3

เสี่ยจอมโมโหเผลอทำน้ำเสียงถามด้วยความห่วงใยจนลูกน้องต่างพากันมองหน้าและแอบยิ้ม

“ผมเคยไปช่วยซื้อก็เห็นมีชะอม พริก ผักคะน้า กวางตุ้งและก็ถั่วพลู”

โชคทำหน้าที่ตอบแทนเพราะเขาชอบมาเหมาผักของเดือนอ้ายไปแจกคนที่ไร่เพราะตัวเขาเองกับเดือนอ้ายเคยเป็นเพื่อนเล่นกันตอนเด็ก ๆ ก่อนที่ตัวเขาจะเข้าไปอยู่ในเมืองและผลันตัวเองไปยุ่งกับยาเสพติด

“ดีมันไม่เหมาแม่ค้ามาด้วย”

เสกพลั้งปากพูดออกไปพอรู้ตัวก็ไม่ทันแล้วเจอกับสายตาที่เหี้ยมโหดของเจ้านายหันหลังมาเหมือนจะกินเขาเข้าไปทั้งตัว

“ขอโทษครับนาย ปากเสียไปหน่อย”

“พูดไม่คิดระวังจะไม่มีโอกาสได้พูด”

น้ำเสียงที่ราบเรียบและแผ่วเบาสองลูกน้องคนสนิท ต่างรู้กันดีว่าแบบนี้คือเจ้านายของเขากำลังเอาจริง ทั้งรถจึงเงียบสนิทจนถึงบ้านของพิมพ์และธนา

ตอนที่ 2

ปมอดีต

“มาเลย อาหารพร้อมแล้ว”

พิมพ์เดินออกมาต้อนรับบู๊พร้อมด้วยยลดาลูกสาวที่กำลังยกอาหารมื้อเย็นมาให้สองลูกน้องและคนขับรถที่โต๊ะหน้าบ้าน

“น้าพิมพ์ผอมไปนะครับ ลดความอ้วนหรือว่าไม่ค่อยสบาย”

ณรงค์ฤทธิ์เขาอ่อนโยนเสมอเวลาที่อยู่กับครอบครัวนี้ น้ำเสียงท่าทางจะเป็นแบบเฉพาะที่คนข้างนอกไม่มีโอกาสได้สัมผัส

“ลดความอ้วนจ๊ะหลานชาย น้าธนาเขาบ่นว่ายิ่งแก่ยิ่งอ้วนโรคภัยก็จะยิ่งมากตามมา”

ยลดาเดินมาโอบกอดพี่ชายจากทางด้านหลัง ด้วยความคิดถึงเพราะเธอไปเรียนมหาวิทยาลัยในต่างจังหวัดเพิ่งจะได้กลับมาบ้าน

“คิดถึงเสี่ยบู๊จังค่ะ”

หญิงสาวในวัยสิบเก้าปีเรียกพี่ชายต่างสายเลือดของเธอตามแบบที่ชาวบ้านเรียกกันจนทั้งมารดาและบู๊ต่างขำให้กับคำพูดของยลดา

“ไหนมาดูแก้มให้ชัด ๆ สิ คนแม่ผอมหุ่นดีแต่คนลูกทำไมกลับมาแต่ละครั้งอ้วนขึ้นตลอด”

พี่ชายที่ส่งเสียน้องสาวต่างสาวเลือดคนนี้มาตลอด หยิกแก้มยุ้ยทั้งสองข้างของน้องสาวอย่างเอ็นดู

ธนาเห็นภรรยและลูกสาวออกมาต้อนรับแขกนานแล้วยังไม่เข้าไปในบ้านจึงเดินออกมาตาม

“แกงส้มมะละกอเย็นกันพอดี แทนที่บู๊มันจะได้กินร้อน ๆ ทักทายกันไม่หยุดแล้วจะมาบ่นว่าฝีมือน้าตกไม่ได้นะ”

“น้าธนาทำแกงส้มอร่อยที่สุดอยู่แล้วครับ”

แกงส้มมะละกอเป็นเมนูโปรดของบู๊เพราะสมัยที่เขามาอยู่กับครอบครัวนี้ ฐานะที่ไม่ได้ดีมากจึงทำให้กับข้าวส่วนมากก็มาจากไร่ห่มรักและผักที่ปลูกในบ้านเสียส่วนใหญ่

“กับข้าววันนี้น้าตั้งใจทำแบบเดิม ๆ ที่เราเคยกินด้วยกันพร้อมหน้าพร้อมตา สมัยที่เสี่ยบู๊ยังคงเป็นแค่เพียงพี่บู๊ของบ้าน วันนี้เราจะมาคิดถึงความหลังกัน นาน ๆ ทีจะได้อยู่พร้อมหน้าพร้อมตากัน”

ทุกคำที่ธนาพูดเขาแฝงไปด้วยความหมายที่ลึกซึ้ง ถึงไม่ใช่พ่อแต่เขาก็รักชายหนุ่มตรงหน้าเหมือนลูกแท้ ๆ แต่จะให้เตือนกันตรง ๆ ก็โตกันแล้ว ธนาจึงได้แต่พูดอ้อม ๆ ให้คิด

“ลดาเมื่อตอนมาพี่เจอเดือนอ้ายด้วย”

บู๊หันไปคุยกับน้องสาวเพราะยลดากับเดือนด้ายอายุห่างกันแค่ไม่กี่ปีและบ้านอยู่ในหมู่บ้านเดียวกัน จึงเป็นเพื่อนเล่นกันมาตั้งแต่เด็ก ๆ

ยลดาทำท่าถอนหายใจ ส่ายหัวไปมาสีหน้าบอกได้ถึงความเบื่อหน่ายกับสิ่งที่กำลังจะพูด

“เดือนอ้ายและเหล้าหน้าตะกร้าจักรยานใช่ไหมคะ ลดาเบื่อเหลือเกินเมื่อไหร่ชีวิตของอ้ายจะดีขึ้น พ่อติดเหล้า แม่ก็ป่วยเรียนต่อก็ไม่ได้เรียนทั้งที่เรียนเก่งมากเลยนะคะ”