ตอน "สุขได้ก็ทุกข์ได้" 2

ห้าวันต่อมา..

“ทำไมมันปวดแบบนี้..ฮืออ” ร่างน้อยนั่งชิดมุมห้องหลังบางพิงฝาผนังห้องน้ำขาสลวยทั้งสองข้างชันขึ้นใบหน้านองไปด้วยน้ำตาซบลงบนหัวเข่า เนื้อตัวสั่นไหวเพราะแรงสะอื้นรวมทั้งมือเรียวงามข้างหนึ่งที่กำเม็ดยาที่เหลืออยู่ไม่กี่เม็ดไว้แน่นส่วนอีกข้างยกขึ้นทุบตีบนกลางกระหม่อมอย่างบ้าคลั่งเพื่อคลายความเจ็บร้าวในสมองด้านใน

“อ้วกก!!” ความเจ็บหน่วงเหมือนสมองจะระเบิดดวงตากลมโตแดงก่ำเจิ่งนองเต็มไปด้วยน้ำตามันพร่ามัวมองอะไรก็ไม่ชัดเจน ร่างบางรีบคลานเข้าหาชักโครกโก่งคออาเจียนเหมือนเธอกำลังจะตาย

“นุช!!” ร่างโตเปล่งเสียงเอ่ยหาเมียเมื่อได้ยินเสียงอะไรบางอย่างมารบกวนการนอนหลับพักผ่อนดวงหน้าสีเข้มยังซุกคว่ำหน้ากับใบหมอนวงแขนแกร่งควานหาร่างน้อยหวังจะรั้งให้เข้ามาอยู่ในอ้อมกอดแต่ก็ต้องสะดุ้งตื่น

“อ้วกก!!” คนตัวโตผงกหัวขึ้นมองหาเมียไม่ได้อยู่บนที่นอน..อัครเดชขยับตัวลุกนั่งขยี้ตาแล้วหันไปมองตามเสียงที่ดังอยู่ในห้องน้ำ

“นุชเปิดประตูให้พี่สิ” ลุกขึ้นอย่างรีบเร่งหยุดยืนแนบใบหน้าเข้าหาบานประตูฟังเสียงด้านใน เมียเขาเป็นอะไรจิตใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัวมือใหญ่จับลูกบิดหมุนมันไปมาแล้วตะโกนให้คนข้างในเปิดประตูให้

“พิ..พี่เดช..อึกก” เปรยเสียงสั่นเครือแล้วเงยหน้าอันอิดโรยจากฝาชักโครกหันไปมองประตูที่คนด้านนอกทั้งทุบทั้งผลักบอกให้เธอเปิด..นุสบาหลับตาสูดลมหายใจเข้าปอดลึกๆแล้วผ่อนออกมาอย่างช้าๆ กัดเรียวปากบางที่ไหวนั้นเข้าหากันกักกั้นเสียงและความเจ็บปวดไว้ในทรวง

“ทำไมต้องล็อกประตูด้วยเปิดสิถ้าไม่เปิดพี่จะพังประตูเข้าไปนะ เปิดสิครับ!!” คนด้านนอกทุบประตูทุบแล้วทุบอีก ใจคอไม่ดีเมียของเขาเป็นอะไร

“ดะ..เดี๋ยวค่ะ” เสียงหวานสั่นขานรับแล้วประคับประคองตัวลุกขึ้นเดินไปหยุดยืนตัวสั่นอยู่ตรงอ่างล้างหน้า เงยหน้ามองเงาของตัวเองในกระจกมือน้อยจับแก้วน้ำสั่นระริกจนน้ำในแก้วไหวเป็นคลื่น ดวงตาบอบช้ำเพราะร้องไห้..นุสบาแสยะยิ้มสมเพชตัวเองกับยาชุดสุดท้ายที่อยู่บนฝ่ามือ

“เป็นอะไรครับ เมื่อกี้พี่ได้ยินเสียงนุชอาเจียน” อัครเดชใช้กุญแจสำรองเปิดแล้วผลักดันประตู ร่างโตเป็นชีเปลือยเดินโทงเทงเข้ามาหยุดยืนกลางห้องดวงตาสีนิลสำรวจมองทุกซอกทุกมุมและหันมองแผ่นหลังบาง

“พี่เดชหูฝาดหรือเปล่าค่ะ อาจงอาเจียนที่ไหน” มือสั่นไหวรีบยกแก้วจรดเรียวปากบางซีดกินยาชุดที่เหลือกลืนลงคอแทบจะไม่ได้เพราะมันมีหลายเม็ด เธอรีบก้มหน้าเข้าหาอ่างตวัดน้ำล้างคลาบน้ำตา

“พี่ได้ยินนะ เสียงอาเจียนดังออกไปข้างนอกโน่นหรือว่าเป็นอาการของคนแพ้ท้อง ใช่แน่เลยพี่จะมีลูกใช่ไหมนุช” เดินเข้าไปซ้อนอยู่ด้านหลังของเมียใช้ร่างกายใหญ่โตกักขังเธอไว้ เขาสอดแขนเข้าด้านข้างโอบกอดรอบเอวคอดลูบสัมผัสผิวท้องแบนราบที่อยู่ใต้เนื้อผ้าบางเบาเรียวหน้าคมสันโน้มลงซบบนหัวไหล่บางแตะริมฝีปากหยักเม้มกัดหยอกล้อติ่งหูนิ่มเล่นดวงตาสีเข้มเหลือบมองเธอที่เอาแต่ใช้ผ้าเช็ดหน้าซับน้ำออกจากดวงหน้าผ่านทางกระจกเงา

“ถ้านุชท้องจริงพี่เดชจะให้ลูกของเราชื่อว่าอะไรดีคะ?” มือน้อยยังกำผ้าเช็ดหน้าผืนเล็กซับเช็ดดวงตาอันขาวซีดเพื่อปกปิดสิ่งผิดปรกติไม่อยากให้เขามารับรู้โรคภัยที่เธอเป็น

“ถ้าลูกสาวพี่จะให้ชื่อหนึ่งหทัย” ผลักใบหน้าออกจากซอกคอหอมกรุ่นยืนกอดเมียปลายคางหนาเกยอยู่บนกระหม่อมบางแววตาเปล่งประกายแห่งความดีใจก็มองหน้าหญิงสาวในกระจก

“แล้วถ้าเป็นลูกชายล่ะคะ?” ร่างน้อยก้มหน้าหลบสายตาของเขาที่จ้องอยู่ในกระจก เธอดิ้นออกจากการกกกอดพยายามเบี่ยงตัวหนี

“ลูกชายเหรอ..พี่ให้นุชตั้ง” วงแขนแกร่งกระชับกอดแน่นที่เอวคอดแล้วจับหัวไหล่รั้งให้เธอหันมาเผชิญหน้าสบตากันและกัน

“ให้นุชตั้งเหรอค่ะ นุชจะให้ลูกชื่อภูวดล เด็กชายภูวดล หงส์วิภา น้องดล” ใบหน้าซีดหลบสายตาสีเข้มทันทีเมื่อเอ่ยชื่อและนามสกุลของสามี

“พี่พาไปหาหมอตรวจให้แน่ใจนะครับ วันนี้พี่ว่าง” คนตัวสูงก้มมองเสี้ยวหน้าของเมียที่มีความสูงแค่หน้าอก ร่างเธอบอบบางมาก

“อย่าเลยค่ะ..นุชดูผลตรวจของตัวเองแล้วค่ะประจำเดือนไม่มาสามเดือนแล้วค่ะ” ใจหวิวๆรู้สึกผิดเสียงที่เปรยบอกเขานั้นสั่นเครือ เจ้าหล่อนโกหกสามีไปแบบนั้น ทั้งๆที่เธอมีประจำเดือนทุกเดือน

“จริงเหรอนุช นุชกำลังจะมีลูกให้พี่ใช่ไหม โอ้ยยอดรักของพี่..พี่ดีใจที่สุดเลย” ร่างโตขยับท่าทีกางขาออกทั้งสองข้างยืนย่อตัวให้ความสูงของตัวเองอยู่ในระดับเดียวกันกับหญิงสาว

“นุชก็ดีใจค่ะ” ดวงหน้าหวานมีริ้วรอยแห่งความเจ็บตรงขั้วหัวใจ เธอฝืนยิ้มให้ทั้งน้ำตาเอ่อล้นลอบดวงตามองหน้าของชายหนุ่ม สัมผัสได้กลิ่นลมหายใจเป่ารดใบหน้าของกันและกัน

“ไปครับ อาบน้ำกัน” เสียงเข้มกระซิบชิดปลายจมูกเรียวสวยมือหนวดปลาหมึกไต่ไปตามผิวช่วงสะโพกกลมกลึงดึงปลายกระโปรงติดมากับนิ้วรั้งชุดนอนผ้าฝ้ายทอดออกจากร่างบางแล้วโยนมันไปกองข้างตะกร้าเสื้อผ้า

“ยังเช้ามืดอยู่เลยจะอาบน้ำทำไมตอนนี้ค่ะ” แหงนมองหน้าสามี ยกแขนสลวยทั้งสองข้างขึ้นอำนวยความสะดวกให้คนตัวโตถอดชุดให้ได้อย่างง่ายดาย

“เตรียมตัวครับ” จับแขนเมียให้โอบกอดรอบต้นคอหนา ร่างโตย่อตัวลงแล้วใช้วงแขนอันแข็งแรงตวัดร่างน้อยอุ้มแนบกายแล้วพาเดินไปยังที่อาบน้ำ เขาปล่อยร่างบางให้ยืนโดยที่มีเขายืนซ้อนหันหน้าเข้าหากันเรียวมือใหญ่ยื่นไปเปิดน้ำจากฝักบัว

“ตะ เตรียมตัวทำไมคะ?” ร่างน้อยเสียงสั่นไหวไม่ใช่เพราะเธอหนาวไปกับสายน้ำที่ไหลลงมากระทบร่างแต่เจ้าหล่อนสะท้านไปกับการสัมผัสด้วยสายตาร้อนแรงของสามีเมื่อก้มหน้ามองคนตัวโตที่นั่งคุกเข่าอยู่ตรงด้านหน้า

“ไปเที่ยวสูดอากาศนอกเมืองกันนะครับ”คนตัวใหญ่เทเนื้อครีมลงบนฝ่ามือหยาบกร้าน ดวงหน้าคมคายเงยขึ้นมองเมียมือสั่นเทาก็ลูบไล้เนื้อครีมบนผิวของหญิงสาวตั้งแต่ปลายเท้าน้อยคลึงไปตามช่วงขาเรียวเล็ก

“พี่เดชไม่ทำงานเหรอคะ?” ร่างบางยืนสะท้านดวงหน้าหวานแดงระเรื่อก้มมองศีรษะของสามีที่กำลังก้มๆ เงยๆ อยู่ตรงหน้า เขินอายยามเมื่อเรียวมือใหญ่สัมผัสของสงวน

“งาน พี่ให้ลูกน้องมันจัดการได้ครับ” โกหกเมียไปแบบนั้นแหละทั้งที่บริษัทรรับเหมาล้มเลิกการว่าจ้างไปนานแล้ว และขณะนี้ตัวเขาเองเป็นคนตกงานไหนจะต้องมารับผิดชอบหนี้สินที่เขาเป็นคนรับเหมาอีก..อัครเดชไม่อยากจะให้น้องน้อยมารับรู้ปัญหาแบบนี้

“พิ..พี่เดชอย่าค่ะ” ขาสั่นร่างน้อยระทวยยืนแทบไม่ไหว ดวงหน้าหวานแดงเปล่งปลั่งก้มมองสบตาสามีที่เหลือบขึ้นมามองมือเรียวสวยทั้งสองข้างยันหัวไหล่หนาไว้ เนื้อนิ่มขนลุกซู่สะท้านไปทุกรูขุมขนเมื่อชายหนุ่มสัมผัสจุดซ่อนเร้นของเธอด้วยเรียวปากหยัก

“เอื๊อกก!!..นุชจ๋า” คนหน้าหล่อกระซิบเสียงเข้มสั่นเทาชิดกุหลาบช่องามด้วยหัวใจโหยหาอยากจะแตะเรียวลิ้นชิมน้ำทิพย์จากเกสรช่อนี้เหลือเกิน แต่ก็ไม่อยากทำให้เจ้าของดอกไม้ต้องเหน็ดเหนื่อยเพราะเมื่อคืนเขากินเธอเกือบจะรุ่งสางจึงปล่อยให้ได้พักผ่อน คนร่างโตกลืนน้ำลายลงคอเงยหน้ามองเมียแล้วถอนหายใจตัดสินใจอยู่นานแล้วยืนขึ้นประคองร่างน้อยด้วยแขนข้างเดียวแนบชิดเป็นเนื้อเดียวกันสองผัวเมียต่างช่วยกันชำระร่างกายของกันและกัน…