บทที่ 2

โจทย์ว่าจะทำให้พี่ชายพอใจได้ยังไง กำลังทำให้หนุ่มเสเพลเชี่ยวชาญในการเลือกสาวๆ อย่างรัตติปวดหัวนิดๆ เพราะส่งไปแล้วสามนาง โดนตีกลับทั้งสามนาง

เหมือนตะวันฉายแกล้งเขาอย่างนั้นแหละ

เออ...ให้มันรู้ไปว่ารัตติจะจัดความบันเทิงระดับห้าดาวให้กับตะวันฉายพอใจไม่ได้

ส่วนคนแกล้งน้องนั้นยิ้มนิดๆ อย่างพึงใจที่ได้แกล้งเมื่อเห็นรัตติพร้อมกับสาวๆ ของเขาหัวฟัดหัวเหวี่ยงออกไปแบบนั้น เขาก็แค่อยากพัก มันตึงๆ พักนี้ นโยบายหลายอย่างของภาครัฐ ทำให้งานของเขายากเล็กน้อย รวมถึงงานของรัตติด้วย หมอนั่นแค่คุมสถานที่ คุมบัญชี แต่คนประสานงานมันคือเขาคนรองรับความเครียดใดๆ แน่นอนว่าคือพี่ชายมากกว่าน้องชายผู้อารมณ์ดีของเขา

แบกไว้จนอยากพัก ติดต่อกับคนระดับนั้นต้องใช้พลังกายและพลังใจค่อนข้างมหาศาล บารมียังไม่ถึง...แบบนี้กระมังที่พ่อเคยพูดไว้ คุยกับคนพวกนี้ต้องบารมีถึง ถ้าไม่ถึงก็ต้องเหนื่อยกันหน่อย มันช่วยไม่ได้เขาไม่ได้อยากจะทำต่อสักหน่อย ดีที่มีเขตฐานคอยช่วย ขานั้นคือมือขวาทำงานเก่าแก่กับพ่อมานาน รู้จักทุกคนและรู้ใจทุกคนด้วย

ส่วนแอนนี่คู่ควงคนล่าสุดมีคำพูดบางคำทิ้งท้ายที่ทำให้เขาเฟลนิดหน่อย แต่ก็ไม่ได้ทำให้เขาระคายใจอะไรได้มากนัก

คนอย่างตะวันฉายไม่เคยก้าวเข้าไปกับความอันตรายอย่างความรัก...

รักคืออะไรกัน?

เขาก็เสพสุขจากร่างกายของผู้หญิงคล้ายกับน้อง แต่ตะกละน้อยกว่า และไม่ได้เริงร่าหลงมันเท่ากับรัตติที่ตอนนี้สนุกเลยล่ะ พอได้ไปคุมตรงส่วนนั้น พ่อของเขาก็ช่างจัดงานไว้ให้ถูกคนจริงๆ สินะ

เขามองนาฬิกาข้อมือก่อนจะลุกขึ้นจากการนอนเล่นเอนหลัง ไปอาบน้ำชำระล้างร่างกาย เพื่อเตรียมตัวไปทำงาน

ตะวันฉายสวมเสื้อแจ็กเก็ตยีนทับเสื้อยืด เขาไม่ค่อยชอบสวมเครื่องประดับ มีเพียงชิ้นเดียวคือแหวนของแม่ที่คล้องกับสร้อยคอทองคำขาวที่เขาสวมไว้ติดตัว มันเป็นที่ระลึกสำคัญทางใจ ที่เขาสวมติดตัวตลอด แหวนแต่งงานของแม่ ที่แม่เคยบอกจะให้เขาสวมให้กับลูกสะใภ้ในอนาคต

แม่ของเขา...

ท่านทำให้เขาไม่อยากมีความรักใดๆ เพราะชีวิตคู่ของท่าน ไม่เคยมีความสุขเลยสักเท่าไหร่ ความสุขหนึ่งเดียวของท่านก็คือเขา...

ตะวันฉายถอนใจน้อยๆ มองเงาสะท้อนในกระจก นัยน์ตาดุฉายแววเย็นชาที่มองตอบกลับมา มันไร้ร่องรอยของความมีชีวิตชีวา มีเพียงความนิ่งสงบเย็นเยือก นี่คือเขา...

..........................................................................................................................................................................

“เสี่ยครับ ผมมีอะไรบางอย่างจะคุยกับเสี่ยเป็นพิเศษน่ะครับ”

เขตฐานเอ่ยทักเมื่อเห็นร่างสูงเพรียวของตะวันฉายเดินเข้ามาในบ่อน ตะวันฉายเลิกคิ้วเล็กน้อย แล้วพยักหน้าให้กับเขตฐานให้ตามขึ้นไปบนห้องของเขา ห้องทำงานที่อยู่อีกชั้นหนึ่งไม่ได้ปนกับชั้นที่ทำเป็นบ่อนลอยฟ้าแห่งนี้ บิดาของเขาสร้างไว้อย่างหรูหรา พร้อมไปด้วยสิ่งบันเทิงต่างๆ สำหรับชายที่ชื่นชอบความสำราญ รัตติน่าจะชอบมากเลยล่ะ ถ้ามาใช้ห้องทำงานที่ว่านี้

เขตฐานเดินตามหลังนายไป เขาเข้าไปในลิฟต์กับตะวันฉาย ก็ชวนคุยเรื่องงานรายงานไปเรื่อยๆ ตะวันฉายฟังไปด้วยแล้วก็จุดบุหรี่ขึ้นสูบ เมื่อสองหนุ่มเข้าไปนั่งตรงบริเวณห้องทำงานของตะวันฉายแล้ว เสี่ยหนุ่มก็เอ่ยเสียงเรียบอันเป็นเอกลักษณ์ของตน

“มีอะไร? เรื่องนั้นยังไม่เรียบร้อยหรือ”

“ไม่ใช่เรื่องค่ารายปีครับ นั่นเรียบร้อยดี ผมเจรจาให้เราจ่ายเท่าเดิม”

เอ่ยอ้างเอาความดีความชอบเสร็จ ก็เอ่ยต่อถึงสิ่งที่เตรียมไว้ให้นาย

“เรื่องพิเศษที่ผมจะคุยกับเสี่ย เป็นเรื่องอื่นครับ”

คิ้วเข้มของตะวันฉายเลิกคิ้ว เขาอัดบุหรี่เข้าปอดแล้วพ่นควันสีเทาออกมา ตามองมันฟุ้งลอยไปในอากาศ

“อืม...ว่ามา”

“มีลูกหนี้ของเรารายหนึ่ง ที่ผมเคยเล่าว่าขอลงโทษมันที่โกง เสี่ยจำได้ใช่ไหมครับ”

“จำได้”

หัวใจของเขาเต้นกระตุกไปแวบ เกรงลึกๆ ว่าลูกน้องคนสนิทของพ่อ จะมารายงานว่าได้จัดการเก็บทางนั้นไปเสียแล้ว แต่ก็คุมสีหน้าให้นิ่งเฉย เขาไม่ควรจะรู้สึกกับอะไรแบบนี้ โดยเฉพาะต่อหน้าเขตฐานที่กุมอำนาจรองลงมาจากเขา

“ลูกสาวของมันมาขอจ่ายดอก เป็นตัวเอง เสี่ยจะรับไว้ไหมครับ”

“หืม?”

เขาวางบุหรี่ลงที่จานรอง คิ้วเข้มขมวด แล้วประสานมือเข้าหากัน พลางมองหน้าเขตฐาน ทางนั้นเอ่ยต่อหน้าตาเฉย

“ถ้าเสี่ยไม่รับตัวของน้องเค้าเป็นดอกเบี้ย ผมเห็นว่าจะเสนอให้เด็กนั่น ไปขาย...ที่คลับของเสี่ยรัต ผมว่าน่าจะได้เยอะพอดู ปลดหนี้ให้พ่อได้เลย เพราะของใหม่สด เห็นว่าเวอร์จิ้นด้วย แต่ไม่รู้ว่าจิ้นจริง หรือจิ้นย้อมแมว ผมอาจจะต้องพิสูจน์เอง...”

“เอามาให้ฉัน”

เสียงทุ้มนั้นเอ่ย เขาคีบบุหรี่ขึ้นสูบอีกหน ตาเพ่งมองควันสีเทานั้นอีกครั้ง เขตฐานเป็นฝ่ายฉงน ที่หนนี้นายตอบรับง่ายมาก เขาเคยเอาสาวๆ เสนอให้นายไม่ใช่หล่อนเป็นรายแรก แต่ดูเหมือนว่าดวงของเด็กนั่นจะดีมาก ที่เสี่ยตะวันรับหล่อนไว้เป็นดอกเบี้ย

“เมื่อไหร่ครับนาย ที่จะให้ผมส่งเด็กนั่นมาให้...”

“อืม...พรุ่งนี้เลยก็แล้วกัน” เขาว่า

เอาเถอะ...เขาจะได้มีเพื่อนไปพักร้อนด้วย

มีข้ออ้างหนีจากสาวๆ ของน้องชายแล้วล่ะงานนี้