความผิดของข้าเอง คาดไม่ถึงว่าจะมีผู้ให้ความสนใจกับร้านชาของข้ามากเช่นนี้”

“ร้านของท่านสามารถรับคนได้เท่าใด”

“สามร้อยห้าสิบคนเจ้าค่ะ”

ได้ยินจำนวนแล้ว เซียนทั้งหมดต้องมีสีหน้าตกตะลึง จำนวนเช่นนี้ แม้แต่งานเลี้ยงรับรองของหยางเจี้ยนเทียนจวินยังมีไม่ถึง

“เอ่อ...ไม่ทราบว่าพวกท่านจะยินดีนั่งจิบชาด้านนอกหรือไม่เจ้าคะ” เสวี่ยหลินถามขึ้น หลังจากมองเห็นพื้นที่ด้านหนึ่งที่นางเว้นไว้ให้เป็นที่ยืนชมทิวทัศน์

“ได้สิ”

“เช่นนั้นพวกท่านรอสักครู่นะเจ้าคะ”

เสวี่ยหลินเดินไปตรงที่นั้น ก่อนจะยกมือร่ายเวท เพียงครู่ก็ปรากฏโต๊ะและเก้าอี้น่าสบายพร้อมเบาะรองนั่งสีสวยจำนวนห้าที่

“พวกท่านเชิญเลือกนั่งได้ตามสบายเลยเจ้าค่ะ เดี๋ยวข้าจะเป็นผู้ให้บริการแก่พวกท่านเอง” เพราะมันฉุกละหุก เสวี่ยหลินจึงต้องลงมือเอง

นางก้าวเข้าไปยังโต๊ะหนึ่งที่นั่งไว้ด้วยเซียนสตรีจำนวนสามคน

“ไม่ทราบว่าท่านเซียนทั้งสามอยากลิ้มลองชาใดเจ้าคะ หรือจะให้ข้าแนะนำให้”

“ให้องค์หญิงน้อยแนะนำดีกว่า พวกข้ายังไม่เคยชิมเลย แต่สหายข้าที่เคยชิมชาที่ท่านเอาไปแจกเมื่อคราวนั้น นางชอบมาก แต่วันนี้นางมีธุระ มาไม่ได้ จึงให้พวกข้าทั้งสามมาลองก่อนเพคะ”

“ได้เจ้าค่ะ เช่นนั้น ข้าแนะนำเป็นรายการนี้น่าจะถูกใจพวกท่าน” เสวี่ยหลินกางรายการชาและขนมหวานให้พวกนางได้ดู

“เป็นชุดพระจันทร์สีเงิน ในชุดนี้จะประกอบด้วย Silver Moon Tea เป็นชาร้อนรสนุ่มที่ได้มาจากชาเขียวผสมกับสตรอว์เบอร์รี่ และวานิลลาฝักใหญ่ ส่วนขนมจะเป็น Passion Fruit Panna Cotta เนื้อนุ่ม หอมกลิ่นวานิลลา ด้านบนจะเป็นผลไม้สดอย่าง สตรอว์เบอร์รี่และองุ่น ล้อมรอบด้วยซอสเสาวรส รสเปรี้ยวอมหวาน หอมกลิ่นชาเอิร์ลเกรย์และชาบลอสซั่มอ่อนๆ”

“ขนมอีกอย่างจะเป็น Matcha Nara เค้กชาเขียวหวานกลมกล่อม ด้านในประกอบไปด้วยอัลมอนด์ ไวท์ช็อกโกแลต และมัทฉะครีม สุดท้ายจะเป็น Earl Grey d’Amour เค้ก 3 ชั้น ชั้นล่างสุดเป็นเฟโยติน แป้งบางกรอบ ต่อมาเป็นแครมบรูเล รสหวานหอม ที่มีส่วนผสมของชาเอิร์ลเกรย์ ส่วนชั้นบนสุดเป็นเค้กดาร์กช็อกโกแล็ต เคลือบด้วยโกโก้ไซรัปรสเข้มข้น”