ตอนที่ 4 รางวัล

แม้ว่าจะคิดถึงทางบ้านจับใจ ทว่าเปลวก็เข้มแข็งพอที่จะใช้ชีวิตอยู่ที่เรือนคุณพระต่อไปได้ โดยไม่รู้สึกเป็นกังวลมากนัก นั่นเพราะคนในเรือนล้วนแต่นิสัยน่ารักและจิตใจดี แทบจะไม่มีใครดุด่าว่ากล่าวเขาเลย เว้นแต่พระพิชิตพลเดชา คุณพระผู้แสนจะเย็นชาผู้นั้นคนเดียว

ความช่างพูดช่างเจรจา มีมนุษยสัมพันธ์ดี หัวไว ฉลาดเป็นกรด เข้าใจอะไรได้ง่ายนั่นทำให้เปลวเป็นที่รักใคร่ของคนในเรือน ไม่ว่าจะเป็นเจ้านายหรือบรรดาบ่าวรับใช้ด้วยกัน ยิ่งเมื่อได้ทำความรู้จักกับคุณดล น้องชายคนเดียวของคุณพระ เขาเป็นคนที่มีนิสัยน่ารักแก่นเซี้ยวไม่ต่างจากเปลว นั่นทำให้ทั้งสองพูดคุยกันถูกคอเป็นอย่างยิ่ง นอกจากอุปนิสัยที่คล้ายกันแล้วเรื่องอายุก็เป็นอีกหนึ่งสิ่งที่ทำให้ทั้งสองเข้ากันได้ดี

นอกจากนั้นยังมีบ่าวรับใช้คนสนิทของคุณดลอีกคนนามว่าเหิน อายุครบเบญจเพสพอดี และเป็นพี่ชายที่น่ารักของเปลว ทั้งสองนอนพักในห้องเดียวกัน ทำให้เปลวมีเพื่อนคุยและคนให้คำปรึกษาเป็นอย่างดีอีกด้วย

“คุณดลขอรับ บ่าวมีเรื่องจะถามสักหน่อย”

“ว่ามาสิเปลว”

“คุณพระเป็นคนใจร้ายอย่างนี้ตั้งแต่เด็กแล้วหรือขอรับ ทำไมไม่เคยพูดจาดี ๆ กับบ่าวเลยสักครั้ง”

“ก็ไม่เชิงหรอกนะ พี่เดชเป็นพี่ชายที่ดีมาก คอยดูแลข้ามาตั้งแต่เด็กไม่ให้ใครมารังแกได้ หวงข้ายิ่งกว่าอะไรดี แล้วก็พูดจาอ่อนหวานกับข้าด้วยล่ะ”

“หรืออาจเป็นเพราะบ่าวคือบ่าวรับใช้ คุณพระเลยปฏิบัติกับบ่าวเช่นนี้” เปลวทำหน้าน้อยใจเมื่อได้ยินคุณดลกล่าวอย่างนั้น เขาคงเป็นบ่าวผู้ต่ำต้อยสินะจึงได้เอาแต่ดุด่ากัน

“เอ็งอย่าคิดมากเลยนะ พี่เดชเป็นคนที่หวงความเป็นส่วนตัวมาก ไม่ชอบให้ใครมายุ่มย่ามกับเรื่องส่วนตัว แม้แต่คนรักพี่เดชก็ยังไม่เคยมีเลยสักคน แม้ว่าคุณหญิงแม่จะพยายามหามาให้ดูตัวเรื่อย ๆ แต่ก็ไม่เคยจะสนใจ”

“อย่างนั้นหรือขอรับ แล้วอย่างนี้บ่าวจะโดนอะไรไหม”

“ไม่หรอก เห็นดุ ๆ อย่างนั้นไม่เคยลงไม้ลงมือกับบ่าวถึงขั้นเลือดตกยางออกเลยสักคน เอ็งวางใจได้”

“ได้ยินอย่างนี้บ่าวค่อยวางใจหน่อย เอาไว้หากมีเวลาว่าง ๆ บ่าวจะมาสนทนากับคุณดลอีกนะขอรับ อยู่กับคุณดลและพี่เหินทีไรสนุ๊กสนุก” เขายิ้มตาหยีให้กับน้องชายของคุณพระและเหิน

“ข้าก็รู้สึกสนุกเวลาได้สนทนากับเอ็งเช่นกัน”

“ข้าก็เช่นกันนะเปลว” บ่าวรับใช้รุ่นพี่กล่าวด้วยรอยยิ้มแห่งมิตรภาพที่งดงาม

“ถ้าเช่นนั้นบ่าวขอตัวไปที่เรือนของคุณพระก่อนนะขอรับ ถึงเพลาทานมื้อเที่ยงแล้ว”

“ไปเถิด ระวังตัวด้วยล่ะ เดี๋ยวจะโดนพี่เดชแกล้งเข้าให้”

“บ่าวไม่เคยกลัว บ่าวสัญญากับตัวเองเอาไว้ว่าจะทำให้คุณพระยิ้มให้ได้”

“หากทำได้วันไหนข้าจะให้รางวัลเอ็ง”

“รางวัลอะไรขอรับ”

“ทำได้แล้วข้าจะบอก รีบไปเถิดเดี๋ยวเดชพี่จะรอนาน”

“ขอรับ”