5 วาคิมไปส่งผู้หญิง

“วาคิม เดี๋ยวก่อน”

“มีอะไรหรือรัก”

“รีบกลับนะ”

“ทำไมต้องรีบ ในเมื่องานของเราหมดแล้ว เอ หรือว่าจะชวนไปกินข้าวต้มด้วยกัน เห็นทีว่าจะต้องรอนิดหนึ่ง”

“ทำหน้าที่แมลงตัวผู้หรือไงยะ”

รักกล่าวกระแทกเพื่อนทันที วาคิมหัวเราะหึ ๆ เข้าใจต่อความหมายที่รักเอ่ยออกมาเป็นอย่างดี เขารู้ว่าเวลานี้เพื่อนหมั่นไส้ลันตามาก แต่จะทำอย่างไรได้ ในเมื่อมาถึงขั้นนี้แล้ว เขาจะต้องค้ากำไรเอาไว้ก่อน

“รู้ดีนี่ ยังกับเป็นเมียเราเลย”

“ไอ้บ้า ทะลึ่ง นี่ฉันจะขอร้องให้นายไปส่งหน่อย”

“รออยู่ที่นี่แหละ เดี๋ยวจะส่ง”

“โอเค อย่าเหลวไหล เราจะรอ”

“จ้ะ ๆ ไม่เหลวไหล เว้นเสียแต่เจอของถูกใจ เธอต้องรอคิวหน่อยก็แล้วกัน ไปเถอะลันตา เราสองคนจะไปลั้นลากัน”

“จ้ะ ที่รัก ลันตารอนานแล้ว”

สาวสวยลันตาเร่งรัดเขาให้ไปด้วยกันเร็วยิ่งกว่าเดิม ซึ่งก็ทำให้ต้องพาออกไปด้านนอกด้วยความเร็ว กลายเป็นสิ่งที่รักไม่พอใจเป็นอย่างยิ่ง คิดว่าผู้หญิงคนนี้คือผู้ที่เป็นมารในความรู้สึก อยากจะให้เลิกกับเพื่อนตัวเองให้เร็วที่สุด

“ดูนังลันตานะ เกาะวาคิมยังกับงูผสมพันธุ์กัน”

“อุ๊ย พี่รัก พูดน่าเกลียด”

“จริงไหมล่ะ เห็นแล้วขยะแขยงน่าดู ถ้าหากว่าใครได้เป็นเมียซวยตายเลย”

“ไม่หรอก อาจจะมีดีก็ได้ ไม่อย่างนั้นผู้ชายจะติดหรือ”

เมทินีทำเป็นเหมือนว่ามองโลกในแง่ดี เพื่อให้เป็นหญิงผู้สวยงามทั้งกายและใจ ทั้งที่หมั่นไส้ลันตาไม่น้อย ไม่ต้องการที่จะให้เข้าใกล้วาคิม ในเมื่อเธอก็เหล่เขาไว้เหมือนกัน วาคิมคือผู้ชายน่ารัก มีเสน่ห์ ผู้หญิงต่างพากันหลง

“อย่าเข้าข้างยายนี่เด็ดขาด มันเลวมาก”

“อะไรนะ เลว เค้ายังไม่ทำอะไรสักหน่อยว่าเลวแล้ว”

“จริงนี่นา มันเลวไม่มีที่ติ กล้าดึงเพื่อนวาคิมไปจากพวกเรา แทนที่จะส่งเราก่อน กลับไปส่งนังนั่น ไม่รู้ว่าคืนนี้จะกลับหรือเปล่า”

“ไม่หรอกมั้งเป็นผู้หญิง ไม่ควรที่จะให้ผู้ชายค้างด้วย”

“เดี๋ยวเถอะแกไอ้วาคิม เจอผัวมัน เสร็จแน่ ๆ เลย ยิงกบาลแยก”

รักพูดจบทำเสียงซี๊ดซ๊าดตามมา ซึ่งก็ทำให้เมทินีอึ้งไป ในเวลานี้ได้แต่ภาวนาให้วาคิมมาเร็ว ๆ อย่าได้อยู่กับผู้หญิงคนนั้นเลย เวลาผ่านไปสองชั่วโมง ย่างเข้าตีสี่ วาคิมยังไม่กลับมา สองสาวยังคงนั่งมองตากันด้วยความรู้สึกที่บอกแก่ตัวเองว่าเซ็ง แม่ของเมทินียังคงโทร. เข้ามาถี่ ๆ เช่นเคย

“ว่ายังไง เมื่อไหร่จะกลับบ้านเสียที”

“เอ่อ ยังค่ะ รอเพื่อนไปส่ง”

“เพื่อนยังไม่มาส่งอีก ให้แม่ไปรับไหมล่ะ ตอนนี้พ่อกลับมาแล้ว นอนหลับไม่รู้เรื่องเลย”

“อย่าเลยค่ะแม่ ไม่ต้องหรอก”

“ทำไม แค่นี้ให้แม่ไปรับก็ไม่ได้ กลัวรู้หรือไงว่าอยู่ที่ไหนกับใคร”

มารดาเริ่มวีนด้วยความไม่พอใจต่อการที่บุตรสาวไม่ยอมกลับบ้าน เที่ยวทั้งคืน ซึ่งกระทำตัวเช่นนี้มาได้สามครั้ง แต่เธอไม่ชอบเลย

“แม่คะ ไม่ใช่เรื่องใหญ่หรอกค่ะ แค่นี้เอง อย่ากังวลเดี๋ยวกลับเองได้”

“ถ้าเกิดว่าเมกลับมา เจอพ่อตื่น ออกมาข้างนอกพอดีล่ะ”

“เมก็บอกว่าออกไปซื้อของข้างนอกแต่เช้า เท่านั้นเอง น่า ไม่ต้องห่วง แม่นอนเถอะ ไม่เกินชั่วโมงเดี๋ยวกลับ นะคะ”

“โอ้โห ตั้งชั่วโมงแน่ะ สว่างพอดี รีบ ๆ กลับก็แล้วกัน”

เมื่อรู้ว่าลูกสาวยังไม่ยอมกลับจริง ๆ มารดาไม่รู้ว่าจะทำเช่นไร สุดท้ายก็ต้องยอม ในเมื่อมาถึงขั้นนี้แล้ว คงไม่มีอะไรดีไปกว่ารอ

ทางด้านเมทินีกับรักเริ่มหงุดหงิดที่วาคิมไม่มาเสียที รักบ่นเป็นการใหญ่เพราะเจ้าของร้านชื่อโบ๊ตจะต้องปิดร้าน

“ไอ้บ้าวาคิม มัวไปทำอะไรอยู่นะ ป่านนี้ยังไม่กลับ”

“พี่ว่ารักไม่ต้องรอมันหรอก ไอ้นี่ถ้าหากว่าไปกับผู้หญิง คงยาว”

“นอนกับผู้หญิงหรือคะพี่โบ๊ต”

“เรื่องนี้พี่ไม่รู้หรอกนะ เอาเป็นว่าอย่ารอ ไม่อย่างนั้นกลับแท็กซี่ก็ได้สว่างแล้ว หรือให้พี่ไปส่งก็แปดโมงเช้านั่นแหละ รอไหวไหมล่ะ”

“ไม่รบกวนหรอกค่ะ กลับแท็กซี่ก็ได้ ไปยายเม กลับเถอะ ไม่ต้องรอไอ้เวรนั่นหรอก ป่านนี้สบายไปกับแม่นางลันตาแล้วล่ะ”

คำพูดจากรักทำเอาเมทินีใจหาย เพราะแอบชอบผู้ชายคนนั้นอยู่ เท่ากับว่าเขานอนกับผู้หญิงทุกคนที่ไปด้วย เจ้าชู้เป็นอันดับหนึ่ง มีผู้หญิงมาก เธอจะทำอย่างไรดีกับผู้ชายคนนี้ ถ้าตกลงเป็นแฟนกัน เธอคงว้าวุ่นใจมากที่สุด

“เราก็น่าจะกลับเองเสียตั้งนานแล้วนะคะพี่รัก”

“แต่พี่ก็ยังมีความหวังว่ามันจะกลับมา แต่ที่ไหนได้ มันดันทำตัวแบบนี้ น่าเบื่อที่สุด คนเป็นแฟนคงช้ำใจตาย”

“พี่วาคิมมีแฟนแล้วหรือ”