หาแพะให้จ้าวเยี่ยน

โจวเทียนเมื่อหาบน้ำจนเต็มโอ่งเขาก็ขอตัวกลับเรือนไปทั้งยังมองพี่สาวอย่างแปลกๆ แม้แต่ท่าทางของชิงหลิงนางก็ดูไม่เหมือนเดิม

ชิงหลิงเมื่อรู้ว่าบุตรชายของนางกินข้าวเย็นมาเรียบร้อยแล้วก็จับเขาอาบน้ำพร้อมนางเพื่อจะได้พักผ่อนเสียที

จ้าวเยี่ยนก็เป็นเด็กว่านอนสอนง่าย บอกเขานอนเขาก็นอน ไม่งอแงกับนางสักนิด นางมองบุตรชายที่เป็นของนางในตอนนี้อย่างสงสาร เหตุใดเขาถึงผอมเช่นนี้ ชิงหลิงนางอดคิดไม่ได้แล้วยุคนี้เขาไปหานมที่ไหนมาให้เด็กกิน

เมื่อคิดจะหาแม่แพะมารีดน้ำให้จ้าวเยี่ยนได้กิน นางก็ไปค้นหาถุงเงินที่เจ้าของร่างเดิมเก็บไว้

ชิงหลิงเทเงินที่อยู่ในถุงออกมาก็ต้องประหลาดใจ ชิงหลินคนเดิมนางไม่ได้ใช้เงินแม้แต่เหรียญทองแดง

เพราะเจ๋อหยวนจะนำเงินกลับมาให้นางสิบห้าวันหนึ่งครั้ง ครั้งละสองตำลึงนับตั้งแต่ที่นางแยกเรือนกับบิดามารดาของเจ๋อหยวน

ในตอนนี้ชิงหลิงนางใช้ความรู้ที่นางมีเมื่อภพที่แล้วนับได้ราวสี่สิบห้าตำลึง ของเจ๋อหยวนสี่สิบตำลึงเงิน ที่บิดามารดานางให้ไว้อีกห้าตำลึงเงิน

เมื่อนั่งนึกดูเหตุผลที่เจ้าของร่างเดิมไม่ออกไปด้านนอกเรือนเลยก็อดจะส่งสารนางไม่ได้ นางช่างน่าเห็นใจนัก เพราะคำนินทาของผู้อื่น ทั้งกลัวเจ๋อหยวนจะอับอายนางจึงได้แต่เก็บตัวอยู่ในเรือน

“ทำไมเจ้าต้องเอาทั้งชีวิตไปฝากไว้กับบุรุษด้วยเล่า” ชิงหลินนางเก็บเงินเข้าที พรุ่งนี้จะลองไปถามเรื่องซื้อแพะจากบิดาดู

ชิงหลิงนางทิ้งตัวลงอย่างแผ่วนอนข้างจ้าวเยี่ยน ยังดีที่มีผ้าห่มให้ใช้อีกหนึ่งผืนไม่เช่นนั้นนางก็ไม่รู้ว่าทั้งสองจะผ่านคืนนี้ไปเช่นไร

อากาศหนาวเย็นยามค่ำคืน จ้าวเยี่ยนซุกเข้าหาไออุ่นจากร่างของมารดา ชิงหลิงนางไม่เคยกับผู้อื่น เมื่อรู้สึกถึงตัวตนอีกคนที่ขยับมาใกล้นางก็อดสะดุ้งตื่นไม่ได้

แต่ที่เลวร้ายไปมากกว่านั้น ท้องของนางร้องออกมาจนนางก็อดตกใจไม่ได้เช่นกัน เมื่อตอนเย็นนางไม่กินอาหาร เพราะติดนิสัยเดิมเมื่ออยู่ภพที่แล้วมาด้วย

เพราะต้องรักษารูปร่างให้สวยงามเช่นเดิมอยู่ตลอดนางจึงเลือกที่จะไม่กินข้าวเย็น แต่ตอนนี้นางทนไม่ได้เสียแล้ว

จะให้ลุกไปก็กลัวว่าจ้าวเยี่ยนที่ซุกอยู่กับอกของนางจะตื่นขึ้น ชิงหลิงต้องนอนแสบท้องเพราะความหิวจนนางไม่อาจต้านหนังตาที่แทบจะปิดสนิท เพราะความเหนื่อยจากการเก็บเรือนไม่ได้ ชิงหลิงจึงหลับไป

ฟ้ายังไม่สว่างดีนางก็ตื่นเสียแล้ว การกระทำทุกอย่างยังไม่ทิ้งนิสัยเดิม นางเริ่มคลำหน้าโทรศัพท์ที่มักอยู่ข้างตัวเสมออีกครั้ง แต่เมื่อคลำไปเจอหัวบุตรชายนางก็คิดได้ว่านางไม่ได้อยู่ในภพเดิมอีกแล้ว

ชิงหลิงห่มผ้าให้จ้าวเยี่ยนทั้งยังนำหมอนมาไว้ใกล้ตัวของเขาเพื่อให้เขารู้สึกว่าแม่ยังนอนอยู่ที่เดิม

หลังจากที่ใคร่ครวญเมื่อคืนนางก็รู้ว่าจ้าวเยี่ยนน่าจะมีพัฒนาการที่ช้ากว่าเด็กคนอื่น อาจจะมาจากที่เจ้าของร่างเดิมไม่ได้พูดคุยกับลูกบ่อยครั้งทำให้เขาพูดช้า

และไม่ได้พาออกไปเล่นกับเด็กคนอื่นจึงทำให้ขาของเขาไม่ค่อยได้ออกแรงเดินจึงเดินได้ไม่มั่นคงนัก ต่างจากเด็กในหมู่บ้านที่นางพบเมื่อวาน พวกเขาน่าจะอายุใกล้เคียงกับจ้าวเยี่ยนแต่กลับวิ่งเล่นพร้อมทั้งพูดคุยเสียงเจื้อยเจียวดูน่าเอ็นดู

ชิงหลิงเดินไปที่ครัว เมื่อวานนางมีบทเรียนเรื่องการก่อไฟแล้ว ในวันนี้เมื่อจุดอีกครั้งก็ไม่ได้ยากเท่ากับครั้งแรกที่นางทำ นางต้มน้ำเพื่อเตรียมให้จ้าวเยี่ยนได้ล้างหน้าล้างตา

ตะกร้าที่โจวเทียนทิ้งไว้เมื่อวานนอกจากข้าวสาร แป้งก็ยังมีไข่ไก่อยู่หลายฟอง ชิงหลิงนางทำไข่ตุ๋นง่ายๆ ให้กับจ้าวเยี่ยนสำหรับนางต้มไข่สองฟองกินกับข้าวต้มก็คงพอ

เพราะอาหารที่ทำนั้นง่ายสำหรับนาง ชิงหลิงที่ยังมีเวลาเหลือก่อนจะไปปลุกเรียกจ้าวเยี่ยนนางเดินออกกำลังกายรอบเรือนหลังเล็ก ในตอนแรกนางคิดว่าจะเดินสักห้ารอบ แต่พอเอาเข้าจริงๆ สองรอบนางก็นั่งหอบหมดแรงแล้ว

ร่างกายนี้อ่อนแอเกินไป ตอนที่ฟ้าสว่างนางเดินผ่านหลังเรือนก็พบว่ามีผักที่เจ๋อหยวนน่าจะปลูกทิ้งไว้

ชิงหลิงนางจึงไปเก็บ ป๋ายช่าย (ผักกาดขาว) มาผัดกับน้ำ อย่าเรียกว่าผัดเลยเรียกว่าลวกน่าจะดีกว่า แล้วปรุงรสด้วยเกลือให้มีรสชาตินิดหน่อย นิดหน่อยที่ว่าคือนิดหน่อยจริงๆ เพราะนางเหลือติดไหแค่เท่านั้น

“มะ แม่” จ้าวเยี่ยนเดินงัวเงียออกมาห้องนอน ร้องเรียกชิงหลิงเพราะไม่เห็นนาง

“ตื่นแล้ว อาเยี่ยนเดินมาหาแล้วเข้า” ชิงหลิงโบกมือเรียกให้เขาเดินมา เพราะไม่อยากอุ้มเขาอีกแล้ว

จ้าวเยี่ยนก็เดินส่ายไปส่ายมาเข้ามาหาชิงหลิงที่หน้าห้องครัว ก่อนจะอ้าแขนยกสูงขึ้น เพื่อให้นางอุ้ม

ชิงหลิงที่เห็นเช่นนั้นนางก็อดใจไม่ไหว เข้าไปอุ้มเขาขึ้นมาแล้วพามาล้างหน้าล้างตา ก่อนที่ทั้งคู่จะนั่งกินข้าวที่ตรงประตูครัว

“อาเยี่ยนถือช้อนแบบนี้ เด็กดี ดูแม่กินนะ อ้ำ อ้ำ” ชิงหลิงนางทำเป็นตัวอย่างให้อาเยี่ยนทำตามนาง

เมื่อเขาตักเข้าปากเองได้ นางก็ตบมือให้อย่างให้กำลังใจ สองแม่ลูกกินข้าวไปพูดคุยเล่นกันไป อาเยี่ยนก็โต้ตอบกับนางได้หลายคำ

“รอแม่ล้างจาน พวกเราจะไปบ้านท่านตากัน แม่จะซื้อแพะมาให้อาเยี่ยนดีหรือไม่” ชิงหลิงล้างจานไปพูดคุยกับบุตรชายไป

“แพะ เยี่ยน อยากได้แพะ”

“บุตรชายแม่เก่งมาก” ชิงหลิงขยี้หัวของอาเยี่ยน ก่อนจะจัดผมให้เขาใหม่

ชิงหลิงเข้าไปเอาถุงเงินแล้วปิดเรือนไปที่บ้านบิดามารดา อาเยี่ยนก็เดินอยู่ข้างมารดาไม่ห่าง นางไม่เร่งให้เขารีบเดิน