ตอนที่ 4 สงสัย

ตอนที่ 4 สงสัย

@ภีรภัทร

เช้าวันนี้ ผมถูกคุณแม่ปลุกให้ตื่นแต่เช้า ท่านกลัวว่าผมจะไปทำหน้าที่อันทรงเกียรติไม่ทัน...หน้าที่คนขับรถนั่นแหละครับ ผมไม่ได้ดูถูกอาชีพนี้นะ เพียงแต่ปกติเป็นคนนั่งซะมากกว่า แต่วันนี้ต้องกลายมาเป็นคนขับ

ผมยอมรับว่าก่อนหน้านี้ไม่เคยได้คาดหวังกับใบหน้าของไออุ่นมาก่อน แต่พอได้มาเจอหน้าเธอตัวเป็นๆแล้ว กลับรู้สึกว่าหน้าตาของเธอน่ารักดี ส่วนนิสัยนั้นผมขอดูไปก่อน จากที่ได้สัมผัสวันแรก ไม่คิดว่าเธอจะแทนตัวเองด้วยชื่อเล่นกับคนขับรถอย่างผม

ช่วงที่เธอจับจ้องมองหน้าผมนิ่ง แววตามีคำถามราวกับคนกำลังสงสัยตอนที่ผมกำลังขับรถอยู่ ในใจตอนนั้นคิดว่าจะถูกเธอจับได้ซะแล้ว ผมนั่งเกร็งอยู่ตั้งนาน แต่ในที่สุดเธอก็จำคนผิด ซึ่งผมค่อนข้างมั่นใจว่าไม่เคยเจอหน้าเธอมาก่อนแน่นอน

ช่วงเช้าตรู่ที่ผ่านมา ก่อนที่ผมจะขับรถออกมา ผมได้คุยกับคุณอาทั้งสองท่านแล้ว พวกท่านยืนยันว่าไม่ได้บอกถึงตัวตนจริงๆของผมให้ไออุ่นรู้ ทั้งหมดนี้จึงทำให้ผมมั่นใจได้ว่ายังไงเธอก็ไม่มีทางรู้เรื่องนี้อย่างแน่นอน

@ไออุ่น

ในขณะที่ฉันกำลังนั่งอยู่ในห้องทำงานส่วนตัว พี่อาชิก็เดินเข้ามาเนื่องจากประตูไม่ได้ปิด

"เป็นอะไร ทำไมทำหน้าแบบนี้ มีอะไรสงสัยหรือไม่เข้าใจตรงไหนถามพี่ได้นะ" ใบหน้าของฉันกำลังครุ่นคิดอยู่จริงๆนั่นแหละ แต่ไม่ใช่เรื่องงานอย่างที่พี่อาชิเข้าใจ

"อุ่นรู้สึกสงสัยจริงๆค่ะ"

"สงสัยเรื่องอะไร ใช่เรื่องที่คุยกันในห้องประชุมเมื่อเช้านี้หรือเปล่า"

"ไม่ใช่เรื่องงานหรอกค่ะ"

"ไม่ใช่เรื่องงานแล้วเรื่องอะไร"

"อุ่นไม่รู้ว่าจะเริ่มพูดยังไงดี" ฉันกำลังคิดว่าถ้าผู้ชายที่มางานแต่งวันนั้นกับคนขับรถเป็นคนเดียวกันจริง เขากำลังต้องการอะไร แต่ที่สำคัญคือปะป๊ากับคุณแม่ต้องรู้เห็นเป็นใจเรื่องนี้ด้วยแน่ๆ แล้วพี่อาชิล่ะ รู้เรื่องนี้ด้วยหรือเปล่า

"พูดตรงๆเลย ไม่ต้องอ้อม"

"พี่อาชิต้องสัญญามาก่อนว่าจะพูดความจริงไม่โกหกอุ่น"

"ทำไมพี่ต้องโกหกอุ่นด้วยล่ะ" สีหน้าของพี่อาชิตอนนี้ น่าจะไม่มีอะไรปกปิดฉันจริงๆ

"พี่เคยเห็นหน้าคนขับรถของอุ่นมั้ยคะ"

"ยังไม่เห็นนะ มีอะไรเหรอ"

"ในวันงานแต่งของพี่ แขกส่วนมากที่ถูกเชิญมีแค่ญาติสนิทกับนักธุรกิจใช่มั้ยคะ"

"ใช่...มีอะไรหรือเปล่า"

"อุ่นเห็นเขาในงานของพี่อาชิค่ะ"

"หมายความว่ายังไงพี่ไม่เข้าใจ"

"วันนั้นเขาสวมชุดสูท เสื้อผ้าหน้าผมดูหล่อมากจริงๆ แต่ทำไมวันนี้เขากลายมาเป็นคนขับรถของอุ่นได้ล่ะคะ"

"จำคนผิดหรือเปล่า"

"ไม่ผิดแน่นอนค่ะ อุ่นมั่นใจ"

"แล้วอุ่นได้คนขับรถคนนี้มาจากไหน ใครเป็นคนหาให้"

"คุณแม่ค่ะ คุณแม่บอกว่าบังเอิญได้มา" คุณแม่พูดประโยคนี้ในห้องนั่งเล่นวันนั้นฉันจำได้

"คุณแม่เหรอ...ถ้าอย่างนั้นคงไม่มีอะไรมั้ง"

"อุ่นไม่ได้กลัวว่าตัวเองจะไม่ปลอดภัยค่ะ แต่อุ่นแค่สงสัยว่าเขาเป็นใครกันแน่"

"เขาที่ว่าหน้าตาเป็นยังไง"

"หล่อมาก!" อุ้ย!

"เต็มปากเต็มคำเลยเชียวนะ พี่ชักอยากจะเห็นคนขับรถของอุ่นซะแล้วสิ"

"ไปดูกันค่ะ ตอนนี้เขาน่าจะอยู่ที่รถค่ะ"

"ตอนนี้เลยเหรอ"

"ตอนนี้แหละ" ฉันกับพี่อาชิพากันเดินไปตรงลานจอดรถ เห็นเขากำลังยืนพิงรถก้มหน้าเล่นมือถืออยู่พอดี ไม่รู้เหมือนกันว่าเป็นเพราะอะไร ฉันถึงได้รู้สึกว่าเขาไม่เหมือนคนขับรถทั่วไป มันเหมือนมีพลังงานบางอย่างทำให้ฉันรู้สึกแบบนี้

"คนนี้แหละค่ะ" พี่อาชิมองไปที่คนขับรถของฉันอยู่สักครู่ เขาก็หันกลับมามองหน้าฉัน แววตามีประกายสีหน้าแปลกใจนิดหน่อย

"นี่มันคุณภีร์นี่" มีอะไรในกอไผ่จริงๆด้วย สิ่งที่ฉันรู้สึกได้ ฉันไม่ได้คิดไปเอง

"ใช่ค่ะ เขาชื่อภีร์จริงๆ คุณแม่บอกให้อุ่นเรียกเขาว่าพี่ภีร์ค่ะ" จบประโยคนี้ของฉัน พี่อาชิคลี่ยิ้มส่งมาให้ฉันทันที

"อะแฮ่มๆ สงสัยคุณแม่อยากหาลูกเขยแล้วแหละ" ยิ้มแบบนี้เขินนะเว้ย!

"ตกลงเขาเป็นใครคะ"

"ไปๆเข้าด้านในก่อนเดี๋ยวเล่าให้ฟัง" ฉันกับพี่ชายพากันกลับเข้ามายืนอยู่ในห้องทำงานส่วนตัวอีกครั้ง

"ตกลงเขาเป็นใครกันแน่คะ"

"เขาเป็นผู้บริหารห้างสรรพสินค้า เป็นลูกชายคนเล็กของเจ้าสัวท่องภพกับคุณพิมพ์พร หล่อและรวยมาก พี่ได้ข่าวแว่วๆมาว่าคุณแม่ของเขาพยายามหาผู้หญิงมาให้เขาดูตัวออกจะบ่อย แต่เขาไม่สนใจใคร"

"แสดงว่าเขาสนใจอุ่น" คิดอย่างอื่นไม่ได้จริงๆ

"น้อยๆหน่อยเถอะแม่คุณ อย่าเพิ่งคิดไปเอง หากหน้าแตกขึ้นมาพี่ไม่พาไปหาหมอเย็บนะ"

"คนอย่างเขาจะมาขับรถให้อุ่นทำไม เมื่อกี้พี่พูดเองว่าคุณแม่อยากได้ลูกเขย แถมคุณแม่ของเขาก็อยากให้ลูกชายหาแฟน"

"เรื่องนี้ปะป๊ากับคุณแม่น่าจะรู้เห็นเป็นใจ ถ้าอุ่นอยากรู้ก็ถามเขาตรงๆไปเลย"

"ถามตรงๆหน้าแหกขึ้นมาจะทำยังไงคะ" ฉันไม่กล้า!

"ถ้างั้นก็รอดูท่าทีของเขาไปก่อน"

"ว่าแต่พี่อาชิไม่คิดจะหวงน้องสาวคนนี้หน่อยเหรอคะ"

"อื้อ...เอาเป็นว่าถ้าน้องสาวพี่เจอคนดี พี่ก็ยินดีสนับสนุน"

"ถ้างั้นอุ่นจะดูท่าทีเขาไปก่อน"

"อื้อตามน้ำไปก่อน วันนี้ไม่รู้พรุ่งนี้เดี๋ยวก็รู้"

"แล้วนิสัยของเขาล่ะ พี่อาชิพอจะรู้มั้ยคะ"

"นิสัยเหรอ...พี่เคยได้ข่าวมาจากวงในพูดกันว่า เขาไม่ค่อยชอบเข้าบริษัท ไม่มีแฟน เป็นคนช่างเลือกโดยเฉพาะผู้หญิง ส่วนเรื่องอื่นพี่ไม่รู้หรอก"

".........."

"อย่ามองพี่แบบนี้ พี่คงช่วยอะไรอุ่นเรื่องนี้ไม่ได้หรอก"

"ไม่ได้จะให้ช่วยค่ะ แค่ทำเป็นไม่รู้ไม่เห็นก็พอ"

"แน่นอนอยู่แล้ว พี่ไม่รู้ไม่เห็นอะไรทั้งนั้น แต่ถ้าเมื่อไหร่ที่อุ่นรู้สึกไม่ปลอดภัย อุ่นจะต้องรีบมาบอกพี่ทันที เข้าใจมั้ย"

"เข้าใจแล้วค่ะ"

"ถ้าสิ่งที่เขาต้องการคืออุ่น ทำไมเขาไม่เข้ามาจีบอุ่นแบบคนปกติคะ" ฉันมีพี่ชายขี้หวงน้องสาวอยู่หนึ่งคน แต่ตอนนี้เขากลับอังกฤษไปแล้ว เรื่องนี้ตัดทิ้งไปไม่น่าใช่ประเด็น

"ช่างเลือกขนาดนั้น อาจจะเข้ามาเพื่อทดสอบนิสัยของเราก็เป็นได้ หากไม่ชอบจะได้สลัดออกง่ายๆ"

"ร้ายกาจ! อุ่นจะเผยด้านมืดของตัวเองออกมาให้หมด รับได้ก็รับ ถ้าหากรับไม่ได้ก็แล้วแต่"

"ไออุ่นน้องพี่น่ารักขนาดนี้ ด้านมืดที่พูดคืออะไรเหรอ"

"ถ้าปัดเรื่องช่วยพี่ทำงานทิ้งไป อุ่นเป็นเด็กขี้เกียจ แล้วก็เป็นคนชอบตามใจตัวเองที่หนึ่ง"

"รู้ตัวก็ดี"

"เอ๊ะ! พี่นี่ ตอนที่อลิซอยู่อังกฤษใครกันที่คอยเป็นเพื่อน ใครกันที่คอยดูแลอลิซแทนพี่" ทวงบุญคุณซะเลย อยากว่าน้องดีนัก

"โอเคๆ เรื่องนี้พี่ขอบคุณและซาบซึ้งมาก"

"พี่อาชิต้องเข้าข้างอุ่นสิ"

"พี่อยู่ข้างอุ่นเสมอ โอเคมั้ย"

"โอเค..."