8 พบเจอกับคนที่ไม่อยากเจอ

ดั่งร้ายรักมาเฟียร้าย

ตอนที่8

พบเจอกับคนที่ไม่อยากเจอ

ฮ่องกง

Penthousesของคาร์ล

"วันนี้นายจะเข้าไปที่บริษัทหรือเปล่าครับ?"เจกเอ่ยถามกับเจ้านายในขณะเจ้านายกำลังนั่งรับประทานอาหารเช้าอยู่ภายในห้องอาหาร

"ไม่"คาร์ลตอบ

"แล้วนายจะเข้าไปที่โกงดังไหมครับ?"

"ดึกๆค่อยไป"คาร์ลตอบ

"ครับนาย...เออนายครับเรื่องเซ็นสัญญาที่ท่าเรือประเทศไทยทางฝั่งนู้นคุณสิบทิศตกลงแล้วนะครับที่จะเซ็นสัญญากับเราแล้วนะครับนาย"เจกบอก

"อืมดี...เดี๋ยวมึงก็จองตั๋วเครื่องบินด้วยอาทิตย์หน้ากูจะบินไปประเทศไทย"คาร์ลบอก

"ได้ครับนาย"เจกพยักหน้ารับ

โกงดังสินค้า

"สวัสดีครับนายคุณลี่หยางกับคุณไฉรออยู่ที่ด้านบนห้องรับรองหนึ่งครับ"ลูกน้องที่ยืนเฝ้าประตูหน้าโกงดังเอ่ยบอกพร้อมกับค้อมศีรษะเล็กน้อยให้กับคาร์ล

"อือ"คาร์ลรับคำในลำคอก่อนจะเดินผ่านหน้าลูกน้องไปโดยมีเจกค่อยเดินตามหลังมาติดๆ

"ไม่ต้องเข้าไปรออยู่ข้างนอก"คาร์ลเอ่ยบอกเจกเมื่อเดินมาถึงหน้าห้องรับรอง

"ครับนาย"เจกพยักหน้าก่อนที่คาร์จะเปิดประตูเข้าไปในห้องรับรอง

แกร๊ก

"มาช้า"ลี่หยางหรือ(ถัง ลี่หยาง)พูดขึ้นเมื่อเห็นว่าคาร์ลเดินเข้ามาในห้อง

"..."คาร์ลไม่ตอบก่อนจะเดินไปนั่งที่โซฟาข้างๆกับลี่หยางก่อนจะเอ่ยถาม

"สินค้าจะมากี่โมง?"

"อีกสิบห้านาทีถ้าไม่มีอะไรผิดพลาด"ลี่หยางตอบพร้อมกับยกนาฬิกาที่ข้อมือขึ้นมาดู

"อือ"คาร์ลพยักหน้า

"ดื่มหน่อยไหมกูพึ่งได้เหล้าแพงมา?"ไฉหรือ(เหริน ไฉ)ชูแก้วเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ขึ้นมาพร้อมกับเอ่ยถาม

"ไม่"คาร์ลตอบ

"ตามใจของดีนะเว้ย"ไฉไหว่ไหล่ใส่ก่อนจะยกแก้วขึ้นดื่ม

คาร์ลลี่หยางและไฉเป็นเพื่อนรักกันมาตั้งแต่เด็กๆตระกูลของเราทั้งสามตระกูลเป็นพันธมิตรกันมายาวนานเราเรียกว่าเป็นเหมือนครอบครัวใหญ่เลยก็ว่าได้ที่ค่อยพึ่งพาอาศัยกัน

"แล้วเรื่องไปคุยที่ไทยได้เรื่องอย่างไงบ้าง?"ลี่หยางถาม

"ก็โอเคอาทิตย์หน้าจะบินไปเซ็นสัญญา"คาร์ลบอก

"เออก็ดีแล้วเวลาส่งสินค้าเข้าไทยจะได้สะดวกขึ้น"ลี่หยางบอก

"อาทิตย์หน้างานวันเกิดลุงเหลียง ลุงเหลียงบอกว่าพวกมึงสองตัวไปด้วย"ไฉเอ่ยบอกและยกแก้วเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ขึ้นมาดื่ม 

ลุงเหลียงคือผู้ใหญ่ที่พวกเขาทั้งสามคนเคารพนับถือมากเหมือนพ่อคนที่สองเลยก็ว่าได้ ลุงเหลียงค่อยช่วยเหลือและให้คำปรึกษาพวกเขาในด้านธุรกิจไม่ว่าจะเจอปัญหาอะไรลุงเหลียงก็สามารถช่วยทำให้พวกเขาแก้ปัญหาได้อย่างสบายๆ

"งานนี้ไอ้จางเหว่ยไปด้วยใช่ไหมกูล่ะไม่อยากไปเลยเหม็นขี้หน้ามัน"ลี่หยางเอ่ยบอกอย่างหงุดหงิด

"ก็ทนหน่อยๆตระกูลซือกับลุงเหลียงนับถือกันมายาวนานอย่างไงก็ต้องเจอ"คาร์ลบอก

"รำคาญขี้หน้ามันชะมัด"ลี่หยางบอกด้วยท่าหงุดหงิดอย่างไม่ชอบใจ

"รำคาญไปก็เท่านั้นตราบใดที่มันยังไม่ตายมึงก็ต้องเจอมันอยู่แบบนี้แหละ"ไฉบอกก่อนที่จะได้ยินเสียงของลูกน้องเคาะประตูแล้วเดินเข้ามา

"นายครับสินค้าเราครับมาแล้วครับนายจะลงไปเช็กด้วยตัวเองหรือให้พวกผมเช็กกันเลยดีครับ"ลูกน้องเอ่ยถาม

"เดี๋ยวพวกกูจะลงไปเช็กเอง"คาร์ลบอก

"ครับนาย"ลูกน้องพยักหน้าพร้อมกับเดินออกไปจากนั้นทั้งสามคนจึงลุกขึ้นและเดินออกไปเช็กสินค้า

คฤหาสน์ลุงเหลียง

"นี่งานเลี้ยงวันเกิดหรืองานเลี้ยงโรงทานวะทำไมคนมันถึงได้เยอะแบบนี้"ไฉเอ่ยบอกและกวาดสายตาไปมองรอบๆคฤหาสน์ของลุงเหลียงที่ตอนนี้ถูกเนรมิตให้เป็นสถานที่จัดงานวันเกิดที่ใหญ่โต

"ลุงเหลียงแกเป็นคนกว้างขวางไม่แปลกที่คนจะมางานวันเกิดแกเยอะ"คาร์ลเอ่ยบอก

"ก็เยอะเกินมากันครึ่งฮ่องกงได้เลยมั่ง"ไฉเอ่ยบอกพร้อมกับหัวเราะออกมา

"ก็จริงที่มากันครึ่งห้องกงหนึ่งในนั้นก็มีคู่หมั้นแสนสวยของมึงด้วย"ลี่หยางพยักพเยิดไปทางด้านหลังของไฉ

ไฉเลิกคิ้วขึ้นและหันไปมองที่ด้านหลังของตัวเองก่อนจะเห็นร่างบางระหงของ ถิงถิงหรือ(ไป๋ ถิงถิง)คู่หมั้นของตัวเองเดินตรงมาทางเขา

"สวัสดีค่ะเฮียไฉ เฮียคาร์ล เฮียหยาง"ถิงถิงเอ่ยทักทายกับทั้งสามคนอย่างสนิทสนมเพราะพวกเรารู้จักกันมาตั้งแต่เด็กๆ

"สวัสดีถิงถิง"คาร์ลทักทายกลับเช่นกัน

"สวัสดีถิงถิงวันนี้สวยมากเลยนะ"ลี่หยางเอ่ยชม

"ขอบคุณค่ะเฮียหยาง"ถิงถิงส่งยิ้มหวานไปให้ลี่หยางก่อนที่จะหันไปคุยกับไฉ

"เฮียไฉไม่คิดจะทักถิงเลยเหรอ ถิงน้อยใจนะ"ถิงถิงเอ่ยบอกพร้อมกับทำท่าน้อยใจใส่ไฉ

"กูไปหาคนรู้จักก่อนนะเดี๋ยวมา"ไฉไม่ได้สนใจคำพูดของถิงถิงและหันไปพูดกับเพื่อนสนิททั้งสองคนแทนก่อนจะเดินแยกตัวออกไปโดยมีสายตาทั้งสามคนคอยมองตามไป

"เฮียไฉจะไปไหนรอถิงด้วยสิทำไมเจอหน้าถิงแล้วชอบเดินหนีอยู่เรื่อยเลยนะ เฮียคาร์ล เฮียหยางเดี๋ยวถิงตามเฮียไฉก่อนนะเดี๋ยวถิงมาคุยด้วยใหม่"ถิงถิงบ่นพึมพำออกมาก่อนที่ประโยคหลังจะหันไปบอกคาร์ลและลี่หยาง

"อือไปเถอะ"คาร์ลพยักหน้าก่อนที่ถิงถิงจะเดินตามไฉเพื่อนเขาไป

"มึงว่าคู่นี้จะรอดป่ะวะกูล่ะไม่เข้าใจถิงถิงเลยว่าทำไมถึงรักไอ้ไฉขนาดนั้นทั้งที่ไอ้ไฉก็ไม่ใช่คู่หมั้นที่ดีขนาดนั้น"ลี่หยางพูดขึ้นและมองตามทั้งสองคนไป

"ไม่รู้สิกูก็มองอนาคตสองคนนี้ไม่ออก"คาร์ลเอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่ง

"กูก็มองไม่ออกวะ"ลี่หยางส่ายหน้าไปมาก่อนจะเรียกบริกรให้เอาเครื่องดื่มมาให้

ในขณะที่คาร์ลและลี่หยางกำลังยืนพูดคุยกันอยู่นั้นก็ได้ยินเสียงทุ้มของใครบางคนดังขึ้น

"คาร์ล ลี่หยาง"

"ลุงเหลียง"คาร์ลเอ่ยเรียกพร้อมกับค้อมศีรษะเล็กน้อยให้กับลุงเหลียงพร้อมกับลี่หยาง

"สุขสันต์วันเกินนะครับลุงเหลียง"ลี่หยางเอ่ยบอก

"สุขสันต์วันเกินครับลุงเหลียง"คาร์ลเอ่ยบอกเช่นกัน

"อ่า ขอบใจพวกแกมากแล้วก็ของขวัญด้วยฉันบอกพวกแกแล้วว่าไม่ต้องเอามาให้มาแค่ตัวก็พอ"เหลียงบอกอย่างเกรงใจเพราะคาร์ลลี่หยางและไฉซื้อรถราคาแพงมาให้เขาเป็นของขวัญวันเกิดซึ่งเขาบอกแล้วว่าไม่ต้องที่มีอยู่ก็ขับจะไม่หมดอยู่แล้ว

"เล็กน้อยครับลุง"คาร์ลบอก

"ใช่ครับเรื่องเล็กน้อยลุงช่วยอะไรพวกผมไว้ตั้งเยอะแค่ของขวัญเล็กน้อยมาก"ลี่หยางเอ่ยเสริมด้วยอีกคน

"อือ...แล้วไฉไปไหนล่ะ?"เหลียงเอ่ยถาม

"เห็นบอกเจอคนรู้จักก็เลยเดินไปทางนู้นครับ"ลี่หยางเอ่ยบอก

"อ๋อ"เหลียงพยักหน้าอย่างเข้าใจก่อนที่จะได้ยินเสียงทุ้มดังขึ้นทำให้คาร์ลี่หยางและเหลียงต่างหันไปมองตามเสียงที่ได้ยิน

คาร์ลกับลี่หยางถอนหายใจออกมาอย่างไม่ค่อยสบอารมณ์เมื่อเห็นว่าจางเหว่ยเดินตรงมาทางพวกเขา

"สวัสดีครับลุงเหลียงสุขสันต์วันเกินนะครับ"จางเหว่ยเอ่ยทักทายกับเจ้าของงานวันเกิดและปรายตาไปมองคาร์ลและลี่ยางเล็กน้อย

"สวัสดีและก็ขอบใจมากนะจางเหว่ย"เหลียงพยักหน้าก่อนที่ลูกน้องของเหลียงจะเดินตรงมากระซิบที่ข้างหูจากนั้นก็ขอตัวเดินออกไป

"ถ้างั้นฉันขอตัวก่อนนะเชิญตามสบาย"เหลียงเอ่ยบอกกับทุกคนก่อนที่จะเดินแยกออกไป

"จะรีบไปไหนไม่คิดจะทักทายกันหน่อยเหรอเจอคนรู้จักแต่ไม่คิดจะทักทายมันเสียมารยาทนะ"จางเหว่ยพูดขึ้นเมื่อเห็นว่าคารฺ์ลและลี่หยางกำลังจะเดินไปแยกตัวไปทางอื่น

"ก็ไม่ได้อยากเจอก็ไม่จำเป็นต้องทัก"คาร์ลบอกสั้นๆอย่างไม่ได้สนใจอะไรมากนัก

"หึ"ลี่หยางถึงกับหลุดขำออกมาในคำพูดของคาร์ล

"หึ...ถ้างั้นกูคงต้องเสียใจด้วยเพราะตราบใดที่มึงยังมีลมหายใจอยู่มึงก็ต้องเห็นหน้ากูไปตลอดนั่นแหละก็รีบตายเร็วๆสิจะได้ไม่ต้องเจอหน้ากู"จางเหว่ยเอ่ยบอกพร้อมยกยิ้มขึ้น

"มึงคิดว่าถ้ากูตายไปตระกูลซือของมึงจะขึ้นมาเป็นใหญ่เหนือตระกูลเหยาได้เหรอ?"คารล์เดินไปหยุดอยู่ตรงหน้าของจางเหว่ยและจ้องมองด้วยสายตาดุดัน

"แน่นอน"จางเหว่ยก็มองกลับโดยไม่กลัวเกรงเช่นกัน

"หึ กูจะบอกเลยนะว่ามันไม่มีทางเป็นไปได้ไม่ว่าอย่างไงตระกูลซือของมึงก็ไม่มีทางขึ้นมาเป็นใหญ่ได้แน่นอน"คาร์ลรู้ว่าจางเหว่ยพยายามที่จะขึ้นมาเป็นใหญ่เหนือตระกูลเขา

"ถ้างั้นมึงก็คอยดูแล้วกันว่าตระกูลซือของกูจะขึ้นมาเป็นใหญ่เหนือตระกูลเหยาของมึงได้ไหม!"จางเหว่ยเอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงดุดันสายตาจ้องมองคารล์ด้วยแววตาเหี้ยมเกรียม

"ถ้างั้นกูจะรอดู แล้วอีกอย่างอย่าคิดส่งคนตามกูอีกรอบนี้กูใจดีปล่อยไปแต่ถ้ามีรอบหน้ามีอีกกูจะไม่ให้คนของมึงได้มีโอกาสกลับไปรายงานมึงอีก"คาร์ลเอ่ยบอกก่อนจะเดินหนีไปพร้อมกับลี่หยางโดยมีสายตาของจางเหว่ยมองตามไปด้วยอารมณ์ที่เดือดดาล

"ถ้าวันนั้นมาถึงวันที่ตระกูลซือของกูขึ้นมาเป็นใหญ่เมื่อไรวันนั้นกูจะเหยียบตระกูลเหยาของมึงให้จมตีนกูเลยค่อยดูไอ้คาร์ล!"