ตอนที่ 6 ขอร้อง

หลานหลิงอวี๋

นายท่านหยางพูดจาไม่รักษาน้ำใจของข้าเลยแม้แต่น้อยจิตใจคงเคียดแค้นข้าเป็นอย่างยิ่งข้าเองก็ผิดที่ทำร้ายบุตรชายของเขาแต่ข้ากับเขาก็ต่างแยกย้ายกันไปแล้วไม่ใช่หรือเหตุใดต้องทำเช่นนี้ด้วย

"นายท่านหยาง ข้ากับบุตรชายท่านต่างเลิกรากันไปแล้วตอนนี้คือเรื่องส่วนรวมท่านอย่าได้เหมารวมได้หรือไม่"

"ฝ่าบาทหากมีเรื่องเพียงแค่นี้กระหม่อมขอลา"

"หยางเฟิงรอก่อน"

"ฝ่าบาทมีเรื่องอะไรอีกหรือ"

"บังอาจเจ้ากล้าดูหมิ่นฝ่าบาทสามหาวยิ่งนัก"

"เสนาบดีซ้ายหลู่ตั๋ว อย่ามาชี้หน้าข้าเช่นนั้นนะอย่าหาว่าข้าไม่เตือน"

"เจ้า!"

"เสนาบดีหลู่..."

"เอ่อ...พะยะค่ะฮองเฮา"

"นายท่านหยางเรื่องนี้เกี่ยวกับความเป็นความตายของแคว้นซูที่เป็นพันธมิตรกันมาช้านาน นายท่านหยางอย่าได้ผูกใจเจ็บอีกเลยถือว่าเราขอร้องท่านก็แล้วกัน"

"ฮองเฮา แม้ว่าพระองค์จะเป็นบุตรสาวของกระหม่อมแต่ว่ากระหม่อมคงให้ไม่ได้เพราะครั้งนี้มันยากจนเกินที่จะยอมรับคนๆนี้"

"ท่านพ่อ"

เสียงของหยางหลีหยุนเอ่ยออกมาทันทีเมื่อนายท่านหยางกำลังจะเอ่ยขึ้น

"ข้าจะร่วมออกรบด้วยเพราะถ้าตระกูลเราไม่ร่วมรบแล้วใครจะออกรบครั้งนี้เราจะทำให้แคว้นซูติดหนี้แคว้นฉินเราท่านพ่อไม่คิดว่ามันดีหรอกหรือ"

"เจ้าคิดดีแล้วหรือ"

"ขอรับ เรื่องงานกับเรื่องส่วนตัวข้าแยกออกได้ท่านพ่อไม่ต้องห่วง"

"งั้นตามใจเจ้าก็แล้วกัน"

"ขอบคุณท่านพ่อขอรับ"

"ฝ่าบาทก็เอาตามที่บุตรชายข้าพฟุดก็แล้วกันเรากลับกันเถอะ"

"เดี๋ยวก่อน"

"ฝ่าบาท"

"อย่าได้โมโหไปเลยนายท่านหยาง คืนนี้มีงานเลี้ยงเราจึงอยากให้นายท่านหยางมาร่วมงานเลี้ยงด้วย"

"หึ ขอบพระทัยฝ่าบาทแต่ว่ากระหม่อมคงไม่มา"

นายท่านหยางหันมามองข้าเพียงแว่บเดียวก็เดินจากไป

"แม่ทัพหลานท่านอย่าได้เป็นกังวลและไม่ต้องรู้สึกผิดอะไรอีกเรื่องมันผ่านมาแล้วเราจะช่วยเจ้าเต็มที่"

"ขอบพระทัยพะยะค่ะฝ่าบาท"

หลังจากที่ปรึกษาหารือกันตัวของข้าเองก็ได้กลับมาพักผ่อน ก่อนงานเลี้ยงในคืนนี้จะเริ่มขึ้น ข้าก็ต้องขอตัวไปพักผ่อนและเตรียมตัวให้พร้อมในคืนนี้

เมื่อตกเย็นข้ากลับเตรียมตัวที่จะมาร่วมงานเลี้ยงต้อนรับ และสิ่งที่ข้าไม่คาดฝันก็คือ นายท่านหยาง และบรรดาภรรยาและบุตรชายบุตรสาวต่างมาร่วมงานเลี้ยงในคืนนี้และมองดูใบหน้าของนายท่านหยางแล้ว กลับพบว่าตัวเขาเองน่าจะมีปัญหาด้วยความไม่พอใจที่โดนบังคับมาก็เป็นได้

"สามีท่านทำหน้าให้มันดีๆหน่อย"

"พี่ใหญ่อย่าต่อว่าสามีเลย"

"น้องรองเจ้าเข้าข้างเขาอีกแล้วนะ"

เสียงหวานใสของบุรุษร่างร่างสูงโปร่งคนนั้นคงจะเป็นฮูหยินใหญ่กับฮูหยินรอง ถามว่าทำไมถึงพึ่งเคยเจอในตอนที่แต่งงานกับหยางหลีหยุนนั้นไม่เคยได้พบฮูหยินทั้งสองเลยมีเพียงฮูหยินสามที่ข้าเคยพบเจอเท่านั้นฮูหยินใหญ่กับฮูหยินรองต่างเป็นคนเก็บตัวและโยนงานต่างๆมอบให้แก่ฮูหยินสามทำ ข้าที่พึ่งแต่งงานและพาหยางหลีหยุนกลับในสองวันข้าเลยไม่ค่อยมีโอกาสได้พบหน้า

"ท่านแม่ทัพหลาน"

"ว่าอย่างไร"

"ดื่มให้แก่ท่านในคืนนี้"

"รองแม่ทัพท่านเกรงใจเกินไปแล้ว"

"ดื่ม/ดื่ม"

งานเลี้ยงจบลงไปได้ด้วยดีข้าเองก็อยู่ที่นี้จนกว่าจบครบกำหนดกลับ เมื่อจะกลับค่อยกลับพร้อมกับแม่ทัพกับทหารของแคว้นฉิน