2

“หาแฟนภายในเดือนกว่าๆ เนี่ยนะ หาแฟนนะโว้ยไม่ได้หาซื้อผักซื้อปลาที่เดินไปตลาดแล้วมีให้เลือกหลายร้าน” ชรินทร์หรือเป๊กพูดเป็นคนแรกเมื่อได้ยินความหนักอกหนักใจของณนนท์ “นายหาผู้หญิงถูกใจมาหลายปียังหาไม่ได้เลย แล้วเวลาแค่นี้จะหาได้หรือวะ”

“ฉันบอกตรงนี้เลยว่าหาไม่ได้ ยังไงก็ไม่ได้” ชินชัย นิกเนมว่าชิน ทันตแพทย์หนุ่มพูดตรง “นนท์เคยมีแฟนที่ไหน มันไม่เคยคิดเรื่องนี้ด้วยซ้ำ ก็รู้กันอยู่ว่าหวงความโสดพอๆ กับเราสามคน ที่ผ่านมาก็แค่เลี้ยงผู้หญิงไว้คลายเหงาน เบื่อก็แยกย้าย โจทย์นี้ยากมาก ยิ่งคุณยายฉลาดเป็นกรด จ้างวานผู้หญิงมาเป็นแฟนคงไม่ได้ ถูกคุณยายไล่ต้อน ความแตกแน่”

ชินชัยพูดถูกทุกคำ นวลนางแม้สูงวัยแต่ฉลาดและทันคน โดยเฉพาะหลานชายสุดที่รัก มาไม้ไหนนวลนางรับมือได้หมด

ขณะเพื่อนพูด ณนนท์กลับไม่ได้ฟังเท่าไหร่นัก เพราะใจเขากระหวัดถึงหญิงสาวคนหนึ่งที่ไม่ได้พบหน้ากันร่วมหกปี เธอคนนี้อยู่กับเขาช่วงเวลาหนึ่ง เป็นผู้หญิงลับๆ ที่ไม่มีใครรู้ว่า เธออยู่ข้างเขา แม้ไม่กี่เดือนแต่ณนนท์ยอมรับว่ามีความสุขมาก แต่อยู่ๆ เธอก็หนีเขาไปอย่างไม่ทราบสาเหตุ

“แล้วนายจะเอายังไงนนท์” ธนภัทรหรือเอ็มถามคนกำลังทุกข์ใจ “นนท์...นนท์โว้ย”

เจ้าของชื่อเล่นถึงกับสะดุ้ง ดึงสติกลับคืนมา

“เรียกซะดังเชียว อยู่ใกล้แค่นี้”

“ฉันเรียกนายตั้งหลายครั้ง นายไม่ได้ยินนี่หว่า ใจลอยนึกถึงใครอยู่ล่ะ” ธนภัทรตอบกลับ “ว่าไงคิดถึงใครอยู่”

“ไม่ได้คิดถึงใครทั้งนั้นแหละ ฉันกำลังคิดหาทางออกอยู่ต่างหากล่ะ” ณนนท์แก้ตัว ก่อนทำเป็นเครียดกลบเกลื่อน “คิดมาตั้งแต่เช้า จนตอนนี้ยังคิดไม่ออกเลย กลุ้มโว้ย!”

“มันก็น่ากลุ้มอยู่หรอก เพราะถ้านายหาแฟนไม่ได้ นายต้องแต่งงานกับผู้หญิงที่คุณยายหาให้ บันเทิงแน่งานนี้” ชรินทร์หนักใจไปพร้อมกับเพื่อน “มีทางเดียวเลยคือนายต้องหาแฟนจริงๆ หาคนถูกใจแล้วจีบซะจะได้ตบแต่งตามใจคุณยาย จบสวยสุด”

“ก็นี่แหละงานยาก ยากระดับหิน ผู้หญิงถูกใจหาง่ายซะเมื่อไหร่ เรื่องแบบนี้มันคือพรหมลิขิตนะ ยิ่งตามหายิ่งไม่เจอ แต่บทจะเจอมันก็เจอ” ธนภัทรพูดตามหลักความจริง

“หรือไม่บางทีนายอาจเจอเธอคนนั้นแล้วก็ได้ แต่เจอในวันและเวลาที่ไม่ใช่ และรอเจอกันอีกครั้ง” ชินชัยเชื่อเรื่องพรหมลิขิต แล้วเชื่อว่า สักวันหนึ่งณนนท์จะได้พบหญิงสาวถูกใจ

ณนนท์ถึงกับนิ่งไปกับประโยคนี้ และนั่นทำให้เขาคิดว่า ตนปล่อยให้ผู้หญิงคนนั้นหลุดมือไป เพราะนับแต่เธอจากไป เขาไม่มีใจสิเน่หากับหญิงสาวคนใดเป็นพิเศษอีกเลย สาวสวยทุกคนที่เข้ามาในชีวิต คือดอกไม้ประดับเตียงเท่านั้น

เขาจะมีโอกาสได้เจอเธออีกไหมหนอ วินาทีนี้ความคิดถึงเธอคนนั้นแน่นอกณนนท์มาก เป็นความรู้สึกที่ไม่ได้ย่ำเยือนจิตใจนานมากแล้ว นานมากจริงๆ

ณนนท์เปลี่ยนเรื่องคุย เพราะไม่ต้องการให้เรื่องทุกข์ใจของตนทำให้เพื่อนหมดสนุก ยังมีเวลาอีกเดือนกว่าที่จะหาทางออก หรือไม่ก็หาผู้หญิงถูกใจสักคน หาแบบจริงจังเพื่อให้เธอเป็นภรรยาและแม่ของลูกในอนาคต

นักเรียนชั้นอนุบาลสองเดินไปหยิบกระเป๋านักเรียนบนชั้นริมห้อง ก่อนเริ่มทยอยเดินออกจากห้องเพื่อไปนั่งรอผู้ปกครองมารับในส่วนที่ทางโรงเรียนจัดเตรียมไว้ให้คือ ลานเอนกประสงค์ใต้อาคารที่มีของเล่นให้เหล่าเด็กจอมแสบเล่นระหว่างรอคนมารับ โดยมีครูและพี่เลี้ยงคอยดูแล

ก๊วนคุณแม่จอมพูดมากและชอบสอดรู้สอดเห็นเรื่องคนอื่นเป็นอาจิณ ที่เพิ่งเม้าท์เรื่องงานโรงเรียนวันศุกร์หน้า แน่นอนว่ามีการอวดเรื่องกระเป๋าใบใหม่ที่จะสะพายมา บางคนอวดเสื้อผ้าแบรนด์หรู อีกคนก็แหวนเพชรที่พึ่งซื้อมาสดๆ ร้อนๆ เมื่อช่วงเที่ยง ต่างคนต่างเกทับกันอย่างไม่มีใครยอมใคร ตามประสาคนชอบอวด

ทั้งสามยืนหน้ารั้วเหล็กสูงราวเอว ลูกสาวของสามสาวก็วิ่งมาหา ยิ้มร่าดีใจที่มารดามารับ เด็กหญิงไหมขวัญ อายุห้าขวบกว่าๆ เจ้าของฉายาหนูน้อยแก้มแดง วิ่งไล่หลังเพื่อนเมื่อเห็นมารดาสุดสวยยืนหน้ารั้ว เดือนแรมโบกมือให้ลูกสาวสุดที่รัก

“มามี้” เสียงไหมขวัญเรียกมารดามาก่อนตัว ก้าวเดินผ่านประตูรั้วที่ครูเปิดให้

“อยู่กันพร้อมเลย ครูจะได้บอกทีเดียว” วาสนาหรือครูสร้อย ครูประจำชั้นของเด็กทั้งสี่เอ่ยขึ้น

“บอกอะไรคะครูสร้อย” คนพูดคือรัชนี สตรีมาดดี แต่ตัวโก้หรู ติดของแบรนด์เนมตามประสาเป็นเมียคนรวย

“บอกมาเร็วๆ สิคะอยากรู้แล้ว” อรุณ ภรรยาเจ้าของอู่ซ่อมรถขนาดกลางเป็นเจ้าของเสียง

“ครูจะบอกเรื่องวันงานน่ะค่ะ วันงานคุณแม่ต้องพาน้องๆ มาถึงโรงเรียนก่อนเจ็ดโมงเช้านะคะ เพราะกว่าจะแต่งตัวเสร็จก็คงร่วมสองชั่วโมง” ความที่วาสนาเป็นครูประจำชั้นอนุบาลสองทับสอง เธอรู้ดีว่า ห้องนี้มีแต่ตัวแสบ อาจพูดได้ว่า ลิงเรียกพี่ก็ว่าได้

งานที่ว่านี้คือ งานวันพ่อที่ทางโรงเรียนจัดขึ้นทุกปี ในช่วงเช้าจะมีการแสดงของนักเรียนสี่โชว์ หนึ่งในนั้นคือโชว์ของเด็กชั้นอนุบาลสองทับสอง

“ได้ค่ะ” เดือนแรมรับคำ จูงมือลูกสาวสุดน่ารักออกนอกอาคาร โดยมีแม่จอมยุ่งทั้งสามต่างจูงมือลูกตัวเองเดินตามมา แต่อยู่ๆ เดือนแรมเกิดปวดท้องเบาขึ้นมา คราแรกจะอั้นไว้ไปปล่อยที่บ้าน ทว่าก็กลัวรถติดอั้นไม่ไหว จึงก้มหน้าพูดกับลูกสาว