บทที่ 4 ปะทะแม่เลี้ยง 4/2

นางเมิ่งเสียไม่เข้าใจกับการเปลี่ยนไปแบบหุนหันพลันแล่นของลูกเลี้ยง จึงคิดว่าบ้านเซียวต้องหาหมอผีมาทำอะไรกับลูกเลี้ยงเธอแน่นอน

“อ้าวป้า อยู่ไม่สวยยังปากเสียอีก ทำไมบ้านเซียวต้องทำอะไรฉันด้วย ฉันเพียงแค่ตาสว่างแล้วเท่านั้นว่าใครดีกับฉันจริง ๆ หรือว่าคนอย่างฉันต้องจนดินโคลนอยู่ตลอดเวลา”

“แต่...แต่พี่รองบอกว่าไม่ชอบพี่หย่งเสียน เพราะบ้านพี่หย่งเสียนจน แต่ชอบพี่เจี้ยนซู อยากแต่งงานกับเขาไม่ใช่เหรอ”

“ไม่คิดนะว่าเธอเป็นพยาธิในท้องฉัน รู้ดีจริง ๆ ดูปากเหมยฮวาคนสวยนะคะ ฉันไม่เคยคิดอะไรกับ เซียวเจี้ยนซู ในเมื่อสามีทั้งหล่อและรูปร่างกำยำแบบนี้ หากเพ้อฝันถึงชายอื่นฉันคงต้องไปกระโดดน้ำฆ่าตัวตายแล้ว

ถึงแม้ว่าบ้านเซียวจะจน แต่ทุกคนต่างเป็นคนดี และมีมือมีเท้าไม่ได้พิการ ทำไมจะทำมาหากินไม่ได้ ว่าแต่เธอเถอะส่งสายตาหาสามีฉันไม่หยุด ไม่ใช่ว่าชอบพี่หย่งเสียนหรือ ฉันขอเตือนเธอไว้ก่อนนะ สามีฉัน ฉันมองได้คนเดียว ไม่งั้นเรื่องที่เธอแอบไปมุดในพงหญ้ากับใครบางคนฉันจะแฉออกมาให้หมด”

ชุยเหมยฮวาลุกขึ้นยืนกอดอกมองสองแม่ลูกจอมเสแสร้ง ในเมื่อเธอต้องการเป็นนางร้ายกลับใจ แต่ทำไมสองแม่ลูกนี่ต้องมาทำให้เธอเอานิสัยเดิมของร่างนี้ออกมาด้วย ทั้ง ๆ ที่เธอแสนจะเรียบร้อย คนสวยไม่เข้าใจจริง ๆ

“ผมว่าพวกคุณกลับไปเถอะ เหมยฮวาพูดชัดเจนแล้ว เธอเป็นเมียผม ก่อนหน้านี้เธอเป็นอย่างไรผมไม่รู้ แต่หลังจากที่แต่งเข้าบ้านเซียว เธอก็คือคนของบ้านเซียว หากมีใครคิดร้ายต่อเหมยฮวา ผมก็ไม่คิดจะปล่อยไปเหมือนกัน หวังว่าจะข้าใจนะ”

เซียวหย่งเสียนลุกขึ้นมายืนข้าง ๆ ภรรยา ในเมื่อเธอเปลี่ยนไปแล้วและไม่รังเกียจครอบครัวสามี เขาก็พร้อมที่จะดูแลเธอตลอดไป

นางเมิ่งเสียและชุยเผยหรานทำหน้าตาเหมือนเห็นผี ทำไมวันนี้ลูกเลี้ยงเธอและสามีของมันถึงได้ปรองดองกันล่ะ ไม่ใช่ว่าทั้งสองคนไม่เต็มใจแต่งงานกันหรือ แล้วนี่เกิดบ้าอะไรขึ้นมา

ตอนนี้ทั้งพ่อเซียวและแม่เซียวต่างก็ลุกขึ้นมายืนข้าง ๆ ลูกชายและลูกสะใภ้ หากมีใครคิดที่จะเล่นงานหรือทำร้ายชุยเหมยฮวา ทั้งสองคนแม้จะมีอายุแล้วก็พร้อมที่จะปกป้องและต่อสู้เพื่อลูกสะใภ้เหมือนกัน ทั้งสองคนยังคงเชื่อว่าเนื้อแท้ของชุยเหมยฮวาไม่ได้เป็นคนเลยร้ายอย่างที่แสดงออก แต่อาจจะเป็นเพราะการปลูกฝังของแม่เลี้ยงอย่างนางเมิ่งเจียที่ดูแลมาตั้งแต่เด็กก็เท่านั้นเอง

นางเมิ่งเจียเห็นว่าบ้านเซียวและลูกเลี้ยงเอาจริง จึงเร่งเดินกลับมาที่ที่ดินของครอบครัวชุย และรีบมาฟ้องสามีถึงการกระทำของนังลูกเลี้ยงตัวดี

“เฮ้อ...คนบ้าไปเสียที ฉันต้องขอบคุณพี่หย่งเสียน และพ่อกับแม่มากนะคะที่ยืนข้างฉัน หลังจากนี้ฉันสัญญาว่าจะทำให้ครอบครัวเซียวของเราดีขึ้นให้ได้” ชุยเหมยฮวาสัญญาด้วยสีหน้าและท่าทางที่แน่วแน่

“พ่อช่วยด้วย” พ่อเซียวกล่าว

“แม่ด้วยเหมือนกัน” แม่เซียวยืนยันด้วยอีกคน

“พี่ก็จะช่วยและสนับสนุนที่...ที่น้องทำด้วย” เซียวหย่งเสียนไม่เคยพูดหวานแต่พอต้องเรียกภรรยาตัวเองเขากลับหูแดงขึ้นอย่างน่าเอ็นดู

“อุ๊ย! สามีเขินหรือ” ชุยเหมยฮวาหันมาแกล้งเมื่อเห็นสามีของตัวเองนั้นหูแดง

“เงียบไปเลย มากินอาหารต่อได้แล้ว”

เซียวหย่งเสียนแกล้งเอ็ดเสียงดุ ทำให้พ่อและแม่รวมทั้งคนโดนดุอย่างชุยเหมยฮวาหัวเราะด้วยความชอบใจ ก่อนจะนั่งลงกินอาหารพร้อมกับความสุข