09 ข้อเสนอ

@เวลาผ่านไป

แกร้ก!

"นี่พวกนายเมื่อไหร่เจ้านายของพวกนายจะกลับมาสักที ฉันขี้เกียจรอแล้วนะฉันต้องกลับไปหาแม่ฉันต้องกลับไปดูน้อง ฉันไม่มีเวลามาไร้สาระอยู่กับเจ้านายของพวกนายหรอกนะ!" น่านน้ำพูดขึ้นโดยที่ยังไม่ทันได้หันไปมองดูว่าใครกันแน่ที่เข้ามา แต่เธอรอจนรู้สึกหงุดหงิด เธอหายไปทั้งคืนแบบนี้แม่คงจะเป็นห่วงมากเลย

"กลับมาแล้วนี่ไง"

"....."

"ให้รอแค่นี้รอไม่ได้เลยเหรอ?"

"ฉันมีงานต้องไปทำต่อ"

"ลาออกให้หมด"

"??"

"ฉันมีงานให้เธอทำ"

"งานอะไรของคุณ?"

"ฉันมีข้อเสนอมาให้เธอ เป็นเด็กฉัน"

"ไม่!"

"เธอจะไม่รอฟังให้จบก่อนเหรอ ก่อนที่เธอจะปฏิเสธ บางทีเงินที่ฉันให้เธอต่อเดือนอาจจะพอค่าใช้จ่ายของเธอก็ได้"

"คุณรู้ได้ยังไงว่าฉันต้องจ่ายอะไรบ้างต่อเดือน"

"คนอย่างฉันอยากรู้อะไรแล้วก็ต้องได้รู้ ก็ไม่แปลกที่ฉันจะรู้เรื่องของเธอ"

"....."

"สัญญาที่เธอจะต้องเป็นเด็กฉัน ลองอ่านทำความเข้าใจดูก็ได้"

"....." น่านน้ำมองแรงใส่ก่อนจะหยิบกระดาษจากเมืองของเขามาอ่านดู

สัญญานี้ก็ไม่ต่างอะไรจากกฎระเบียบทุกที่ทำงานเลย

1:ห้ามไปกับผู้ชายคนไหน

2:เรียกเมื่อไหร่ต้องมา

3:ห้ามมีอะไรกับคนอื่น

4:ไม่มีสิทธิ์ปฏิเสธ ห้ามขัดคำสั่ง

5:และห้ามแสดงตัว ห้ามหึงหวง

"สิ่งตอบแทนที่เธอจะได้รับคือเงินสองแสนบาทต่อเดือน"

"....."

"เป็นเงินเดือนจะโอนเข้าบัญชีของเธอทุกสิ้นเดือน"

"ฉันคงไม่สนใจ ฉันทำงานที่อื่นยังไม่มีสิทธิ์เป็นเจ้าข้าวเจ้าของฉันได้ขนาดนี้เลย"

"แต่ที่อื่นก็ไม่ได้ให้เงินเดือนเธอเยอะเท่าฉัน!"

"....."

"มองให้ขาดสิน่านน้ำ น้องชายของเธอต้องการใช้เงินอีกมากในการใช้จ่ายตอนผ่าตัด และฉันก็คิดว่าน้องชายของเธอคงต้องการเงินจำนวนนี้"

"คุณรู้ได้ยังไง!?"

"ฉันบอกเธอแล้วไงว่าไม่มีอะไรที่ฉันอยากรู้แล้วฉันจะไม่รู้"

"....."

"ฉันรู้ว่าน้องชายของเธอจะต้องผ่าตัดก่อนเธอซะอีก ฉันถึงพูดได้เต็มปากไงว่ายังไงเธอก็ต้องคลานกลับมาหาฉันอยู่ดี"

"นี่คุณ!"

"ฉันไม่เล่นสกปรก ฉันไม่ได้ทำอะไรทั้งนั้น ฉันแค่รู้เรื่องนี้ก่อนเธอและก็เดาได้ว่าเธอคงต้องการเงินจำนวนนั้นมาก และเธอก็กลับหาฉันจริงๆ"

"....."

"เธอคงไม่อยากให้แม่กับน้องชายของเธอรู้หรอกจริงมั้ยว่าเธอไปทำอะไรมาถึงได้มีเงินมากมายขนาดนั้น"

"....."

"และการเป็นเด็กฉันมันก็ไม่ใช่เรื่องยากอะไรเลยแค่เธอตอบรับข้อเสนอ"

"ถ้าคุณมีการเซ็นสัญญาเป็นเด็กของคุณแบบนี้คุณก็ต้องมีคนอื่นที่ทำแบบนี้เหมือนกัน ฉันไม่อยากมีปัญหากับคนของคุณ"

"นั่นไม่ใช่ประเด็น"

"แต่ฉันก็ไม่อยากให้คนของคุณมายุ่งวุ่นวายกับฉันเหมือนกัน และฉันก็ไม่อยากเข้าไปยุ่งวุ่นวายในเรื่องพวกนั้นด้วย"

"ไม่มีใครกล้าเข้ามายุ่งกับคนของฉันหรอก"

"....."

"แค่เธอตกลงเซ็นสัญญาเป็นคนของฉัน ตัวเธอก็จะปลอดภัยมีเงินใช้จ่ายสบายทั้งชีวิต"

"ฉันจะมั่นใจได้ยังไง"

"ก็รอดูเอาเอง ว่ามีใครกล้ายุ่งวุ่นวายกับเธอหรือเปล่า"

"....."

"ว่ามันจะผิดคำที่ฉันพูดหรือเปล่า"

"แล้วถ้าฉันบอกว่าฉันไม่สนใจล่ะ?"

"แม่ของเธอก็อาจจะรู้ก็ได้ว่าเธอทำงานบนเตียงกับฉันถึงได้เงินจำนวนนั้นไป เธอจะลองดูกับฉันก็ได้นะ"

"ทำไมต้องเอาแม่ฉันมาเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้ด้วย"

"ฉันไม่ได้ขู่ไม่ได้บังคับเธอ ฉันก็แค่บอกว่าถ้าเธอไม่รับข้อเสนอแม่ของเธออาจจะรู้เรื่องนี้ด้วยก็ได้"

"นี่เหรอที่เรียกว่าการไม่บังคับ?"

"แล้วมันบังคับตรงไหน?"

"ก็บังคับให้ฉันรับข้อเสนอของคุณเพื่อแลกกับการที่คุณจะเก็บเรื่องนี้ไว้เป็นความลับไม่บอกกับแม่ฉันไง คุณอาจจะให้แม่ของฉันรู้เรื่องนี้แล้วให้แม่ของฉันเสียใจผิดหวังในตัวฉันใช่มั้ย"

"ฉันไม่ได้หวังอะไรขนาดนั้นหรอกนะ ก็ฉันให้เธอรับข้อเสนอดีๆ แล้วแต่เธอไม่ยอมรับเอง ฉันโตพอที่จะรู้ว่าอะไรควรไม่ควร"

"....."

"ฉันให้เวลาเธอกลับไปคิดก็ได้ แล้วค่อยมาให้คำตอบกับฉัน เธอจะได้รู้ว่าครอบครัวของเธอต้องการใช้เงินหรือเปล่า"

"....."

"แล้วก็ไปลาออกจากงานที่ทำอยู่ซะ! ก่อนที่ฉันจะส่งลูกน้องไปเล่นงานเพื่อนของเธอ"

"คุณนี่มัน...ป่าเถื่อนที่สุด!"

"แล้วไง?"

"ก็ละเพื่อนฉันไปเกี่ยวอะไรด้วยทำไมคุณต้องดึงมันมาขู่ฉันด้วยล่ะ"

"ผู้ชายคนไหนเข้าใกล้เธอฉันก็ไม่พอใจทั้งนั้นแหละ ต่อให้จะเป็นเพื่อนก็ตาม"

"แล้วคุณมีสิทธิ์อะไร!?"

"....."

หญิงสาวรีบเอามือปิดปากของตัวเองทันทีเพราะรู้ว่าชายหนุ่มจะเดินเข้ามาจูบเธอ แค่พูดไม่เข้าหูแค่นี้เธอก็โดนจูบจนปากช้ำแล้ว

"อย่าพูดอะไรที่ฉันไม่ชอบอีก"

"แล้วฉันพูดไม่ดีตรงไหน ฉันก็พูดไปตามความจริง!" เธอเถียงกลับโดยที่มือยังปิดปากอยู่

"ลองดีเหรอ?"

"อย่านะ! ปล่อยฉันไอ้คนป่าเถื่อน อร๊าย!!" หญิงสาวพยายามขัดขืนในขณะที่ชายหนุ่มกำลังดึงมือของเธอออกเพื่อที่จะจูบปากกับเธอ

ทว่า...

ก๊อก ก๊อก ก๊อก

"ขอโทษครับนายมีงานด่วนครับ"

"งานอะไรอีกวะ เลื่อนไปก่อนไม่ได้หรือไง!?" มาเฟียหนุ่มตะโกนตอบกลับลูกน้องด้วยความหงุดหงิด

"ไม่ได้ครับนาย งานด่วนจริงๆ คุณมังกรโทรมาครับ"

"ไอ้บ้าเอ้ย ขัดจังหวะกูจริงๆ!" ปล่อยเธอให้เป็นอิสระก่อนจะเดินออกไปหาลูกน้องที่หน้าประตูแล้วก็หายเงียบไปเลย

@ผ่านไปสักพัก

น่านน้ำเดินย่องออกไปดูที่หน้าประตูและก็พบว่าไม่มีใครเฝ้าอยู่ที่หน้าประตูอีกแล้ว เธอจึงใช้โอกาสนี้ออกมาจากคอนโดของเขาและนั่งรถแท็กซี่กลับบ้านทันที

ตอนนี้บ้านของเธอก็ไม่มีใครหรอกเพราะน้องชายของเธออยู่ที่โรงพยาบาลและแม่ของเธอก็ต้องคอยเฝ้าดูแลอยู่ที่นั่น ที่บ้านก็เลยมีแค่เธอคนเดียว

"ฟู่วว!! มีแต่เรื่องจริงๆ นะน่านน้ำ แล้วฉันจะใช้ชีวิตยังไงให้รอดพ้นจากผู้ชายคนนั้นล่ะ" เธอถอนหายใจออกมาอย่างแรง อยากจะหนีไปให้ไกลๆ จะได้ไม่ต้องเจอหน้าผู้ชายคนนั้นอีก แต่เธอก็คงจะหนีเอาตัวรอดคนเดียวไม่ได้ ขาดเธอไปแม่กับน้องก็คงจะลำบากกันแย่

"สาธุเจ้าพระคู๊ณ ขออย่าให้ได้เจอผู้ชายคนนั้นอีกเลย!"