บทที่ 3

"ผมเตรียมทริปผ่อนคลายไว้ให้ท่าน"

สิชลเลิกคิ้ว แล้วมองเลขาผู้รู้ใจ ที่เอาเอกสารมาให้เขาเซ็นในตอนสายของวันทำงาน

"ทริปผ่อนคลาย?"

"ครับท่าน ตั้งแต่กลับมาท่านก็ทำงานหนักมาโดยตลอด และไหนจะออกงานสังคมไม่เว้นอีก ผมคิดว่าท่านคงเหนื่อย คุณมลเองก็ฝากฝัง บอกกับผมไว้ว่า ให้พาท่านไปพักผ่อนบ้าง ผมก็เลยถือวิสาสะจัดทริปไว้ให้ท่านครับ"

"หืม"

คิ้วเข้มของสิชลเลิกขึ้น เขามองสบตากับประพัทธ์ แค่สบตาก็พอจะรู้นัย เมื่อเห็นนัยน์ตาวับวามของอีกฝ่าย น่าจะเป็นทริปเด็ด เลขาของเขาถึงได้มีสีหน้าแบบนี้

ทริปเด็ดที่ว่านั่นจะเป็นแบบไหนกันหนอ แถมเมียเขาสนับสนุนเสียด้วยสิ สิชลหัวเราะเบาๆ แล้วควงปากกาในมือเล่น ตาของเขามองจ้องเลขาวัยใกล้เคียงกับเขา แล้วยิ้มนิดๆ

"ต้องเด็ดจริงๆ นะพัทธ์ ไม่อย่างนั้นผมไม่หยุดงานไปแน่ๆ"

"แน่นอนสิครับท่าน" ประพัทธ์หัวเราะ

"ถ้าไม่ดีจริง เด็ดจริง ผมไม่จัดมาให้ท่านหรอกครับ"

"อืม...ถ้ามันคุ้มกับที่ผมหยุดงานไป ผมจะมีโบนัสพิเศษให้"

ประพัทธ์ยิ้มกว้าง เขารับแฟ้มคืนมาจากเจ้านาย และบอกกำหนดการให้กับท่าน เซอร์ไพรส์ของเขาเก็บไว้ไปเฉลยที่บนเรือ สิชลนั้นชอบการเที่ยวทะเลล่องเรืออยู่แล้ว ฟังที่ประพัทธ์บอกก็ตกลงกับเขาโดยไม่ยาก แต่แววตาพราวระยับของประพัทธ์ บอกว่านอกเหนือจากการไปล่องเรือเล่น ตกปลา ดำน้ำ มันมีอะไรบางอย่างแทรกอยู่ด้วย ซึ่งเลขาผู้รู้ใจไม่ต้องให้นายเอ่ยให้เก้อกระดาก ก็จัดให้ในทุกทริปอยู่แล้ว

การที่ภรรยาไม่ได้นอนร่วมเตียง มีกิจกรรมกระชับสัมพันธ์กับเขามานานหลายปี มันทำให้สิชลผู้ยังมีพลังด้านนี้อย่างล้นเหลือ ต้องการเติมเต็ม เพราะการที่ภรรยาของเขาปลีกไปทางธรรมะ ทางสันโดษเสียแล้ว มันก็ไม่ได้หมายถึงว่าเขาจะต้องงดสิ่งนี้ไปเลย เพียงแค่ไม่รับมาเป็นตัวเป็นตน ชั่วครั้งชั่วคราวไป ไม่เคยเลี้ยงดูใครจริงจัง ไม่เคยซ้ำ...เพราะเกรงว่าจะผูกพัน และประพัทธ์ผู้รู้อกรู้ใจนายนัก ก็มักจะจัดของพิเศษไว้รอเขาเสมอ

ลูกชายเองก็รู้ว่าพ่อกับแม่เป็นแบบไหน สุธารไม่ได้ห้ามพ่อ เพราะเห็นใจผู้ชายด้วยกัน และมารดาเองก็รับได้ ท่านแกล้งทำไม่รู้ทั้งรู้ มันก็ทำให้ท่านมีความสุขดี แถมยังเคยเปรยกับเขาว่า ไม่แน่...อนาคตอาจจะหาคนรับใช้พิเศษ เลขาทำงานทั้งนอกและในบ้านมาให้พ่อ ที่เขาก็พอรู้ว่ามารดาหมายถึงยอมให้บิดามีใครเพิ่มมาอีกสักคนนั่นแหละ ท่านจะได้ไม่ต้องห่วงบิดาถ้ามีคนมาดูแลและให้ความสุขในส่วนที่ท่านไม่ได้ให้กับสามีอีกต่อไปแล้ว

"ผมคาดหวังนะ พัทธ์" เขาแกล้งเอ่ยเมื่อเลขาจะขอตัวกลับไปทำงานของตน

"ผมคิดว่าท่านจะต้องเกินคาดแน่นอนครับ"

กับของขวัญเพื่อนาย หนนี้เขาแลกกับผลประโยชน์พอสมควรเลยล่ะกับทางนั้น มธุนั้นยอมให้มาก็เพราะเป็นหนี้...เขาอ้างเอาตรงนี้ไปต่อรองกับมธุ เพื่อปล่อยหล่อนมาให้กับเจ้านาย

สิชลยิ้มที่มุมปาก ภาพของหญิงสาวสวย นัยน์ตาโศกคนนั้นแวบขึ้นมาในห้วงนึก...แปลกที่เขาระลึกถึงเธอ...พักนี้เขาคิดวนถึงแต่หน้าของเธอ ยามคิดถึงเรื่องผู้หญิงและยามว่าง

ความประทับใจแรกพบกระมัง

เขาอยากจะค้นหาว่านัยน์ตาของเธอทำไมถึงเศร้านัก

เขาอยากจะทำให้มันเจิดจรัสไปด้วยความสุข

สิชลถอนใจน้อยๆ มันคงเป็นไปไม่ได้หรอก...คงได้แค่คิดถึงเธอนั่นแหละ อีกพักหนึ่ง เธอก็จะเลือนหายไปเองจากความคิดของเขา

.....

คิราอรมองเงาสะท้อนของตนเองในกระจก

หญิงสาวสวยรูปร่างอรชรงดงาม ในชุดสีเขียวมรกตแบบไหล่ปาดหรูเรียบ และเข้ารูปอวดเน้นเรือนร่างโค้งเว้า ราวกับช่างจิตกรปั้น

เธอรวบผมไว้เป็นหางม้า เปิดอวดใบหน้าเรียวรูปไข่ ที่ตกแต่งไว้เป็นอย่างดี เน้นที่ริมฝีปากอิ่มด้วยสีแดงเชอรี่...มันขับใบหน้าให้ดูขาวผ่อง และยิ่งขับกับสีชุดอย่างตัดกัน ทำให้คิราอรดูสวยชวนตะลึงมาก สีนี้ตัดกับผิวของเธอ สีนี้เป็นสีที่สามีบอกเน้นมาเลยว่า เธอจะต้องเลือกสวมในวันนี้

วันแรกที่เธอจะต้องไปทำหน้าที่ เพื่อสามี...

คิราอรเม้มปากที่สั่นเล็กน้อย มือของเธอเย็นเชียบ เมื่อสวมสร้อยมุกที่แขน เสียงประตูเปิดทำให้เธอสะดุ้งสุดตัว ร่างสูงสมาร์ทของสามีของเธอก้าวเข้ามา นัยน์ตาของเขามองสบกับตาเธอในกระจก คิราอรกลั้นน้ำตาให้ไหลคืนเข้าไป พยายามฝืนยิ้มให้กับเขา

มธุมองกล่องเครื่องประดับที่เปิดทิ้งไว้ คิราอรทำให้เขารู้สึกพึงใจในระดับหนึ่ง ที่เธอไม่ดื้อดึง ไม่ต้านค้าน เธอเลือกทุกสิ่งตามที่เขาบอกมา

รสนิยมของท่าน...

หวังว่าเธอจะไม่ทำให้เขาผิดหวัง

ประพัทธ์มายื่นข้อเสนอให้กับเขา ขอเขา...และมธุก็ไม่เห็นว่าทำไมเขาถึงจะให้ท่านไม่ได้

เขา 'ให้' เขาก็จะได้ 'รับ' คืนมาหลายเท่า

"ชุดนี้สวยดีแล้ว คิรา"

มือหนาของสามีจับเธอหมุนให้หันมา แล้วสวมสร้อยไข่มุกให้กับเธอ คิราอรพยายามฝืนยิ้มให้กับเขา ทั้งที่อยากจะร้องไห้ออกมาเต็มที่

เขาตบบ่าเธอเบาๆ แล้วดึงเธอให้มาหา พร้อมกับจูบหน้าผากมน เสียงทุ้มเอ่ยแผ่วพร่า ปลอบโยน

"สวย สมกับที่จะไปเป็นของขวัญให้กับท่านในคืนนี้..."

"ค่ะ"

เสียงของเธอสั่น จนสามีรับรู้ได้

นัยน์ตาคมกริบของเขาเป็นประกายบางอย่าง ที่ทำให้เธอต้องกลืนน้ำลาย หน้าซีดเผือดลงทันที เมื่อมองสบตานั้น

สายตาดุดัน คาดคั้น และซ่อนเร้นไว้ด้วยความอำมหิต

"เธอจะทำหน้าที่ได้ดี หนูน้อยของฉัน ของขวัญระดับ VVIP ท่านใจดี...ฉันรับรอง"

"ค่ะ"

คิราอรก้มลงหลบตาเขา มธุหัวเราะเบาๆ แล้วโอบเอวเธอ พาเธอลงมาจากบันไดชั้นสองของบ้าน คิรารู้สึกเหมือนตนกำลังเข้าใกล้สู่ลานประหาร...ใจของเธอกำลังจะตาย

กับเขา เธอทำใจว่าเขาคือสามี เธอจะต้องทำหน้าที่ เมื่อแต่งงานกับเขาแล้วการมีเซ็กซ์คือเรื่องปรกติ แต่นั่นแหละ เธอก็ทำให้เขารู้สึกเหมือนกับว่าเธอเป็นตุ๊กตายางสักตัว...แข็งกระด้าง ทื่อ มึน ไร้ความเย้ายวน นั่นเพราะส่วนลึกแล้ว คิราอรมีกำแพงกั้นไว้ ทำให้เธอไม่ปล่อยอารมณ์ การมีเซ็กซ์สำหรับเธอ คือความทรมานมากกว่าความสุข

กับเรื่องหนนี้ เขาถึงกับให้คนมาสอนจริตมารยาหญิง สอนถึงกับขั้น...ว่าทำอย่างไรผู้ชายจะมีความสุข แค่คิดคิราอรก็คลื่นเหียนขึ้นมาแล้ว

เขามาส่งเธอที่รถตู้คันหรูที่จอดรอรับ

เขาล้วงเอาบางสิ่งมายื่นส่งให้กับคิราอร แม่เมียของเขา จะต้องไม่ทำให้ท่าน...รู้สึกแย่จนไล่หล่อนกลับ เขาไม่ไว้ใจกับความแข็งทื่อบนเตียงของหล่อน ถ้าเกิดธรรมชาติของหล่อนคือสาวน้ำแข็ง เขาก็ต้องหาวิธีละลายมัน ให้กลายเป็นไฟ ให้กลายเป็นสิ่งที่ท่านจะชอบ

"ใช้นี่...ก่อนทำหน้าที่ของขวัญนะคิรา"

"คะ?"

คิราอรมองเม็ดยาสีขาวอยู่ในซองพลาสติกใส ที่สามียื่นให้เธอ แล้วมองเขาอย่างสงสัยว่ามันคืออะไร

"มันจะช่วยให้เธอทำหน้าที่ได้ดีขึ้น ฉันไม่อยากให้ท่านไล่เธอกลับ เพราะฉันไม่ไว้ใจว่าเธอจะทำมันได้ดีอย่างที่ฉันคิด มันจะช่วยเธอด้วย ทำให้เธอรู้สึกสนุก"

คำว่าสนุกทำให้คิราอรหน้าแดงเถือก พอจะเข้าใจว่าสิ่งที่เขาส่งให้ น่าจะเป็นยาต้องห้ามสักอย่าง เธอเอามันใส่ช่องลับของกระเป๋าไว้ และยกมือไหว้ลาเขา น้ำตาของเธอกำลังจะไหล แต่เธอบอกตัวเองว่าห้ามร้องไห้เด็ดขาด

"เธอจะได้ของขวัญถ้ากลับมา รวมถึงแม่ของเธอด้วยคิรา"

เขาเอ่ยย้ำสัญญาและจับไหล่เธอบีบเบาๆ คิราอรมองตาของสามี และเอ่ยรับคำเสียงสั่นเล็กน้อย

"ค่ะ ขอบคุณมากค่ะ"

"ทำหน้าที่ให้ดี"

มือบนบ่าเธอเน้นน้ำหนัก เหมือนจะบอกใบ้ว่าถ้าเธอทำไม่ได้ ทำไม่ดี เธอจะโดนอะไร

"ค่ะ"

"ไปได้ล่ะ คิรา"

เขายิ้มพร้อมกับ ยืนรอจนเธอขึ้นไปบนรถ เมื่อคิราอรนั่งเรียบร้อยแล้ว เขาก็เป็นคนปิดประตูให้ด้วยตนเอง

มธุยืนมองจนรถแล่นออกไปจากบริเวณบ้าน

เขาหวังว่าเธอจะทำหน้าที่ให้ดี และทำให้เขาได้ในสิ่งที่เขาต้องการอย่างคุ้มค่า

การแต่งงานที่เขาเสียเงินไปมากมาย และไหนจะเงินทองค่าเลี้ยงดูเธอและแม่จอมละโมบนั่น ก็ควรจะถึงเวลาเรียกคืนแล้ว

แม่ตุ๊กตาแก้วแสนล้ำค่าของเขา