06 ชอบนาย

แทน Talk

ตั้งแต่ได้เจอกับคุณณัชชาครั้งแรกผมก็เอาแต่นึกถึงเธอบางครั้งก็ฝันถึง และสิ่งที่ทำให้ผมตกใจจนทำตัวไม่ถูกคือตอนที่เธอบอกว่าชอบผม มันก็จริงที่ผมได้ยินคำคำนี้จากผู้หญิงคนอื่นมาแล้วไม่รู้กี่ครั้ง จนผมรู้สึกเฉยๆ กับคำพวกนี้ไปแล้ว จนกระทั่งคำพูดเหล่านี้มันออกมาจากปากของคุณณัชชา มันทำให้ผมใจเต้นแรงจนบอกไม่ถูก

เธอมาบอกชอบผมทั้งๆ ที่ผมเองก็ทำตัวเย็นชาใส่เธอไม่สนใจเธอเนี่ยนะ มันน่าสนใจตรงไหนกัน ผู้หญิงหลายๆ คนที่เข้าหาผมมักจะบอกว่าผมน่าเบื่อน่ารำคาญเพราะผมไม่เล่นด้วยและก็มีดีแค่หน้าตาเท่านั้น แต่เธอกลับมาสนใจผมทั้งๆ ที่ผมก็ทำตัวน่าเบื่อใส่เธอ

อันที่จริงผมไม่ได้อยากทำแบบนี้ แต่ที่ผมทำเพราะผมยังไม่อยากมีใครจริงๆ ผมอยากดูแลพี่ทิวแค่คนเดียวผมยังไม่พร้อมที่จะดูแลใคร เราอยู่ด้วยกันมาสองคนพ่อลูกผมไม่อยากดึงใครเข้ามาแล้วทำให้พี่ทิวรู้สึกว่าตัวเองถูกแบ่งความรักไป

ร้านอาหาร...

"คุณณัชชาเป็นยังไงบ้างแทน"

"ผมก็ไม่รู้เหมือนกันครับ ทำไมผู้จัดการถึงไม่ไปถามคุณณัชชาเองล่ะครับ"

"ก็เห็นคุณณัชชาเขาชอบมาอยู่กับนายนี่"

"ก็แค่ข้อเท้าอักเสบครับ ใส่รองเท้าส้นสูงแล้วข้อเท้าพลิกกระแทกกับพื้นอย่างแรง"

"อ๋อ..."

ผมกลับไปทำงานต่อและนี่ก็เป็นอีกวันที่ลูกค้าในร้านค่อนข้างเยอะ ผมเองก็หัวหมุนไม่ต่างจากพนักงานคนอื่นๆ

"นี่นายณัชชาอยู่ที่นี่หรือเปล่า" มีผู้ชายคนนึงเอ่ยถามขึ้น เมื่อผมเอาอาหารที่สั่งมาเสิร์ฟที่โต๊ะของเขา

"ผมไม่รู้ครับ"

"ก็ไปหาดิวะ เป็นลูกน้องประสาอะไรไม่รู้ว่าเจ้านายตัวเองอยู่ที่ไหน?!"

"...." จู่ๆ เขาก็ตวาดผมดังขึ้นมาทำให้ลูกค้าที่มาทานอาหารต่างพากันหันมอง เขาเป็นอะไรของเขา ผมเป็นลูกน้องก็จริงแต่มันไม่ใช่เรื่องจำเป็นเลยที่ผมจะต้องรู้ทุกอย่างเกี่ยวกับเจ้านายตัวเอง โดยเฉพาะการไปไหนมาไหนของคุณณัชชา นั่นเป็นเรื่องส่วนตัวของเธอ ผมไม่อยากเข้าไปยุ่ง "ขอตัวนะครับ"

"เฮ้ย! มึงกวนตีนหรอวะ กูถามว่าเจ้านายมึงไปไหนทำไมมึงถึงไม่ตอบ"

"ผมก็ตอบแล้วไงครับว่าผมไม่รู้"

"มึงกวนตีนกูหรอ?"

"เปล่าครับ"

"ไอ้เวรนี่สงสัยอยากปากแตก"

"หยุดนะ!!" ผมกำลังจะถูกผู้ชายคนนั้นต่อยแต่ก็มีเสียงที่ทำให้ผู้ชายคนนั้นหยุดแล้วผลักผมออกไป ก่อนที่เขาจะเดินไปยังเจ้าของเสียงนั้นซึ่งก็เป็นคุณณัชชา

เพี๊ยะ!!

"คุณไม่มีสิทธิ์มาทำร้ายคนของฉัน และคุณก็ไม่มีสิทธิ์มาวุ่นวายกับฉันเพราะเราเลิกกันไปแล้ว!"

"คุณเลิกแต่ผมไม่เลิก ผมบอกแล้วไงมันเป็นแค่เรื่องเข้าใจผิด คุณกำลังเข้าใจผิดผมอยู่"

"อย่ามายุ่งกับฉันอีก"

"ณัชชา!"

"อ๊ะ!?"

"พอเถอะครับ คุณเป็นผู้ชายมาทำร้ายผู้หญิงแบบนี้มันดูไม่แมนเลยนะครับ" ผมรีบเข้าไปขวางเพราะผู้ชายคนนั้นผลักคุณณัชชา ขาของเธอยังดูเหมือนจะไม่หายดี โดนผลักแค่นิดเดียวก็เกือบจะล้มแล้ว แต่ถึงยังไงเป็นผู้ชายก็ไม่ควรมาทำร้ายผู้หญิงอยู่ดี และเขาก็เป็นคนก่อเรื่องขึ้นก่อน

ต่อให้ผมจะเป็นพนักงานแต่ถ้าจะยืนดูเจ้านายตัวเองโดนทำร้ายแบบนี้มันก็คงจะไม่ใช่เรื่อง และถ้าไม่ควบคุมสถานการณ์อาจจะทำให้มันเลวร้ายลงไปมากกว่านี้ แค่นี้ลูกค้าในร้านก็พากันตกใจแย่แล้ว

"เป็นแค่พนักงานอย่ามาเสือกดิวะ!"

"ผมไม่เสือกไม่ได้หรอกครับ ผมเป็นพนักงานก็จริง แต่ถ้าพนักงานเห็นเจ้านายตัวเองโดนทำร้าย ผมก็ต้องช่วยสิครับ อีกอย่างคุณเป็นคนก่อเรื่องขึ้นมาเอง คุณทำให้ทุกอย่างที่นี่เริ่มแย่ลงและทำให้มันวุ่นวาย"

"หรือว่ามึงอยากโดนดี?"

"กลับออกไปดีกว่าครับ ทุกคนที่นี่เป็นพยานได้ว่าคุณก่อเรื่องขึ้นมาก่อน ถ้าคุณไม่อยากโดนจับเข้าคุก"

"มึงกล้าขู่กูหรอ?"

"ผมไม่ได้ขู่ครับ แต่ผมคิดว่าคุณณัชชาน่าจะเอาจริง"

"ใช่ฉันเอาจริงแน่ ฉันเคยเตือนคุณไปหลายครั้งแล้วแต่คุณก็ไม่เคยเลิกวุ่นวายกับฉัน ครั้งนี้ฉันคงต้องเด็ดขาดจริงๆ สินะ"

"ไม่เอาน่าณัชชา คุณก็รู้ว่าเราสองคนเหมาะสมกันแค่ไหน เรากลับมาคบกันได้นะ ผมสัญญาว่าผมจะทำตัวให้ดี ผมจะดูแลคุณเป็นอย่างดีเลย"

"ฉันไม่ต้องการ ฉันดูแลตัวเองได้"

"...."

"สวัสดีค่ะคุณตำรวจ ฉันแจ้งความว่ามีคนมาก่อกวนในร้านของฉัน และขู่จะทำร้ายพนักงานในร้านของฉันค่ะ"

"ณัชชา!"

"ฉันบอกคุณแล้วไงว่าฉันเอาจริง จะอยู่รอก็ได้จนกว่าตำรวจจะมา"

"บ้าเอ๊ย!"

ผู้ชายคนนั้นรีบออกไปจากร้าน ก่อนที่สถานการณ์ที่ตึงเครียดจะค่อยๆ กลับมาดีขึ้น พนักงานช่วยกันแก้ไขสถานการณ์ส่วนลูกค้าในร้านก็เริ่มนั่งทานอาหารกันต่อ ผมประคองคุณณัชชากลับไปที่ห้องทำงานของเธอ ผมคิดว่าวันนี้เธอจะไม่มาซะอีกเพราะข้อเท้าของเธอยังไม่หายดีเลยจะขับรถได้ยังไงกัน

"เจ็บหรือเปล่าครับ"

"ไม่หรอก นายโดนทำร้ายหรือเปล่า"

"ไม่ครับ"

"ขอโทษด้วยนะฉันไม่คิดว่าเขาจะมาวุ่นวายที่นี่"

"ไม่เป็นอะไรครับ ยังดีที่ลูกค้าไม่ได้แตกตื่นกันมาก ว่าแต่คุณณัชชาแจ้งความจริงๆ หรอครับ อีกไม่นานตำรวจก็คงจะมา..."

"เปล่าหรอกฉันไม่ได้แจ้งความ ฉันรู้จักคนอย่างเขาดี ตำรวจทำอะไรไม่ได้หรอกนอกจากตักเตือนแล้วก็ปล่อยตัวไป ส่วนเขาก็ไม่เข็ดหลาบกับอะไรง่ายๆ หรอก ต่อให้โดนจับไปเขาก็ยังกลับมาทำตัวเหมือนเดิมแหละ"

"อย่างนี้เขาก็มีโอกาสจะทำร้ายคุณณัชชาได้ทุกเมื่อสิครับ"

"ก็น่าจะประมาณนั้นแหละ แต่นายไม่ต้องเป็นห่วงหรอกฉันเอาตัวรอดได้ ฉันรู้จักสันดานคนอย่างเขา"

"...."

"มาพูดเรื่องของเราดีกว่า"

"เรื่องของเรา?"

"เรื่องเมื่อคืนที่ฉันพูดกับนายฉันพูดจริงๆ นะ ไม่ได้พูดเพราะฉันเมายาหรือว่าฉันไม่มีสติ"

"คุณไม่คิดว่าผมน่าเบื่อหรอกครับ ใครต่อใครต่างบอกว่าผมน่าเบื่อ"

"นายดูน่าค้นหาดีนะ ฉันไม่คิดว่านายดูน่าเบื่อเลย ทั้งชีวิตของฉันเจอแต่ผู้ชายที่ชอบเข้ามาประจบประแจงพูดจาดูดีเพียงเพราะว่าอยากได้ฉัน ต่างจากนายที่ไม่เหมือนใคร"

"...."

"เพราะแบบนี้ฉันถึงได้ชอบนาย"

"ผมคิดว่าคุณจะมองว่าผมน่าเบื่อซะอีก"

"ไม่หรอก...หวังว่านายจะไม่ปิดกั้นหรอกนะ"

"...."

คงไม่ได้ตอบอะไรผมพูดไม่ถูก กลัวว่าบางสิ่งบางอย่างถ้าพูดออกไปจะเป็นการให้ความหวังเธอ และผมก็ยังไม่พร้อมในตอนนี้