บทที่ 3

มณธิชาสวมเทียรร่าทำจากไข่มุกประดับเพชร ลงบนเรือนผมที่เกล้าไว้เป็นมวยรับกัน แล้วลืมตาขึ้นมองเงาสะท้อนของตนในกระจกบานสูง

หญิงสาวในชุดราตรีแบบเกาะอกสีดำ มีริบบิ้นสีแดงเลือดนกผูกไว้ใต้อก ตัวกระโปรงจับเป็นช่อชั้นใช้ผ้าสีดำสลับแดงบานกว้าง ผิวขาวผ่องของเธอตัดกับสีชุด ทำให้โดดเด่นน่ามองยิ่งนัก ตัวชุดทำให้เรือนร่างของเธอดูระเหิดระหงงดงาม ใบหน้าเรียวรูปไข่ตกแต่งไว้อย่างดีด้วยโทนสีทองและแดง ริมฝีปากอิ่มเรื่อทาสีแดงสด ยิ่งขับเน้นใบหน้าให้สะดุดตา เครื่องประดับทั้งหมดทำจากเพชร สร้อยคอโชกเกอร์สายระย้า ต่างหูเม็ดเดี่ยวเพชรเจียระไนล้อแสงไฟ สร้อยแขน เทียรร่า แสงเพชรล้อหลอกแสงไฟที่สาดลงมาบนร่างระหง

เงาสะท้อนที่เธอเห็นนั่นคือผู้หญิงที่ดูราวกับเจ้าหญิงก็ไม่ปาน ทั้งเครื่องแต่งกาย ทั้งบุคลิกลักษณะ

เธอเหยียดยิ้มให้กับตนเอง

เธอดูสวย ดูเลอค่าขนาดนี้ แต่กลับถูกทิ้งเหมือนขยะเก่าๆ

เธอผิดอะไร?

นี่คือคำถามที่เธอถามซ้ำตัวเองไปมาในสมอง ตั้งแต่วันที่ระแคะระคายเรื่องของไอ้อีจอมทรยศนั่น จนมาถึงวันที่เธอได้รับการ์ดจากนังผู้หญิงตอแหลคบไม่ได้นั่น...

น้ำตาของมณธิชามันตกในไปแล้วตั้งแต่วันที่รู้ข่าว ตั้งแต่วันที่ฉีกการ์ดนั่นเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย

หึ หึ หึ

วันนี้เธอจะพังวันสำคัญของพวกมัน

ชื่อเสียงของพวกมันจะต้องถูกทำลาย

เดี๋ยวนี้โลกโซเชียลมีบทบาทในชีวิตประจำวันของคนในสังคมอย่างมาก และตัวอดีตคนรักของเธอก็เป็นคนมีชื่อเสียง เธอเองก็ด้วย

แล้วถ้าเรื่องนี้เธอทำมันลงไป

รอยยิ้มหมิ่นผุดขึ้นบนริมฝีปากเคลือบสีสวย

คนเราบางทีชอบนักเรื่องไม่ดีของคนอื่น

คนเราบางทีวิพากษ์วิจารณ์เรื่องเสื่อมเสียของคนอื่นอย่างสนุกปากราวกับเป็นเรื่องของตน

บางทีเจ็บแค้นแทน และเกิดการต่อต้านเลยก็มีถ้าเป็นเรื่องที่ผิดศีลธรรม

โดยเฉพาะการผิดศีลข้อสามเรื่องผัวๆ เมียๆ นี้

มนุษย์เราชอบนักล่ะ

ละครแย่งผัวแย่งเมียตบตีกัน ถึงได้เรตติ้งดีไม่มีตกในสังคมไทยอย่างไรเล่า?

เธอจะก่อกระแส

ให้มันพังพินาศและกลายเป็นข่าวดังกันไปเลย ไม่แน่หรอกนะ หม่อมราชวงศ์รัชชานันท์อาจจะถึงกับธุรกิจสั่นสะเทือนเพราะเรื่องนี้เลยก็เป็นได้

ส่วนอีนังเพื่อนเลวนั่น มันจะต้องไม่มีที่ยืนในสังคม

เธอจะทำให้ทุกคนเกลียด ประณามมันไปจนมันตายนั่นแหละ

มณธิชาคิดแค้น

เธอไม่สนใจใคร ไม่สนอะไรทั้งสิ้นแล้วตอนนี้ เพราะเธอเป็นคนถูกกระทำ จะอย่างไรสังคมจะต้องสงสารเธอ ถ้าหม่อมราชวงศ์รัชชานันท์ธุรกิจพังล่มจมเพราะเธอขึ้นมาจริงๆ แบรนด์เสื้อผ้าของเธออาจจะผงาดขึ้นมายิ่งกว่าเดิม เธอจะดังยิ่งกว่าเดิมเพราะคนสงสารและเห็นใจกับคนที่ถูกคนรักสวมเขาควายให้แบบนี้

หึๆ

เธอไม่อายหรอกที่เป็นคนโง่

พวกมันต่างหากจะต้องอายที่ทำให้เธอเป็นคนโง่

จะต้องทั้งอายและต้องล่มจมฉิบหายไปให้หมด!

มือน้อยกำเข้าหากันแน่น เล็บแหลมจิกเข้าไปในเนื้อจนเจ็บ เธอหมุนตัวดูความสวยเพียบพร้อมในกระจกอีกหน พลางยิ้มเย้ยให้กับมณธิชาในกระจก

“พรุ่งนี้ล่ะ ธิชา พรุ่งนี้ ยิ้มของฉันจะกว้างมากกว่านี้ ฉันจะหัวเราะเสียงดังๆ ให้กับความพินาศของพวกมันสองคน”

..........................................................................................................................................................................

ทิพย์น้ำค้างหยิบยาดมขึ้นมาจ่อจมูก มันช่วยให้อาการวิงเวียนของเธอดีขึ้น บรรดาช่างแต่งตัวต่างรุมเธอ ปลดนั่นดึงนี่ ถามว่าเธอแน่นไปไหม อึดอัดไปไหม ชุดไทยจักรีสีขาวงาช้างที่สวมใส่ สง่างามสวยมากก็จริง แต่รัดแน่นจนทำให้เธอแทบเป็นลม ตอนนี้ค่อยยังชั่วหน่อย เธออยู่ในชุดชั้นใน เพื่อเตรียมสวมชุดใหม่ ชุดแต่งงานที่เพิ่งจะตัดเย็บเสร็จสดๆ ร้อนๆ เมื่อคืนนี้ ความที่ต้องการชุดจากดีไซน์เนอร์คนนี้ ร้านนี้ ทำให้เธอต้องรอคอยอย่างใจหายใจคว่ำ

วันนี้เธอต้องตื่นแต่เช้าและวุ่นวายทั้งวัน เพราะเป็นงานวันสำคัญของเธอ งานวิวาห์ของเธอและหม่อมราชวงศ์รัชชานันท์

ระดับหม่อมราชวงศ์รัชชานันท์ ผู้ชายที่หล่อ รวย ฐานันดร ชาติตระกูล ทุกอย่างเพอร์เฟค และที่สำคัญกว่านั้น เขารักเธอ!

รอยยิ้มเยือนปรากฏขึ้นที่ริมฝีปากเคลือบสีสวย ทิพย์น้ำค้างลูบบริเวณหน้าท้องที่นูนขึ้นน้อยๆ ของตนเอง แล้วยิ้มอย่างสมใจ งานคืนนี้ สถานะของเธอพรุ่งนี้ มันจะเชิดชู เปลี่ยนชีวิตของเธอไปตลอดกาล ไม่เสียแรงเลยที่เธอทำทุกอย่างลงไป ไม่เสียแรงที่ยอม...เสีย...ใครบางคนไปจากชีวิต

ก็ช่วยไม่ได้

ทิพย์น้ำค้างเชิดหน้า ชีวิตของมณธิชา มีพร้อม มีดี กว่าเธอมาทั้งชีวิต หญิงสาวผู้เป็นเพชรน้ำหนึ่งในทุกด้านแบบนั้น คงใช้เวลาไม่นานหรอก ที่จะหายเสียใจเรื่องนี้ เดี๋ยวเพื่อน...ไม่สิ ต้องเรียกว่าอดีตเพื่อนของเธอ ก็จะต้องเชิดใส่เรื่องนี้ แล้วคงจะมีเจ้าชายต่างประเทศสักคน มาสนใจมณธิชาก็เป็นได้

หญิงสาวสวย ร่ำรวย เก่งกาจ ชาติตระกูลดี ที่เคยถูกหมายว่าเป็นคู่ของหม่อมราชวงศ์หนุ่ม กลับโดนเธอเขี่ยเสียกระเด็น เวลาเกือบสี่ปี สู้เวลาแค่หกเดือนไม่ได้ รักแท้ใครเค้าว่าต้องใช้เวลานานกันเล่า แล้วรักแท้มัวแต่เล่นองค์ ถือตน ทำตัวสูงส่งแบบนั้น ก็สมน้ำหน้าแล้ว

มันไม่ผิดหรอก

ทิพย์น้ำค้างเข้าข้างตัวเอง

ไม่ผิดที่จะเห็นแก่ตัว กอบโกยผู้ชายคนนี้มาเป็นของเธอ

เธอไม่ผิดแม้แต่น้อย

ก็ทั้งสองคนยังไม่ได้เป็นผัวเมีย แต่งงานกัน

ใครใช้ให้แม่เพชรน้ำหนึ่งนั่น เล่นตัวนักล่ะ

อย่างเธอเค้าเรียกไม่ได้ผิดศีลธรรมอะไรสักหน่อย

ทิพย์น้ำค้างย่นจมูกเล็กน้อย พลางหัวเราะเบาๆ ให้กับชัยชนะของตนเอง แล้วต้องสะดุ้งเมื่อได้ยินเสียงเคาะประตูห้อง

“ค่ะ”

เสียงหวานเอ่ยพลิ้วดังอนุญาต พร้อมกับรอยยิ้มที่ตระเตรียมว่าให้ดูสวยอ่อนหวาน เพื่อคนที่มองเข้ามาจะได้ประทับใจ ทิพย์น้ำค้างแม้จะไม่ดีเลิศ ด้านสมอง ด้านสติปัญญาเท่าเพื่อนรัก แต่ที่เธอมีมากล้นนั่นก็คือมารยา จริต ที่ทำให้คนหลงเชื่อ หลงรักได้อย่างง่ายดาย เพียงแค่ยิ้ม แค่ชม้อยตา แม้หน้าตาจะไม่สวยมากเท่ากับมณธิชา แต่ความน่ารักน่ามองและมีจริตนี่ล่ะ จึงพิชิตใจว่าที่สามีของเธอมาแล้ว

“ขออนุญาตค่ะคุณน้ำ ชุดมาแล้วค่ะ”

ผู้หญิงร่างสูงประเปรียวสองคน เดินเข้ามาในห้องแต่งตัว ทั้งคู่ดูท่าทางหอบๆ ในมือมีถุงคลุมเสื้อผ้าสีเทา ใส่ชุดที่เธอรอคอยมาด้วย

“รีบๆ ก็ดีนะคะ น้ำจะได้ทำความคุ้นเคยกับชุดก่อน เพราะชุดมันยาวมากน่ะค่ะ”

“นี่ค่ะ ชุดของคุณน้ำ”

ทางนั้นยิ้มน้อยๆ พลางค่อยๆ รูดซิปลงทิพย์น้ำค้างที่มายืนตรงหน้าหล่อน หวังจะดูความงดงามของชุดวิวาห์ที่เธอเลือกแบบ และผ้าเอง ราคาของมันแพงมาก เธอได้ชุดนี้มาโดยมารยาเล็กน้อย จากเจ้าสาวผู้แสนถ่อมตน สมถะของหม่อมราชวงศ์รัชชานันท์ ที่ทำให้เขาทึ่งด้วยการตัดเย็บเสื้อผ้าสวยๆ เอง ทำข้าวกล่องที่ทั้งสวยทั้งอร่อยชวนเขาปิคนิคข้างทาง ปฏิเสธร้านหรูๆ ที่เขาพาไป พาเขาไปสนุกกับอาหารข้างทาง แต่ทว่า

เวลาเธอแต่งงาน เธอกลับเรียกร้องเอาทุกอย่าง ทุกสิ่งที่ราคาแพงมหาศาล อย่างเช่นชุดวิวาห์นี้ มูลค่าของมันเกือบล้านบาท เขาก็ไม่ได้เอะใจอะไรเลยแม้แต่น้อย

ก็เพราะแบบนี้อย่างไรเล่า

เธอถึงเอาชนะใจเขาได้ภายในระยะเวลาไม่นานนัก ใช้เวลาแค่หกเดือน เอาชนะคนที่อยู่มาก่อนเธอเป็นปีๆ อย่างแม่เพื่อนเพชรน้ำหนึ่งของเธอ เพื่อนที่เธอก็ใช้วิธีในการชนะใจจนอีกฝ่ายยกฐานะเธอให้เป็นเพื่อน มากกว่าเด็กเดินตาม

เธอไม่ได้ทำเลวร้ายอะไรสักหน่อย

เธอก็แค่ทำเพื่อตัวเอง

และเหนือไปกว่านั้น

เธอรักเขา