คิดจะทำสบู่

กลีบดอกบัวถูกตากไว้เต็มลานเรือน ทั้งยังมีถุงแป้งอีกหลายถุงที่แขวนอยู่บนราวไม้ที่บิดาทำให้

รากบัวที่ได้ นางยังเก็บไว้ทำอาหารให้ทุกคนได้ลองกินอีกด้วย สร้างความประหลาดใจให้กับทุกคนในเรือน เพราะพวกเขาก็เพิ่งรู้ว่าส่วนนี้มันกินได้

โจวอู๋หลางก็ไม่ได้หวงสิ่งที่ตนรู้ เขายังบอกชาวบ้านในหมู่บ้านว่ารากบัวสามารถเก็บมาทำอาหารได้เพื่อให้พวกเขามีทางเลือกของอาหารไว้กิน

ชาวบ้านที่รับรู้ต่างก็ขอบคุณผู้นำหมู่บ้านโจวที่มาบอกพวกเขา แต่เมื่อได้รู้ว่าเป็นชิงหลิงที่รู้ว่ามันกินได้ ต่างก็ตกตะลึง บางคนก็ไม่เชื่อนาง แต่บางคนที่เชื่อนางเมื่อเก็บมากินแล้วต่างก็ไปขอบคุณนางที่เรือน ทั้งยังขอโทษนางเรื่องที่เคยนินทาว่าร้ายด้วย

ซูซินเมื่อรู้เรื่องที่เจ๋อหยวนกับชิงหลิงหย่ากันนางก็อดที่จะดีใจไม่ได้ แต่แล้วอย่างไรเล่า นางกำลังจะแต่งให้กับคุณชายหานบุตรชายคหบดีในเมืองที่หลงใหลใบหน้าของนาง

นางคงไม่สิ้นคิดที่จะแต่งให้เจ๋อหยวนที่มีแต่ตัว ต่อให้เขาเป็นบัณฑิตที่อนาคตไกล แล้วเมื่อไหร่ที่นางจะได้นั่งชูคอเป็นฮูหยินขุนนาง สู้เป็นฮูหยินคหบดีเสียตอนนี้เลยไม่ดีกว่าหรือ

หากเจ๋อหยวนล่วงรู้ความคิดของซูซินไม่รู้จะมีสีหน้าเช่นไร

แต่เขาก็ไม่ได้คิดว่าหย่ากับชิงหลิงแล้วจะมาแต่งกับซูซิน เพราะเขาก็รู้เรื่องนางกับคุณชายหานเช่นกัน เจ๋อหยวนที่อยู่ในเมืองจะไม่รู้ก็แปลกแล้ว

ผ่านมาได้หลายวันที่สองแม่ลูกเข้ามาอยู่ในเรือนหลังใหม่ ชิงหลิงในตอนนี้ทั้งดูแลตัวเอง และออกกำลังกาย น้ำหนักของนางก็ลดลงมาหลายชั่งแล้ว (1ชั่ง=500กรัม) ท่าทางการเดิน และการทำงานก็ล้วนแต่คล่องตัวขึ้นเยอะ

แต่นางก็ยังไม่ได้ทำการค้าเสียที เงินที่มีอยู่ในมือไม่กี่ตำลึงก็เริ่มจะร่อยหรอลงไป

“ท่านพ่อ ท่านรู้จักปูนขาวหรือไม่เจ้าคะ” ชิงหลิงเอ่ยถามบิดา เมื่อทั้งหมดมากินข้าวเย็นที่เรือนของนาง

ตั้งแต่ที่ได้ชิมอาหารฝีมือของชิงหลิง ตระกูลโจวก็มากินมื้อเย็นที่เรือนของบุตรสาว เนื้อสด ไข่ไก่ ข้าวสาร แป้ง พวกเขาก็นำมาด้วยทุกครั้ง โดยที่ชิงหลิงนางไม่ได้เสียเงินซื้อเองเลย

“พรุ่งนี้พ่อจะเข้าเมือง จะถามให้เจ้าก็แล้วกัน ว่าแต่เจ้าคิดทำสิ่งใด” อู๋หลางเป็นหัวหน้าหมู่บ้าน เขาย่อมรู้จักคนมาก เรื่องปูนขาวก็หาไม่ยากสำหรับเขา

“ข้าจะทำสบู่เจ้าค่ะ” ชิงหลิงนางอาบน้ำโดยใช้เจ้าเจี่ยวแล้วรู้สึกเหมือนว่ามันอาบไม่สะอาด คงเป็นที่ตัวนางรูปร่างใหญ่แล้วมีเหงื่อเยอะ

“สบู่? คือสิ่งใดกัน” ทั้งหมดเงยหน้าจากชามข้าวขึ้นมามองชิงหลิงอย่างสงสัย

“คล้ายเจ้าเจี่ยวเจ้าค่ะ เอาไว้ใช้อาบน้ำ ซักผ้า แต่สรรพคุณดีกว่ามากนัก”

แม้จะไม่ค่อยเข้าใจในสิ่งที่บุตรสาวพูด แต่อู๋หลางก็พยักหน้ารับปากนางว่าเขาจะลองหามาให้นาง

หลังจากที่ชิงหลิงนางดูแลบุตรชายอย่างดี ในตอนนี้เนื้อตัวของเขาก็มีเนื้อเพิ่มขึ้น แถมยังสูงขึ้นอีกด้วย นางพูดคุยเล่นกับจ้าวเยี่ยนอยู่ทุกวัน ก่อนนอนนางยังเล่านิทานให้เขาได้ฟังทุกวัน จนตอนนี้จ้าวเยี่ยนเริ่มที่จะพูดประโยคยาวๆ สื่อสารกับคนอื่นได้มากแล้ว

วันต่อมาเมื่ออู๋หลางกลับมาจากตัวเมืองเขาก็ขับเกวียนมาจอดที่เรือนบุตรสาว เพราะเขาได้ปูนขาวที่นางต้องการกลับมาให้นางด้วย

ชิงหลิงเมื่อเห็นปูนขาวสามตะกร้าที่บิดาได้มานางก็ยิ้มกว้างอย่างยินดี ทั้งคู่ช่วยกันยกเข้าไปในเรือนของชิงหลิง นางนำไปเก็บไว้ที่ห้องเก็บของ

ทั้งยังให้บิดาพาไปบ้านช่างไม้เพื่อให้เขาทำกล่องพิมพ์สบู่ ทั้งสามนั่งเกวียนวัวไปที่บ้านช่างไม้ในหมู่บ้าน

ชิงหลิงวาดแบบให้เขาทำตามที่นางต้องการ กล่องที่นางอยากได้ก็ทำไม่ยากนัก เป็นเพียงกล่องให้หน้ากว้างสามชุ่น (1ชุ่น=1นิ้ว) ยาวหนึ่งจื่อ (1จื่อ=10นิ้ว) ชิงหลิงนางสั่งให้เขาทำก่อนสิบชิ้น

นางจ่ายเงินไปทั้งหมดห้าสิบอิแปะ ราคานี้นางคิดว่านางรับได้ ต้นทุนของนางในการทำครั้งนี้นอกจากพิมพ์สบู่ที่นางต้องซื้อแล้วที่เหลือนางก็ไม่ได้จ่ายเพิ่ม ปูนขาวก็เป็นสหายของบิดาที่ให้มา

หากการค้าคราวนี้สำเร็จครั้งหน้านางคงต้องขอซื้อปูนขาวจากสหายบิดาแล้ว

นางเดินกลับเรือนด้วยตนเอง เพราะระยะทางไม่ได้ไกล แล้วฝากจ้าวเยี่ยนไปกับบิดาด้วย ตอนเย็นวันนี้นางจะไปกินข้าวที่เรือนของบิดา นางต้องกลับเรือนไปต้มปูนขาวขั้นตอนนี้อันตรายจึงกลัวว่าบุตรชายที่กำลังซนจะเกิดอันตรายได้

อู๋หลางก็พาจ้าวเยี่ยนกลับไปที่เรือนอย่างเต็มใจ หลานชายเพียงคนเดียวเขาไม่คิดว่าเป็นภาระอยู่แล้ว อีกอย่างบุตรสาวนางก็คิดจะหาเงินไม่ได้ออกไปเที่ยวเล่นที่ใด

ชิงหลิงเมื่อกลับถึงเรือนนางก็ลงมือต้มน้ำกับปูนขาวทันที เมื่อถึงอุณหภูมิที่นางเดาว่าน่าจะ80องศาเซลเซียล นางก็ยกลงทิ้งไว้เพื่อกรองเอาแต่ส่วนที่ตกตะกอน เพื่อนำไปทำสบู่

เพราะการต้มปูนขาวนั้นอาจเกิดอันตรายเมื่อได้รับการสูดดมเข้าไป ชิงหลิงนางจึงต้องปิดหน้าให้ดีและไม่ให้น้ำที่ต้มแล้วโดนที่มือของนาง แต่ละขั้นตอนล้วนแล้วแต่ใช้ความระวังอย่างมาก

“เป็นเช่นไร ทำได้หรือไม่”

ชิงหลิงเมื่อไปถึงเรือนของมารดานางก็เอ่ยถามขึ้นมาทันที

“ข้าคิดว่าน่าจะได้เจ้าค่ะ” นางก็ยังตอบไม่ได้เช่นกัน เพราะส่วนผสมทุกอย่างที่นางเคยทำเมื่อภพที่แล้ว ล้วนถูกจัดเตรียมไว้ให้ทั้งสิ้น

มาตอนนี้นางต้องลงมือทำเองทุกขั้นตอนจึงไม่รู้ผลสุดท้ายที่ออกมาจะเป็นเช่นไร

นางเยว่จึงได้แต่พยักหน้ารับ นางพาชิงหลิงเข้าไปด้านในเรือน วันนี้นางเตรียมอาหารให้บุตรสาวเรียบร้อยแล้ว

ชิงหลิงนางกินเพียงเล็กน้อยเท่านั้น หลายวันที่ผ่านมานางกินผงรากบัวแทนมื้อเย็น แต่วันนี้มารดาทำอาหารไว้รอนางจึงไม่อยากให้มารดาเสียใจ