บทที่ 5 ดอกไม้ของมังกร 1.3

“ไม่ ยะ อย่า” เสียงของเธอเริ่มสั่นพร่า บิดตัวไปมาเมื่อเขาโอบล้อมปทุมถันสีชมพูสดใสหายเข้าไปในปาก ดูดกลืนปลายถันสีสวยหายเข้าไปในปาก ความอุ่นชื้นของอุ้งปากหนาทำให้เธอขนลุกซู่ ความรู้สึกวาบหวามบังเกิดขึ้นอย่างเฉียบพลัน

“โอ๊ย!!...เจ็บ” และแล้วความซาบซ่านที่ได้รับก่อนหน้ากลับกลายเป็นความเจ็บ เมื่อเขาลงโทษคนปากดีด้วยกันกัดยอดถันที่อยู่ในปาก ดึงรั้งขึ้นสูงแล้วกัดอีกหน สาวน้อยที่หมดหนทางสู้ได้แต่ขับเสียงครางเจ็บออกมา บิดร่างกายเท่าที่พอจะบิดได้ เพื่อให้พ้นจากอุ้งปากร้อนผ่าวที่สร้างทั้งความเจ็บให้กับตนเอง

“ได้โปรด พอเถอะคะ หยุดเถอะ เหมยเจ็บ”

เธอร้องครวญครํ่าอย่างน่าสงสาร แต่มีหรือคนที่มีความโกรธลุกโชนในจิตใจจะรับรู้คำอ้อนวอนนั้น เขาใช้มือบีบเคล้นขยำทรวงอกอวบเต็มแรงจนเนื้อปลิ้นออกมาตามร่องนิ้ว รอยฝ่ามือจึงปรากฏบนผิวเนื้อขาวสวยเนียนละเอียด ส่วนปากก็ยังคงกัดและดูดกลืนปลายถันอีกข้างอย่างต่อเนื่อง สลับกันไปมาจนสาวเจ้านอนนํ้าตารินเล็ดจากการกระทำอันป่าเถื่อนของเขา เป็นนานกว่าที่เขาจะละห่างจากอกอวบที่ถูกลงโทษจนบอบชํ้า

“เธอต้องเจ็บมากกว่านี้ เจ็บเหมือนกับที่ฉันเจ็บ”

ใบหน้าคมเลื่อนขึ้นสูง กัดฟันพูดเหนือริมฝีปากบางสั่นระริก จากนั้นก็กระแทกปากบดจูบลงโทษสาวเจ้า แลกรัดพันลิ้นรุกเร้าอย่างดุดันระคนเร่าร้อน บดคลึงริมฝีปากหนักหน่วงจนเธอเจ็บร้าวไปทั่ว บางครั้งไรฟันคมกริบก็กัดกลีบปากล่างของดอกเหมยจนห้อเลือด เธอไม่มีโอกาสให้เสียงของความเจ็บปวดนั้นเล็ดรอดออกมา ได้แต่เพียงส่งเสียงดังก้องในลำคอและนํ้าตาที่รินไหลเท่านั้น

ระหว่างที่ปากลงโทษ มือใหญ่ของเขาก็ทำหน้าที่บีบเคล้นทรวงอก ลงนํ้าหนักมืออย่างหนักหน่วง เขารู้สึกเมามันกับการออกแรงขยำบงกชคู่นี้เหลือเกิน เพราะมันเด้งรับนํ้าหนักมือ สมกับเป็นทรวงอกของสาวแรกรุ่น ปลายนิ้วมือก็ไม่ได้ว่างเว้น บี้บดปลายถัน ดึงรั้งเป็นบางครา ในขณะที่เอวสอบโยกตัวเองนิดๆ ให้ความเป็นบุรุษเพศที่ตื่นตัวเต็มที่เสียดสีกับเนินเนื้อสาวที่หลบซ่อนอยู่ในเศษชุดเดรสส่วนล่าง

ระบบร่างกายในร่างของดอกเหมยเริ่มรวน เธอไม่รู้ว่าความกระสันซ่านแทรกตัวเข้าเคียงคู่กับความเจ็บปวดตั้งแต่เมื่อไหร่ รู้เพียงว่าตอนนี้ผิวกายของเธอทั้งชั้นนอกและชั้นในมันเกิดอาการร้อนผ่าว ขนลุกชันยามที่เขาโยกตัวให้ส่วนกลางของเขาและเธอสัมผัสกัน ดอกเหมยรับรู้ถึงบางสิ่งบางอย่างที่อยู่ตรงความเป็นอิสตรีเพศ รับรู้ถึงขนาดความใหญ่ที่ไม่ธรรมดา ความหวาดกลัวแล่นเข้ามาในสมอง กลัวสิ่งนั้นที่ยังคงเคลื่อนไหวช้าๆ เสียดสีกับเนินเนื้อสาว แล้วเกิดอาการร้อนวูบวาบตามมา

มังกรขยับตัวลงนอนเคียงข้างสาวเพื่อที่เขาจะได้กำจัดชุดเดรสอีกครึ่งหนึ่งให้หลุดออกไป “แควก” เสียงกระชากดังขึ้น ชุดเดรสที่เหลือหลุดออกจากร่างสาว คงเหลือเพียงอันเดอร์แวร์ตัวน้อยที่ปกปิดสิ่งเลอค่าของสตรี แล้วมันก็ถูกกระชากหลุดออกไปในเวลาต่อมา

ดอกเหมยรับรู้ถึงความเย็นวูบจากเครื่องปรับอากาศที่ไหลอาบทั่วกาย มันบอกให้เธอรู้ว่าตอนนี้ร่างกายของเธอเปล่าเปลือย ก่อนที่ความเย็นนั้นจะกลายเป็นความร้อนที่เข้าแทรกซึม เมื่อฝ่ามือใหญ่ปาดป่ายไปทั่วร่างสาวอย่างหนักมือ ผิวขาวสวยของเธอยังคงเกิดรอยฝ่ามือทับซ้อนกระจายไปทั่ว โดยเฉพาะปทุมมาลย์คู่สวยถูกมือแกร่งนวดเคล้นด้วยความเมามัน ไม่สนใจว่าเธอจะเจ็บจากแรงบีบที่มากมายเพียงใด เขาสนใจแต่ว่าความโกรธ ความแค้นทุกสิ่งอย่างจะถูกถ่ายทอดไปให้เธอเท่านั้น แล้วมันก็สมใจเขา

“อื้อ อื้อ” เสียงครางเจ็บดังก้องอยู่ในลำคอสาวตลอดเวลาที่เขาเฟ้นทรวงอกงดงาม พยายามดิ้นรนเพื่อให้ตนเองเป็นอิสระจากร่างหนาที่เกยทับ ทว่ามีหรือที่มังกรจะปล่อยให้เหยื่ออันโอชะหลุดรอดมือไปได้ จากที่เกยทับเลยเปลี่ยนเป็นทาบทับ อีกทั้งยังจงใจให้ใจกลางร่างกายของเขาและเธอบดเบียดกัน และนั่นทำให้ร่างสาวถึงกับสั่นราวกับเป็ดน้อยที่ดำผุดดำว่ายในนํ้า

ข้อมือเล็กทั้งสองข้างที่เป็นอิสระออกแรงดันร่างหนาให้ออกห่าง แต่ดูเหมือนว่าเรี่ยวแรงสาวจะน้อยเกินไป ร่างกายของเขาไม่ขยับเขยื้อนไปไหน ยังคงทาบทับและบดเบียดส่วนกลางของร่างกายอย่างต่อเนื่อง เธอหน้าร้อนวูบวาบเมื่อบางสิ่งบางอย่างที่เติบโตเต็มวัย ดุนดันอยู่ตรงกลีบดอกไม้สาว ช่องท้องของดอกเหมยปั่นป่วนราวกับมีคลื่นลมแรงก่อตัวอยู่ในนั้น และสุดท้ายร่างสาวก็เปลี้ยไปหมด

มังกรละจากกลีบปากนุ่มที่เขาบดจูบจนบวมเจ่อ ลากไล้ใบหน้าคมเข้มของตนเองไปตามแก้มสวยสีแดงระเรื่อ เรื่อยตํ่าลงมายังลำคอขาวและตํ่าลงไปยังความอวบใหญ่ตรงช่วงลำตัว และตะปบสิ่งที่ชูช่อด้วยปากหนาของตนเอง กลืนกินและขบกัด

“อื้อ...ไม่ ไม่...โอ๊ย”

ดอกเหมยเปล่งเสียงห้ามสั่นๆ ออกมา เธอคิดว่ามันจะได้ผล เขาอาจจะหยุดการกระทำอันแสนป่าเถื่อนนี้ เปล่าเลยยอดถันสีดอกกุหลาบยังคงอยู่ในอุ้งปากที่ลงโทษเธอไม่หยุด มือของเขาก็เหลือร้ายเคล้นทรวงอกอีกข้างที่ว่างเว้นจนเธอกลัวว่ามันจะหลุดติดมือหนาไป สาวแสนสวยกำลังคิดในใจว่าเธอทำผิดอะไร เหตุใดต้องมาพบเจอกับคนอย่างเขาด้วย

“พอ...พอเถอะคะ เหมยเจ็บ”

เธอยังคงเว้าวอนด้วยนํ้าเสียงน่าสงสารต่อไป แต่วินาทีนี้มังกรไม่สนใจอะไรทั้งสิ้น แรงโทสะที่เป็นชนวนชั้นดีที่ทำให้เขาเกิดอาการหน้ามืดตาลาย ไม่สนใจเสียงร้องเสียงครํ่าครวญ แล้วยิ่งได้สูดดมกลิ่นกายที่เย้ายั่ว สัมผัสผิวเนื้อนุ่มละมุนมือ ริมฝีปากบางนุ่มที่มีทั้งความหวานและหอม สรีระที่สวยสดงดงามประหนึ่งรูปปั้นนางฟ้านางสวรรค์ของเธอด้วยแล้ว เขาถึงกับควบคุมตัวเองไม่อยู่ ความกำหนัดแล่นเข้ามาสู่ร่างกายของเขาอย่างรวดเร็ว และดูเหมือนเขาจะไม่ปล่อยเวลาให้ล่วงเลยไปนาน ได้เวลาเอาคืนเจ้าสัวเหลียงเสียที ผ้าเช็ดตัวที่พันไว้รอบเอวถูกกระตุกด้วยมือใหญ่ ก่อนจะเหวี่ยงผ้าผืนนั้นไปไม่รู้ทิศทาง

“เธอจะต้องเจ็บมากกว่านี้ เจ็บมากกว่าที่ฉันเจ็บ”

ดอกเหมยเกิดอาการสั่นสะท้านขึ้นมาทันทีทันใดเมื่อได้ยินคำพูดของมังกร อีกทั้งเนื้อกายแท้ของเขาสัมผัสกับเนินเนื้อสาวที่โยกช้าๆ พร้อมกับใบหน้าคมเข้มที่ก้มลงหยอกเย้าตรงปลายถัน ทำให้สาวน้อยไร้เดียงสาทั้งกลัว ทั้งสั่นไปทั้งกาย

“อย่าทำเหมย อย่าทำ อย่าทำเหมยเลยนะคะ”