10 เที่ยวผู้หญิงเหมือนพ่อ

“พ่อนี่ยอดเลย ความจริงผมไปเที่ยวสถานบันเทิง มีผู้หญิงต่างชาติมาคอยให้บริการ ผมเพิ่งรู้นะว่าสวรรค์บนดิน เอ๊ย ไม่ใช่ สวรรค์บนทะเลทรายเป็นอย่างนี้เอง”

สิ่งที่ทานาบีได้ยินนั้นทำเอาช็อกไปชั่วครู่ ภายในสมองอื้ออึงคล้ายกับมีลมอัดเข้ามาจนเต็ม เสียงของลูกเบามากราวกับอยู่ไกลแสนไกล สายตาเข้มยังคงจ้องมองลูกชายนิ่ง เห็นว่ายิ้มหวานก่อนจะคว้าหมอนสีน้ำตาลลายทองขึ้นมากอด ไล่ปลายจมูกและริมฝีปากลงไป ทำเสียงจุ๊บ ๆ ท่าทางมีความสุขไม่น้อย

“รามิล ใครชวนให้ไปที่แบบนั้น”

“พ่อ ใคร ๆ ก็รู้ทั้งนั้นแหละ ผมไม่ใช่เบบี๋นะที่ไม่รู้อะไรเลย พ่อยังเที่ยวได้แล้วผมล่ะ ทำไมจะไปบ้างไม่ได้”

“แต่อิสมาอิลไม่เคยทำแบบนี้เลยนะ”

“นั่นมันคนละคนกัน พี่อิสมาอิลน่ะเหรอ ชีวิตมีแต่งาน ไม่รู้จักปล่อยวาง ชอบรวบมาทำคนเดียว เห็นไหมล่ะ กลับบ้านค่ำ ๆ มืด ๆ”

“เขาทำเพื่อเราทุกคนนะ เมื่อไหร่ลูกจะเข้าไปช่วย พี่จะได้พักบ้าง”

“ขอเวลาอีกสักครู่ ตอนนี้กำลังเห่อของใหม่”

“ระวังตัวด้วย ผู้หญิงพวกนี้ทำงานบริการ หากว่าพลั้งเผลอ อาจจะเสียใจไปทั้งชาติ”

แม้ว่าบิดาไม่ได้พูดตรง ๆ แต่เขาก็รู้ว่าหมายถึงอะไร ส่งเสียงหัวเราะชอบใจสลับกับผิวปากเป็นเพลงอาหรับจังหวะสนุกสนาน พาลนึกถึงนักเต้นระบำหน้าท้องผิวขาวแสนสวย โชว์ลีลาร่อนเอวส่ายสะโพกใกล้ ๆ กับใบหน้า ใกล้เสียจนได้กลิ่นนวลเนื้อ อดใจไม่ไหวที่จะไล้ปลายจมูกลงไปพิสูจน์กับเนื้อแท้ ๆ เธอไม่ทำให้ผิดหวังแต่อย่างใด บริการทั้งคืน

“ผมรู้ดีว่าทำอะไรอยู่ คืนนี้ก็ออกไปอีก”

“อย่าเลย เดี๋ยวแม่จะไม่สบายใจ”

“รอให้แม่หลับก่อนแล้วผมย่องออกไป รับรองว่ากลับก่อนสว่าง”

“เรานี่จริง ๆ เลย แล้วนูร์ล่ะ”

“นั่นให้เฝ้าข้างนอก เขามีที่สำหรับให้ผู้ติดตามรอ พ่อจะไปลองดูไหม สาวสวยอายุแค่ยี่สิบต้น ๆ”

“ไม่ล่ะ พ่อมีที่ของตัวเองแล้ว แต่ก็ขอเตือนอย่าไปบ่อยนักมันจะทำให้เราติด สิ้นเปลืองโดยเปล่าประโยชน์ให้ทำงานก่อนดีกว่าแล้วค่อยเที่ยว”

“ว้า ไป ๆ มา ๆ พ่อก็ห้าม เอาเถอะครับ ผมคงไม่บ่อยนักหรอก งั้นขอตัวนอนก่อนนะครับ ง่วงจนตาแทบปิด”

บุตรชายไม่รอช้าลุกขึ้นแล้วเดินออกไปทันที ทิ้งให้บิดามองตามด้วยความกลัดกลุ้ม แม้ว่ารักและตามใจลูกทุกอย่าง แต่เรื่องแบบนี้ก็ทำให้กลุ้มเช่นกัน ได้แต่ถามตัวเองว่าคิดถูกหรือผิดที่เลี้ยงลูกแบบนี้ ทำให้กลายเป็นคนเอาแต่ใจตัวเอง สิ่งไม่ดีได้เข้ามารวมอยู่ในตัวลูกจนหมดสิ้น ทานาบีเริ่มเครียดต่อความประพฤติของรามิล

วันนี้อิสมาอิลกลับบ้านเร็วกว่าปกติเพราะลูกค้าที่นัดเอาไว้เลื่อนเป็นวันพรุ่งนี้ เขาไม่ต้องรอต้อนรับอีกต่อไป ด้วยวัยหนุ่มที่ยังไม่มีครอบครัว หล่อ เท่ มีเงินแทนที่จะไปเที่ยวตามสถานที่สำหรับผู้ชาย สำหรับเขาแล้วไม่ใช่ สิ่งแรกที่นึกถึงคือบ้าน

รถออฟโรดสีดำเข้ามาจอดในโรงรถเป็นที่เรียบร้อย ร่างสูงกำยำพอ ๆ กับน้องชายกระโดดลงมา ฝ่ามือตบลงไปตามเสื้อเชิ้ตแขนยาวครีมกับกางเกงทรงตรงสีดำเบา ๆ อาจจะเป็นเพราะสัญชาตญาณของผู้ที่อยู่กลางทะเลทราย ในแต่ละวันเป็นฝุ่นฟุ้งก็คิดไปเองว่าจะต้องเกาะตามเนื้อตัว ทุกครั้งที่ลงจากรถ ชายหนุ่มไม่ลืมที่จะทำการฟาดฝ่ามือลงไปบนเนื้อผ้า

“คุณอิสมาอิลกลับมาแล้ว”

สาวใช้หน้าตาเข้าทีรีบเข้ามาเสนอหน้า ยืนมือกร้านเพราะทำงานหนักรับกระเป๋าที่บรรจุคอมพิวเตอร์โน๊ตบุ๊กมาถือเอาไว้เอง

“มีอะไรแปลกประหลาดล่ะ”

“ไม่มีหรอกค่ะ แค่แปลกใจ คุณไม่เคยกลับเร็วอย่างนี้มานานแล้ว”

“ไม่มีอะไรหรอก แม่ล่ะ”

“อยู่ในครัว กำลังเตรียมอาหารค่ะ กลิ่นงี้หอมเชียว ถ้าเดาไม่ผิดน่าจะเป็นซุปข้าวโพดสูตรพิเศษกับแพนเค้กปิ้ง ตามด้วยน้ำผลไม้ ได้ข่าวมาว่าเป็นสมุนไพรจากประเทศแถบเอเชีย นายหญิงลองทำดู แช่เย็นแล้วชื่นใจมาก”

“พอ ๆ ไม่ต้องสาธยาย ฉันเริ่มหิว อ้าว รามิลแต่งตัวหล่อเชียว ไปไหนของเขานะ”

ผู้เป็นพี่มองไปที่รามิลในชุดเท่ เสื้อยืดแขนยาวลวดลายกราฟฟิกกับกางเกงขาเดฟสีดำตามแฟชั่นสมัยนิยม ไม่เว้นแม้แต่ซีเรียส ทั้งเขาและน้องมักจะสวมใส่เสื้อผ้าแบบนี้บ่อย ๆ แต่ไม่ละทิ้งชุดชนเผ่าดั้งเดิม

“คงออกเที่ยวกลางคืน เหมือนเดิม”

“อะไรนะ รามิลเที่ยวกลางคืนแล้วหรือ”

“ค่ะ เมื่อสองวันก่อนหายไปทั้งคืน ทำเอานายหญิงนอนไม่หลับ กลับมาอีกทีก็แปดโมงเช้า นายท่านเรียกไปอบรมอยู่นาน สุดท้ายก็เหมือนเดิม”