หนังสือหย่า

ทั้งสองเมื่อได้ฟังคำของชิงหลิงก็เห็นด้วยกับนาง จากนั้นทั้งหมดก็เดินไปที่เรือนท่านป้าตู้ที่อยู่ไม่ห่างจากบ้านตระกูลโจวนัก เพราะพูดคุยเรื่องซื้อเรือน

ป้าตู้เมื่อรู้ว่าตระกูลโจวจะซื้อเรือนไว้เองก็ยินดี เพราะนางจะย้ายไปอยู่กับบุตรชายในเมือง บ้านหลังนี้ก็ไม่อยากทิ้งไว้โดยเปล่าประโยชน์

ป้าตู้ขายเรือนหลังนั้นในราคาสามสิบตำลึงเงิน โจวอู๋หลางก็เป็นคนจัดการทำเรื่องซื้อขายทันที พร้อมทั้งออกเงินให้บุตรสาว เพื่อให้นางได้เริ่มชีวิตใหม่

ถึงจะรู้ว่าต่อไปสองแม่ลูกคงอยู่กันโดยมีแต่คนนินทาว่าร้าย แต่อย่างไรเล่า เขาก็ไม่อาจทนเห็นบุตรสาวเจ็บช้ำใจและเจ็บตัวได้อีกแล้ว

ชิงหลิงเมื่อจัดการเรื่องซื้อเรือนเรียบร้อยนางก็พาจ้าวเยี่ยนกลับไปที่เรือน อีกสองวันนางกับบุตรชายถึงจะย้ายมาอยู่ที่เรือนหลังใหม่ได้

พรุ่งนี้นางกับมารดาจะเข้าไปทำความสะอาดเรือน พร้อมทั้งป้าตู้ที่จะอยู่ช่วยทั้งสองเก็บกวาดก่อนด้วย

อย่างน้อยเครื่องเรือนบางอย่างนางก็ไม่ต้องเสียเงินซื้อ เพราะป้าตู้นางไม่ได้เอาไปด้วย ยกให้ชิงหลิงเกือบทั้งหมด

เมื่อกลับมาถึงเรือนก็พบว่าโจวเจ๋อหยวนยังไม่ได้กลับเข้าเมืองเช่นทุกครั้ง นาง

“ข้าขอสนทนากับท่านเสียหน่อย”

“หึ ข้าก็นึกว่าเจ้าจะอวดเก่งไปได้สักเพียงใด”

ชิงหลิงนางส่ายหน้าอย่างไม่เข้าใจ เหตุใดอ้าปากก็พ่นวาจาไม่น่าฟังออกมาเสียแล้ว แต่นางก็คิดว่าทนเห็นหน้าอีกเพียงสองวันเท่านั้น จึงได้แต่กัดฟันข่มความโกรธไว้

ชิงหลิงพาจ้าวเยี่ยนเข้าไปเล่นในห้อง แล้วนางก็เดินออกมาที่ห้องโถงเพื่อพูดคุยกับจ้าวเจ๋อหยวน

นางนำถุงเงินที่เขาเคยให้ทั้งหมดเลื่อนไปที่ตรงหน้าของเขา

"นี่คือเงินที่ท่านให้ข้าตั้งแต่ที่ท่านไปทำงานข้าขอคืนให้ท่าน ส่วนเรื่องหย่าท่านเขียนหนังสือหย่าได้เลย อีกสองวันข้าจะย้ายออกจากเรือนนี้”

นางเอ่ยพูดเรื่องหย่าพร้อมทั้งคืนเงินโดยน้ำเสียงของนางไม่มีความเสียใจที่ได้ตัดสินใจลงไปแล้ว จนจ้าวเจ๋อหยวนต้องมองนางอย่างพิจารณา

ทุกครั้งนางทะเลาะกับเขาแล้วก็กลับมาอ้อนวอนทุกครั้ง แต่ครั้งนี้นางพูดเรื่องหย่าสองรอบแล้ว นี่ยังเอาถุงเงินมาคืนให้เขาอีกด้วย

จ้าวเจ๋อหยวนเปิดถุงเงินออกก็พบว่าเงินที่เขาให้นางมาตลอดนางไม่เคยได้ใช้เลย

“หึ เจ้าเลือกเอง แล้วจะมากล่าวโทษข้าในภายหลังไม่ได้เข้าใจหรือไม่”

“ท่านวางใจเรื่องนี้ได้เลย สิ่งเดียวที่ข้าจะขอจากท่าน เพียงอาเยี่ยนเท่านั้น ถึงอย่างไรท่านก็ไม่มีเวลาดูแลเขา ข้าไม่ห้ามถ้าท่านอยากจะพบเจออาเยี่ยน” เมื่อเห็นว่าเขาจะเอ่ยแย้งนางจึงรีบบอกว่าจะไม่ห้ามไม่ให้พ่อลูกพบกัน

“เพ้ย อย่างเจ้าหรือจะดูแลบุตรชายให้ดีได้”

“หรือท่านคิดว่า หากเขามีมารดาเลี้ยงเขาจะมีชีวิตดีกว่าอยู่กับข้าเล่า” นางเลิกคิ้วขึ้นเพื่อถามเขา

จ้าวเจ๋อหยวนมองหน้านางอย่างไม่อยากเชื่อ ว่านางจะต้องการหย่าขาดจากเขาจริงๆ เป็นนางที่ทำให้เขาเป็นเช่นนี้ และเป็นนางที่คิดจะไป

“มันจะง่ายอย่างที่เจ้าคิดหรือ เจ้ารู้หรือไม่สตรีถูกหย่าร้างจะมีชีวิตเช่นไร” เขาข่มขู่เพื่อให้นางกลัว

“แล้วท่านคิดว่าตอนนี้ข้ามีชีวิตเช่นไรเล่า” ชิงหลิงมองเขาด้วยสายตาที่ว่างเปล่า เมื่อนางนึกถึงภาพทรงจำเดิมของชิงหลิง

นางเฝ้ารอจ้าวเจ๋อหยวนที่หน้าประตูเรือนทุกวัน แต่เขาก็ไม่เคยคิดจะกลับมา เมื่อกลับมาเอาเงินให้แล้วก็รีบกลับเข้าเมืองไป

เขาใช้ชีวิตในเมืองเช่นไรนางก็ไม่เคยได้รู้ จนชิงหลิงฟุ้งซ่านจนเกือบจะเสียสติ เรื่องนี้เขาก็คงไม่ได้รู้เช่นกัน

จ้าวเจ๋อหยวนมองนางเมื่อเห็นว่านางไม่คิดจะเปลี่ยนใจ เขาก็อดที่จะยิ้มมุมปากอย่างดูแคลนไม่ได้ คงจะเล่นงิ้วให้เขาสงสาร เขาไม่หลงเชื่อนางง่ายๆ อีกแล้ว

“ได้ ข้าจะเขียนหนังสือหย่าให้เจ้า”

ชิงหลิงถอนหายใจอย่างโล่งอกที่เรื่องจบลงด้วยดี ไม่ต้องมาทะเลาะกันอีกแล้ว จ้าวเจ๋อหยวนหายเข้าไปในห้อง พร้อมทั้งเดินออกมากับกระดาษในมือสองใบ

“เงินนี่เจ้าเอาคืนไป” เขาให้ความเมตตาสุดท้ายกับนางโดยยกเงินที่นางคืนให้ทั้งหมดกลับคืนไป

“ไม่ต้อง เงินของท่านข้าไม่ต้องการ นับจากนี้ข้ากับท่านไม่มีสิ่งติดค้างกันอีกแล้ว”

ชิงหลิงประทับนิ้วมือลงในกระดาษทั้งสองใบ โดยไม่มีความลังเล จ้าวเจ๋อหยวนมองนางอย่างไม่อยากเชื่อ ว่านางจะกล้าประทับมือลงไปในหนังสือหย่า

เขาเห็นเช่นนั้นก็เกิดโทสะจึงได้ประทับนิ้วมือลงไปทั้งสองใบเช่นกัน ทั้งคู่ต่างก็เก็บไว้ที่ตัวคนละใบ ชิงหลิงนางลุกขึ้นเพื่อไปจัดการอาหารให้บุตรชายเช่นปกติ

วันต่อมาจ้างเจ๋อหยวนก็กลับเข้าเมืองเพื่อไปทำงาน แต่ครั้งนี้เขาเหมือนสติไม่อยู่กับตัว กลับคิดถึงแต่คำพูดและท่าทางของชิงหลิง เขาในตอนนี้ยังไม่อยากจะเชื่อว่าภายในอกจะมีหนังสือหย่าของนางอยู่ด้วย

แต่ก็เป็นความคิดเพียงครู่เดียวของเขาเท่านั้น เมื่อกลับถึงเหลาอาหารงานที่เขาค้างไว้กับตำราที่ต้องทบทวนเรื่องทั้งหมดเขาก็ไม่มีเวลาให้คิดอีกแล้ว

ชิงหลิง นางก็ไปที่บ้านบิดามารดาแต่เช้าเพื่อบอกเรื่องหย่าของนางเสร็จสิ้นแล้ว บิดาจะได้ไม่ต้องไปพูดเรื่องนี้กับจ้าวเจ๋อหยวนอีก

โจวเทียนวันนี้เขาไม่ได้ไปสำนักศึกษาจึงรู้เรื่องจากปากของพี่สาว ตัวเขาก็อดยินดีกับนางไม่ได้ ทั้งหมดไปที่เรือนของท่านป้าตู้แล้วลงมือทำความสะอาดเรือนทันที