7 อาดัมชาร์ ปลอมพระองค์ออกนอกเมือง

การิตากล่าวเสียงเข้มทิ้งท้ายแล้วเดินจากไปอย่างรวดเร็ว องครักษ์เศร้าใจ รู้ว่านางไม่มีใจให้แก่เขาเลย ได้แต่มองตามฮิญาบสีสวยที่กวัดแกว่งอยู่เบื้องหลังร่างงามไปมา ได้แต่ถามตัวเองว่าจะทำอย่างไรถึงจะครองใจนางได้

พระแท่นที่ประทับปูด้วยผ้าขนสัตว์หนานุ่ม พนักทางด้านหลังเผยสีทองอร่ามตา ชีค ซาอุด ผู้ครองเมืองอัลคัสซาร์ประทับเคียงคู่กับพระนางอานี ทรงพระภูษาเต็มพระยศ วาววับด้วยเครื่องประดับจากอัญมณีล้ำค่า

พระนางอานี ในพระชันษาย่างเข้าวัยกลางคน แต่ยังคงความสวยและสง่างามเอาไว้ไม่เสื่อมคลาย พระพักตร์ยังคงระบายด้วยรอยยิ้ม เมื่อเห็น ชีค อาดัมชาร์ เข้ามาประทับที่พระแท่นเล็กลดหลั่นกันลงไป

ชีค ซาอุด ในเครื่องทรงเป็นเสื้อคลุมยาวสีขาว เสื้อแขนยาว และชุดคลุมเนื้อบางสีดำ เดินขอบด้วยแถบสีทอง

บนพระเศียรสวมพระมาลาทรงกลมสีขาว คลุมทับผ้าสีเดียวกันแล้วรัดด้วยเชือกสีดำกันเลื่อนหลุด พระองค์ยังคงจับสายพระเนตรมาที่ ชีค อาดัมชาร์ เช่นเดียวกัน

“อาดัมชาร์ วันนี้แต่งตัวรัดกุม จะไปไหนอีกหรือ”

“ท่านพ่อ หม่อมฉันจะเข้าไปในเมืองทางตอนใต้ สังเกตการณ์ดูท่าทีของผู้คนว่ากล่าวถึงชีคของตนว่าอย่างไร กระด้างกระเดื่องต่อเราหรือไม่”

“โถ ลูกแม่ออกไปทุกวัน ไม่เหน็ดเหนื่อยบ้างหรืออย่างไร แม่เป็นห่วงเจ้ายิ่งนัก เกรงว่าจะได้รับอันตราย”

พระนางอานีตรัสด้วยความเป็นห่วงพระราชโอรสที่ทรงพระภูษาเยี่ยงสามัญชนธรรมดา และซ่อนพระพักตร์เอาไว้ภายใต้ผ้าคลุมผ้าเนื้อบาง ปักลวดลายสวยงาม คลุมพระเศียรโดยพับเป็นรูปสามเหลี่ยม มีพู่ห้อยตามชายอยู่มุมล่างสุดของผ้า ทับบนพระมาลาสีขาว รัดด้วยเชือกจนแน่น

เมื่อพรางพระองค์เช่นนี้ ไม่มีใครเห็นโฉมพระพักตร์ที่แท้จริงว่าเป็นอย่างไร แม้ว่าข้าทาสบริพารในพระราชวังเดินสวนก็ไม่อาจจำได้ว่านี่คือ ชีค อาดัมชาร์

“ไม่ต้องกังวลไปเลยท่านแม่ หม่อมฉันดูแลตัวเองได้เป็นอย่างดี แล้วยังมีนาจิปเคียงข้างใกล้ๆ ทหารติดตามที่ปลอมตัวปะปนไปอีกนับร้อย”

“กระนั้นก็เถอะลูกเอ๋ย หัวอกคนเป็นพ่อเป็นแม่ย่อมห่วง เกรงว่าจะไม่ปลอดภัย หากว่าเจอพวกอันธพาลเห็นว่าเป็นผู้ต่างถิ่นพลัดหลงเข้าไป อาจจะเล่นงานได้”

พระนางอานียังคงห่วงใยพระราชโอรสเช่นเดิม พร้อมกับโอบกอดกระวรกายเอาไว้แน่น ชีค ซาอุด มองความรักของสองแม่ลูกด้วยจิตที่เป็นสุข แม้ว่า ชีค อาดัมชาร์ เติบโตเป็นหนุ่มวัยฉกรรจ์ แต่พระนางอานียังคงกอดหอม ทำราวกับว่าเป็นเด็กเล็กๆ

พระองค์เข้าใจถึงความรู้สึกของสตรี ว่าอ่อนไหวง่าย ไม่อาจเก็บความรู้สึกเอาไว้ได้ รัก ชอบ ชัง โกรธ แสดงออกมาทันที มากบ้างน้อยบ้างแล้วแต่ละบุคคล

ต่างจากพระองค์ ไม่ใส่ใจต่อสิ่งเหล่านี้ เก็บความรู้สึกทั้งหมดเอาไว้ในใจเพียงอย่างเดียว รู้ว่าการกระทำตนเช่นนี้เพื่อไม่ให้ใครรู้ว่าเป็นกษัตริย์ผู้อ่อนแอ

เศร้าใจเพียงใดจะไม่ยอมให้น้ำพระเนตรไหลออกมาเด็ดขาด

“อานี ลูกไปเพื่อความร่มเย็นของเมืองเรา หน้าที่ของผู้นำ เจ้าต้องเข้าใจ อย่าทำให้ลูกต้องเป็นห่วงเลยนะ”

“ท่านพี่ หม่อมฉันพยายามทำใจแล้ว แต่ก็ยังไม่ได้อยู่ดี ห่วงลูกเหลือเกิน เอาเถิด ในเมื่อไม่อาจเลี่ยงได้ แม่ขออวยพรให้เจ้าจงโชคดี”

“ลูกดีใจที่ได้เกิดมาเป็นลูกของท่านทั้งสอง ขอทำหน้าที่ลูกและผู้ดูแลบ้านเมืองให้ดีที่สุด ลูกจะให้ม้าเร็วส่งข่าวมาเป็นระยะ”

“เจ้าทำเช่นนี้ดีแล้วลูกรัก พ่อขอให้เจ้าปลอดภัย แคล้วคลาดจากสิ่งที่ชั่วร้าย ไม่ว่ามนุษย์หรือปีศาจ ไปเถิด ปฏิบัติหน้าที่ให้สมกับชายชาติทหาร”

“ข้าขอลาท่านพ่อ ท่านแม่”

ชีค อาดัมชาร์ ทำความเคารพองค์ราชันและพระราชินีและตวัดชายผ้าคลุมพรางใบหน้าอย่างรวดเร็ว พร้อมกับสาวพระบาทออกมาจากห้องนั้นให้เร็วที่สุด ไม่อยากเห็นน้ำตาความห่วงหาอาลัยจากพระมารดา

เกรงว่าจะทำให้พระทัยอ่อน ไม่สามารถออกไปปฏิบัติหน้าที่ได้ตามความต้องการ ทว่า พระองค์ชะงักเมื่อเห็นการิตา หญิงงามที่เพิ่งมีเรื่องกันไปไม่กี่วันยอบกายลง หมอบกรานกับพื้น ก้มใบหน้างามงุดลงไปมองตรงปลายรองพระบาท

ไม่มีคำพูดใดๆ จากหญิงสาว สงบเสงี่ยมเรียบร้อย เจียมเนื้อเจียมตัวอย่างที่ไม่เคยเห็นมาก่อน สลัดมาดนางหงส์ออกไปได้อย่างไม่น่าเชื่อ

“พระองค์ท่าน ขบวนเสด็จพร้อมแล้วพระเจ้าค่ะ”