4

ธนาได้ยินลูกสาวพูดจึงได้พูดเสริมเพราะหวังที่จะให้ยลดารู้ว่าตัวเองโชคดีแค่ไหน

“ชีวิตคนเราเลือกเกิดไม่ได้แต่เลือกที่จะเป็นได้ เดือนอ้ายเธอคงไม่คิดว่าจากลูกสาวคนเดียวของอดีตนักมวยชื่อดังจะต้องกลายมาเป็นลูกสาวขี้เหล้าเพียงเพราะพ่อของเธอยอมล้มมวย พอถูกจับได้ก็เสียอนาคตแบบนี้ ลดาลูกมีโอกาสได้เรียนเพราะมีพี่เขาส่งเสียก็ตั้งใจให้สมกับโอกาสที่ได้รับ วันใดวันหนึ่งลูกอาจจะได้เป็นที่พึ่งพาให้กับคนที่เขาขาดโอกาสก็ได้ คนเรายิ่งให้ก็จะยิ่งได้รับ”

บู๊ฟังแล้วก็รู้ได้ทันทีว่าธนากำลังต้องการสอนเขาด้วยเหมือนกันเพราะตอนนี้เขามีเงินทองเหลือกินเหลือใช้ควรจะช่วยเหลือคนที่ทุกข์ยากบ้าง

“ผมอยากช่วยเดือนอ้ายนะครับแต่ถ้าเธอรู้ว่าเป็นผม ไม่มีทางที่เธอจะรับความช่วยเหลือเด็ดขาดแค่วันนี้ผมทักทายเธอ เธอยังไม่อยากจะพูดด้วยเลย”

ชายหนุ่มพยายามอธิบายให้ธนาเข้าใจว่าเพราะอะไรเขาถึงไม่ได้ช่วยเหลือเดือนอ้ายตามที่ควรจะเป็นแต่จริง ๆ แล้ว บ่อยครั้งที่บู๊สั่งให้นักการเมืองท้องถิ่นที่อยู่ภายใต้อิทธิพลของเขาเข้าไปดูแลครอบครัวนี้ เพราะถ้าเป็นวิธีการที่ถูกต้องหญิงสาวจะยอมรับความช่วยเหลือ

พิมพ์มองหน้าชายหนุ่มตรงหน้าด้วยรอยยิ้มที่เธอกำลังคิดถึงเมื่อครั้งที่เขายังเป็นเด็กวัยรุ่น

“บู๊ ! น้าพิมพ์ถามจากใจนะ เรายังชอบเดือนอ้ายอยู่ใช่ไหม เวลาพูดชื่อเธอที่ไรแววตาจะเศร้าทุกที ทำเหมือนคนอกหัก”

“ก็ไม่ได้ชอบหรอกครับแค่สงสารก็เท่านั้น”

“พ่อมาเฟียปากแข็ง”

ยลดาหันมาส่งค้อนให้พี่ชาย เพราะเธอรู้ดีว่าคนอย่างเสี่ยบู๊ไม่มีทางจะยอมรับง่าย ๆ หรอกว่ายังไม่เคยลืมรักครั้งแรกถึงแม้สายตามันจะฟ้องก็ตาม

“แซวพี่เขานะลดา แม่บอกแล้วว่าอย่าไปแซวเสี่ยเขาเรื่องเดือนอ้ายอีก เขาบอกสงสารก็แค่สงสารเดี๋ยวท่าพ่อแม่ของอ้ายมันเกิดเป็นอะไรขึ้นมา แม่ก็ว่าจะหาผู้ชายดี ๆ มาดูแลอ้ายมัน ตอนแรกก็คิดถึงพี่ชายเราแต่ในเมื่อเขาบอกไม่ชอบแม่ก็คงต้องมองคนอื่น แต่คงหาไม่ยากเพราะเดือนอ้ายมันทั้งสวยและนิสัยกตัญญูแบบนั้น”

สามคนพ่อแม่ลูกทำเป็นไม่มองสบตาณรงค์ฤทธิ์ชายหนุ่มผู้ปากแข็งมาตลอดตั้งแต่ได้เป็นเสี่ย ทั้งที่ช่วงมัธยมตามจีบเดือนอ้ายจนในที่สุดก็ได้คบกันเป็นแฟนแต่ความสัมพันธ์ก็เริ่มห่างกันออกไปเมื่อบู๊พาตัวเองเข้าสู่วงการนักเลงเต็มตัวและตอนนั้นพ่อของ หญิงสาวก็เริ่มติดเหล้าไม่ทำงานทำการ

“รุมผมกันเลยนะครับ น้าพิมพ์ก็ไม่ต้องไปมองหาใครที่ไหน เอาเป็นว่าถ้าเดือนอ้ายเธอขาดเหลืออะไรก็ให้บอกผม ตอนนี้เจ้าโชคมันก็ไปเหมาผักมาแจกที่ไร่เป็นประจำ ถ้าอย่างนั้นผมรบกวนให้เงินน้าพิมพ์ซื้อข้าวสารและของกินของใช้ให้อ้ายด้วยนะครับเพราะถ้าผมเอาไปให้ เธอคงโยนทิ้งแน่ ๆ ”

ทุกคนต่างรู้ว่าเดือนอ้ายทำท่าทีหมดรักในตัวของบู๊เพราะเขาทำตัวเป็นนักเลงมาเฟีย ซึ่งมันไม่ใช่พี่บู๊ของอ้ายคนเดิมและเธอก็ไม่อยากให้ใครคิดว่าเธอเห็นแก่เงินจึงยอมเป็นคนรักเขา

เดือนอ้ายยังคงไม่รู้ว่าที่ดินที่เธออยู่ตอนนี้พ่อของเธอก็เอาไปจำนองไว้กับชายหนุ่มเพราะบู๊ให้จำนองโดยไม่เก็บดอกเบี้ยหญิงสาวจึงรู้แค่เพียงหนี้หนึ่งแสนบาทที่แม่ของเธอไปยืมไว้และเธอต้องจ่ายดอกทุกสัปดาห์ สัปดาห์ละห้าร้อยบาทเท่านั้น ซึ่งเธอก็จ่ายครบเกือบตลอดถ้าครั้งไหนไม่พอโชคก็จะแอบเติมให้เพราะทั้งคู่ยังคงมีความเป็นเพื่อนให้กันเสมอ