6 เมทินีไว้ตัว
“ไม่รู้หัวมัน เห็นคบหลายคน ไม่รู้ว่าใครเป็นตัวจริง”
เท่านี้ก็ชัดเจนแล้วว่า ผู้ชายคนนี้มีหลายใจ คงจะต้องยุติที่จะคบหากับเขา ในเมื่อฐานะไม่ดี นิสัยเจ้าชู้ มีผู้หญิงเยอะ ไม่แคร์ความรู้สึกของคนเป็นแฟน ดื่มเหล้า สูบบุหรี่ ครบเครื่องแบบนี้ไม่ควรที่จะสนใจ
ระหว่างที่เดินออกนอกร้านไปรอแท็กซี่ รถเก๋งสีดำคันหนึ่งแล่นเข้ามาจอดเทียบ รักอุทานด้วยความดีใจ
“อูว์ จักร มาได้ไง”
“แฟนพี่น่ะสิ พี่บอกใช่ไหมว่าเรามาเที่ยวกัน”
“คุยเมื่อตอนหัวค่ำ เขาบอกมารับไม่ได้เล่นดนตรีอยู่พัทยา แต่มาแล้ว จักร จักร คิดถึงจัง”
“รัก ยังไม่กลับอีกเหรอ”
“รอวาคิมไปส่ง แต่มันไปกับผู้หญิง คงไม่มาแล้วล่ะ จักรไปส่งรักด้วยนะ แหม คิดถึงจังเลย มา ขอกอดที”
หญิงสาวไม่รอช้า โผเข้าไปกอดคนรักอย่างรวดเร็ว เขาจูบแก้มทั้งสองข้าง รัดร่างงามเอาไว้แน่น ทว่า คนที่อยู่ในรถกดกระจกลง ส่งเสียงแซวทันที
“เฮ้ย! ทำอะไรกัน อายคนดูบ้างสิวะ”
“อ้าว ไอ้ทอม ยังอยู่อีกหรือ คิดว่าหลับตายคารถไปแล้ว”
“ไอ้บ้าจักร คุยกับกูดี ๆ สิวะ เรื่องอะไรมาแช่งกันแบบนี้ เออ กูไม่ตายง่าย ๆ หรอกโว้ย รักขึ้นรถดีกว่าอยากกลับบ้านแล้ว”
“ไปรัก น้องเมขึ้นรถ เดี๋ยวพี่ไปส่ง รวดเดียวถึงบ้าน นี่ลืมแนะนำ ไอ้ทอมเพื่อนที่เคยเล่นดนตรีสมัยมัธยม ดันไปเจอมันที่พัทยาก็เลยหอบมาด้วยกัน”
“สวัสดีค่ะพี่ทอม”
“สวัสดีทอม ขอนั่งรถไปด้วยกันนะ”
“โธ่ รัก พูดอะไรอย่างนั้น รักเป็นแฟนไอ้นี่ จะนั่งหรือนอนก็ได้ ผมไม่ว่าอยู่แล้ว น้องเมใช่ไหม น่ารักจัง”
ทอมวาดลวดลายคารมหวาน ตั้งท่าจีบทันที เมทินีเห็นแล้วบอกแก่ตัวเองว่าผู้ชายคนนี้ไม่เบาเหมือนกัน แค่เจอหน้าก็หลี คงจะต้องห่าง ๆ ไว้ แม้ว่านั่งรถด้วยกัน พยายามขอเบอร์โทรศัพท์แต่เธอไม่ให้
“เราใช้โทรศัพท์รุ่นนี้เหมือนกันเลย ขอเบอร์นะ”
“อย่าเลยค่ะ เดี๋ยวพี่จีบ”
“โธ่ น้องเม พี่ไม่จีบหรอกน่า นะ นะ ขอเถอะ”
“เอาไว้สนิทกว่านี้ก่อน”
หญิงสาวยังคงยักท่า ไม่ยอมให้เบอร์ง่าย ๆ ทำเอาเขาท้อ หันไปมองเพื่อนที่ยังคงทำหน้าที่ขับรถ ส่วนรักนั่งหลับอยู่ที่เบาะด้านหน้า รู้ว่าไม่มีใครช่วยเขาได้ นอกจากตัวเอง คงต้องพยายามอ้อนต่อไปอีก
“ตอนนี้ก็เริ่มสนิทแล้วไง ทำไมไม่ให้ล่ะ น่า เราคุยกันบ่อย ๆ ดีกว่า”
“อย่าเลยค่ะ พ่อแม่ห้ามเอาไว้ ไม่ให้เบอร์กับผู้ชาย เดี๋ยวเขาจะหาว่าเป็นผู้หญิงใจง่าย”
ว่าไปนั่น ชายหนุ่มสะดุ้งโหยง ทำอะไรไม่ถูกนอกจากยิ้มแหย ๆ ถามตัวเองว่าจะทำอย่างไรดี ในเมื่ออยู่ใกล้กับสาวสวยขนาดนี้
“ใจร้ายจัง”
“ใจร้ายเพื่อความสบายใจของพ่อแม่ค่ะ”
“เอาอย่างนั้นเลยหรือ แบบนี้ก็แล้วกันนะ หลังจากน้องนอนพักจนหายง่วงแล้ว เราไปเดินห้างกัน”
“ไม่ล่ะ เดี๋ยวแม่ว่า ออกทุกวันเลย”
“ไม่เป็นไรหรอกน่า แค่สองชั่วโมงเอง นะ นะ เราไปเดินเที่ยวกัน พี่จะเลี้ยงไอติม”
“โธ่พี่ ไอติมร้านหน้าบ้านก็มี กินสักกี่แท่งก็ได้”
ในเมื่อฝ่ายหญิงปฏิเสธทุกอย่างขนาดนี้ หนุ่มหล่อถอนใจออกมาเฮือกใหญ่ ถามตัวเองว่าจะทำอย่างไรดี ถึงจะให้เธอเห็นความดี ยอมรับต่อสิ่งที่เกิดขึ้นในหัวใจ เรื่องแบบนี้ก็ต้องใช้ความพยายามมากเป็นพิเศษ
“กลับเอาจนป่านนี้ แม่ใจหายใจคว่ำหมดเลย”
“แม่คะ เพื่อนพี่รักที่บอกว่าจะมาส่ง เขาไม่ยอมกลับมา”
“ทำไมต้องรอคนนั้นด้วยล่ะ”
“เราไม่กล้านั่งแท็กซี่ค่ะ กลัว มันอันตราย พอดีเจอแฟนพี่รักกลับมาจากเล่นดนตรีก็เลยให้เขามาส่ง เท่านั้นเอง”
หญิงสาวอธิบายถึงการกลับบ้านล่าช้าให้มารดารับรู้ ซึ่งก็ได้ยินเสียงถอนใจเฮือกใหญ่ สีหน้าเต็มไปด้วยความกังวล
กลัวว่าลูกจะได้รับอันตราย คิดไปสารพัดว่าลูกจะเจอกับอะไรบ้าง มีใครทำร้ายไหม กระทั่งลูกเห็นกลับมาโดยปลอดภัยก็ดีใจ
“คราวหน้าอย่าทำอย่างนี้อีก แม่ไม่สบายใจเลย”
“ค่ะ รับรองว่าจะรายงานแม่เป็นระยะ”
“งั้นก็ดีแล้วล่ะ ไปนอนซะ แต่เดี๋ยวกินอะไรมาหรือยัง”
“เรียบร้อยแล้วค่ะแม่ กินจนอิ่มตื้อเลย”