บทที่ 20 ร้านชาจิ้งจอกน้อย (ต้น) [2/3]

“ลูกจะชงชา ทำขนมหวาน ออกมาให้ชาวจิ้งจอกเก้าหางได้ทดลองชิมเพคะ เพื่อดูว่าพวกเขาจะชอบเหมือนอย่างที่เสด็จพ่อชอบหรือไม่ ถ้าพวกเขาไม่ชอบ เรื่องนี้ก็พับเก็บไปได้เลย แต่ถ้าพวกเขาชอบ ลูกจึงค่อยมองหาพื้นที่ที่ต้องการและฝึกหัดนางกำนัล เซียนรับใช้เพคะ”

วันนี้เสวี่ยหลินติดตามเสวี่ยปิงมาที่ตลาดแห่งหนึ่งที่ชาวจิ้งจอกเก้าหางมาซื้อหาข้าวของ นางกำนัลสามคนที่ติดตามมาด้วยช่วยกันตั้งโต๊ะเพื่อเตรียมแจกจ่ายของ

“ข้า เสวี่ยหลิน วันนี้ทดลองชงชาและทำขนมมาให้ทุกท่านได้ลองชิมเจ้าค่ะ ท่านใดที่อยากลิ้มลองชาและขนมของข้า มารับของได้เลยนะเจ้าคะ” เสวี่ยหลินบอกกล่าวเสียงดัง

นาม ‘เสวี่ยหลิน’ ทำให้ชาวจิ้งจอกเก้าหางจดจำได้ทันที เพราะนี่คือนามขององค์หญิงน้อย ธิดาเพียงหนึ่งเดียวของราชาจิ้งจอกขาวเก้าหางเสวี่ยหมิงและราชินีจิ้งจอกแดงเก้าหางเหม่ยเมิ่ง ทุกคนต่างสงสัยว่าองค์หญิงน้อยของพวกตนนึกอย่างไรจึงมาแจกจ่ายชาและขนมหวานให้ชิม

มองเห็นเสวี่ยหลินและนางกำนัลอีกสองคนช่วยกันถือถาดใบใหญ่ที่บนถาดนั้นมีจานกระดาษเล็กๆ วางอยู่หลายใบ บนจานกระดาษนั้นมีชาร้อนหอมกรุ่นในถ้วยกระดาษหนึ่งถ้วยและขนมหวานหนึ่งชิ้น พวกนางถือถาดใบใหญ่ไปแจกจ่ายชาและขนมหวานให้ชาวจิ้งจอกเก้าหางที่มาหาซื้อของที่ตลาด

เสวี่ยปิงช่วยตะโกนบอกกล่าวทุกคนที่เดินผ่านไปมาก่อนจะยื่นส่งจานกระดาษให้คนเหล่านั้น

แรกๆ พวกเขารับไปด้วยท่าทีงุนงงปนความไม่เต็มใจ แต่เมื่อได้กลิ่นหอมของชาทั้งยังได้จิบชาเข้าไปก็รู้สึกตื่นเต้นกับชาและรสชาติ ยิ่งเมื่อได้ชิมขนมหวานเข้าไปและจิบชาตามหลัง ยิ่งรู้สึกดีอย่างยิ่ง

“องค์หญิงน้อย ชาและขนมหวานของท่านรสชาติดีมาก” เซียนจิ้งจอกบุรุษผู้หนึ่งกล่าวชมขณะที่ยังมีสายตาซาบซึ้งดื่มด่ำกับชาและขนม

“ใช่ ใช่ ชาของท่านหอมมาก ดื่มแล้วรสชาติกลมกล่อมเหลือเกิน ทั้งขนมก็อร่อย”

“ขนมของท่านอร่อยจริงๆ รสชาติกำลังดี”

“นั่นสิ รสชาติขนมหวานละมุน ไม่หวานเกินไป กำลังพอดีกับชามากๆ เลย”

เสียงชื่นชมเริ่มมามากขึ้นเรื่อยๆ ของที่นำมาให้ทดลองชิมหมดลงอย่างรวดเร็ว คนที่มาไม่ทันได้แต่เสียดาย ทว่า...

“พรุ่งนี้และมะรืนนี้ ข้าจะชงชาและขนมหวานมาให้พวกท่านลองชิมกันอีกนะเจ้าคะ ถ้าชอบหรือไม่ชอบอย่างไร รบกวนทุกท่านช่วยติชมด้วย ข้าจะได้นำไปปรับปรุง” เสวี่ยหลินกล่าวเสียงดัง

“ได้เลย องค์หญิงน้อย พรุ่งนี้ ท่านจะมาที่ตรงนี้อีกใช่หรือไม่”

“ใช่เจ้าค่ะ พี่ชายมารอได้เลย ข้าจะมาเวลานี้เจ้าค่ะ”

“ได้ ได้ ข้าจะรีบมารอเลย ท่านชงชาและทำขนมอร่อยมาก พรุ่งนี้ข้าจะชวนบุตรภรรยาและมิตรสหายมาให้หมด”

“ขอบพระคุณเจ้าค่ะ พรุ่งนี้จะมีชาหลากหลายและขนมมากขึ้นมาให้ทุกท่านได้ชิมนะเจ้าคะ” เสวี่ยหลินกล่าวทิ้งท้าย

คำกล่าวนี้ทำให้ทุกคนที่ได้ชิมและที่ไม่ได้ชิมต่างเฝ้ารอวันพรุ่งนี้อย่างใจจดใจจ่อ

ผลการทดลองแจกชาและขนมหวานทุกชนิดที่เสวี่ยหลินตั้งใจจะทำขายได้ผลตอบรับดีเกินคาดมากมาย วันสุดท้ายที่นางมาแจกชาและขนมซึ่งเป็นวันที่ชาและขนมถูกทำออกมาจนครบทุกอย่าง ปรากฏว่าของที่นำมาให้ทดลองชิมหมดลงอย่างรวดเร็วภายในหนึ่งเค่อ

“องค์หญิงน้อย ชาและขนมของท่านอร่อยมากจริงๆ ไม่ทราบว่าจะมาแจกอีกเมื่อใด” เซียนสตรีนางหนึ่งถามขึ้น นางติดใจชาและขนมของเสวี่ยหลินมากมาย

“พี่สาวคงต้องรอสักสามเดือนนะเจ้าคะ ที่ข้าทำมาให้พวกท่านชิมเป็นเพราะข้าอยากจะเปิดร้านขายชาและขนมหวาน ซึ่งคงต้องใช้เวลาในการเตรียมการไม่น้อย”

“ท่านจะเปิดร้านชา เปิดที่ไหน ข้าจะไป” ลูกค้ารายแรกออกปากอย่างรวดเร็ว

“ข้ากำลังมองหาพื้นที่ที่เหมาะสมอยู่เจ้าค่ะ”

“ได้ ได้ ข้าจะรออย่างใจจดใจจ่อเชียวล่ะ”

เมื่อผลตอบรับดีเช่นนี้ เสวี่ยหลินคาดเดาได้ทันที นางต้องมีพื้นที่มากพอที่จะปลูกชา ผลไม้ พืชผัก และดอกไม้ต่างๆ แต่นางไม่สามารถให้คนอื่นช่วยได้ เพราะการจะเร่งให้มันเติบโตได้อย่างรวดเร็ว ต้องใช้วารีธาตุเป็นหลัก นางเปิดระบบเกมเพื่อค้นหาว่าจะมีอะไรที่สามารถทำให้พืชพรรณทั้งหลายสามารถเติบโตได้อย่างรวดเร็วและมีคุณภาพตามที่ต้องการเสมอ นั่งหาอยู่เนิ่นนานจึงพบว่ามีของอย่างหนึ่งช่วยนางได้

น้ำทิพย์เติบโต

นามธรรมดาสามัญอย่างยิ่ง หากคุณสมบัติของมันคือทำให้พืชพรรณทุกชนิดสามารถเติบโตอย่างรวดเร็วภายในสามวันและมีสภาพที่เหมาะสมอยู่เสมอ

ประการสำคัญคือ ใช้น้ำทิพย์เติบโตเพียงสิบหยดต่อพื้นที่เพาะปลูกหนึ่งหมู่ (1 หมู่ = 60 ตารางวา) ผสมน้ำและรดน้ำในแปลงเพาะปลูกหนึ่งหมู่นั้น รอเพียงสามวัน พืชในแปลงจะเติบโตจนมีขนาดและคุณสมบัติที่เหมาะสม ทั้งเมื่อเก็บเกี่ยวเสร็จแล้ว และลงมือปลูกใหม่ ก็รออีกสามวันพืชเหล่านั้นก็จะให้ผลสมบูรณ์อีกครั้ง วนเวียนเช่นนี้ครบสิบรอบจึงค่อยกลบฝังพืชเหล่านั้นลงดินเพื่อใช้เป็นปุ๋ยบำรุงดินต่อไป แล้วจึงปลูกพืชชุดใหม่ลงไปแทน

เพียงเห็นเช่นนี้ เสวี่ยหลินก็ตาโตทันที นางรีบเปิดหาว่าน้ำทิพย์เติบโตต้องปรุงอย่างไร แล้วนางก็ต้องตาโตอีกรอบเพราะวัตถุดิบที่ใช้ในการปรุงน้ำทิพย์เติบโตนั้น กลับเป็นเพียงสมุนไพรธรรมดาที่หาได้ทั่วไปจำนวนห้าชนิด แต่ละครั้งจะปรุงน้ำทิพย์ได้หนึ่งร้อยหยด เท่ากับว่านางจะใช้ได้หนึ่งเดือนต่อหนึ่งหมู่

เสวี่ยหลินคาดการณ์ไว้ว่าด้วยจำนวนและชนิดของพืชที่ต้องปลูก รวมทั้งสมุนไพรที่ต้องใช้สร้างน้ำทิพย์เติบโต นางต้องการพื้นที่ทั้งหมด 250 หมู่ โดยสิบหมู่สำหรับสมุนไพรที่ใช้ปรุงน้ำทิพย์ สองร้อยหมู่สำหรับปลูกชา ผลไม้ ดอกไม้ สามสิบหมู่สำหรับเรือนพักของนางกำนัล เซียนรับใช้ และอีกสิบหมู่สำหรับเรือนพักของตนเอง ท่านพ่อท่านแม่ และพี่ใหญ่ของนาง

นางต้องปรุงน้ำทิพย์เติบโตถึง 2,400 ขวดต่อปี นางต้องสอนเสด็จแม่และท่านน้าเสวี่ยปิงให้ปรุงน้ำทิพย์นี้เพื่อให้พวกท่านดูแลการผลิตวัตถุดิบได้ นี่เป็นส่วนสำคัญที่สุดในการรักษาคุณภาพวัตถุดิบให้ออกมาดีเลิศตลอดเวลา

ส่วนพื้นที่สำหรับร้านชานั้น นางต้องการ 12 หมู่ โดย 4 หมู่สำหรับพื้นที่ครัวและคิดเงิน ครัวทำขนมและชาต้องมีพื้นที่มาก เพื่อให้สามารถจัดเก็บขนมที่ทำเสร็จแล้วไว้ในตู้ที่สามารถรักษาความสดใหม่ได้เหมือนเพิ่งทำเสร็จ เมื่อใดที่ของที่ขายนั้นหมดลงก็สามารถนำมาเติมได้ทันที ส่วนอีก 8 หมู่เป็นพื้นที่ให้บริการ พื้นที่นี้ต้องกว้างเพื่อให้สามารถตกแต่งได้ตามที่นางออกแบบและรองรับเหล่าเทพเซียนที่มาเยือนได้ราว 300-350 คนพร้อมกัน

เสวี่ยหลินนึกถึงชุดที่นางกำนัลและเซียนรับใช้ต้องสวมใส่ในร้าน นางนึกถึงเครื่องแต่งกายของบาริสต้าที่ดูทะมัดทะแมง คล่องแคล่ว มากกว่าชุดนางกำนัลและเซียนรับใช้ที่นางเห็นอยู่ทุกวัน ส่วนภาชนะที่ใช้ในการให้บริการ นางนึกถึงชุดถ้วยชามที่สวยเรียบเป็นสีขาวขอบทอง

ยามนี้นางรู้สึกราวกับตนเองเล่นเกมสร้างบ้าน ทำฟาร์ม และร้านกาแฟพร้อมกัน

เมื่อเตรียมแผนการเรียบร้อย เสวี่ยหลินจึงชักชวนเหม่ยเมิ่ง ท่านแม่ของนางให้มาเดินหาพื้นที่ที่นางต้องการ ฟังคำบอกเล่าของบุตรสาวแล้ว เหม่ยเมิ่งต้องครุ่นคิดอยู่เนิ่นนานว่าสมควรมีพื้นที่ลักษณะที่เสวี่ยหลินต้องการอยู่ที่ใดในแดนพายัพ